ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ျပည္တြင္းစစ္

တိုက္ပြဲကား စေလၿပီ။ စစျခင္းမွာပင္ တိုက္ပြဲ၏အရွိန္သည္ မယံုၾကည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျပင္းထန္လွပါတယ္။ တစ္ဖက္ႏွင့္ တစ္ဖက္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ သဲသဲမဲမဲ အၿငိဳးတၾကီးျဖင့္ တိုက္ခိုက္ၾကေလသည္…။ တိုက္ပြဲ ျဖစ္ရျခင္း၏ အေၾကာင္းအရင္းသည္ ၾကီးမားသေလာက္ ထိုတိုက္ပြဲ၏ ျပင္းထန္မွဳသည္လည္း ေၾကာက္မက္ ဖြယ္ရာ ေကာင္းလွပါတယ္…။ ထူးဆန္းသည္မွာ ယခုတိုက္ပြဲျဖစ္ပြားေနသည့္ ႏွစ္ဘက္ေသာ ျပိဳင္ဘက္ (သို႕) ရန္သူမ်ားသည္ အတူတကြ ေမြးဖြားရွင္သန္လာခဲ့ၾကေသာ၊ ငယ္ေပါင္းၾကီးေဖာ္မ်ား ျဖစ္ၾကျခင္းပင္ျဖစ္သည္…။ ၎တို႕ကား….

“ျဖစ္ျခင္တာ”ႏွင့္“ျဖစ္သင့္တာ” တို႕ျဖစ္ၾကေလသည္….။ တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားရာ စစ္ေျမျပင္ကား “ဘ၀” ျဖစ္ေပသည္။

တိုက္ပြဲစစျခင္းမွာပင္ "ျဖစ္သင့္တာ" ဘက္မွေန၍ ယုတၱိေဗဒ၊ လက္ေတြ႕ဆန္ျခင္း၊ အက်ိဳးအေၾကာင္း စသည့္ လက္နက္ၾကီးမ်ားျဖင့္ စတင္ျပစ္ခတ္ေလသည္။ ၎လက္နက္မ်ားသည္ လူသားဆန္စြာရွင္သန္ခြင့္ အဖြဲ႕အစည္း မွ “လူသားမဆန္ေသာ လက္နက္မ်ား” အျဖစ္သတ္မွတ္ထားျခင္းခံရေသာ လက္နက္မ်ားျဖစ္ပါတယ္။ သို႕ေသာ္ အခ်စ္ႏွင့္စစ္တြင္ မတရားတာမရွိဟူေသာ သေဘာတရားအရ မိမိတို႕ဘက္မွ ျပတ္ျပတ္သားသား အႏုိင္ရရွိေစ ရန္အတြက္ သူတို႕ ထုတ္သံုးၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ထိုသို႕လက္နက္ၾကီးမ်ားျဖင့္ အေ၀းမွ ပစ္ခတ္ၾကရံုသာမက ရန္သူဘက္မွ တပ္သားမ်ား ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ေစရန္ “ရာထူးဂုဏ္ရွိန္၊ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားမွဳ၊ ျပည့္စံု ၾကြယ္၀မွဳ” အစရွိေသာ လူအမ်ား အလြန္တရာႏွစ္သက္သည့္ ၀ါဒမ်ားကို အဆက္မျပတ္ထုတ္လႊင့္ကာ (Propaganda Warfare) ဆင္ႏႊဲျခင္း၊ (Emotion Killer) ဟု စကား၀ွက္ေပးထားေသာ ရန္သူတပ္သားမ်ား၏ ခံယူခ်က္ႏွင့္ စိတ္ဓာတ္မ်ားအား အနီးကပ္ဖ်က္ဆီး တိုက္ခိုက္မည့္ အထူးကြန္မြန္ဒိုတပ္ဖြဲ႕မ်ားကို ေစလႊတ္ၿပီး တိုက္ခိုက္ ေစျခင္းမ်ားကိုလည္း ျပဳလုပ္ပါေတာ့တယ္…။

"ျဖစ္ျခင္တာ" ဘက္မွလည္း တစ္ဘက္က ပစ္ခတ္သမွ် လက္နက္ၾကီးမ်ားအား ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းခံတပ္မ်ားျဖင့္ ရြပ္ရြပ္ခြ်န္ခြ်န္ ခုခံၾကပါတယ္။ ရံဖန္ရံခါ အခြင့္အေရးသာေသာအခါမ်ားတြင္မူ ၎တို႕ဘက္မွလည္း ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ သိမ္းဆည္းထားေသာ အင္အားျပင္းထန္သည့္ ျမိဳသိပ္မွဳမ်ား၊ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေစာင့္စည္းခဲ့ရေသာ လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ ေနထိုင္ရျခင္းဆိုသည့္ လက္နက္ၾကီးမ်ားျဖင့္ ျပန္လည္ ပစ္ခတ္ၾကပါတယ္။ ရန္သူဘက္မွ အပစ္အခတ္က်ဲသြားေသာ အခါမ်ားတြင္မူ ခံစားခ်က္ လက္နက္ငယ္မ်ားျဖင့္ တရစပ္ပစ္ခတ္ကာ ရန္သူအား ေခါင္းမေထာင္ႏုိင္ေစရန္ ဦးႏွိမ္ပစ္ခတ္ၾကပါတယ္။ ရန္သူဘက္မွ တိုက္ခိုက္လာေသာ (Propaganda Warfare) အား (Counter Attack) ျပဳလုပ္သည့္ အေနျဖင့္ “ လူသားဆန္ျခင္း၊ စစ္မွန္ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းမွဳ၊ ကိုယ္ပိုင္ ယံုၾကည္ခံစားခြင့္” အစရွိေသာ လြတ္လပ္ျခင္း ၀ါဒမ်ားကိုဖန္တီးကာ ျပန္လည္တိုက္ခိုက္ၾကပါတယ္…။ ရန္သူ႕ဘက္မွ တိတ္တဆိတ္ ေစလႊတ္လိုက္ေသာ မိမိ၏အားထားရေသာ ခံယူခ်က္ စစ္သားမ်ားအား အနီးကပ္ လုပ္ၾကံမည့္ သူလ်ိဳမ်ား၏ရန္မွ ကာကြယ္ရန္အတြက္ သတိဟူေသာ အခ်က္ျပ Sensor ပစၥည္းမ်ားကို မိမိနယ္ ေျမအတြင္း တပ္ဆင္ ကာကြယ္ခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္…။

ဤသို႕ျဖင့္ တိုက္ပြဲ၏ ျပင္းထန္မွဳ အရွိန္သည္လည္း အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် ပိုမိုၿပီးေတာ့သာ ျပင္းထန္လာခဲ့ ပါေတာ့တယ္…။

တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားရာ ဘ၀စစ္မ်က္ႏွာျပင္မွာလည္း ၾကည့္ရက္စရာ၊ ရစရာမရွိေအာင္ကို ပ်က္ဆီးယိုယြင္း ေနၿပီျဖစ္ပါ တယ္..။ တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားရာ ေဒသတစ္ေလ်ာက္ စစ္ပြဲတြင္ အသံုးျပဳေသာ လက္နက္မ်ား၏ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးမ်ား ေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း သစ္ပင္ပန္းမန္မ်ား အစရွာမရေအာင္ မ်ိဳးတုန္းေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ရပါတယ္..။ စစ္ပြဲတစ္ခု ျဖစ္ၿပီဆိုပါကလည္း စစ္တို႕၏ထံုးစံအတိုင္း စစ္ရဲ႕ဒဏ္ကို အဆိုးရြားနဲ႕ အျပင္းထန္ဆံုးခံစားရသူမ်ားမွာ အျပစ္မဲ့ ေသာ ၾကည္ႏူးျခင္းဆိုတဲ့ ျပည္သူမ်ား ပဲျဖစ္ပါတယ္…။ ၾကည္ႏူးျခင္း၊ သာယာဖြယ္ေကာင္းျခင္း အစရွိေသာ တိုင္းရင္းသား ျပည္သူအေပါင္းတို႕သည္လည္း စစ္ပြဲျဖစ္ပြားရာေနရာကို တစ္စစနဲ႕ စြန္႕ခြာခဲ့ၾကျခင္း၊ တိုက္ပြဲမ်ား ေၾကာင့္ ေသေၾကပ်က္ဆီးခဲ့ရျခင္း အစရွိေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားေၾကာင့္ စစ္ပြဲျဖစ္ပြားရာ ေဒသတစ္ခုလံုးမွာ သုတ္သန္တစ္စျပင္ကဲ့သို႕ပင္ျဖစ္ခဲ့ရ ပါေတာ့တယ္…။ ယခင္က ေႏြးေထြးမွဳ ေနေရာင္ျခည္ျဖင့္ စိမ္းလန္းစြာ လွပ ခဲ့ဖူးေသာ ႏွလံုးသားျမက္ခင္းျပင္မ်ား သည္လည္း ယခုဆိုလွ်င္ အနီေရာင္နာၾကည္းခ်က္ေသြးမ်ားျဖင့္ ဖုန္းလႊမ္း ခဲ့ၿပီျဖစ္ပါတယ္...။

မည္သုိ႕ပင္ျဖစ္ေစ တိုက္ပြဲကား မည္သူ႕မ်က္ႏွာကိုမွမေထာက္ ဆက္လက္ျဖစ္ပြားဆဲ၊ တိုက္ခိုက္ေနဆဲ ပင္ျဖစ္ ပါတယ္…။ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအထိ အႏိုင္အရွံဳး မသဲကြဲေသးသမွ် ဆက္လက္တိုက္ခိုက္ ေနၾကအံုးမွာလည္း ျဖစ္ပါတယ္…။ ဒီတိုက္ပြဲကို ဘယ္သူေတြစခဲ့တာလဲ…? ဘယ္သူေတြမွန္လဲ…? ဘယ္သူေတြမွားလဲ….? ဘယ္အခ်ိန္ကစခဲ့တာလဲ…? ဘယ္အခ်ိန္မွာ ၿပီးဆံုးမလဲ…? အရာရာဟာ မွဳန္၀ါး၀ါးနဲ႕ မျပတ္မသားရွိေနဆဲပါ…။

"ေယာနိေသာ မနသိကာရ" ဆိုတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဖန္ဆင္းရွင္တစ္ေယာက္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႕ ကိုယ္ပိုင္ဘ၀ေတြ ထဲမွာ မေမြးဖြားႏိုင္သ၍ ဒီတိုက္ပြဲေတြဟာ ဆက္လက္ျဖစ္ပြားေနအံုးမွာပဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္….။

p.s- ေနရာေဒသ အသီးသီးတြင္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ျဖစ္ပြားေနၾကသည့္ လက္နက္ကိုင္ေသာ၊ လက္နက္မကိုင္ေသာ အစရွိသည့္ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ဆင္ႏႊဲေနၾကသည့္စစ္ပြဲမ်ား အျမန္ဆံုး ခ်ဳပ္ၿငိမ္းႏိုင္ၾကပါေစ..။

ခြဲခြာသြားသူႏွင့္ အလြဲတစ္ခု

“ပလံု..ပလံု”

ကြ်န္ေတာ္ Gtalk ထဲကို ၀င္၀င္ျခင္း ပလံု ပလံုနဲ႕ Gtalk က Message ေတြ ခ်က္ျခင္းတက္လာလို႕ ဘယ္သူမ်ား လဲ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ လူမိုက္ၾကီး ျဖစ္ေနပါတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္သိလိုက္ ပါတယ္…။ ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ ဒီေန႕ညေန ထမင္းငတ္ၿပီဆုိတာကို…။ :P

“ EOT လုပ္ေပးမယ္ဆိုၿပီး ေပ်ာက္သြားတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာေနၿပီလဲ.. ပံုေျပာတာလား..?”
“မဟုတ္ပါဘူး အစ္ကိုရာ..။ ကြ်န္ေတာ္ မအားလို႕ပါ..။ ကြ်န္ေတာ္ အြန္လိုင္းလာခဲတာလဲ အစ္ကို သိရဲ႕သားနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ အခုလုပ္ေပးပါ့မယ္…။ အိုေကလား? Blog ရဲ႕ Email နဲ႕ Password ေပး”
“ အိုေက…ေရာ့”
“ပလံု…”
“ရၿပီ...ခဏေစာင့္ အခုလုပ္မယ္..ၿငိမ္ၿငိမ္ေန အမွီးမလွဳပ္နဲ႕ နားရြက္မခတ္နဲ႕.. :P”

ဒီလိုနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ EOT စစ္ဆင္ေရးစပါေတာ့တယ္…။ ကြ်န္ေတာ့္စက္ထဲမွာက လုပ္ၿပီးသားရွိ ေတာ့ သူ႕အေကာင့္နာမည္နဲ႕ Googlpage ထဲ၀င္ File ေတြ Upload လုပ္ၿပီး Code ေတြ ကို Blog ရဲ႕ HTML ထဲထည့္…။ အထဲမွာ ျပင္စရာ ရွိတဲ့ Font ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ လိုက္ျပင္လိုက္ပါတယ္…။ သူကလည္း EOT ရမရကို စစ္ဖို႕အတြက္ သူ႕စက္မွာ ရွိတဲ့ GtalkMyanmar Font ေတြကို Uninstall လုပ္ၿပီး အသင့္ထိုင္ေစာင့္ ေနပါတယ္..။

“ အိုေက..ရၿပီ။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့”
“ မေပၚဘူးဟ…”
“ဟာ…. ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ပါအံုး အစ္ကိုရာ…။ ကြ်န္ေတာ္ေသေသခ်ာခ်ာ လုပ္လိုက္တာပါ”
“ ေၾသာ္…ငါက မင္းကိုေနာက္မလားကြ တကယ္မရေသးလို႕ မရဘူး ေျပာတာေပါ့”
“ ဟုတ္ေသးဘူးေနာ္.. တစ္ခုခုမွားေနၿပီ။ ေနအံုးဗ်ာ ေနာက္တစ္မ်ိဳး ထပ္စမ္းၾကည့္မယ္…”
“ ေအး..လုပ္ၾကည့္ပါအံုးကြ…”

ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ ကြ်န္ေတာ့္အစ္ကို တစ္ေယာက္ (စုစုေပါင္း ႏွစ္ေယာက္) ေတာ္ေတာ္ကို ေခါင္းစား ေနၾကပါ တယ္..။ မရွိမဲ့ရွိမဲ့ တတ္သမွ် ပညာေလးေတြနဲ႕ တစ္မ်ိဳးၿပီး တစ္မ်ိဳးလုပ္ၾကည့္တာ ပညာသာ ကုန္သြားတယ္.. Blog က ဘာမွမထူး..။ ေလးေထာင့္ကြက္ေတြက လြဲၿပီးဘာမွ မေပၚဘူး..။ တစ္ဘက္မွာ EOT စစ္ပြဲကို ဆင္ႏႊဲ ေနသလို တစ္ဖက္မွာလည္း ၀မ္းတြင္း ျပည္တြင္းစစ္က ျဖစ္ေနပါၿပီ..။ “ အာ...မထူးပါဘူးကြာ ၿပီးမွပဲ စားေတာ့ မယ္”။ ေခါင္းတင္မကဘူး ကြ်န္ေတာ့္ အစာအိမ္ထဲမွာလည္း မီးေတာက္ ေနပါၿပီ…။ မီးေတာက္ရုံမကလို႕ ျပာသာ က်သြားမယ္ EOT ကေတာ့ ဘယ္လိုမွမရ…။

“အစ္ကို ဒီလိုလုပ္ ကြ်န္ေတာ္ဒီဘက္ကေန စာတစ္ပုဒ္ စမ္းတင္ၾကည့္လိုက္မယ္…။ ေပၚလားမေပၚဘူး လားသာ ေျပာ.. အိုေကလား”
“ပလံု…အိုေက”
“တင္လိုက္ၿပီ…”
“ဟင္… မင္းဘာတင္လိုက္တာလဲ ဒီမွာ ဘာမွလည္းမေပၚပါလား..”
“အာ..တင္လိုက္ပါၿပီဆို ဘာလို႕မေပၚရမွာလဲ…ဒီမွာေလးဗ်ာ Mike Kan ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ Header ေအာက္မွာစာ ပိုဒ္ၾကီးက ျပဴးတူးျပဲတဲနဲ႕ေတာင္ ေပၚေနတာကို”
“အမ္..? ဘာ…? မုိက္ကန္း…? ဟုတ္လား….?”
“ဟ….ေနပါအံုး…ဟင္….!!!”

ကြ်န္ေတာ့္တအံ့တၾသ ျဖစ္ေနလို႕မဆံုးခင္မွာပင္ တစ္ဖက္က သူ႕အသံျဗဲၾကီးနဲ႕ တဟားဟား ရီေနတဲ့ အေမာင္ လူမိုက္ရဲ႕ ရယ္သံေတြဟာ စကားလံုးေတြ အျဖစ္နဲ႕ ကြ်န္ေတာ့္ Gtalk Message Box ထဲကို တပလံု ပလံုနဲ႕ တက္လာပါေတာ့တယ္…။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေကာင္းေကာင္းၾကီးကို သေဘာေပါက္ လိုက္ပါၿပီ…။ ကြ်န္ေတာ္ လုပ္ထားတဲ့ EOT ဘာလို႕ အဆင္မေျပလဲဆိုတာ…။ ဟိုဘက္က လူမိုက္ၾကီးလဲ ရီေနတာ အသက္ေတာင္ ပါသြားမလား ေအာက္ေမ့ရပါတယ္…။

“ဂါါါါါါါါါါါါါါါါါါါါါါါါါါါ….ဒီလူၾကီးေတာ့ နာ ေတာ့မယ္..”

စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါအံုးဗ်ာ…။ သူ႕ Blog မွာ ဘယ္လိုလုပ္ ကြ်န္ေတာ္လုပ္ေပးထားတဲ့ EOT က အဆင္ ေျပၿပီး ျမန္မာစာလံုးေတြ ဘယ္ေပၚမလဲ…။ သူၾကည့္ေနတာက သူ႕ရဲ႕အဓိက ေႏြမုန္တိုင္း ဆိုတဲ့ Blog။ သူကြ်န္ေတာ့္ကို ေယာင္ၿပီးေပးလိုက္တာက (တမင္မ်ား ပညာျပသလား မသိ :P ) သူအၾကမ္းလုပ္ေန တဲ့ Mike Kan ဆိုတဲ့ Blog ရဲ႕ Email..။ အဲဒီေတာ့ဗ်ာ ခုတ္ရာတစ္ျခား ရွရာတစ္ျခား..။ ဘယ္ေပၚပါ ေတာ့မလဲ..။

ကဲ …. ေကာင္းၾကေသးရဲ႕လား အရပ္ကတို႕ရယ္…။

p.s-ကြ်န္ေတာ္တို႕ကို ခြဲခြာသြားတဲ့ အစ္ကိုလုိ သူငယ္ခ်င္းလို ခင္ရတဲ့ ေႏြမုန္တိုင္း အတြက္ အမွတ္တရပါ။

ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ သူ

အဲဒီ့ေကာင္ေပါ့ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕အခုခ်ိန္ထိ ဘယ္လိုမွ အေစးမကပ္ခဲ့တာ…။ ေမြးကတည္းက အတူတူ ၾကီးျပင္းလာ ေတာ့လည္း အတူတူ…။ ေမြးဖြားခဲ့တဲ့မိဘခ်င္းတူတာေတာင္မွ သဘာ၀ခ်င္းက ဘယ္လိုမွ ဆက္စပ္မရခဲ့ဖူး…။ လူေတြအားလံုးက ကြ်န္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို အျမဲတမ္း တစ္ေယာက္ထဲလို႕ပဲ ျမင္တယ္..။ တစ္ေယာက္ထဲ လို႕ပဲ ထင္ၾကတယ္…။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္တုန္းကမွ သူတို႕ေတြ ထင္ခဲ့သလို တစ္ ေယာက္ထဲ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး…။ တစ္ခါတစ္ေလ ဒီေကာင္နဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ တူညီတာေလးေတြ ရွိခဲ့ၾကဖူးပါတယ္…။ ဒါေပမယ့္ ထံုးစံအတိုင္း အနည္းဆံုး ေလွ်ာက္လွမ္းတဲ့ လမ္းေၾကာင္းျခင္းကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မတူညီခဲ့ၾကပါ..။

အဲဒီ့ေကာင္နဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ အဓိက ကြာျခားခ်က္ကေတာ့ ဒီေကာင္က လူေရတစ္အားလည္တယ္…။ ပါးနပ္ တယ္…။ အထူးသျဖင့္ ဒီေကာင့္မ်က္လံုးေတြက စူးရွတယ္…။ ဒီေကာင္က ေလာကဆိုတဲ့ အရာကို အေပါစား ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေလာက္ေတာင္မွ စိတ္၀င္စားဖို႕ မေကာင္းဘူးလို႕ ထင္ထားတဲ့ေကာင္…။ သူ႕ကိုၾကည့္ရတာ လူသားတစ္ေယာက္နဲ႕ မတူဘူး…။ အရာရာကို အျမဲတမ္းေအးတိေအးစက္နဲ႕…။ သူက သူ႕ဘ၀မွာ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရ ဘူးတဲ့ အခက္အခဲေတြနဲ႕ ျပသနာေတြအားလံုးကို အျမဲတမ္း လူေသတစ္ေကာင္ရဲ႕ ေအးစက္တဲ့ အျပံဳးမ်ိဳးေတြနဲ႕ တုန္႕ျပန္ခဲ့တယ္…။ ၿပီးေတာ့ ေျပာေသးတယ္ “အဆင္မေျပမွဳ တစ္ခုၾကံဳေတြ႕ခဲ့လို႕ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို အျပစ္ တင္ခ်င္တယ္ ဒဏ္ခတ္ခ်င္ တယ္ဆိုရင္ အရင္ဆံုး ကိုယ့္ေခါင္းကို တိုင္နဲ႕ေျပးေစာင့္လိုက္” တဲ့..။ ေတာ္ေတာ္ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ေတြေျပာၿပီး ေလာကၾကီးကို အျမဲတမ္းကန္႕လန္႕ တုိက္ေနတဲ့ေကာင္။ ဒီေကာင္ဟာ ဘယ္တုန္းကမွ အရာရာကိုွ အေလးအနက္မထားပဲ အျမဲတမ္းေပါ့ပ်က္ပ်က္နဲ႕…။ သူေျပာေနၾကစကားေတာင္ ရွိေသးတယ္ “ ေလာကကို ျဖတ္သန္းတဲ့အခါမွာ အရာရာကို ေလးေလးနက္နက္စဥ္းစားၿပီး ေပ့ါေပါ့ပါးပါး ျဖတ္သန္းရမယ္” ဆိုပဲ..။ အလကားပါ..။ အမွန္က သူ႕ရဲ႕ ေပါ့ရႊတ္ရႊတ္ အေတြးအေခၚေတြနဲ႕ ဂေလဂေခ်စရိုက္ ေတြကို စကားလံုးေတြနဲ႕ လွည့္စားထားတာပါ…။

အဲဒီ့ေကာင္ေပါ့ ၂၄ နာရီပတ္လံုး ပါးစပ္ထဲကေန စကားလံုးေတြ မဆန္႕မျပဲ အျမဲတမ္း အံခ်ေနခဲ့တာ..။ သူေျပာေျပာေနၾက စကားတစ္ခုရွိေေသးတယ္ “တကယ္ေတာ့ လူသားေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို ဘယ္လို စကားလံုး မ်ိဳးကမွ ၿပီးျပည့္စံုေအာင္ မေျပာျပႏုိင္ပါဘူး” ဆိုပဲ။ ဒီေကာင့္ကို ကြ်န္ေတာ္ၾကည့္မရတဲ့ အခ်က္ေတြ ေတာ္ေတာ္ ကိုမ်ားပါတယ္…။ ဘာသာေရးဆိုတာလဲ ဒီေကာင္က ဘာမွန္းသိတဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူး..။ တကယ့္ကို အရုိင္း အစိုင္းေကာင္ပါ…။ သူ႕ကို ဘာသာတရားကိုင္းရုိင္းဖို႕ ဘုရားရွိခိုးဖို႕ ေျပာတဲ့သူတိုင္းကို သူက စကားတစ္ခြန္း ျပန္ေျပာေလ့ရွိပါတယ္ “ ခင္ဗ်ားတို႕ကို ေမးပါရေစအံုး…။ အခုခင္ဗ်ားတို႕ ပါးစပ္ကေန စက္ေသနတ္ျပစ္သလို ရြတ္ေနတဲ့ ဘုရားစာဆိုတဲ့ ပါဠိစကားလံုးေတြကို ခင္ဗ်ားတို႕ ရြတ္သာရြတ္ေနၾကတယ္ အဓိပၸါယ္ေရာ သိၾကရဲ႕လား? ၾသကာသ ကေနစၿပီး ရြတ္လိုက္တာ အာမဘေႏၱ သာေရာက္သြားတယ္…။ ခင္ဗ်ားတို႕ ဘာသိ လိုက္လဲ…။ အႏွစ္သာရကိုေရာ သိလိုက္ရဲ႕လား? ကိုယ္တိုင္က်ေတာ့ ဘာမွမသိပဲ ၾကက္တူေရြး ႏွဳတ္တိုက္ ခ် ေပးထားသလို လိုက္ဆိုေနမွ ဗုဒၶဘာသာလို႕ ေခၚရမွာလား” တဲ့။ “မင္းကို ငါတို႕က ျဖစ္သင့္တာကို ေျပာျပတာ” လို႕ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကို ေျပာတိုင္း “လူဆိုတာ ျဖစ္သင့္တာေတြခ်ည္းပဲ လုပ္ေနရေအာင္ စက္ရုပ္မွ မဟုတ္တာကြ…မသိရင္ထပ္ေျပာျပမယ္..။ ေလာကမွာ “ျဖစ္ခ်င္တာနဲ႕ ျဖစ္သင့္တာ” ႏွစ္မ်ိဳးပဲ ရွိတယ္ ဆိုတာ လည္း မွားတယ္…။ အဲဒီ့ႏွစ္မ်ိဳးအျပင္ “ျဖစ္ေနတာ” ဆိုတဲ့အရာလည္း ရွိေနေသးတယ္” တဲ့ ။ ေသခ်ာတယ္ ဒီေကာင္ကေတာ့ ဘယ္လိုမွကို ေဆးမမွီေတာ့ပါဘူး…။

ေတာ္ေတာ္ကို ရိုင္းစိုင္းတဲ့ေကာင္ပါ…။ အဲ..။ ကြ်န္ေတာ္ အဲလိုၾကီးေျပာရင္ မတရားရာေတာ့က်မယ္…။ ဒီေကာင္ ကေတာ့ အဲဒီ့အဓိပၸါယ္ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာေလ့လာၿပီး သိတယ္ဗ်…။ သူက လုပ္သာမလုပ္တာ…။ သူအျမဲ တမ္း စြဲစဲြျမဲျမဲရြတ္ဆိုတာ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္..။ သူအက်င့္ျဖစ္ေနတာ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။ ဘာလဲဆိုေတာ့ သူ မ်က္လံုးႏွစ္လံုးဖြင့္လိုက္တိုင္းနဲ႕ ပိတ္လိုက္တိုင္းမွာ သရဏဂံုသံုးပါး ေတာ့အျမဲရြတ္တယ္ဗ်..။ အဲဒီ သရဏဂံု သံုးပါးရဲ႕ အႏွစ္သာရကို သူအရမ္း တန္ဖိုးထား ႏွစ္သက္တယ္ လို႕လဲေျပာခဲ့ဖူးတယ္…။ ဒီေကာင့္ရဲ႕ အဲဒီ့ရိုက္ ေပါက္ စကားလံုးေတြကို ကြ်န္ေတာ္ အျမင္ေတာ္ေတာ္ ကပ္လာတာနဲ႕ “ မင္းဆိုတဲ့ေကာင္ကေလ တကယ္ကို ဒိဌိပဲ” လို႕ေျပာေတာ့ “ဟား..ဟား..မင္းဟာက မွားေနတယ္ ငါ့ေကာင္ရ မျပည့္စံုဘူး ဒိဌိ ဆိုတာ ျမန္မာလို အျမင္လို႕ပဲ အဓိပၸါယ္ရတယ္…။ အျပည့္အစံုေျပာခ်င္ရင္ မိစာၦဒိဌိ လို႕ေျပာရတယ္ဟ…အဲဒါမွ မွန္မွာ မင္းကေျပာလဲ ေျပာခ်င္ေသးတယ္…ကိုယ္ေျပာေနတာ ကိုယ္လုပ္ေနတာ ဘာမွန္းလဲမသိဘူး..ဟား…ဟား” ဆိုၿပီး ျပန္ေလွာင္တယ္ေလ။ အဲလိုေကာင္ဗ်…။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဒီလိုေကာင္နဲ႕ ယွဥ္ၿပီး ဘာမွေျပာေန စရာမ လိုတာနဲ႕ပဲ ၿငိမ္ေနလိုက္ေတာ့တယ္…။

ဘယ္လိုေကာင္လဲ မသိပါဘူးဗ်ာ…။ သူ႕ကိုသူ ဘာေကာင္မ်ားထင္ေနလဲ မသိပါဘူး…။ ႏိုင္ငံကိုခ်စ္တဲ့ အေၾကာင္းဆိုရင္လဲ သူ႕ေလာက္ေျပာတာသူပဲရွိတယ္…။ တစ္ျခားသူေတြေတာင္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကိုယ္မွ ခ်စ္တတ္ ၾကေသးရဲ႕လို႕လား ထင္ရေအာင္ကို အဲဒီ့သေကာင့္သားကေျပာတယ္…။ သူမရွိရင္ပဲ ႏုိင္ငံက ဘယ္လိုမွ ရပ္ တည္လို႕မရေတာ့သလိုလို…။ စိတ္ဓာတ္ျပင္းတယ္ပဲ ေျပာရမလား ဘာလားေတာ့ မသိဘူး ေတာ္ေတာ္ကို အစြန္း ေရာက္တဲ့ေကာင္ဗ်…။ သူ႕ဘ၀ဦးစားေပးထဲမွာ မိဘေတြကေတာင္ ႏိုင္ငံၿပီးမွ နံပါတ္ (၂)အဆင့္မွာပဲ ရွိတယ္။ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ ကြ်န္ေတာ့္နားေတြ ကြဲထြက္မတတ္ေအာင္ သူစဥ္းစား ထားတာေတြလာလာ ေျပာ တယ္..။ ဘာေတြမွန္း ကြ်န္ေတာ္လည္းနားမလည္ပါဘူးဗ်ာ..။ ရွဳပ္ရွက္ ခတ္ေနတာပဲ…။ ကိုယ့္အပူကိုယ္ရွာ တယ္ဆိုတာ ဒီလိုေကာင္မ်ိဳးပဲေနမွာပါ…။ တန္ရာ တန္ရာေတြး တန္ရာ တန္ရာ လုပ္ေပါ့ဗ်ာ…။ မဟုတ္ဘူးလား? အခုေတာ့ဗ်ာ မေျပာခ်င္ပါဘူး..။

ဒီေကာင္က အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္ရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေစ့စပ္ေသခ်ာတယ္ဗ်…။ သူေျပာေျပာေနၾက စကားအတိုင္း တကယ္ကိုလည္း အေရွ႕ကိုေတာ္ေတာ္ ေလးေလးနက္နက္ ၾကိဳစဥ္းစားထားပံုရတယ္။ အဲဒါေတာ့ ကြ်န္ေတာ္သိတယ္..။ ေနာက္ၿပီး အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္ရင္ စိတ္ေရာကိုယ္ေရာႏွစ္ၿပီး လုပ္တယ္..။ အလုပ္တစ္ခု မျပီးရင္ ထိုင္ရာကမထဘူး..။ တစ္ေလာကလံုးကိုေမ့ၿပီး အဲဒီ့အထဲကိုေျမာေနေရာ...။ တစ္ခါတစ္ေလ ဒီေကာင္ တစ္ေယာက္ထဲ သူရွိဳက္သြင္းၿပီး မွဳတ္ထုတ္လိုက္တဲ့ ေဆးလိပ္ေငြ႕(အဆိပ္ေငြ႕) ေတြကို ၾကည့္ၿပီး စကားေျပာ ေနတာမ်ား ရူးသြားၿပီလားေတာင္ထင္ရတယ္..။ ဟုတ္တယ္..။ ဒီေကာင္ ေဆးလိပ္လည္း ေတာ္ေတာ္ေသာက္ တယ္…။ တားလုိ႕လဲမရပါဘူးဗ်ာ…။ သူ႕ေဘးမွာ Mild Seven ဘူး၊ သူအျမတ္တႏိုး ၀ယ္ထားတဲ့ Zippo မီးျခစ္နဲ႕ အတူ အျမဲတမ္းေတြ႕ႏုိင္တဲ့ ေနာက္ထပ္အရာ တစ္ခုကေတာ့ သူ႕ရဲ႕လက္ထဲက ဘယ္ေတာ့မွ မခ်တဲ့ သူ႕အခ်စ္ ေတာ္ Coffe ခါးခါးတစ္ခြက္ေပါ့…။

ဒီေကာင့္အေၾကာင္းေျပာရတာ (အတင္းတုတ္တယ္ပဲ ေျပာေျပာဗ်ာ) ေတာ္ေတာ္လည္းမ်ားသြားၿပီ။ ဆက္ေျပာ ရင္လဲ ကုန္အံုးမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ့ ဒီေကာင္နဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ဘာပဲ ယွဥ္လုပ္လုပ္ သူ႕ကို ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္ေတာ့မွ မႏုိင္ဘူး…။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘယ္လိုမွကို စဥ္းစားလို႕မ ရဘူး..။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း အားမရဘူး။ ဘာမဟုတ္တဲ့ ဒီလိုေပ့ါရႊတ္ရႊတ္ ဂြက်က်ေကာင္ကို..။ အဲဒီ့ေကာင္ကို ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ကို အျမင္ကပ္ပါတယ္..။ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုလည္း ခ်ဥ္ပါတယ္..။ ေသေသခ်ာခ်ာထပ္ေျပာရရင္ ကြ်န္ေတာ္ ဒီေလာကမွာ တစ္ဦးတည္းေသာနဲ႕ အမုန္းဆံုးသူဟာ အဲဒီ့ေကာင္ပဲ..။ ဟုတ္တယ္ အဲဒီ့ေကာင္..။ အဲ့ဒီေကာင္..။

မွန္ထဲမွာ ကြ်န္ေတာ့္ကို မခိုးမခန္႕နဲ႕ လူေသတစ္ေကာင္လို ျပံဳးျပေနတဲ့ အဲဒီ့ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ အေ၀းဆံုး ျဖစ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ ေသြးသားထဲမွာ အျမဲတမ္း လွည့္ပတ္ေနတဲ့ “ ကြ်န္ေတာ္” ဆိုတဲ့ ေကာင္ေပါ့ဗ်ာ…။

p.s- အျမင္မေတာ္တာမ်ားရွိလ်င္ အဲဒီ့ေကာင္ကို ေတြ႕တဲ့ေနရာမွာ ၾကိဳက္သလိုဆံုးမႏုိင္ပါသည္။

သာဓုအႏုေမာဓနာ ေခၚဆိုႏိုင္ၾကေစရန္

ရုရွားႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားထံမွ ေကာက္ခံရရွိေသာ မုန္တိုင္းဒုကၡသည္ အလွဴေငြမ်ားအနက္မွ ဗုဒၶကလ်ာနယု၀အသင္း (YMBA-MEPHI)မွလက္ခံရရွိေသာ အလွဴေငြ US$2500 အား (ပထမအၾကိမ္) အျဖစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ဒုကၡသည္မ်ားထံသို႕ (တိုက္ရိုက္) ေပးပို႔လွဴဒါန္းရာတြင္ ဆက္သြယ္မႈ႕ အခက္အခဲမ်ား ေၾကာင့္ အနည္းငယ္ ၾကန္႔ၾကာခဲ့ရာ ရုရွားေရာက္ ျမန္မာ Blogger ေက်ာင္းသားတစ္ဦး၏ မိဘမ်ားထံမွ တစ္ဆင့္ဆက္ သြယ္ေပးပို႔ လွဴဒါန္းႏိုင္ခဲ့ပါသည္ ။

၎ေက်ာင္းသား မိသားစုမွ လက္ခံရရွိေသာ (ပထမအႀကိမ္) အလွဴေငြမ်ားႏွင့္အတူ အလွဴေငြ က်ပ္ (၁၀)သိန္း အား ထပ္မံထည့္၀င္လွဴဒါန္းကာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ မရမ္းကုန္းၿမိဳ႕နယ္ ကန္ဦးေဇတ၀န္ ေက်ာင္းတိုက္မွ ေက်ာင္းထုိင္ ဆရာေတာ္ထံသို႕ လွဴဒါန္းၿပီး၊ ေစတနာရွင္ လူငယ္ဆရာ၀န္မ်ား ႏွင့္အတူ မုန္တိုင္းဒဏ္အား အဆိုးရြားဆံုး ခံစား ခဲ့ရေသာ ဧရာ၀တီတိုင္း၊ ေဒးဒရဲျမိဳ႕နယ္ အတြင္းရွိ အစဲႀကီးရြာ၊ ေညာင္တနီးရြာႏွင့္ သိဖက္ရြာ သံုးရြာတို႕အား ကာလတန္ဖိုး စုစုေပါင္း က်ပ္သိန္း (၄၀) ခန္႕တန္ဖိုးအားျဖင့္ ရွိေသာ တာလဘတ္ အမိုးမ်ား၊ ဆန္၊ ပဲ၊ အ၀တ္ အထည္ႏွင့္ ေဆး၀ါးမ်ားအား ရုရွားႏုိင္ငံတြင္ ပညာသင္ၾကားေနေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားကိုယ္စား (၁၆.၅.၀၈) တြင္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် (တိုက္ရိုက္) သြားေရာက္ ေပးအပ္လွဴဒါန္းခဲ့ေၾကာင္း ျမန္မာျပည္သူျပည္သားအေပါင္း သာဓုအႏုေမာဓနာ ေခၚဆိုႏိုင္ၾကေစရန္ အသိေပး တင္ျပအပ္ပါသည္။

အလွဴဒါနျပဳလုပ္ရာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းအား ျမင္ေတြ႕ရစဥ္

အ၀တ္အထည္မ်ား လွဴဒါန္းေနစဥ္

တာလဘတ္ အမိုးစမ်ားအား လွဴဒါန္းစဥ္

ေဆး၀ါးကုသမွဳမ်ား ျပဳလုပ္ေပးစဥ္

လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ားအား ျမင္ေတြ႕ရစဥ္

လွဴဒါန္းမွဳ ခရီးစဥ္ျမင္ကြင္း

ေစတနာရွင္ လူငယ္ဆရာ၀န္မ်ားမွ ေဆး၀ါးကုသမွဳမ်ား ေပးေနစဥ္

လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ား လွဴဒါန္းၿပီးေနာက္ ျမင္ေတြ႕ရစဥ္

လွဴဖြယ္ပစၥည္း ၀ယ္ယူမွဳစာရင္း

ႏိုင္ငံေတာ္သံဃာ မဟာနာယက အဖြဲ႕၀င္ ကန္ဦးေဇတ၀န္ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္၏ အလွဴမွတ္တမ္း

p.s-(ဒုတိယအသုတ္) အေနျဖင့္ ထပ္မံလွဴဒါန္းႏုိင္ရန္အတြက္ အစီအစဥ္မ်ားကိုလည္း ထပ္မံေဆာင္ရြက္ၿပီး ျဖစ္ ပါသည္။

ရွင္းျပပါရေစ...

လံုး၀လက္မခံႏိုင္ဘူး အေဖ…။ သားလံုး၀ လက္မခံႏိုင္ဘူး။ ဒီကိစၥက သားဘ၀ တစ္ခုလံုးနဲ႕ သက္ဆိုင္ေနတယ္ ဆိုတာလဲ အေဖတို႕ အေနနဲ႕ နဲနဲေတာ့ ထည့္စဥ္းစားသင့္တယ္ဗ်ာ…။ သားအေနနဲ႕ အေဖတို႕ အေမတို႕ သေဘာကို ဘယ္တုန္းကမွ မဆန္႕က်င္ခဲ့ဖူးဆိုတာ အေဖတို႕ အသိဆံုးပါ…။ ဒါေပမယ့္ ဒီကိစၥမွာေတာ့ သားလံုး၀ လက္မခံႏုိင္ဘူး အေဖ…။ လူတစ္ေယာက္အတြက္ အိမ္ေထာင္မွဳတစ္ခု ျပဳတယ္ဆိုတာ…အထူးသျဖင့္ သားတို႕ လို႕ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြအတြက္ တကယ္ကို ေလးနက္တဲ့ ကိစၥတစ္ခုဆိုတာ အေဖတို႕လဲ သိရဲ႕သားနဲ႕ ဗ်ာ..။ အခုလိုမ်ိဳး ဇြတ္စီစဥ္တာကေတာ့ လံုး၀မျဖစ္သင့္ဘူး…။ ဘာလဲ…? သားက အေဖတို႕ ေျပာသလို အဲဒီ့ မိန္းကေလးက မိဘေဆြမ်ိဳးကလည္း ခ်မ္းသာျပည့္စံုတယ္..။ ပညာအရည္အခ်င္းကလည္း ႏိုင္ငံျခားမွာ ထူးထူး ခြ်န္ခြ်န္ ၿပီးေျမာက္ခဲ့တယ္..။ လိမၼာယဥ္ေက်းမွဳလည္း ရွိတယ္..။ ရုပ္ရည္လည္း ေခ်ာေမာလွပတတယ္… ဆိုတာ ေတြေလာက္နဲ႕ သားက လက္ခံလိုက္ရမွာလား…။ သားတို႕လည္း ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ျပည့္ျပည့္စံုစံုေနႏိုင္တဲ့ လူတန္းစား ထဲမွာပါေနတာပဲ…။ မွန္ပါတယ္ အေဖတို႕ေျပာတဲ့ အခ်က္ေတြက သားရွင္မိဘေတြ မေျပာနဲ႕ ဘယ္ လို ေယာက်္ားေလးမ်ိဳးကမွ မျငင္းႏိုင္တဲ့အျပင္ ငန္းငန္းတက္ လိုခ်င္ေနမယ္ဆိုတာ သားသိပါတယ္…။ ဒါေပမယ့္ အေဖ….။

ဘ၀မွာ ဒီ့ထက္မက အေရးၾကီးတာေတြ ရွိေသးတယ္..။ သားကိုယ္တိုင္လည္း အေဖတို႕အေမတို႕ ေက်းဇူးနဲ႕ အခုလို စီးပြားေရးပညာဘြဲ႕ရၿပီး ေက်ာင္းၿပီးခဲ့တာပဲ..။ အေဖဆိုရင္လည္း ကိုယ္တိုင္က စီးပြားေရး သမားတစ္ ေယာက္ပဲ..။ ဒီလိုေခတ္ ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ အေဖတို႕ ေစာေစာကေျပာခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြထက္ အေရးၾကီးတဲ့ အခ်က္ေတြ အိမ္ေထာင္တစ္ခုမွာ အေရးၾကီးႏိုင္ေနေသးတယ္ ဆိုတာေရာ အေဖတို႕ နဲနဲေလးမွ ထည့္မစဥ္းစား ၾကေတာ့ဘူးလား.? သားအေနနဲ႕ အခုလိုျငင္းေန တယ္ဆိုတာကလည္း အခုအေဖတို႕ စီစဥ္ထားတဲ့ ေကာင္မ ေလးမွာ အျပစ္အနာအစာေတြ ရွိေနလို႕ မဟုတ္ဘူး…။ ခ်စ္တာေတြ မခ်စ္တာေတြေနာက္ထား သူဟာသား အတြက္ အိမ္ေထာင္ရွင္မေကာင္း တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာမယ္ဆိုတာကိုလည္း သားယံုၾကည္တယ္…။ ဒါေပမယ့္ ခက္တယ္အေဖ…။ ခက္တယ္…။ သားသူ႕ကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႕မွ လက္မထပ္ႏုိင္ဘူး…။ သားဘ၀အတြက္ အရမ္း အေရးၾကီးတဲ့ နစ္နာမွဳေတြ ျဖစ္သြားႏုိင္တယ္…။ အဓိက အခုသားေျပာေနတာေတြက သားအတြက္ထက္ ေနာင္ သားတို႕ေတြ ရရွိလာမယ့္ မ်ိဳးဆက္သစ္ သားသမီးေတြအတြက္ ဆိုရင္ပိုမွန္လိမ့္မယ္ အေဖ…။

ဟုတ္ပါတယ္…။ အေဖေျပာတာကို သားနားလည္ပါတယ္…။ သားကလည္းအခု အေဖတို႕ စီစဥ္ထားတဲ့ ေကာင္မေလးကို အျပစ္တင္ စြပ္စြဲေနတာမဟုတ္ပါဘူး..။ သားအေနနဲ႕ ဘယ္လိုမွ လက္မထပ္ႏိုင္လို႕သား ျငင္း ေနရတာပါ…။ အေဖေျပာတာကို သားလက္ခံတယ္…။ ဟုတ္တယ္ သားေကာင္မေလးက သာမန္ မိသားစု ထဲက…။ ရုပ္ရည္ကလည္း ၾကည့္ေပ်ာ္ရွဳေပ်ာ္ ရွိရံုေလးေလာက္ပဲ…။ ပညာအရည္ အခ်င္းကလည္း ျပည္တြင္း ဘဲြ႕တစ္ခုပဲ ရထားတဲ့ သာမန္ေက်ာင္းဆရာမေလးပါပဲ…။ အေဖတို႕ စီစဥ္ထားတဲ႕ မိန္းကေလးနဲ႕ယွဥ္ရင္ အစစ အရာရာ ဘာမွယွဥ္လို႕မရႏုိင္ဘူးဆိုတာ သားသိပါတယ္…။ ဒီလိုပဲ အေဖတို႕ မသိႏုိင္ေသးတဲ့ အရာေတြလည္း ရွိတယ္…။ ဟုတ္တယ္ အေဖတို႕မသိဘူး…။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေငြေၾကးခ်မ္းသာ ခ်မ္း သာ ဒီလိုေခတ္ ဒီလိုအေျခအေနမိ်ဳးမွာ မျဖည့္ဆည္းႏိုင္တဲ့ အရာေတြရွိေနတယ္..။ ဘာ..? အခ်စ္…? အေဖ သားအေၾကာင္း သိပါတယ္…။ အေဖ့သားက အဲေလာက္ အခ်စ္ကို ကိုးကြယ္ေနတဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ…။ ဒီေလာက္ရွင္းျပ ေနတာမွ အေဖတို႕ နားမလည္ဖူး ဆိုရင္လဲ…။ အိုေက…။ ဟုတ္ၿပီ အေဖ…။ အေဖသိခ်င္ရင္ သားသူ႕ကို ဘာ ေၾကာင့္ လက္မထပ္ႏိုင္ပဲ သားေကာင္မေလးကိုပဲ ျဖစ္ေအာင္ လက္ထပ္မယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို သားရွင္းျပပါေတာ့မယ္…။ သားေျပာခဲ့သလိုေပါ့ သားရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟာ သားအတြက္ ဆိုတာထက္ ေနာင္ သားတို႕ ရရွိလာမယ့္ မ်ိဳးဆက္သစ္ သားသမီးေလးေတြ အတြက္ သားဘ၀ကို အနစ္နာခံလိုက္ရတာပါ အေဖ...။

ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ့…ေနာင္သားအေနနဲ႕ သားမသမီးေတြရလာရင္ က်ဴရွင္စရိတ္တို႕၊ Guide စာရိတ္တို႕၊ စာေမးပြဲမွာ အမွတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ဂုဏ္ထူးရဖို႕ အတြက္ေပးရတဲ့ ဂါရ၀ေၾကးတို႕ကို သားဘယ္လိုမွ အလ်င္မွီေအာင္ စီးပြားမရွာႏိုင္တဲ့အတြက္ သက္သာေအာင္လို႕ပါပဲ အေဖရယ္…။

p.s- ကြ်န္ေတာ္ငယ္စဥ္ ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက ေက်ာင္းမဂၢဇင္းမွာ ဆရာမေတြရဲ႕ အဆူအဆဲကို ေကာင္း ေကာင္းၾကီး ခံယူၿပီး ထည့္သြင္းခဲ့တဲ့ ရုပ္ျပကာတြန္းတစ္ခုအား စကားေျပအျဖစ္ ျပန္လည္ေရးသား တင္ျပ ေပးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ျပတိုက္တစ္ခု၏ ေမးခြန္း...

A.D- 3000

ကြ်န္ေတာ္ ဒီေန႕အလုပ္အားရက္ပါ…။ အခုလို အလုပ္အားရက္မ်ိဳးကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ယခုျဖတ္သန္း ေနရတဲ့ ေခတ္ၾကီးမွာ တကယ္ကိုရေတာင့္ရခဲ အခြင့္အေရး ဆုလာဒ္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္…။ အစစ အရာရာ စကၠန္႕ႏွင့္ အမွ် အေရးၾကီးၿပီး လွဳပ္ရွားလုပ္ကိုင္ေနရတဲ့ ဒီလိုေခတ္တစ္ခုမွာ ကြ်န္ေတာ့္အဖို႕ မိသားစုအတြက္ အခ်ိန္ ဆိုတာ မေပးႏိုင္သေလာက္ကို ရွားပါးခဲ့ရပါတယ္…။ မနက္မိုးလင္းက မိုးခ်ဳပ္ မိသားစု မ်က္ႏွာကို စံုစံုလင္လင္ မေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ေန႕ေတြဟာ ႏွစ္နဲ႕ခ်ီၿပီးေတာ့ေတာင္ မ်ားျပားေကာင္းမ်ားျပားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္…။ နည္းပညာ တိုးတက္ မွဳေတြရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးေၾကာင့္သာ ဆက္သြယ္ေရး ကိရိယာေတြက တစ္ဆင့္ သား၊သမီး နဲ႕ ဇနီးတို႕ရဲ႕ မ်က္ႏွာမ်ားကို ျမင္ေတြ႕ေနရ ျခင္းေၾကာင့္ သူတို႕ရဲ႕ နာမည္ေတြနဲ႕ ရုပ္ေတြ ကိုေမ့မသြားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္…။ ဒီလိုသာ မဟုတ္ခဲ့ရင္ေတာ့လားဗ်ာ.......….။

“ မိန္းမ မင္းလည္း ဒီေန႕ေတာ့ အလုပ္အားတယ္မလား..?”
“ အင္း…အားပါတယ္..။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ…?”
“ ဒီလိုေလကြာ ငါတို႕မိသားစု စံုစံုလင္လင္ ေလွ်ာက္မလည္ရတာၾကာၿပီ…။ အဲဒါ..ဒီေန႕ ျမိဳ႕ထဲ နဲနဲပါးပါး ေလွ်ာက္လည္…။ ကေလးေတြကိုလည္း သူတို႕မေရာက္ဖူးေသးတဲ့ ေနရာေလးေတြ ပို႕ေပးၿပီး၊ ဆိုင္တစ္ခုမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး တို႕မိသားစု ညစာစားရင္း အပန္းေျဖ ၾကတာေပါ့…။”
“ အင္း…ေကာင္းသားပဲ..။ ဒါေပမယ့္ သမီးၾကီးကေတာ့ လုိက္ႏိုင္မယ္မထင္ဘူး…။ သူဒီေန႕ သူအခု လုပ္ေနတဲ့ Project အတြက္ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အတူတူ လုပ္မယ္ဆိုၿပီး သူ႕သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္အိမ္ သြားအိပ္ တယ္....။”
“ ဟာ… ရပါတယ္..။ သမီးက အရြယ္ေရာက္ေနၿပီပဲ…။ သူလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္ဖူးၿပီး သိၿပီးေနၿပီပဲ။ သားကိုပဲ အဓိကထားၿပီး လုိက္ပို႕ေပးၾကတာေပါ့…။ ကဲ…ဒါဆို သားကို ေရမိုးခ်ိဳးခိုင္းၿပီး သြားဖို႕ အဆင္သင့္လုပ္ ခိုင္းထားေတာ့…။ ကိုယ္ စီစဥ္စရာ ရွိတာေတြ စီစဥ္လိုက္ေတာ့မယ္…။”

ကြ်န္ေတာ္ မေျပာဖူးလား…။ ဒီေလာက္ေသခ်ာတဲ့ အားလပ္ရက္မ်ိဳးမွာေတာင္ မိသားစု စံုလင္ဖို႕ မေသခ်ာဘူး။ မတတ္ႏုိင္ဘူးေလ…။ သားပဲ ရွိေတာ့ သားကိုပဲ ေခၚသြားရေတာ့မွာေပါ့…။ သမီးက တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူ ျဖစ္ ေနၿပီဆိုေတာ့ သူလည္း သိသင့္သေလာက္ေတာ့ သိေနပါၿပီ..။ သိပ္ၿပီးစိုးရိမ္စရာ မလိုေတာ့ပါဘူး…။ အဲ.. ကြ်န္ေတာ့္သားကေတာ့ အခုမွ ၄ ႏွစ္သာ ရွိေသးတာဆိုေတာ့ သူ႕မွာ သိစရာ ေတြအမ်ားၾကီးရွိေနပါတယ္…။ ဟုတ္တယ္ေလ ၄ ႏွစ္သားအရြယ္ ကေလးတစ္ေယာက္မေျပာနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕ လူၾကီးေတြေတာင္မွ သိစရာ၊ ေလ့လာစရာ ဆိုတာ ကုန္သြားတယ္လို႕ ရွိမွမရွိတာ…။ “ သားေလးကို ဘယ္ပို႕ေပးရင္ ေကာင္းမလဲ…? အား…! ဟုတ္ၿပီ…!”

“ ေမာင္… ရွင္ သားကို ဘယ္ေခၚသြားမွာလဲ…?”
“ ေရာက္ေတာ့ သိမွာေပါ့ကြာ…။ မင္းေတာင္ ေရာက္ဖူးခ်င္မွ ေရာက္ဖူးမွာ…ဟာ..ဟ”

ကြ်န္ေတာ့္ မိန္းမလဲ ကြ်န္ေတာ္ စလိုက္တာကို မခံမရပ္ႏိုင္ေတြျဖစ္ၿပီး တစ္လမ္းလံုး ပြစိပြစိလုပ္လိုက္.. ကြ်န္ေတာ္က ထပ္စလိုက္နဲ႕…။ အေနာက္မွာ ထိုင္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္သားက နားလည္လို႕လား ဘာလားေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေသေသခ်ာခ်ာမသိ တခစ္ခစ္နဲ႕ ရယ္ၿပီးလိုက္သြားလိုက္ၾကတာ ကားတစ္စီးလံုး ဆူည့ံလို႕ သာ ေနခဲ့ပါတယ္…။ ကြ်န္ေတာ့္သားရဲ႕ ျပတိုက္မွာ ေမးလိုက္တဲ့ ေနာက္ဆံုးပြဲသိမ္း ေမးခြန္းတစ္ခု မေရာက္ခင္ ထိေပါ့ဗ်ာ…။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~ လူသားမ်ားဆိုင္ရာ ယဥ္ေက်းမွဳႏွင့္ သမိုင္း ျပတိုက္ ~~~~~~~~~~~~

“ ဟင္..? ေမာင္… ရွင္ သားကို လိုက္ျပမယ္ဆိုတာ ဒီေနရာၾကီးလား..? ပ်င္းစရာၾကီးကြာ…။”

ကြ်န္ေတာ့္ မိန္းမက စိတ္ပ်က္တဲ့ေလသံၾကီးနဲ႕ ကေလးကေတာင္ ဂ်ီမက်ပဲ…။ သူက ၿဂိဳလ္က် ပါေတာ့တယ္…။

“ ကဲ..မွန္မွန္ေျပာ မိန္းမ… မင္းေရာ ဒီေနရာ ေရာက္ဖူးလား…?” ကြ်န္ေတာ္က ျပံဳးၿပီးေမးေတာ့ အိမ္ရွင္မက ကြ်န္ေတာ့္ကို မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္သာထိုးၿပီး ႏွဳတ္ဆိတ္ေနပါေတာ့တယ္…။ ေသခ်ာၿပီ သူလည္း တစ္ခါမွ ဒီေန ရာ မေရာက္ဖူးခဲ့ပါ….။

“ လာ…သား ကားေပၚကဆင္း.. ေဖေဖတို႕ အထဲ၀င္ၾကည့္ၾကရေအာင္” ကြ်န္ေတာ္ သားကိုလက္တြဲၿပီး ျပတိုက္ထဲကို ၀င္ခဲ့ပါတယ္…။ ကြ်န္ေတာ့္သားလည္း မ်က္လံုးေလး ကလည္ကလည္နဲ႕ သူတစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးတဲ့ ၿဂိဳလ္တစ္ခုေပၚပဲ ေရာက္ေနသလိုလို…။ ရုပ္ျပကာတြန္းေတြနဲ႕ အင္တာနက္ေတြထဲမွာ သူဖတ္ဖူး ေနၾက အဂၤါၿဂိဳလ္ေပၚပဲ ေရာက္ေနသလိုလို အူေၾကာင္ေၾကာင္ေလး ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ အထင္ေတာ့ သူ႕အေတြးထဲက ဒီေန႕သူေရာက္မယ္လို႕ စိတ္ကူးယဥ္ထားတဲ့ေနရာနဲ႕ အခုသူေရာက္ရွိေနတဲ့ ေနရာ ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို ကြဲျပားေနပံုရပါတယ္…။ ဒါေပမယ့္…။ ဒင္းကလည္း ေခသူေတာ့မဟုတ္ေခ်…။ ျပတိုက္ထဲ စေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႕ မဲမဲျမင္ရာ အကုန္လက္ညိွဳးထိုးၿပီး စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး စပါေတာ့တယ္..။ သူကလည္း မလြယ္...။ အေကာင္ကသာ လက္ေတာက္ေလာက္…။ တစ္ခါတစ္ခါ ကြ်န္ေတာ္ ရွင္းျပတာကို မယံုလို႕ဆိုၿပီး သူ႕ကို (၄) ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႕တုန္းက ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ ၀ယ္ေပးထားတဲ့ PDA ေလးကို ထုတ္… အင္တာနက္ ကရရွိတဲ့ Data ေတြ Information ေတြ နဲ႕တိုက္ၾကည့္ၿပီး သူစိတ္ေက်နပ္ေလာက္ေတာ့မွသာ ေနာက္ျပခန္း တစ္ခုကို ကူးရပါတယ္…။ မလြယ္ ေရးခ် မလြယ္ပါ…။

အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ငယ္စဥ္က ကြ်န္ေတာ့္ ဖခင္ႏွင့္ တစ္ေခါက္သာ ေသေသ ခ်ာခ်ာေရာက္ခဲ့ဖူးတာပါ…။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ လက္ရွိလုပ္ေနတဲ့ လုပ္ငန္းနဲ႕ ဆက္စပ္ၿပီး အလုပ္ ကိစၥသေဘာနဲ႕ မၾကာခဏေရာက္ေပမယ့္ ေသေသခ်ာခ်ာႏွံ႕ႏံွ႕စပ္စပ္ မရွိခဲ့ပါဘူး..။ ငယ္စဥ္က ဖခင္ ရွင္းျပ ထားခဲ့ဖူးေသာ အေၾကာင္းအရာ အခ်ိဳ႕ေခါင္းထဲ က်န္ေနတာကတစ္ေၾကာင္း လုပ္ငန္းနဲ႕ အနည္းငယ္ဆက္စပ္ မွဳရွိ ေနတာကတစ္ေၾကာင္းရယ္ေၾကာင့္သာ ကြ်န္ေတာ့္သား ေမးသမွ် ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို အျပည့္အစံု မဟုတ္ေတာင္ အနည္းငယ္ ျခံဳမိေအာင္ ရွင္းျပႏုိင္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္..။ ဒီျပတိုက္ထဲမွာ ျပသထားတာေတြမွာ အဓိက ကေတာ့ လူ႕သမိုင္းဆိုင္ရာ ျဖစ္ေပၚတိုးတက္လာမွဳေတြ၊ ဆုတ္ယုတ္ပ်က္ဆီးသြားၿပီး ေပ်ာက္ကြယ္လု ( တစ္ခ်ိဳ႕ ေပ်ာက္ကြယ္ၿပီး) ျဖစ္တဲ့ အရာေတြကို ခက္ခက္ခဲခဲ ရွာေဖြျပသထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္…။

ဒီျပတိုက္ရဲ႕ စိတ္၀င္စားစရာ အေကာင္းဆံုး ျပခန္းကေတာ့ “လူသားမ်ား၏ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ျဖစ္စဥ္မ်ားႏွင့္ သေဘာတရားမ်ား” ဆိုတဲ့ ျပခန္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္…။ အဲဒီ့ျပခန္းထဲမွာ လူေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ “စိတ္” မ်ိဳးစံုကို ေသေသ ခ်ာခ်ာ အမ်ိဳးအစား အုပ္စုမ်ားခြဲျခားၿပီး ျပသထားပါတယ္…။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ “စိတ္” အမ်ိဳးအစားမ်ားမွာ လြန္ခဲ့ ေသာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကပင္ မိ်ဳးတုန္းေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီ ျဖစ္ၿပီး…။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ အမ်ိဳးအစားမ်ားမွာ ေပ်ာက္ ကြယ္စျပဳေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္….။

ကြ်န္ေတာ္တို႕ လင္မယားႏွစ္ေယာက္သာမက အငယ္ေကာင္လည္း ဒီျပခန္းေရာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္္ ၀င္စား ေနပံုရပါတယ္…။ ကေလးတို႕ရဲ႕ သဘာ၀ သူစိတ္၀င္စားေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ အလစ္မွာ ဟိုကိုင္ၾကည့္ ဒီကိုင္ၾကည့္ လုပ္ဖို႕ၾကိဳးစားလို႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္မွာ သူ႕ကို အသည္းအသန္လိုက္ဆြဲ ေနခဲ့ရပါတယ္…။

“ သား.. “စိတ္” ေတြကို ေလွ်ာက္မကိုင္ရဘူးေလ..ဟိုမွာ စာေရးထားတယ္ ဖတ္ၾကည့္စမ္း” ဆိုၿပီးသူ႕ အေမက ေျပာေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက မပီကလာ ပီကလာနဲ႕ သက္ဆိုင္ရာ “စိတ္” အသီးသီးရဲ႕ ေအာက္မွာေရးထားတဲ့ စာသားကို တစ္လံုးခ်င္း ေတာ္ေတာ္ကို ၾကိဳးစားပမ္းစား ဖတ္ရပါေတာ့တယ္..။ ျဖစ္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္…။ သူတို႕က ေမြးကတည္းက ကြန္ျပဴတာမ်ားရဲ႕ ဖန္သားျပင္မ်ား ေပၚမွာသာ စကားလံုးမ်ားနဲ႕ ရင္းႏွီးခဲ့ၾကေတာ့ ျပင္ပမွာ ေရးသားထားတဲ့ “စာသားႏွင့္ စကားလံုးအစစ္မ်ား” အတြက္ ဖတ္ရတာ ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲေနပံုပါပဲ...။

“မ….ကိုင္…..ရ…! တဲ့… ဟုတ္လား ေမေမ?”

သူ႕အေမက သူ႕သားကိုျပံဳးၿပီး တစ္ခ်က္မွ်သာ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ပါတယ္…။ ေတာ္ေသးတာေပါ့…ဟူး..! ကြ်န္ေတာ့္ သက္ျပင္းဆံုးေအာင္မခ်လိုက္ရပါ…။ အငယ္ေကာင္ ေမးလိုက္ေသာ ေမးခြန္းေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္ ငယ္ထိပ္ကို တစ္စကၠန္႕ မိုင္တစ္ေထာင္ႏွဳန္းျဖင့္ လြင့္စင္လာေသာ ဥကၠာပ်ံ တစ္ခု၀င္ေစာင့္ ပါေတာ့တယ္…။ ျပန္ခန္းရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေနရာ အေရာက္…။ ေခ်ာင္က်က် ေနရာတစ္ခုမွာ မထင္မေပၚ ျပသထားတဲ့ အရာ တစ္ခုကို လက္ညိွဳးထိုးၿပီး ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္…။ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ့ သူေမးလိုက္တဲ့ ေမးခြန္းကို သူ႕အေမနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္သာမက…။ ယခုလက္ရွိ လည္ပတ္ေနတဲ့ လူမွဳယႏာၱၾကီးတစ္ခုလံုးမွာ ေျဖႏုိင္မယ့္သူ မရွိ ေလာက္ေအာင္ကို “ရွဳပ္ေထြး ရွင္းလင္း” တဲ့ ေမးခြန္း တစ္ခု ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္…။ အင္း…ေျပာမဲ့သာ ေျပာရတယ္။ ေျဖရွင္းဖို႕ေနေနသာသာ အဲဒီ့….သူေမးလိုက္တဲ့ အရာတစ္ခုရဲ႕ အေၾကာင္းကို ဒီေခတ္ၾကီးထဲမွာ ၾကားဖူးတဲ့ သူေတာင္ ရွိပါ့မလားလို႕ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ေတြးေနမိပါေတာ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္သား စိတ္အားထက္သန္စြာ အားရပါးရ ေမးလိုက္တာကေတာ့…

“ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႕ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္” ဆိုတာ ဘာလဲဟင္….?”

p.s- စိတ္ကူးယဥ္ သက္သက္မွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။

အခ်ိန္ႏွင့္ ေနရာ....!

စေနေန႕ည
၁၉၀၀ အခ်ိန္

ဒိုင္း…ဒိုင္း…ဒိုင္း…၀ုန္း…။

“ဗိုလ္ၾကီး ဟိုေကာင္ေတြ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ဒီည ေခ်ာင္းကို ျဖတ္ကူးမွာသိလို႕ ဟုိဘက္ကမ္း ေတာင္ကုန္းေပၚ ကေန အပိုင္ထိုင္ေစာင့္ၿပီး ေစာ္ေနၾကၿပီ…။ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ…? ေရွ႕ဆံုးက ပိြဳင့္တပ္စိပ္လဲ ေတာ္ေတာ္ အထိနာေနၿပီ…။ ရိကၡာေတြနဲ႕ ခဲယမ္းေတြ သယ္လာတဲ့ လားတစ္ေကာင္လည္း 40 မွန္လို႕ ေသသြားၿပီ…။ ပစၥည္းေတြလည္း ဘယ္လိုမွ လိုက္ဆယ္ဖို႕ အခ်ိန္မရဘူး ဗိုလ္ၾကီး…။ လကသာ ေနေတာ့ ဒီေကာင္ေတြ ပစ္ကြင္း၊ ျမင္ကြင္း တစ္အားေကာင္းေနတယ္…။ ဒီေကာင္ေတြ အင္အားေတာ့ သိပ္မ်ားတဲ့ ပံုမေပၚဘူး ဒါေပမယ့္ ဂ်က္ကာ ေကာင္းေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ အတြက္မလြယ္ဘူး ဗိုလ္ၾကီး။ သတ္ကြင္းထဲ ေရာက္ေနသလို ျဖစ္ကုန္ၿပီ” ရန္သူရဲ႕ အဆက္မျပတ္ ျပစ္ခတ္ေနတဲ့ ေသနတ္သံေတြ နဲ႕အတူ တပ္ၾကပ္ၾကီး ေစာေအဘယ္ရဲ႕ စကားလံုးေတြ ကလည္း ကြ်န္ေတာ့္နားထဲကို အဆက္မျပတ္ ျပစ္ခတ္ေနပါေတာ့တယ္…။ ကြ်န္ေတာ္အေရွ႕ကို လွမ္းၾကည့္ လိုက္ေတာ့ အေျခအေနေတြက ကမာၻပ်က္သည့္အလား ေတာ္ေတာ္ကို ရွဳပ္ေထြးၿပီး ဖရိုဖရဲေတြ ျဖစ္ေနပါၿပီ…။ “ဆရာၾကီး..ကြ်န္ေတာ္ေျပာမယ္… ေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္…။”

“ေမၾကီးေရ ျမန္ျမန္လာေဟ့… ဒီမွာကိုရီးကားလာေနၿပီ။ ေကာ္ဖီခြက္ေတြ ျမန္ျမန္ယူခဲ့ေတာ့…။ မေန႕က ေဖၾကီး၀ယ္လာတဲ့ ကိတ္ေလးေတြပါယူခဲ့ေဟ့… ဇာတ္လမ္းၾကည့္ရင္း စားရေအာင္…။ ျမန္ျမန္လုပ္…။ ဟိုတစ္ပတ္က ညစာစားပြဲရွိလုိ႕ တစ္ပိုင္းလြတ္သြားတယ္…။ ဒီအပတ္ကေတာ့ ဇာတ္သိမ္းခန္းဆိုေတာ့ ၾကည့္မွကို ျဖစ္မယ္…။ ေၾကာျငာလာတဲ့အခ်ိန္ၾကမွ ဟိုတစ္ပတ္က ဘာျဖစ္သြားတယ္ ဆိုတာေျပာျပစမ္းပါ မိန္းမရာ…။ ငါသိသေလာက္ ေကာင္ေလးက အေျခအေန မေကာင္းေတာ့ဘူးဆို…။ ေရာဂါက ျပန္မွေကာင္းပမလား မသိဘူးကြာ…။ ဒီေကာင္ေလးနဲ႕ ေကာင္မေလးၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ လိုက္ဖက္ညီတယ္ မိန္းမရ..။ ငါကေတာ့ သူတို႕ကို ေပါင္း ေစခ်င္တယ္…။ မင္းေရာ ဘယ္လို သေဘာရလဲ…? ဟ..ဒါနဲ႕ေနစမ္းပါအံုး... ဟို… အငယ္မေရာ? မေတြ႕ ပါလား” “ေအာ္… သမီးက မနက္ျဖန္ က်ဴရွင္မွာ စာေမးပြဲရွိလို႕ဆိုၿပီး တစ္ေနကုန္စာထိုင္လုပ္ေနတာ…။ ေစာ ေစာေလးကပဲ အိပ္သြားတယ္။ မနက္က်ရင္လည္း သူကေစာေစာထရအံုးမယ္ေလ” “ေအာ္.. ေအး..ေေအး..။ ဒါဆိုလည္း ၿပီးတာပဲ…။ သူအိပ္သြားေတာ့လည္း ငါတို႕လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနလို႕ ရတာေပါ့ကြာ ဟုတ္ဖူးလား..ဟဲ..ဟဲ” “ဟဲ..ဟဲ မေနနဲ႕ ကြ်န္မစဥ္းစားေနတာ...စိတ္ထဲမွာ... ဒီေန႕ကြ်န္မနဲ႕ရွင္ တစ္ခုခုလုပ္ဖို႕ လိုေနသလိုပဲ…ဘာမ်ားပါလိမ့္” “ကဲကဲ မသိရင္လည္း ေခါင္းရွဳပ္ခံၿပီး စဥ္းစားမေနနဲ႕ေတာ့ ဟိုမွာ ရုပ္ရွင္စေနၿပီ ၾကည့္မွာျဖင့္ ေအးေအး ေဆးေဆး ၾကည့္ေတာ့…။”

“ေမႏွင္း ဒါငါနင့္ကို ေျပာေျပာျပေနတဲ့ ကိုေက်ာ္စြာ ဆိုတာေလ…။ ဒီေန႕ငါ့ေမြးေန႕ကို နင္လာမယ္ဆိုတာ သိက တည္းက ငါ့ကို နားပူနာဆာ အသားကုန္လုပ္ေနလို႕ မဖိတ္ခ်င္ ဖိတ္ခ်င္နဲ႕ ဖိတ္ထားရတာ…ဟဲ ဟဲ…။” “ ကီကီး နင္မဟုတ္တာေတြ ေလွ်ာက္မေျပာနဲ႕…။ မဟုတ္ဘူး ေမႏွင္း သူေျပာတာေတြ မယံုနဲ႕…။ ဟို… ေမႏွင္းနဲ႕ ရင္းႏွီး ခ်င္တယ္၊ ခင္ခ်င္တယ္ ဆိုတာကလႊဲလို႕ေပါ့…။ အဲဒါကေတာ့ တကယ္ေျပာတာ…။ ကြ်န္ေတာ္ ေမႏွင္းကို ဟိုတစ္ခါ ရန္ႏိုင္တို႕ ေမြးေန႕မွာ စေတြ႕ဖူးကတည္းက ခင္ခ်င္ေနခဲ့တာ…။ ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ ေက်ာ္စြာပါ…။ ကြ်န္ေတာ္က ေက်ာင္းၿပီးတာ ၾကာပါၿပီ…။ အခု ေတာ့စီးပြားေရး လုပ္ေနတယ္ဘဲ ေျပာရမွာေပါ့...။ ေမႏွင္း ကေရာ အခုဘယ္မွာ အလုပ္လုပ္ေနလဲ…? အလုပ္ အခက္အခဲရွိရင္ ဒါမွမဟုတ္တစ္ျခား အကူအညီျဖစ္ျဖစ္ လိုရင္ကြ်န္ေတာ့္ကိုေျပာပါ…။ ဘာမွအားနာစရာမလိုဘူးေနာ္…။ ရင္းရင္းႏွီးႏီွးေပါ့…။ “ရပါတယ္… ေမႏွင္း ကလည္း ခင္တတ္ပါတယ္…။ ကီကီး ေျပာေျပာျပဖူးေနလို႕ ကိုေက်ာ္စြာ့ အေၾကာင္းေတြကိုေတာ့ ၾကားဖူးထား ပါတယ္…။ ကိုေက်ာ္စြာက ေအာင္ျမင္စျပဳေနတဲ့ စီးပြားေရး သမားတစ္ေယာက္ပဲ…။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ အခုလို ေအာင္ျမင္ေအာင္ ၾကိဳးစားႏိုင္တဲ့အတြက္ ဂုဏ္လည္းယူပါတယ္…အားလည္းက်ပါတယ္…။ အခုလို ခင္မင္ခြင့္ ရတာကိုလဲ ၀မ္းသာပါတယ္..။” “ဟာ...ေမႏွင္းက အခုလို လွိဳက္လွိဳက္လဲလဲ ျပန္တုန္႕ျပန္တာ ကြ်န္ေတာ္အရမး္ ၀မ္းသာတယ္ဗ်ာ…။ ဟို…ဒါဆိုရင္ေလ….”

“ဆရာၾကီး… အခုကြ်န္ေတာ္တို႕ ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာကဆိုရင္ေတာ့ ေနာက္ပြင့္ပစ္လို႕မရဘူး…။ ေခ်ာင္းစပ္ ေရာက္ေနေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ တပ္တည္ကို ဒီေကာင္ေတြသိသြားႏိုင္တယ္…။ သိသြားလို႕ ၆၀ နဲ႕လွမ္းထုေနမွ ပိုဆိုးကုန္မယ္…။ ဒီေတာ့ အေနာက္က ဆရာထြန္း၀င္း တပ္စိတ္ကို ေျပာလိုက္ သူတို႕ေနရာကေန ၆၀ ႏွစ္လံုး ေလာက္ ဒီေကာင္ေတြဆီကုိ လက္ေဆာင္ ၾကိဳေပးထားလိုက္ပါလို႕။ ၿပီးရင္ အေနာက္မွာ က်န္ေနတဲ့ တပ္စိတ္ေတြကို ေခ်ာင္းစပ္ ဆင္းမလာခိုင္းပဲ ရင္ေဘာင္တန္း တပ္ျဖန္႕ခိုင္းၿပီး ဒီဘက္ကမ္းကေန ကာပစ္ ေထာက္ထားခိုင္း…။ ကြ်န္ေတာ္ အဘကိုလည္း သတင္းပို႕ထားၿပီးၿပီ…။ ဆရာၾကီးက ဆရာေအာင္မိ်ဳးတို႕ တပ္စိတ္ကိုေခၚ...။ ၿပီးေတာ့ ေခ်ာင္းေအာက္ဘက္ကို ကိုက္ ၂၀၀ ေလာက္ စုန္ဆင္းၿပီး အဲဒီ့ဘက္ကေန ေခ်ာင္းကို ျဖတ္ၿပီး ဒီေကာင္ေတြကို ပတ္တိုက္…။ ဆရာထြန္း၀င္း တပ္စိတ္ကေန ရဲေဘာ္ ၅ ေယာက္ေလာက္ ေခၚသြားလိုက္…။ ဆရာၾကီးတို႕ ဟိုဘက္ကူးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီေကာင္ေတြကို ေထာက္ထားခိုင္းလိုက္...။ ၿပီးေတာ့ ဆရာၾကီးတို႕အားလံုး ဟိုဘက္ကမ္း ေရာက္ၿပီဆိုမွ ေရစီးနဲ႕ ေျမာသြားတဲ့ ရိကၡာနဲ႕ ခဲယမ္းေတြကို အဲဒီ့ေနရာ ကေန ရႏုိင္သေလာက္ ျပန္ဆယ္ႏုိင္ေအာင္ ေစာင့္ခိုင္းထားခဲ့…။ ဟိုဘက္ကမ္းကို ေခၚမသြားနဲ႕…။ ကြ်န္ေတာ္ ဒီဘက္ကေန ဖိျပစ္ေပးထားမယ္…။ ခင္ဗ်ားတို႕ ရန္သူ႕အေနာက္ဘက္ကို ေရာက္ၿပီဆိုရင္ မီးက်ည္ ေဖာက္ၿပီး အခ်က္ေပး…။ ကြ်န္ေတာ္ ၆၀ အဖြ႕ဲကို ညာယိမ္းျပစ္ခိုင္းလိုက္မယ္…။ ဒီေကာင္ေတြရဲ႕ ထြက္ေပါက္ကို ပိတ္မတိုက္နဲ႕...။ ညာဘက္ တစ္ေပါက္ဖြင့္ေပးလိုက္…။ ဒီေကာင္ေတြ ဆုတ္ေတာ့မွ အဲဒီ့အေပါက္ကို ကြ်န္ေတာ္ ဒီကေန ၆၀ ေမတၱာလက္ေဆာင္ လွမ္းေပးလိုက္မယ္….။ ဘာမရွင္းတာ ရွိလဲ? “မရွိပါဘူး ဗိုလ္ၾကီး” "ေကာင္းၿပီ မရွိရင္ ဆက္လုပ္… ခမ ၂၀၀၀ အခ်ိန္ ၄၃ လုပ္မယ္”

ကြ်န္ေတာ္တို႕ စီမံခ်က္အတိုင္း တက္ညီလက္ညီေဆာင္ရြက္လိုက္ၾကတာ ခန္႕မွန္းထားသည့္ အတိုင္း ည ၈ နာရီခန္႕တြင္ ရန္သူမ်ား ျပန္လည္ဆုတ္ခြာ သြားၿပီး အားလံုး အေျခအေနကို ျပန္လည္ထိမ္းသိမ္း ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ဘက္မွ ရဲေဘာ္အက်အဆံုးမရွိေပမယ့္ ျပင္းထန္စြာ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရသူ ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္နဲ႕ အနည္းငယ္ ဒဏ္ရာရရွိသူ ၅ ဦးရွိခဲ့ပါတယ္…။ အဓိက ဒဏ္ရာရရွိသူမ်ားမွာ ေခ်ာင္းကို ပထမဆံုး စတင္ျဖတ္ ကူးသည့္ ပိြဳင့္တပ္စိတ္မွ ျဖစ္ပါတယ္…။ ရန္သူ႕ဘက္တြင္ေတာ့ က်ဆံုးသူ တစ္ေယာက္ရွိၿပီး ဒဏ္ရာရရွိသူ ၂ ဦး ရွိေၾကာင္း ေနာက္ပိုင္း Counter စက္မ်ားမွ တစ္ဆင့္ သိရွိခဲ့ရပါတယ္…။ သူတို႕လည္း သူတို႕ယံုၾကည္ခ်က္ တစ္ခုေၾကာင့္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနတာကလြဲရင္ စစ္သားမ်ားဘဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ သူတို႕လူရဲ႕ အေလာင္း ကိုေတာ့မထားခဲ့ပဲ ရေအာင္ ျပန္ဆြဲသြား ခဲ့ၾကပါတယ္…။ “ အားလံုးစစ္ေဆးၿပီး စနစ္တက်ျပန္လည္ ဖြဲ႕စည္း ၿပီးေၾကာင္း သတင္းလာပို႕ပါတယ္ ဗိုလ္ၾကီး” ကြ်န္ေတာ့္ကို အေလးလွမ္းျပဳရင္း ေျပာလိုက္ေသာ တပ္ၾကပ္ၾကီး ေစာေအဘယ္အား ကြ်န္ေတာ္ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ပါတယ္…။ “ဆက္လုပ္ခြင့္ ျပဳပါ…။” “ ဆက္လုပ္” ဟုေျပာရင္း ဆရာၾကီးအား အေလးျပဳဖို႕အတြက္ လက္ေျမွာက္လိုက္မွ စစ္ကနဲျဖစ္သြားေသာ ကြ်န္ေတာ့္ ညာဘက္ လက္ေမာင္းတြင္လည္း က်ည္ဆန္ထိမွန္ထားေၾကာင္း သတိထားမိလိုက္ပါေတာ့တယ္…။ အဲဒီ့ဒဏ္ရာ က ဒီလိုေန႕မ်ိဳးမွာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ကံၾကမၼာကေပးတဲ့ အမွတ္တရ လက္ေဆာင္မ်ားလား….?

“ေကာင္းလိုက္တဲ့ဇာတ္လမ္းကြာ ငါျဖင့္ရင္တမမနဲ႕ ေနာက္ဆံုးအားလံုး အဆင္ေျပသြားမွပဲ စိတ္ေအး ရေတာ ့တယ္...။ ဇာတ္လမ္းက ဘာမွဟာကြက္မရွိဖူးကြာ ဒါရိုက္တာေရာ၊ သရုပ္ေဆာင္ေတြေရာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္း တာပဲ…။ ဘာမ်ားျဖစ္ေတာ့မလဲ ဘာမ်ားျဖစ္ေတာ့မလဲနဲ႕…ဟူး…။ ဒီလိုဇာတ္လမ္းမ်ိဳး မ်ားမ်ားၾကည့္လို႕ကေတာ့ ၾကာရင္ ငါႏွလံုးေရာဂါ ေစာေစာစီးစီးရႏုိင္တယ္…” “ဟယ္…အခုမွသတိရတယ္ သြားပါၿပီေတာ္…ဒုကၡပါပဲ…။ အခု ဘယ္အခ်ိန္ရွိၿပီလဲ..?” “ ဟ…ဘာလည္းဟ မိန္းမရ အလန္႕တၾကားနဲ႕…? ကိုရီးယားကား ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ၈ နာရီထိုးၿပီေပါ့ ဘာျဖစ္တာလဲ” “ ဘာျဖစ္ရမွာလည္း ဒီေန႕ သားေလးေမြးေန႕ေလ…! ၿပီးေတာ့ သူေရွ႕တန္းထြက္ ေနတုန္း ရွင္နဲ႕ ကြ်န္မ အဓိဌာန္၀င္ၿပီး ပုတီးစိပ္ေပးေနတာ ဒီေန႕ေနာက္ဆံုးေန႕ေလ…။ ည ၇ နာရီစိပ္ရမွာ ရွင္ေမ့ေနၿပီလား?...”

“ဟား…..!”

ဖခင္ျဖစ္သူထံမွာ ေနာက္ထပ္စကားလံုးမ်ား ထပ္မံထြက္ရွိလာျခင္း မရွိေတာ့ပါ…။ ႏွစ္ေယာက္ တည္းသာ ရွိေနေသာ တိုက္ေလးသည္လည္း ပိုမိုတိတ္ဆိတ္သြားပါေတာ့တယ္…။ သူတို႕ေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ဘာေတြမ်ား ဆက္ၿပီးေတြးေနၾကေလမလဲ…?

ျမဴးၾကြတဲ့ စည္းခ်က္နဲ႕အတူ ေရာင္စံုမီးသီးေတြေအာက္မွာ လိပ္ျပာေလးေတြ လြတ္လပ္ ေပါ့ပါးစြာ တျဖတ္ျဖတ္ ပ်ံသန္းေနပံုက ေတြ႕ျမင္ရသူအေပါင္းကို ၾကည္ႏူးအားက်ခ်င္စရာေကာင္းလွပါတယ္…။ “ေညာင္းလာၿပီ ကိုေက်ာ္စြာ ဟိုနားမွာ ထိုင္ရင္းနားၾကရေအာင္” “ေကာင္းၿပီေလ..ေမႏွင္းသေဘာပါ…” “ဟာ..ဟ” “ဘာရီတာ လဲ ေမႏွင္း ဘာေတြ တစ္ေယာက္တည္း သေဘာက်ၿပီး ရီေနတာလဲ?” “ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ရွင့္ကို ကီကီးက မိတ္ဆက္ေပးတုန္းက…ရွင့္ရဲ႕ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ ေတာင္းတဲ့ပံုေလးကို ျပန္ေတြးမိရင္း သေဘာၾက လို႕ပါ…။ ရွင္ကလည္း လည္မလိုလိုနဲ႕ တစ္ခါတစ္ေလ ေတာ္ေတာ္ေ၀းမယ့္ ပံုေပၚတယ္…” “ဟာဗ်ာ…ဟဲ..ဟဲ..။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း စေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းဆိုေတာ့ ရွိန္တာေပါ့ဗ်…။ ေတာ္ၾကာ ေမႏွင္းက ခပ္တည္တည္နဲ႕ မခင္ခ်င္ သလိုေနလိုက္မွ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ခံစားေနရမွာကိုလည္း ေၾကာက္ရေသးတယ္ေလဗ်ာ…။ ေၾသာ္ဒါနဲ႕… ေမႏွင္း ေမြးေန႕က ဘယ္ေတာ့လဲဟင္…?နီးၿပီလား…? ေမႏွင္း ေမြးေန႕က်ရင္ တစ္ခုခုလိုက္ေကြ်းရင္း လက္ေဆာင္၀ယ္ ေပးခ်င္လို႕…။” “ဟင္..? ေမြးေန႕….? ဟုတ္လား…? ကိုေက်ာ္စြာ ဒီေန႕ဘာေန႕လဲဟင္ ၾကည့္ေပးစမ္းပါ…။ အေရး ၾကီးလို႕…” “ဒီေန႕ (….)ရက္ေန႕ေလ ေမႏွင္း ဘာျဖစ္လို႕လဲ?”

“ရွင္……?”

“ခြပ္…..!”

ေမႏွင္း လက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ့ ၀ီစကီခြက္ဘယ္လုိ လြတ္က်သြားမွန္း မသိလိုက္ပါ…။ အေတြးေတြ ထဲမွာလည္း အရာရာဟာ ျပင္းထန္တဲ့ အရာတစ္ခုနဲ႕ ေစာင့္မိလိုက္သလို ခ်ာခ်ာရမ္းေနပါေတာ့တယ္…။ ကို႕ယ္ကိုယ္ကို လည္း ဘာျဖစ္သြားမွန္းလည္း မသိေတာ့ပါ…။ "ဒီေန႕...ဟုတ္တယ္...။ ဒီေန႕ ေမာင့္ေမြးေန႕ ပါလား...." ေမႏွင္းရဲ႕ စိတ္ေတြသည္ ဆြဲအားမဲ့ေသာ အာကသထဲသို႕ ေရာက္ရွိသြားသကဲ့သို႕ အထိန္းအကြပ္မရွိ တဟုန္ထိုး ပံ်လြင့္ေနေတာ့သည္...။ ေသေသခ်ာခ်ာမွတ္မိတာ တစ္ခုကေတာ့ သူ႕စိတ္ထဲမွာ အေ၀းတစ္ေနရာမွာ ေရာက္ေနတဲ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို အၾကိမ္ၾကိမ္ အထပ္ထပ္ ေတာင္းပန္ေနခဲ့ျခင္းပါပဲ….။

“ခြင့္လႊတ္ပါေမာင္….”

p.s- ျဖစ္ရပ္မွန္အား ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ကူးတစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္ ျဖည့္စြက္ကာ ေရးသားထားျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။

၀မ္းနည္းေၾကကြဲျခင္း...

လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္အနည္းငယ္အတြင္းက ကြ်န္ေတာ္တို႕ခ်စ္ေသာ အမိျမန္မာႏုိင္ငံၾကီးမွာ သမိုင္းတေလ်ာက္တြင္ အလြန္ျဖစ္ခဲလွေသာ ျပင္းထန္ဆိုးရြားတဲ့ သဘာ၀ေဘးအႏာၱရယ္နဲ႕ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ လူေပါင္းမ်ားစြာ ေသေၾက ပ်က္စီးခဲ့ရသလို၊ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရသူမ်ား၊ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ျဖစ္ကာ ဒုကၡေရာက္သူမ်ား ဒုနဲ႕ေဒးျဖစ္ခဲ့ ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ကိုယ္တိုင္ ဒီဒုကၡကို မၾကံဳေတြ႕ခဲ့လိုက္ရေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ မိသားစုမ်ား၊ ေဆြမ်ိဳး သားခ်င္းမ်ား၊ ျပည္သူျပည္သားေပါင္းမ်ားစြာဟာ သဘာ၀ေဘးအႏာၱရယ္ရဲ႕ တိုက္ခိုက္မွဳကို အျပင္းအထန္ အလူးအလိွမ့္ ခံစားခဲ့ရပံုေတြကို ၾကားသိရရုံမွ်ျဖင့္ပင္ လြန္စြာ စိတ္ထိခိုက္ေၾကကြဲခဲ့ရပါတယ္…။ မုန္တိုင္း၏ ျပင္းထန္မွဳေၾကာင့္ ဆက္သြယ္ေရးမ်ား အားလံုးျပတ္ေတာက္ကုန္ျခင္းကလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႕ကဲ့သို႕ေသာ အေ၀း ေရာက္ေနၾကသည့္ ျမန္မာျပည္သူ၊ ျပည္သားမ်ားအတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္စိတ္မ်ားကို ပိုမိုၾကီးထြားေစခဲ့ပါတယ္။

ဒီအေျခအေနအထိ ျဖစ္လာႏုိင္သည္ကို အခိ်ဳ႕ေသာႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ အဖြဲ႕အစည္း (ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ) မ်ားသည္ အမွန္တကယ္ပင္ မသိေသာေၾကာင့္လား၊ သိရက္ႏွင့္ပင္ ေပါ့ဆခဲ့မိေသာေၾကာင့္လားေတာ့မသိ မည္သုိ႕ေသာ ၾကိဳတင္ကာကြယ္မွဳ၊ ျပင္ဆင္မွဳမ်ား မျပဳလုပ္ႏုိင္ခဲ့သည့္အတြက္ အထိအခိုက္ႏွင့္ ပ်က္ဆီးဆံုးရွံဳးမွဳမ်ားသည္ ပိုမိုမ်ားျပားခဲ့ရပါတယ္။ တကယ္လို႕သာ အခ်ိန္မွီသတင္းအခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ သတိေပးမွဳမ်ားကို ရရွိခဲ့မည္ ဆိုပါက ၾကိဳတင္ကာကြယ္မွဳမ်ား (သဘာ၀ေဘးအႏာၱရယ္ဆို သည္မွာ ကာကြယ္ရန္မျဖစ္ႏုိင္သေလာက္ ခက္ခဲပါသည္) မျပဳလုပ္ႏိုင္ခဲ့သည့္တိုင္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္မွဳ မ်ားျပဳလုပ္ခဲ့ပါက ျဖစ္ေပၚလာေသာ အက်ိဳးဆက္ အနဲအမ်ား အေပၚမူတည္ၿပီး ကယ္ဆယ္ေရး၊ က်န္းမာေရး၊ စားနပ္ရိကၡာ၊ ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရး အစရွိေသာ လူမွဳကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ယခုထက္ပိုမိုၿပီး လွ်င္ျမန္ထိေရာက္စြာႏွင့္ ျပည့္စံုလံုေလာက္စြာ ျပဳလုပ္ေပးႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သို႕ေသာ္ ယခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ အရာအားလံုးဟာေနာက္က်ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္…။

မည္သို႕ပင္ျဖစ္ေစကာမူ ယခုအခါ ျပည္တြင္းျပည္ပရွိ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားမ်ားသာမက၊ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕ အစည္းမ်ားႏွင့္ အျခားေသာႏိုင္ငံမ်ားမွ ျပည္သူမ်ားကပါ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ႏုိင္ငံအတြက္ လူသားခ်င္း ေထာက္ထား စာနာသည့္ အေနျဖင့္ အကူအညီမ်ားေပးရန္ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ေနၾကၿပီျဖစ္ပါတယ္။ အခုလို အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ အေနျဖင့္ သဘာ၀ေဘးအႏာၱရယ္ ဆိုးျဖစ္ပြားခဲ့ရာေနရာႏွင့္ လြန္စြာေ၀းကြာေသာ ေဒသမ်ားတြင္ ကိုယ္စီကိုယ္ငွ အသီးသီးေရာက္ရွိေနၾကေသာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ကာယလုပ္အားမ်ားျဖင့္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ေပးရန္ မည္သို႕ပင္ စိတ္အား ထက္သန္ေနပါေသာ္လည္း ၀မ္းနည္းစြာျဖင့္ပင္ စိတ္ေနာက္ကိုယ္မပါ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္…။ ထို႕ေၾကာင့္ အခုလို အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ တတ္ႏိုင္တဲ့ ေနရာ အခန္းကဏၭမွေနၿပီး ကူညီေထာက္ပံ့မွဳမ်ားကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ျပဳလုပ္သြားၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္…။ ကမာၻအႏွံရွိ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားမ်ားသည္လည္း ယခုအခ်ိန္တြင္ မိမိနီးစပ္ရာ အသင္း၊ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ပူးေပါင္းကာ အကူအညီမ်ားေပးရန္ အျပင္းအထန္ ေဆာင္ရြက္ေနၾကသည္မွာ အလြန္တရာပင္အားရေက်နပ္ဖို႕ေကာင္းလွပါတယ္…။ ထို႕ေၾကာင့္ယခုကဲ့သို႕ အေရးၾကံဳေသာအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ မိမိတတ္အားသမွ် (မည္သည့္နည္းလမ္းျဖင့္မဆို) ၀ိုင္း၀န္းကူညီ ေဆာင္ရြက္ေပး ၾကပါရန္ ေလးစားစြာ တိုက္တြန္းႏိုးေဆာ္အပ္ပါသည္….။

ႏိုင္ငံတကာ အဖဲြ႕အစည္းမ်ား

http://www.unicefusa.org/
http://www.icrc.org/
http://www.wfp.org/english/
http://www.savethechildren.org/
http://www.worldvision.org/

United State

http://www.mahasiusa.org/
http://uscampaignforburma.org/index.php
myintw@greenmtn.edu
burmagirl@gmail.com
cyclamen.Mom@gmail.com

Singapore

အလွဴေကာက္ခံေနေသာ ေနရာမ်ားမွာ-

• လင္းလက္၊ ဒုတိယထပ္ Peninsula Plaza
• Sin Myanmar တတိယထပ္ Peninsula Plaza
• သေျပႏု (ေဒၚသန္းသန္းႏု) ႏွင့္
• လမ္းျပၾကယ္ စာၾကည့္တုိက္တုိ႕မွာျဖစ္ပါတယ္။
• http://cyclonerelief.wordpress.com/

Austrilia

Dr. Soe Htet69
Glendale RoadSpringvale VIC 3171Melbourne, Australia
Mobile: +61 424 836 727
Email: dr.htet@gmail.com
http://www.soehtet.blogspot.com/

United Kingdom

1.Sayardaw U San Naw Bar Tha
Bank Name: Barclays
Account Holder Name: Mr A Candobhasa
Sortcode: 20-80-71
AccountNo: 9000 2836
Contact Info: 0787 7297 205,
email: ucandobhasa@googlemail.com
More Info: http://ko-htike.blogspot.com/

2.Burmese Student Organisation UK
Bank Name: HSBC
Account Holder Name: Burmese Student Organisation UK
Sortcode: 40-01-13
AccountNo: 4154 6694
Ref: CDA-[your mobile number]
Last Day: 10th May, 2008
Contact Info: Ko Win T - 0785 2175 467,
Ko Chan N - 0780 4725 077
More info: http://www.bsouk.org/

3.Miss Tharaphi Than
Bank Name: Barclays
Account Holder Name: Miss M T Than
Sortcode: 20-89-15
AccountNo: 6055 2232
or please send a check toMiss Tharaphi Than
SEAsia Department SOAS, University of London
London WC1H 0XG
Last Day: She is going to Burma for providing First Aid Support in next three or four days

Russia Federation

Bauman State University (BMSTU)

Naung Naung :Room no: (508) building 3A . str. Gloylanovskyar . Hostel of B.M.S.T.Uindex ( 105094) Ph: +7- 909 -157 -11- 74
For More Contact : http://blackdream21.blogspot.com (blackdream21@gmail.com)

MIET University

ေက်ာင္းသားမ်ား ျမန္မာျပည္ မုန္တိုင္းဒဏ္ခံေနရေသာ ျပည္သူမ်ား အတြက္ အလွဴေငြမ်ားကို ေအာင္စိုးလြင္ (၄၄၂၃) တြင္ ထည့္၀င္ လွဴဒါန္းႏိုင္ပါသည္။

MEPHI University

http://www.ymba-mephi.blogspot.com/

ခ်စ္လွစြာေသာ.....ဇရာ

သူ႕ကိုသူ မွန္ထဲတြင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာၾကီးကို ေသေသခ်ာ စိုက္ၾကည့္ေနလိုက္မိသည္…။ ဦးေခါင္းထက္တြင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တိုက္စားမွဳ အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ျဖဴစြတ္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ သူ႕ရဲ႕ ဆံပင္မ်ားကို သူပထမဆံုး သတိ ထားမိလိုက္ပါတယ္…။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ဆီလိမ္းဖို႕ မလိုေလာက္ေအာင္ နက္ေမွာင္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေနခဲ့တဲ့ သူ႕ရဲ႕ ဆံစေတြဟာ အခုအခါမွာေတာ့ ေလာကၾကီးအား လက္နက္ခ်လိုျခင္း ေၾကာင့္ေလာ၊ သူ႕ရဲ႕ခႏၶာကိုတြင္း ဇီ၀ေဖာက္ျပန္မွဳမ်ားေၾကာင့္ေလာ ဒါမွမဟုတ္ တရားဓမၼေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေနၿပီ ျဖစ္ေသာ သူ႕စိတ္အစဥ္ရဲ႕ ျဖဴစင္ လာမွဳေတြကို သက္ေသထူသည့္အေနႏွင့္ေလာမသိ အျဖဴေရာင္ သကၤတေတြျဖင့္ သူ႕ဦးေခါင္းထက္တြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ လဲွေလ်ာင္း ေနၿပီျဖစ္ပါတယ္…။ တစ္ခ်ိန္က ဒီဆံစေတြကို မၾကာခဏနမ္းရွိဳက္ခဲ့ဖူးေသာ၊ ႏူးညံ့လွပ ေသာ လက္ေခ်ာင္းမ်ားႏွင့္ ယုယစြာ ျဖီးသင္ေပးခဲ့ဖူးေသာ သူမသည္လည္း အခုဆို သူ႕အားဦးစြာစြန္႕ခြာ သြားခဲ့ သည္မွာ ၅ ႏွစ္ပင္ေက်ာ္ ခဲ့ပါၿပီ…။

ဆံစေတြရဲ႕ ေအာက္မွာေတာ့ သူဘ၀တစ္ေလ်ာက္မွာ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့လမ္းမ်ားကို ကိုယ္စားျပဳေနသည့္ အလား မေရမတြက္ႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းေလးမ်ားက ထင္းေနပါတယ္…။ မဟုတ္ဘူး…။ သူျပန္စဥ္းစား မိသည္..။ ဒါေတြ ဟာ သူ႕ဘ၀တစ္ေလ်ာက္ မၾကာခဏ ရင္ဆိုင္ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရဖူးတဲ့ တြန္႕ဆုတ္ခဲ့မွဳေတြကို သက္ေသျပေနတာ လည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္…။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီအေၾကာင္းေလးေတြဟာ ေျဖာင့္တန္းမေနပဲ တြန္႕ေကာက္ ေနတာေပါ့…။ ေသေသခ်ာခ်ာထပ္စဥ္းစားေတာ့ အေျဖကမေရမရာ…။ တြန္႕ဆုတ္ခဲ့မွဳေတြေၾကာင့္လို႕ခ်ည္း ေျပာရေအာင္ သူေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ လမ္းေတြကေရာ အျမဲေျဖာင့္တန္းၿပီး အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႕ခဲ့လို႕လား…။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီလမ္းေတြကို သူေလ်ာက္ခဲ့ဖူးတာေရာ…။ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ သူတြန္႕ဆုတ္ခဲ့ဖူးတာ ေတြေရာ… အရာအားလံုးသည္ သူ႕အတြက္ေတာ့ အမွန္တရားမ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္…။ အဲ့ဒီလမ္းေတြေပၚမွာ သူ လူေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ ဆံုဆည္းခဲ့ဖူးပါတယ္…။ မျပည့္စံုေသးပါဘူး…။ ဟုတ္တယ္…။ လူေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕လည္း ခြဲခြာခဲ့ဖူးတယ္…။ တစ္ခ်ိဳ႕ကို သူကခြဲခြာခဲ့ တယ္…။ တစ္ခ်ိဳ႕က သူ႕ကိုခြဲခြာခဲ့တယ္…။ အဲ့ဒီခြဲခြာခဲ့တဲ့ သူေတြထဲမွာ မွ သူ႕အေတြးေတြထဲမွာ ထာ၀ရ ရွင္သန္ေနခဲ့တာကေတာ့ သူမတစ္ေယာက္ထဲပါ…။

သူမွန္ကို ၾကည့္သာၾကည့္ေနရသည္ သူ႕အျမင္ေတြဟာ ပံုမွန္ေတာ့ ျဖစ္မေနခဲ့ပါ…။ အရာရာဟာ ျပတ္ျပတ္ သားသားမရွိ ေ၀၀ါး၀ါးသာ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္…။ သူ႕ရဲ႕အျမင္အာရံုေတြက သူ႕ရဲ႕အသိစိတ္ကို ေကာင္းေကာင္း ပံု ေဖာ္ျပမေနႏုိင္ေတာ့ေပမယ့္…။ သူ႕ရဲ႕ အသိစိတ္ေတြနဲ႕ မသိစိတ္ေတြကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ အာရုံေတြကို ေကာင္း ေကာင္း ပံုေဖာ္ေနႏုိင္ပါေသးတယ္…။ ခႏၶာသည္ အခ်ိန္ႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြေသာ ဖြဲ႕စည္း ျဖစ္တည္မွဳကို သဘာ၀အေလ်ာက္ ေပးေလသည္။ ဒီမ်က္၀န္းမ်ားသည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မေရမတြက္ႏုိင္သည့္ အရာမ်ားကို ျမင္ခဲ့ၿပီးၿပီျဖစ္သည္။ တစ္ခါတစ္ေလ ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာမ်ား၊ တစ္ခါတစ္ေလတြင္ေတာ့ ေလာကရဲ႕ မတရားမွဳမ်ားႏွင့္ အနိဌာရံုမ်ား…။ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ ဒီအရာေတြအားလံုးကို သူမၾကည့္ခဲ့ပါ…။ သို႕ေသာ္…။ သူျမင္ခဲ့ရပါတယ္…။ တစ္ခ်ိဳ႕အရာေတြ ကိုသူကိုယ္တိုင္ တကူးတက အပင္ပန္းခံရွာေဖြၿပီး ၾကည့္ရွဳ ခဲ့ဖူးပါတယ္…။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕အရာေတြကေတာ့ သူမၾကည့္ခ်င္ မျမင္ခ်င္ပါပဲနဲ႕ သူ႕ေရွ႕ကို ဆိုက္ဆိုက္ ျမိဳက္ျမိဳက္ ေရာက္လာခဲ့လို႕ သူျမင္ခဲ့ရ ဖူးပါတယ္…။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ဇရာက သူ႕အား… မျမင္ သင့္တာေတြ၊ ေလာကရဲ႕ အနိဌာရံုေတြအား မျမင္ရေလေအာင္ သူ႕အျမင္အာရံုေတြကို သဘာ၀အေလ်ာက္ ေ၀၀ါး ေစခဲ့ပါၿပီ…။ ဒါေပမယ့္ သူ႕အျမင္ေတြထဲတြင္ ဘယ္ေတာ့မွ ေ၀၀ါးမသြားႏိုင္တဲ့ ပံုရိပ္တစ္ခုကေတာ့….။ သူမ…..။

အျမင္အာရုံေတြတင္ မကေတာ့ပါ…။ သူ႕ရဲ႕အၾကားအာရံုေတြဟာလည္း အခုဆိုလ်င္ အားနည္းစျပဳ လာၿပီ ျဖစ္ပါတယ္…။ ေကာင္းပါတယ္ေလ…။ ေလာကရဲ႕ ငိုေၾကြးသံေတြ၊ ေလာကဓံရဲ႕ စိန္ေခၚသံေတြ အရင္ကထက္ ၾကားရတာ ပိုနည္းသြားတာေပါ့…။ အင္း… အသံ ၂ ခုကလြဲရင္ေပါ့ေလ…။ ပထမ အသံကေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျမင့္ခဲ့သည့္တိုင္ မည္သည့္အခါကမွ ရိုးသြားျခင္းမရွိတဲ့ ႏူးညံ့ေသာ၊ ေႏြးေထြးေသာ ဂရုစိုက္မွဳေတြ၊ ေႏြးေထြး မွဳေတြနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ သူမရဲ႕အသံေပါ့…။ ဒီအသံကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ စိတ္အစဥ္ကို လြန္ေလၿပီးေသာ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာကအတိုင္း ၿငိမ့္ေညာင္းေစဆဲ၊ သာယာေစဆဲပါ။ ဒုတိယအသံ….။ ဒီအသံကေတာ့ အျခားေသာ အသံေတြ တိုးတိုးသြားသည္ႏွင့္အမွ် အဲဒီ့ ဒုတိယအသံ ကပိုပို က်ယ္ေလာင္လာခဲ့သလို…။ ၾကားေနရတဲ့ အၾကိမ္အေရ အတြက္ကလည္း အရင္ကထက္ ပိုမိုမ်ားလာခဲ့ၿပီကို သူေကာင္းေကာင္း သတိထားမိခဲ့ပါတယ္…။ သူျပံဳးမိသည္… ဒီအသံသည္ အျခားသူမ်ား အတြက္ေတာ့မသိ…။ သူ႕အတြက္ေတာ့ ဒီအသံကို ျပံဳးၿပီးၾကားႏုိင္သည့္ ခံႏုိင္ရည္ႏွင့္ ျပင္ဆင္မွဳ အျပည့္ရွိေနခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္…။ ေသျခင္းတစ္ရားရဲ႕ ေခၚသံသည္ သူ႕အတြက္ေတာ့ ဓမၼဥေဒါင္းမွ တြန္က်ဴး လိုက္ေသာ အိုးေ၀သံမ်ားပင္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္…။

သူမွန္ေရွ႕မွ ထြက္ခြာလိုက္ၿပီး အိပ္ယာေပၚတြင္လွဲေလ်ာင္းကာ မ်က္စိမ်ားကို မွိတ္ထားမိလိုက္ပါတယ္။ သူႏွစ္ ေပါင္းမ်ားစြာကတည္းက သိထားခဲ့ၿပီးေသာ အသိတရား တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္…။ ေလာကရဲ႕ အခ်ိဳ႕ေသာအရာမ်ား သည္ မ်က္လံုးမ်ားကို ေခတၱျဖစ္ျဖစ္ မွိတ္ထားမွသာလွ်င္ ျမင္ႏိုင္စြမ္းရွိပါသည္…။

သူ ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ေျမာက္မွန္းမသိသည့္ မိမိကိုယ္ကို ျပန္လည္စမ္းစစ္မွဳကို ျပဳလုပ္ေနမိပါတယ္…။ သူသည္ လည္း ပုထုဇဥ္ လူသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့သည့္အတြက္ မည္သို႕မွ် အမွားမ်ားႏွင့္ မကင္းႏုိင္ခဲ့ပါ။ ရွစ္ပါးထက္ မပိုေသာ ေလာကဓံလိွဳင္းမ်ားေပၚတြင္လည္း နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္၊ တက္လိုက္က်လိုက္ျဖင့္ သူစီးႏွင္းလိုက္ပါခဲ့ဖူးၿပီ ျဖစ္ပါတယ္…။ တကယ္ေတာ့ ေလာကဓံတရားဟာ ေကာင္းျခင္းေလးမ်ိဳး၊ မေကာင္းျခင္းေလးမ်ိဳးျဖစ္ ဖြဲ႕စည္း ထားျခင္းပါ…။ ေလာကအား မည္သည့္အေၾကာင္းႏွင့္မွ မည္တြန္ေတာက္တီး အျပစ္ဆိုေနစရာ အေၾကာင္း မရွိပါ။ ၄ ပါးစီရွိေသာ ေလာကဓံေပၚတြင္ မိမိကိုယ္ကို ဘက္ညီမွ်တစြာ ရပ္ႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားဖုိ႕သာ လိုပါသည္။ မည္သို႕ပင္ျဖစ္ေစ ေလာကၾကီးသည္ သက္ရွိ၊ သက္မဲ့အားလံုးအတြက္ တရားမွ်တစြာ စီစဥ္ေပးထားၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္…။ သူေၾကြးေဟာင္းမ်ားကို လည္းတတ္ႏိုင္သေလာက္ ၾကိဳးစားဆပ္ခဲ့သလို…။ ေၾကြးသစ္မ်ားကို လည္း တာ၀န္ေက်ပြန္စြာ ဖန္တီးေပးခဲ့ၿပီးပါၿပီ…။ သူ႕ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ တတ္ႏုိင္သမွ် အတၱဟိတႏွင့္ ပရဟိတ ကို သမာအာဇီ၀နည္းျဖင့္ ျဖည့္ဆည္းခဲ့ၿပီးလဲ ျဖစ္ပါတယ္….။

သူေတြးလက္စ အေတြးအားလံုးကို ရပ္တန္႕လိုက္ၿပီး ကုတင္ေဘးက ခံုေပၚတြင္တင္ထားတဲ့ စီးကရက္ႏွင့္ မီးျခစ္ကုိလွမ္းယူၿပီး မီးညိွလိုက္ပါတယ္…။ နီကိုဒင္းမ်ားကို ခႏၶာကိုယ္အတြင္းသို႕ တယုတယ ရွိုဳက္သြင္းကာ သိမ္းဆည္းရင္း သူ႕ကိုယ္သူ စကားတစ္ခြန္း ခပ္တိုးတိုးေျပာလိုက္မိပါတယ္…။

“မင္းေသာ္….. မင္းေဆးလိပ္ျဖတ္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္”

p.s- ဒီေန႕ (ေမလ ၅ ရက္) ေန႕မွာက်ေရာက္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္ေသာ အဖိုးရဲ႕ေမြးေန႕ အမွတ္တရ ျဖစ္ပါတယ္။

နိစၥဓူ၀ မနက္ျဖန္...!

အခ်ိန္က ညေနေစာင္းေနပါၿပီ…။ ေမွာင္စပ်ိဳးေနၿပီျဖစ္ၿပီး မၾကာခင္ ေန႕တစ္ေန႕ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး အလင္းစက္မ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္…။

“အင္း…။ ငါဆိုင္သိမ္းမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္…။” လို႕ေတြးရင္း သူ, သူ႕ရဲ႕အေရွ႕ျဖန္႕ထားတဲ့ ပစၥည္းေတြကို စၿပီးသိမ္း ပါေတာ့တယ္…။ သူရဲ႕ လမ္းေဘးဗ်က္ခင္း ဆိုင္ေလးတည္ရွိရာ ေနရာေလးသည္လည္း လူျပတ္စျပဳေနပါၿပီ..။ သူဆိုင္သိမ္းလက္စအခ်ိန္မွာပဲ ဆိုင္ေရွ႕က လူႏွစ္ေယာက္ စကားေျပာရင္း ျဖတ္သြားတာေတြ႕ေတာ့…သူတို႕ မ်ား ၀ယ္ၾကအံုးမလား မသိဘူးဆိုတဲ့ ေန၀င္ခ်ိန္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုနဲ႕ သူလွမ္းၾကည့္ မိလိုက္ပါေသးတယ္…။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ့လူေတြကေတာ့ မသိလိုက္ မသိဖာသာပဲ သူတို႕လမ္းကို သူတို႕ စကားတစ္ေျပာေျပာနဲ႕ ဆက္ၿပီး ေလွ်ာက္သြားတာ သူ႕ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ တစ္လက္လက္ထေနတဲ့ အၾကည့္ေတြကို နဲနဲေလးမွ သတိထားမိလုိက္ပံုေတာင္ မရပါဘူး….။ “အင္းေလ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာ အခ်ိန္နဲ႕ ေနရာ မွန္ကန္ ကိုက္ညီမွ ပြင့္တဲ့ပန္းတစ္မ်ိဳးပဲ ေန႕တိုင္းေတာ့လည္း ဘယ္ပြင့္ႏုိင္ပါ့မလဲ…”

သူ ပစၥည္းေတြ သိမ္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ေန႕စဥ္အိမ္ျပန္ေနၾက လမ္းေလးအတိုင္းပဲ ပစၥည္းေတြကို ထမ္းၿပီး ျပန္လာခဲ့ပါတယ္…။ သူေလွ်ာက္ေနတဲ့လမ္း…၊ သူေလွ်ာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္က ခ်စ္သူေတြ အတြက္ဆိုရင္ေတာ့ တကယ္ကို သာယာၾကည္ႏူးဖို႕ေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္နဲ႕ ေနရာမ်ိဳးေလး တစ္ခုပါ…။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြကို သူဘယ္လို သတိထားၿပီး စဥ္းစားေနႏုိင္ပါ့မလဲ…။ သူ႕အေတြးေထြထဲမွာေတာ့….

“ငါမနက္ျဖန္ ဟိုလူေကာင္ေတြနဲ႕ေတြ႕ၿပီး ေနရာသစ္တစ္ခုရွာခိုင္းထားတဲ့ ကိစၥကို ေမးဦးမွပဲ…။ ဒီေကာင္ေတြ ငါကို႕လဲ ဘာမွအေၾကာင္းမၾကားဘူး…။ ခြင္တဲ့ေနလို႕မ်ား ငါမသိေအာင္ ၾကိတ္ၿပီးလုပ္ ေနၾကၿပီလားမသိဘူး…။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနရာေကာင္းသာဆိုလို႕ကေတာ့ သူမ်ားေတြ တေျဖးေျဖးမ်ား မလာခင္္ ေဖာက္သည္ ေကာင္း ေကာင္းေတြရေအာင္ အျမန္လက္ဦးထားဦးမွပဲ…။ ဟာ…ငါေမ့ေန လိုက္တာ အိမ္ကအငယ္ေကာင္ေလး ဖ်ားေန လို႕ ငါ့ကိုေဆးမွာလိုက္ေသးတာပဲ…။ ဒုကၡပါပဲ ေႏြရာသီမွိ႕ မေမွာင္ေသးေပမဲ့ အခ်ိန္က ၉း၀၀ နာရီထိုး ေတာ့မယ္ ေဆးဆိုင္ေတြမွ ဖြင့္ေသးရဲ႕လားမသိဘူး..။ ဟိုေရွ႕နားမွာေတာ့ ၂၄ နာရီဖြင့္တဲ့ ေဆးဆိုင္တစ္ခု ခါတိုင္းေန႕ေတြက သတိထားမိတယ္…။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ့ဆိုင္မွာ လာလာ၀ယ္ေနၾကတဲ့သူေတြက သူေဌးေတြ အမ်ားသား…။ ေဆးက ေစ်းမ်ားၾကီးေနမလား မသိဘူး…။ ငါ့မွာပါတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႕ေရာ ေလာက္ပါ့မလားမသိ…။ ခက္တာပဲ ဒီရက္ပိုင္း ေရာင္းလို႕ကလည္း သိပ္မေကာင္း…။ ဒီေန႕ဆို ပိုေတာင္ဆိုးေသးတယ္…။ ဒီေကာင္ေလး ကလည္း ဒီလိုေရာင္း မေကာင္းတဲ့ေန႕မ်ိဳးေတြမွ ေနမေကာင္း ျဖစ္ရတယ္လို႕ကြာ….။ ထားလိုက္ပါေလ…ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၀င္ေတာ့ေမး ၾကည့္လိုက္ပါအံုးမယ္…။ ပိုက္ဆံထက္ ငါ့သားေလးရဲ႕ က်န္းမာေရးက ပိုၿပီးအေရးၾကီး ပါတယ္…။" ကံၾကမၼာဆိုတာကလည္း ခက္သားလားဗ်ာ…။ တစ္ခါတစ္ေလ အဲဒီ့ေကာင္ၾကီးကို ေရခဲေသတၱာထဲ ထည့္ၿပီး ေရခဲရိုက္ထားခ်င္တယ္…။

ေနာက္ထပ္ေျခလွမ္း ေလးငါးဆယ္ေလာက္ဆို သူေနထိုင္ရာ တုိက္ခန္းေသးေသးေလးသို႕ ေရာက္ရွိေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္…။ ဒီေနရာေလးမွာ သူတို႕မိသားစု ေနထုိင္လာခဲ့တာ အခုဆို ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုနီး ပါးရွိေတာ့မယ္…။ သူတို႕ရဲ႕ က်ဥ္းေျမာင္းလွတဲ့ အဲ့ဒီ့ခိုနားရာ အိမ္ခန္းေလးတည္ရွိရာေနရာဟာ ျမိဳ႕ထဲနဲ႕ဆို ေတာ္ေတာ္ေလးကို လွမ္းတဲ့ေနရာမွာတည္ရွိပါတယ္…။ ဒီေနရာေလးက အမွန္ဆုိသူအလုပ္လုပ္ ရာေနရာေတြအတြက္ အင္မတန္ ကို သြားရလာရခက္ခဲပါတယ္…။ ဒါေပမယ့္လည္း ဒီေနရာေလးကို ပိုင္ဆိုင္ေနထိုင္ခြင့္ရခဲ့တာကပဲ သူ႕အတြက္ တကယ္ကို အဖိုးတန္တဲ့ ဆုလာဒ္တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ပါတယ္…။ အစစ အရာရာ ေစ်းႏွဳန္းေတြၾကီးၿပီး ကမာၻ႕လူေနမွဳ စရိတ္ အျမင့္မားဆံုး ျမိဳ႕ေတြထဲမွာ တတိယ လိုက္ေနတဲ့ ဒီလိုျမိဳ႕မ်ိဳးမွာ ကိုယ္ပိုင္အိမ္ခန္းေလး တစ္ခုကို ေသး ေသးေလးပင္ျဖစ္ေစ ပိုင္ဆိုင္ဖို႕ဆိုတာ တကယ္ကို ျပင္းထန္တဲ့ စိန္ေခၚမွဳတစ္ရပ္ပါပဲ….။ သူ..သူ႕အိမ္ခန္းေလး ေရွ႕ ေရာက္ၿပီ ဆိုရင္ပဲ တစ္ခုခုကို စၿပီးသတိ ထားမိလိုက္ပါတယ္…။ “အင္း…ဒီျပတင္းေပါက္က မွန္ေလးကြဲေန တာ အသစ္လဲအံုးမွပဲ။ ေဆာင္းတြင္း ဆိုလဲဒီေနရာက ေလတစ္အား၀င္တယ္…။ အခုအငယ္ေကာင္ ဖ်ားတာလဲ ဒီျပတင္းေပါက္က၀င္တဲ့ ေလစိမ္းေတြ ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္...” သူ႕ရဲ႕ အဲဒီလို အိမ္ထဲ၀င္ ခါနီးတိုင္း ေတြးေလ့ရွိတဲ့ အဲဒီ့အေတြးေလးကို တစ္စံုတစ္ေယာက္ကသာ စနစ္တက် မွတ္တမ္းတင္ ေရတြက္ထားမယ္ ဆိုပါက အၾကိမ္ေပါင္း ၃၀၀၀ ေက်ာ္ေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္…။ သူတံခါးကိုဖြင့္ၿပီး အိမ္ထဲကို အရင္ေန႕ေတြက လိုပဲ ၀င္ေရာက္ ခဲ့ပါတယ္…။ “ တကယ္ေတာ့ အိမ္ဆိုတာ လူတစ္ ေယာက္အတြက္ ဘ၀မွာ အျငိမ္းခ်မ္းဆံုးနဲ႕ အလံုျခံဳဆံုးနဲ႕ ဘ၀အေမာေတြ အေျပေစႏုိင္ဆံုး ေနရာတစ္ခုပါပဲ….”

“ ရွင္ဒီေန႕ ျပန္လာတာ ေစာတယ္ေနာ္…” သူ႕ကိုလည္းမၾကည့္ နာရီကိုပဲ မၾကည့္ပဲနဲ႕ ဘယ္လို ေနာက္က်မွန္း သိေနသလဲ မသိေသာ သူ႕မိန္းမရဲ႕ ႏွဳတ္ဆက္စကားဟာလည္း သူ႕အတြက္ အထူး အဆန္းတစ္ခု မဟုတ္ခဲ့တာ ၾကာခဲ့ပါၿပီ…။ သူပထမဆံုး တစ္လမ္းလံုးထမ္းလာတဲ့ ပစၥည္းအထုပ္ကို အခန္းရဲ႕ထားေနၾက ေထာင့္တစ္ေနရာ မွာ ထားလိုက္ၿပီး အငယ္ေကာင္ေလးရဲ႕ အေျခအေနကို သြား ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ “အင္း…အိပ္ေပ်ာ္ေနတာပဲ” ။ သူအိမ္ထဲကို တစ္ခ်က္ေလာက္ သတိထားၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အၾကီးေကာင္ကို မေတြ႕ပါ…။ “ ဒီေကာင္ ျပန္မ လာေသးဖူးထင္တယ္…။ ငါ့သားၾကီး လဲေစ်းထဲမွာ အထုပ္ေတြ လိုက္ထမ္းေပးရတာ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္း ေလာက္ၿပီ…။ မနက္ျဖန္ဟိုေကာင္ ေတြနဲ႕ ေတြ႕ရင္ ငါ့သားၾကီးအတြက္ အလုပ္တစ္ခုခုေလာက္ အကူအညီ ေတာင္းၾကည့္ရမယ္…။ ဟား.. ေျပာမဲ့သာ ေျပာတာ အဆင္ေျပမွာ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး…။ သူ႕ဘာသာသူ ဒီအလုပ္ပဲ ဆက္လုပ္ပါ ေစေတာ့…။” သူေရခ်ိဳးၿပီးထြက္လာေတာ့ ညစာစားဖို႕ အဆင္သင့္ ျပင္ဆင္ၿပီး အိမ္ရွင္မ က ေစာင့္ေနပါၿပီ။ “ ဘယ္လိုလဲ မင္းေရာ အလုပ္ေတြ အဆင္ေျပရဲ႕လား…ငါေတာ့ ဒီရက္ပိုင္း ေရာင္းမေကာင္း ဖူးကြာ…” “အင္း… ကြ်န္မလဲ ဒီလိုပါပဲ ဒီရက္ပိုင္း သိပ္၀င္ေငြမေကာင္းဖူး… က်မထိုးေနၾက ေျမေအာက္ ဘူတာ ေနရာမွာကလည္း ရဲေတြက ခဏခဏလိုက္ဖမ္းေနေတာ့ ေနရာခဏခဏ ေျပာင္းေျပးေနရတယ္…။ ဒီၾကား ထဲ.... ဒီေန႕ တေယာက ထိုးေနရင္းနဲ႕ ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္း ျပတ္သြားလို႕ ေစာေစာ ျပန္လာခဲ့ရတယ္။ ညေန ရုံးဆင္းခ်ိန္ေလးေတာင္ မေစာင့္ႏုိင္လိုက္ဖူး…။ အမွန္က အဲလိုအခ်ိန္မ်ိဳးကမွ ပိုက္ဆံပိုရတာ…။” မထူးဆန္းပါဘူး ဗ်ာ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း ဘ၀ထဲမွာ တေယာၾကိဳးလိုပဲ အခ်ိန္ေကာင္းေရာက္မွ ၾကိဳးျပတ္သြားလို႕ လြတ္သြားခဲ့ရတဲ့ အခြင့္အေရးေတြ မနည္းေတာ့ဖူး မဟုတ္လား…

အခ်ိန္ကို ၾကည့္ေတာ့ ည ၁၂ နာရီထိုးဖို႕ ၁၅ မိနစ္သာလိုေတာ့သည္…။ သူထမင္းစားေသာက္၊ ခဏနား၊ အလုပ္ရွင္ထုတ္ေပးထားေသာ Uniform ကိုလဲလိုက္ၿပီး သူတို႕ အိမ္နဲ႕ မလွမ္းမကမ္း ေနရာေလာက္မွာရွိတဲ့ ကားဂိုေထာင္တစ္ခုမွာ ညေစာင့္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ဖို႕ အိမ္အျပင္ကို ထြက္လိုက္ပါေတာ့တယ္…။ “ ေၾသာ္…အေဖ သြားေတာ့မလို႕လား…”သူ အၾကီးေကာင္အား ေခါင္းတစ္ခ်က္မွ်သာ ညိတ္ျပလိုက္ၿပီး လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ ခဲ့ပါတယ္…။ “ ဒီညေတာ့ ငါ့အေဖာ္နဲ႕ တိုင္ပင္ၿပီး ပိုင္ရွင္ကို လခ တိုးေပးဖို႕ ေျပာရင္ေကာင္းမယ္…။ ဟား…ေျပာသာေျပာရတာ လခတိုးေတာင္းတာကို ပုိင္ရွင္က မေက်နပ္လို႕ ကန္ထုတ္လိုက္မွ ရွိၿပီးသား ေနရာေလးပါ ေပ်ာက္သြားအံုးမယ္…။ မျဖစ္ေသးပါဖူး…။” သူ႕ရဲ႕အေတြးဟာ သူ႕အိမ္နဲ႕ ကားဂိုေထာင္တည္ရွိရာ ၁၅ မိနစ္ခန္႕ အကြာအေ၀းအတြက္ ေန႕စဥ္ ေတြးရန္ လံုေလာက္စြာ တိုေတာင္းေသာ အေတြးတစ္ခုသာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္..။ “တကယ္လို႕သာ” ဆိုတဲ့ အေတြးတစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ အေျခအေနတစ္ခုသာမရွိခဲ့ရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ဒီေလာကၾကီး ထဲမွာ ေနရတာပိုမိုၿပီး သက္ေတာင့္ သက္သာ ျဖစ္သြားေလာက္ပါတယ္...။

“ေဟ့ေကာင္ ျပန္မယ္...။ ထေတာ့ ၇ နာရီထိုးၿပီ…” သူ႕အလုပ္ေဖာ္ရဲ႕ ႏွိဳးသံၾကားမွပဲ သူနာရီကို သတိထားၿပီး ၾကည့္လိုက္မိပါတယ္…။ “ငါ ဒီေန႕ ျမိဳ႕ထဲေရာက္ရင္ေတာ့ နာရီ ဓာတ္ခဲလဲဦးမွ ျဖစ္ေတာ့မွာပါေလ…” တစ္ညလံုး တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ တစ္နာရီျခားစီ အိပ္လိုက္ေစာင့္လိုက္ လုပ္ခဲ့ရေသာေၾကာင့္ အိပ္ေရးက ဘယ္လိုမွကို မ၀ႏုိင္တဲ့ အျပင္ေခါင္းထဲမွာလည္း ၿငီးစီစီ ျဖစ္ေနပါတယ္…။ ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီလို ျဖစ္ေနရတဲ့ အရသာကိုက သူ႕အတြက္ ေန႕စဥ္စားေနၾက နံနက္စာ တစ္ခုအလား ေတာ္ေတာ္ကို ေနသားက်ေနခဲ့ပါၿပီ…။ အိမ္ကိုေရာက္ ေတာ့ မိန္းမေရာ...အၾကီးေကာင္ေရာ မရွိၾကေတာ့ပါ…။ ဒီအခ်ိန္ဆို သူတို႕ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္သြားၾကပါၿပီ…။ ထမင္းစားပြဲေပၚမွာေတာ့ သူ႕အတြက္ တင္ထားေပးခဲ့တဲ့ မီးကင္ထားတဲ့ ေပါင္မုန္႕ၾကမ္းနဲ႕ ေကာ္ဖီခြက္ဟာ လည္း အခ်ိန္အေတာ္ ၾကာၾကာကတည္းက ေအးစက္ေနခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္…။ နံနက္စာ စားၿပီးေတာ့ သူအငယ္ေကာင္ေလးကို သတိတရ သြားၾကည့္လိုက္ မိပါေသးတယ္…။ မေတြ႕…။ “အင္း..ေကာင္ေလး ေနေကာင္းသြားလို႕ သူ႕အေမ ဒီေန႕ေခၚသြားတယ္ ထင္တယ္… ေကာင္းပါတယ္ေလ… ကေလးပါေတာ့ ပိုက္ဆံ ပို ရႏိုင္တာေပါ့…”

ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႕ရဲ႕ စံေပ်ာ္ရာ နန္းေတာ္တစ္ခုလံုးမွာ သူတစ္ေယာက္တည္းပဲ ရွိေနပါေတာ့တယ္..။ ပန္းကန္စင္ေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ ေဗာ္ကာ ပုလင္းကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏွစ္ပက္စာေလာက္ က်န္ေနပါ ေသးတယ္..။ သူလည္းလက္က်န္ေလးကို ခဏအတြင္း ရွင္းလိုက္ၿပီး အိပ္ခန္းထဲ၀င္ကာ ကုတင္ေပၚကို ျပစ္လွဲခ် လိုက္ပါတယ္…။ “အင္း ငါဒီေန႕ ဟိုေကာင္ေတြနဲ႕ ေတြ႕ဖို႕ခ်ိန္းထားေသးတယ္… အိမ္ကေန ၁၂ နာရီေလာက္ ျပန္ထြက္မွ ျဖစ္မယ္…။ ဒီေကာင္ေတြနဲ႕ ေစာေစာေတြ႕ၿပီးမွ ငါေရာင္းေနၾကေနရာမွာ ေနရာေကာင္းရႏုိင္မွာ…ေတာ္ၾကာ ေနာက္က်သြားရင္ သူမ်ားေတြဦးသြားအံုးမယ္…။ ဟင္း….”

မၾကာပါဘူး....။ သူအိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္….။ မနက္ျဖန္မ်ားစြာ အတြက္ သူအားေမြးရပါအံုးမယ္…..။

p.s- ဒီေန႕ညေန ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ ကြ်န္ေတာ့သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ အျပင္ကအျပန္ လမ္းေဘးမွာ DVD ခ်ပ္ေတြ ခ်ေရာင္း ေနတဲ့ေစ်းသည္ရဲ႕ ပစၥည္းေတြ သိမ္းရင္း ကြ်န္ေတာ္တို႕ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တဲ့ မ်က္၀န္း တစ္စံုကို အေျခခံၿပီး ေရးထားျခင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္း...။