ဘယ္လိုေန႕မ်ိဳးလဲ…ႏွလံုးသားေတြ ရဲရင့္ခဲ့ၾကတာ? ဘယ္လိုေန႕မ်ိဳးလဲ…သမိုင္းေၾကာင္းကို ျမင့္ျမတ္ ေစခဲ့တာ? ဘယ္လိုေန႕မိ်ဳးလဲ…အနာဂတ္သစ္ကို ဖြင့္လွစ္ခဲ့တာ…? ဘယ္လိုေန႕မ်ိဳးလဲ…ရဲရင့္တဲ့ မိန္႕ခြန္းေတြ ေပၚေပါက္ ခဲ့တာ...? ဘယ္လိုေန႕မ်ိဳးလဲ…တစ္မ်ိဳးသားလံုး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ပြင့္လန္းခဲ့တာ…? ဘယ္လိုေန႕မ်ိဳးလဲ သူရဲေကာင္းေတြ မွတ္ေက်ာက္တင္ခံခဲ့ၾကတာ…? ဘယ္လိုေန႕မ်ိဳးလဲ… ငါတို႕လူမ်ိဳးေတြ စည္းရံုးခဲ့ၾကတာ…? ဘယ္လိုေန႕မ်ိဳးလဲ… ငါတို႕လက္ရံုးေတြ မီးေတာက္ခဲ့ၾကတာ…? ဘယ္လိုေန႕မ်ိဳးလဲ….ျမန္မာဆိုတာ ကမာၻက သိခဲ့တာ…?
ဒီေန႕ကို ေရာက္ဖို႕ ကာလအေတာ္ၾကာကတည္းက ရင္ခုန္တက္ၾကြစြာေစာင့္စားခဲ့ၾကရတယ္…။ ႏွလံုးသားေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္ႏုိးၾကားေနခဲ့ၾကတယ္…။ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ေတြ ေသြးေၾကာထဲ တသြင္သြင္စီး ဆင္းေနခဲ့ၾကတယ္…။ စြန္႕လႊတ္ အနစ္နာခံလုိျခင္း ၀ိဥာဥ္ေတြက ဘယ္သူမွ တိုက္တြန္းစရာမလိုဘဲ အင္အားေတြ ျပည့္ေနခဲ့ ၾကတယ္…။ ငါ့ႏိုင္ငံအတြက္…။ ငါ့လူမ်ိဳးအတြက္…။ ငါ့ဘာသာသာသနာ အတြက္…။ သာယာလွပတဲ့ အနာဂတ္သစ္တစ္ခုအတြက္…။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခိုေအာင္းခဲ့ရတဲ့ အေမွာင္ကိုခြင္းမဲ့ မီးရွဴးတစ္ခုကို ထြန္းညိွဖို႕အတြက္….။ သို႕မဟုတ္….။ စစ္မွန္တဲ့ လြတ္လပ္မွဳတစ္ခုအတြက္….။
က်ယ္ျပန္႕တဲ့ ျမက္ခင္းျပင္တစ္ခုရဲ႕ အတြင္းမွာ ငါတို႕ဖခင္ရဲ႕ ရဲရဲေတာက္မိန္႕ခြန္းတစ္ခုဟာ ကမာၻကို ရိုက္ခတ္ေစခဲ့တယ္…။ငါတို႕ဖခင္နဲ႕ ငါတို႕ ညီအစ္ကို ေနာင္ေတာ္ေတြရဲ႕ ရဲစြမ္းသတိၱေတြ မီးဟုန္းဟုန္း ေတာက္ေနခဲ့တယ္…။ ၾကည္လင္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ဟာ ငါတို႕ရဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းေရး စိတ္ဓာတ္ကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့ အေနနဲ႕ ျပာလြင္ေနခဲ့တယ္…။ ေဆာင္းရနံ႕ မကုန္ေသးတဲ့ ဒီျမက္ခင္းျပင္ကို ျဖတ္ေက်ာ္လာတဲ့ ေအးစိမ့္စိမ့္ ေလေျပေတြဟာ ငါတို႕ရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္ အိပ္မက္ေတြကို လန္းဆန္းေစခဲ့တယ္…။ သာယာတဲ့ ေၾကးငွက္ေတြရဲ႕ တြန္က်ဴးသံေတြဟာ ငါတို႕ရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့ ရဲရဲေတာက္ခံယူခ်က္ေတြကို အျပည့္အ၀ ေဖာ္က်ဴးေနခဲ့တယ္…။
အဲဒီ့မိန္႕ခြန္းတစ္ခုရဲ႕ အဆံုးမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ငုံခဲ့ရတဲ့ ငါတို႕ရဲ႕ဦးေခါင္းေတြကို ရဲရဲရင့္ရင့္ ေမာ့ၾကမယ္…။ ငါတို႕ႏုိင္ငံရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ ငါတို႕လက္ထဲမွာ ရွိတယ္…။ ငါတို႕ႏုိင္ငံကို ငါတို႕ပိုင္ရမယ္…။ ငါတို႕ျပည္သူကို ငါတို႕ကာကြယ္မယ္…။ ဒါဟာ ငါတို႕ရဲ႕ သစၥာတရား ျဖစ္တယ္…။ ငါတို႕ရဲ႕ေရွ႕မွာ ငါတို႕ရဲ႕တုႏွဳိင္းမဲ့တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ရွိတယ္…။ ငါတို႕ရဲ႕ေဘးမွာ ေသအတူရွင္မကြာ လက္ခ်င္းယွက္ထားတဲ့ ငါတို႕သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိတယ္…။ ငါတို႕ရဲ႕ေနာက္မွာ ေအာင္ပြဲေတြနဲ႕ ျပန္လာမယ့္ ငါတို႕ကို ေစာင့္ၾကိဳေနတဲ့ ငါတို႕ရဲ႕မိသားစုေတြ ရွိတယ္…။ ငါတို႕ရဲ႕ ႏွလံုးသားမီးေတာင္မွာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ေခ်ာ္ရည္ေတြ အရွိန္ျပင္းထန္စြာ ေဖာက္ထြက္ကုန္ၿပီ…။ ငါတို႕ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီ….။ ငါတို႕လက္ေမာင္းေသြးေတြနဲ႕ အနာဂတ္ကို ထြန္းလင္းေစမယ့္ လမ္းျပအလင္းတန္းေတြ ထြန္းညိွလိုက္ၾကစို႕….။
အေရွ႕မွာငါျမင္ေနရတဲ့ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ အနိဌာရံုေတြ။ တ၀ုန္း၀ုန္း ေပါက္ကြဲေနတဲ့ တိုက္ပြဲ ေခၚသံေတြဟာ ငါတို႕ရရွိလာမယ့္ လြတ္လပ္ျခင္း ဆုလာဒ္အတြက္ ေကာင္းခ်ီးေပးေနတဲ့ ဗ်က္ေဆာင္းသံေတြပဲ….။ သာယာလိုက္ဘိျခင္း…။ ငါၾကားေနရၿပီ…။ ငါတို႕ႏုိင္ငံရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ႏုိင္ငံေတာ္ သီခ်င္းသံ…။ ငါၾကားေနရၿပီ…။ ငါ့သာသနာရဲ႕ ေမတၱာတရားပြားမ်ားသံေတြနဲ႕ သာယာတဲ့ ဆည္းလည္းသံေတြ…။ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ငါ့ေဘး မွာသူတို႕ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေတြကို တိုင္းျပည္နဲ႕လူမ်ိဳးအတြက္ တံတားခင္းသြားၾကၿပီ…။ သူ႕အလွည့္….။ ၿပီးရင္ ငါ့အလွည့္…..။ ၿပီးရင္ မင္းအလွည့္…။ တြန္႕ဆုတ္ေနစရာမလိုဘူး…။ ငါတို႕ပန္းတုိင္ကို ျမင္ေနရၿပီ….။ ေၾကာက္စိတ္ဆိုတာ ခ်ိဳနဲ႕လား….။ ေတြေ၀ေနခဲ့ရင္ ငါ့၀ိဥာဥ္ကို ငါကိုယ္တိုင္ ကားစင္တင္ပစ္မယ္…။
ငါတို႕ဖခင္က ျမင္းညိဳၾကီးကိုစီး တိုက္ပြဲ၀င္ဓားကိုဆြဲ ရဲရဲေတာက္မိန္႕ခြန္းကိုေျခြၿပီး ေရွ႕ဆံုးက တက္တယ္…။ ငါတို႕ညီအစ္ကိုေတြက ငါတို႕ဖခင္ရဲ႕ ဦးေဆာင္မွဳ ေအာက္မွာ တေသြးတသံတမိန္႕နဲ႕ တက္ညီလက္ညီ မိစာၦေတြကို တြန္းလွန္ၾကမယ္…။ နင္းသြားၾက…။ ငါတို႕ရဲ႕ ၀ိဥာဥ္ေတြကို….။ တိုင္းျပည္အတြက္ တံတားခင္း ထားတယ္…။ တစ္ဗုိလ္က်ရင္ ဗိုလ္တစ္ရာတက္မယ္…။ ငါတို႕ရဲ႕ ခႏၶာေတြ က်ဆံုးခ်င္က်ဆံုးသြားလိမ့္မယ္… ဒါေပမယ့္ ငါတုိ႕ရဲ႕ ၀ိဥာဥ္ေတြကေတာ့ ဆက္လက္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနမွာပဲ…။ မိစာၦေကာင္ေတြ မွတ္ထား “လူကိုသာ မင္းတို႕သတ္လို႕ရမယ္ ငါတို႕၀ိဥာဥ္ကို မင္းတို႕သတ္လို႕မရဘူး”…။ ငါတို႕မေသသေရြ႕ ငါ့ေျမေပၚမွာ မိစာၦေတြ အသက္ရွဴခြင့္ မရွိေစရ…။
တလူလူလြင့္ေနတဲ့ တပ္ဦးက အလံေတာ္ဟာ ငါတို႕ရဲ႕ မိခင္ျဖစ္တယ္…။ ငါတို႕မိခင္ရဲ႕၀ိဥာဥ္ကို ငါတို႕မၾကာခင္ အျမင့္ျမတ္ဆံုး ေနရာတစ္ခုမွာလြင့္ထူရင္း ကမာၻတည္သေရြ႕ဦးခိုက္မယ္…။ ငါတုိ႕မိခင္ရဲ႕ လံုျခံဳတဲ့ရင္ခြင္မွာ ငါတို႕ဘ၀ေတြကို တစ္သက္စာခိုနားမယ္…။ ငါတို႕ရဲ႕ ေခြ်းေတြကို ႏွစ္သိမ့္ဖို႕ ငါတို႕မိခင္ရဲ႕လက္ေတြရွိတယ္…။ ငါတို႕ရဲ႕ေသြးစက္ေတြကို ေဆးေၾကာဖို႕ ငါတို႕ျပည္သူေတြရဲ႕ ေမတၱာေရစင္ေတြရွိတယ္…။ ေသြးစြန္းတိုင္း ငါတို႕လက္ေတြ မညစ္ပတ္ပါဘူး…။ မိစာၦေတြရဲ႕ ေသြးေတြကို ငါတို႕ရဲ႕ ေအာင္ပြဲက အျပန္ေျခေဆးဖို႕ ယူခဲ့ပါ…။ ငါတို႕ဖခင္က ေျပာတယ္ “ရဲေသာ္မေသ၊ ေသေသာ္ငရဲမလား” တဲ့…။ ရပါတယ္ ဖခင္…။ ေသခ်င္ေသပါေစ…။ တိုင္းျပည္အတြက္ဆို ဆယ္ခါျပန္ ငရဲသြားလုိက္ပါ့မယ္….။
“ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုလိုခ်င္ရင္ စစ္ကိုျပင္ဆင္ထားပါ”…။ ငါတို႕ဟာ ငါတို႕တိုင္းျပည္ ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႕ လြတ္လပ္ ဖို႕အတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတာပါ။ ငါတို႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတိုက္ပြဲကအျပန္မွာ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ အျဖဴေရာင္ခုိေတြ ေကာင္းကင္နဲ႕ အျပည့္ ပ်ံသန္းပါေစ…။ ေကာင္းကင္ရဲ႕ ရင္ခြင္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ငွက္ငယ္ေတြအတြက္ လံုေလာက္တဲ့ ေနရာရွိပါ တယ္…။ ငါတို႕ဟာ ျမန္မာ့သတိၱကို ကမာၻကသိေအာင္ အေကာင္းဆံုး ျပသခဲ့ၾကတယ္…။ ငါတို႕လူမ်ိဳးရဲ႕ ရဲစြမ္းသတိၱနဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကို အမွန္တရားက ေကာင္းခ်ီး ေပးလိမ့္မယ္…။ ကမာၻက ဦးညြတ္လိမ့္မယ္…။ ငါတို႕ႏိုင္ငံရဲ႕ ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းကို စၾကာ၀ဌာ တစ္ခုလံုးက တစ္ျပိဳင္နက္ ဟစ္ေၾကြး သီဆိုၾကလိမ့္မယ္…။ အဲဒီ့အခ်ိန္ၾကရင္သာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ တိုင္းရင္းသားေတြ တစ္ေယာက္လက္ကို တစ္ေယာက္တြဲ... ရင္ကိုေကာ့ ေခါင္းကိုေမာ့ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းကို အသံကုန္ဟစ္ေၾကြးၾကဖို႕ လိုပါလိမ့္မည္….။
“ကမာၻမေၾက…. ျမန္မာေျပ….ဒါတို႕ေျပ…ဒါတို႕ေျမ….တို႕ပိုင္တဲ့ေျမ….”
ဒီေန႕ကို ေရာက္ဖို႕ ကာလအေတာ္ၾကာကတည္းက ရင္ခုန္တက္ၾကြစြာေစာင့္စားခဲ့ၾကရတယ္…။ ႏွလံုးသားေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္ႏုိးၾကားေနခဲ့ၾကတယ္…။ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ေတြ ေသြးေၾကာထဲ တသြင္သြင္စီး ဆင္းေနခဲ့ၾကတယ္…။ စြန္႕လႊတ္ အနစ္နာခံလုိျခင္း ၀ိဥာဥ္ေတြက ဘယ္သူမွ တိုက္တြန္းစရာမလိုဘဲ အင္အားေတြ ျပည့္ေနခဲ့ ၾကတယ္…။ ငါ့ႏိုင္ငံအတြက္…။ ငါ့လူမ်ိဳးအတြက္…။ ငါ့ဘာသာသာသနာ အတြက္…။ သာယာလွပတဲ့ အနာဂတ္သစ္တစ္ခုအတြက္…။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခိုေအာင္းခဲ့ရတဲ့ အေမွာင္ကိုခြင္းမဲ့ မီးရွဴးတစ္ခုကို ထြန္းညိွဖို႕အတြက္….။ သို႕မဟုတ္….။ စစ္မွန္တဲ့ လြတ္လပ္မွဳတစ္ခုအတြက္….။
က်ယ္ျပန္႕တဲ့ ျမက္ခင္းျပင္တစ္ခုရဲ႕ အတြင္းမွာ ငါတို႕ဖခင္ရဲ႕ ရဲရဲေတာက္မိန္႕ခြန္းတစ္ခုဟာ ကမာၻကို ရိုက္ခတ္ေစခဲ့တယ္…။ငါတို႕ဖခင္နဲ႕ ငါတို႕ ညီအစ္ကို ေနာင္ေတာ္ေတြရဲ႕ ရဲစြမ္းသတိၱေတြ မီးဟုန္းဟုန္း ေတာက္ေနခဲ့တယ္…။ ၾကည္လင္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ဟာ ငါတို႕ရဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းေရး စိတ္ဓာတ္ကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့ အေနနဲ႕ ျပာလြင္ေနခဲ့တယ္…။ ေဆာင္းရနံ႕ မကုန္ေသးတဲ့ ဒီျမက္ခင္းျပင္ကို ျဖတ္ေက်ာ္လာတဲ့ ေအးစိမ့္စိမ့္ ေလေျပေတြဟာ ငါတို႕ရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္ အိပ္မက္ေတြကို လန္းဆန္းေစခဲ့တယ္…။ သာယာတဲ့ ေၾကးငွက္ေတြရဲ႕ တြန္က်ဴးသံေတြဟာ ငါတို႕ရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့ ရဲရဲေတာက္ခံယူခ်က္ေတြကို အျပည့္အ၀ ေဖာ္က်ဴးေနခဲ့တယ္…။
အဲဒီ့မိန္႕ခြန္းတစ္ခုရဲ႕ အဆံုးမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ငုံခဲ့ရတဲ့ ငါတို႕ရဲ႕ဦးေခါင္းေတြကို ရဲရဲရင့္ရင့္ ေမာ့ၾကမယ္…။ ငါတို႕ႏုိင္ငံရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ ငါတို႕လက္ထဲမွာ ရွိတယ္…။ ငါတို႕ႏုိင္ငံကို ငါတို႕ပိုင္ရမယ္…။ ငါတို႕ျပည္သူကို ငါတို႕ကာကြယ္မယ္…။ ဒါဟာ ငါတို႕ရဲ႕ သစၥာတရား ျဖစ္တယ္…။ ငါတို႕ရဲ႕ေရွ႕မွာ ငါတို႕ရဲ႕တုႏွဳိင္းမဲ့တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ရွိတယ္…။ ငါတို႕ရဲ႕ေဘးမွာ ေသအတူရွင္မကြာ လက္ခ်င္းယွက္ထားတဲ့ ငါတို႕သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိတယ္…။ ငါတို႕ရဲ႕ေနာက္မွာ ေအာင္ပြဲေတြနဲ႕ ျပန္လာမယ့္ ငါတို႕ကို ေစာင့္ၾကိဳေနတဲ့ ငါတို႕ရဲ႕မိသားစုေတြ ရွိတယ္…။ ငါတို႕ရဲ႕ ႏွလံုးသားမီးေတာင္မွာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ေခ်ာ္ရည္ေတြ အရွိန္ျပင္းထန္စြာ ေဖာက္ထြက္ကုန္ၿပီ…။ ငါတို႕ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီ….။ ငါတို႕လက္ေမာင္းေသြးေတြနဲ႕ အနာဂတ္ကို ထြန္းလင္းေစမယ့္ လမ္းျပအလင္းတန္းေတြ ထြန္းညိွလိုက္ၾကစို႕….။
အေရွ႕မွာငါျမင္ေနရတဲ့ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ အနိဌာရံုေတြ။ တ၀ုန္း၀ုန္း ေပါက္ကြဲေနတဲ့ တိုက္ပြဲ ေခၚသံေတြဟာ ငါတို႕ရရွိလာမယ့္ လြတ္လပ္ျခင္း ဆုလာဒ္အတြက္ ေကာင္းခ်ီးေပးေနတဲ့ ဗ်က္ေဆာင္းသံေတြပဲ….။ သာယာလိုက္ဘိျခင္း…။ ငါၾကားေနရၿပီ…။ ငါတို႕ႏုိင္ငံရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ႏုိင္ငံေတာ္ သီခ်င္းသံ…။ ငါၾကားေနရၿပီ…။ ငါ့သာသနာရဲ႕ ေမတၱာတရားပြားမ်ားသံေတြနဲ႕ သာယာတဲ့ ဆည္းလည္းသံေတြ…။ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ငါ့ေဘး မွာသူတို႕ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေတြကို တိုင္းျပည္နဲ႕လူမ်ိဳးအတြက္ တံတားခင္းသြားၾကၿပီ…။ သူ႕အလွည့္….။ ၿပီးရင္ ငါ့အလွည့္…..။ ၿပီးရင္ မင္းအလွည့္…။ တြန္႕ဆုတ္ေနစရာမလိုဘူး…။ ငါတို႕ပန္းတုိင္ကို ျမင္ေနရၿပီ….။ ေၾကာက္စိတ္ဆိုတာ ခ်ိဳနဲ႕လား….။ ေတြေ၀ေနခဲ့ရင္ ငါ့၀ိဥာဥ္ကို ငါကိုယ္တိုင္ ကားစင္တင္ပစ္မယ္…။
ငါတို႕ဖခင္က ျမင္းညိဳၾကီးကိုစီး တိုက္ပြဲ၀င္ဓားကိုဆြဲ ရဲရဲေတာက္မိန္႕ခြန္းကိုေျခြၿပီး ေရွ႕ဆံုးက တက္တယ္…။ ငါတို႕ညီအစ္ကိုေတြက ငါတို႕ဖခင္ရဲ႕ ဦးေဆာင္မွဳ ေအာက္မွာ တေသြးတသံတမိန္႕နဲ႕ တက္ညီလက္ညီ မိစာၦေတြကို တြန္းလွန္ၾကမယ္…။ နင္းသြားၾက…။ ငါတို႕ရဲ႕ ၀ိဥာဥ္ေတြကို….။ တိုင္းျပည္အတြက္ တံတားခင္း ထားတယ္…။ တစ္ဗုိလ္က်ရင္ ဗိုလ္တစ္ရာတက္မယ္…။ ငါတို႕ရဲ႕ ခႏၶာေတြ က်ဆံုးခ်င္က်ဆံုးသြားလိမ့္မယ္… ဒါေပမယ့္ ငါတုိ႕ရဲ႕ ၀ိဥာဥ္ေတြကေတာ့ ဆက္လက္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနမွာပဲ…။ မိစာၦေကာင္ေတြ မွတ္ထား “လူကိုသာ မင္းတို႕သတ္လို႕ရမယ္ ငါတို႕၀ိဥာဥ္ကို မင္းတို႕သတ္လို႕မရဘူး”…။ ငါတို႕မေသသေရြ႕ ငါ့ေျမေပၚမွာ မိစာၦေတြ အသက္ရွဴခြင့္ မရွိေစရ…။
တလူလူလြင့္ေနတဲ့ တပ္ဦးက အလံေတာ္ဟာ ငါတို႕ရဲ႕ မိခင္ျဖစ္တယ္…။ ငါတို႕မိခင္ရဲ႕၀ိဥာဥ္ကို ငါတို႕မၾကာခင္ အျမင့္ျမတ္ဆံုး ေနရာတစ္ခုမွာလြင့္ထူရင္း ကမာၻတည္သေရြ႕ဦးခိုက္မယ္…။ ငါတုိ႕မိခင္ရဲ႕ လံုျခံဳတဲ့ရင္ခြင္မွာ ငါတို႕ဘ၀ေတြကို တစ္သက္စာခိုနားမယ္…။ ငါတို႕ရဲ႕ ေခြ်းေတြကို ႏွစ္သိမ့္ဖို႕ ငါတို႕မိခင္ရဲ႕လက္ေတြရွိတယ္…။ ငါတို႕ရဲ႕ေသြးစက္ေတြကို ေဆးေၾကာဖို႕ ငါတို႕ျပည္သူေတြရဲ႕ ေမတၱာေရစင္ေတြရွိတယ္…။ ေသြးစြန္းတိုင္း ငါတို႕လက္ေတြ မညစ္ပတ္ပါဘူး…။ မိစာၦေတြရဲ႕ ေသြးေတြကို ငါတို႕ရဲ႕ ေအာင္ပြဲက အျပန္ေျခေဆးဖို႕ ယူခဲ့ပါ…။ ငါတို႕ဖခင္က ေျပာတယ္ “ရဲေသာ္မေသ၊ ေသေသာ္ငရဲမလား” တဲ့…။ ရပါတယ္ ဖခင္…။ ေသခ်င္ေသပါေစ…။ တိုင္းျပည္အတြက္ဆို ဆယ္ခါျပန္ ငရဲသြားလုိက္ပါ့မယ္….။
“ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုလိုခ်င္ရင္ စစ္ကိုျပင္ဆင္ထားပါ”…။ ငါတို႕ဟာ ငါတို႕တိုင္းျပည္ ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႕ လြတ္လပ္ ဖို႕အတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတာပါ။ ငါတို႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတိုက္ပြဲကအျပန္မွာ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ အျဖဴေရာင္ခုိေတြ ေကာင္းကင္နဲ႕ အျပည့္ ပ်ံသန္းပါေစ…။ ေကာင္းကင္ရဲ႕ ရင္ခြင္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ငွက္ငယ္ေတြအတြက္ လံုေလာက္တဲ့ ေနရာရွိပါ တယ္…။ ငါတို႕ဟာ ျမန္မာ့သတိၱကို ကမာၻကသိေအာင္ အေကာင္းဆံုး ျပသခဲ့ၾကတယ္…။ ငါတို႕လူမ်ိဳးရဲ႕ ရဲစြမ္းသတိၱနဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကို အမွန္တရားက ေကာင္းခ်ီး ေပးလိမ့္မယ္…။ ကမာၻက ဦးညြတ္လိမ့္မယ္…။ ငါတို႕ႏိုင္ငံရဲ႕ ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းကို စၾကာ၀ဌာ တစ္ခုလံုးက တစ္ျပိဳင္နက္ ဟစ္ေၾကြး သီဆိုၾကလိမ့္မယ္…။ အဲဒီ့အခ်ိန္ၾကရင္သာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ တိုင္းရင္းသားေတြ တစ္ေယာက္လက္ကို တစ္ေယာက္တြဲ... ရင္ကိုေကာ့ ေခါင္းကိုေမာ့ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းကို အသံကုန္ဟစ္ေၾကြးၾကဖို႕ လိုပါလိမ့္မည္….။
“ကမာၻမေၾက…. ျမန္မာေျပ….ဒါတို႕ေျပ…ဒါတို႕ေျမ….တို႕ပိုင္တဲ့ေျမ….”
p.s- ေတာ္လွန္ေရးတိုက္ပြဲ၀င္ သူရဲေကာင္းမ်ား အမွတ္တရ။
