ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ သူမ (၂)

ႏွဳတ္ဆက္တာျခင္း တူေပမယ့္
အနည္းဆံုးေတာ့
ဆံုဆည္းျခင္းအတြက္လား
ခြဲခြာမွဳအတြက္လား ဆိုတာကိုေတာ့
ငါတို႕ သိခြင့္ရွိသင့္တာေပါ့…..။ ။
BLACK DREAM

သူ ကြန္ပ်ဴတာဖန္သားျပင္ကိုသာ စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့သည္မွာ အခ်ိန္အားျဖင့္ အေတာ္ပင္ၾကာ ျမင့္ခဲ့ၿပီျဖစ္ ပါတယ္။ သူသည္ ကြန္ပ်ဴတာမ်က္ႏွာျပင္အား အေၾကာင္းမဲ့ စူးစိုက္ၾကည့္ေနျခင္းေတာ့ မဟုတ္ေပ…။ အျဖစ္ အပ်က္ တစ္စံုတစ္ခုအား ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ၾကီးစြာျဖင့္ ေစာင့္စားေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အတိအက်ေျပာရလွ်င္ေတာ့ ရုတ္တရက္ေပၚေပါက္လာမည့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ထံမွ တုန္႕ျပန္မွဳတစ္ခု အားေစာင့္ဆိုင္းေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ သူ႕ကြန္ပ်ဴတာ၏ Desktop တစ္ခုလံုးသည္ အျခားသူမ်ား၏ Desktop မ်ားႏွင့္မတူ ထူးျခားစြာရွင္းလင္း ေအး စက္ ေနေလသည္။ ထုိရွင္းလင္းမွဳသည္လွ်င္ သူ႕စိတ္ထဲတြင္ ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕ေနေသာ မိမိကိုယ္ကိုလွည့္စားျခင္း အတြက္ သေကၤတတစ္ခုျဖစ္ေနႏိုင္ေပသည္။ သူ႕ရဲ႕ရွင္းလင္း ေနေသာ ကြန္ပ်ဴတာဖန္သားျပင္ေပၚတြင္ တစ္ခုတည္းေသာ Program အား Run ထားသည္ကို ထင္ရွားစြာေတြ႕ျမင္ႏိုင္ေပသည္။ Gtalk ဟုေခၚေသာ ဆက္သြယ္ေရး Software အမ်ိဳးအစားေလးတစ္ခု သို႕မဟုတ္ သူႏွင့္သူမတို႕ေန႕စဥ္ ဆံုေတြ႕ၾကရာ ကိုယ္ပိုင္ေလာကငယ္ေလးတစ္ခုပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ထုိႏွစ္ေယာက္ထဲ တည္ေဆာက္ထားေသာ ကမာၻေလး သည္ အခ်ိန္ကာလ၊ ေနရာေဒသ အစရွိေသာ ပညတ္ခ်က္အားလံုးတို႕မွ ေ၀းကြာလွေသာ ေနရာတြင္ တည္ရွိ ေနေပသည္။

သူေခါင္းထဲတြင္ တစ္စကၠန္႕ သို႕မဟုတ္ စကၠန္႕တစ္ခုထက္ေသးငယ္လွေသာ အခ်ိန္ကာလတစ္ခု အတြင္း ျဖတ္သန္း စီးဆင္းသြားေသာ အေတြးမ်ားမွာ လြန္စြာမွမ်ားျပားလွေပသည္။ “ ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ?” ဆိုေသာ အေတြးမ်ားသည္ ထိုျဖတ္သန္းသြားေသာအေတြးမ်ား၏ ရာခိုင္ႏွဳန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သိမ္းပိုက္ထား ေလသည္။ “ဘာေၾကာင့္မ်ား သူမ, သူ႕ကိုႏွဳတ္မဆက္သနည္း?” တစ္ခုတည္းသာ Run ထားေသာ ထုိ Gtalk ေလးထဲတြင္လည္း သူမမွတျခား မည္သူမွမရွိေပ။ သူ႕တစ္သက္တာ ရွဳသြင္းခဲ့ရေသာ အေရအတြက္မ်ားႏွင့္ ညီမွ်သည့္ ၀င္သက္ထြက္သက္မ်ားေလာက္ တန္ဖိုးထားရေသာ သူအလြန္တရာမွ ျမတ္ႏိုးလွသည့္ သူမ၏နာမည္ေလးသည္ အစိမ္းေရာင္ ပန္းပြင့္ေလးတစ္ခုအား ပန္ဆင္ကာ သူႏွင့္သူမတို႕ ေတြ႕ဆံုေနၾက ေနရာေလးသို႕ ေရာက္ရွိေနၿပီ ျဖစ္ပါလွ်က္ အဘယ္ေၾကာင့္ သူ႕အား စတင္မႏွဳတ္ဆက္သနည္း?

သူႏွင့္သူမၾကားတြင္ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ဖန္တီးထားေသာ ကစားပြဲေလးတစ္ခုရွိသည္။ ထိုဆံုေတြ႕ရာ ေနရာေလးတြင္ ႏွစ္ဦးဆံုေတြ႕မိၿပီဆိုပါက မည္သူက အရင္ဦးေအာင္ႏွဳတ္ဆက္ႏိုင္သလဲ ဆိုတာပါဘဲ။ အစပိုင္းတြင္ေတာ့ စာရိုက္တာလွ်င္ျမန္ေသာ သူကပင္ အျမဲဦးေအာင္ႏွဳတ္ဆက္ အႏိုင္ယူႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိုအခါမ်ားတြင္ သူမသည္ ကေလးတစ္ေယာက္ကဲ့သို႕ မၿပီးႏုိင္မစီးႏုိင္ႏွင့္ မေက်မနပ္ျဖစ္ကာ ေျပာမဆံုးေပါင္ ေတာသံုးေတာင္ ျဖစ္ေနေလ့ရွိပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ပင္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူသည္ သူမအားစေတြ႕သည့္တိုင္ မည္သည့္အခါမွ စတင္ႏွဳတ္မဆက္ပဲ သူမဘက္က စတင္ႏွဳတ္ဆက္တာကို တမင္ေစာင့္ဆိုင္းကာပင္ မသိမသာ သူမအားအႏိုင္ေပးခဲ့ရာမွ သူႏွင့္သူမတုိ႕ၾကားတြင္ သူမဘက္က သာစတင္ႏွဳတ္ဆက္ေသာ အေလ့အက်င့္ေလး တစ္ခု မသိမသာ ျဖစ္တည္လာခဲ့ေလသည္။ သူမသည္ စတင္ႏွဳတ္ဆက္ခြင့္ရျခင္းဟူေသာ အရာအား အေတာ္ပင္ျမတ္ႏိုးခဲ့ပံုရေပသည္။

မိမိကိုယ္ကို
အေကာင္းဆံုးလွည့္စားႏုိင္ေသာ လူတစ္ေယာက္သည္
ကမာၻေပၚတြင္ အထူးခြ်န္ဆံုး
မ်က္လွည့္ဆရာ တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ။
BLACK DREAM

သူအတိတ္ကာလက အေတြးေတြကို လက္စျဖတ္လိုက္သည္။ “အာ…သူဘာျဖစ္ေနလဲမသိဘူး? သူႏွဳတ္မဆက္ လည္း ငါပဲလွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့မယ္” ဟူေသာ အေတြးႏွင့္အတူ သူ႕လက္ေခ်ာင္းမ်ားသည္ သူမအားစတင္ စကားေျပာဆိုရန္အတြက္ လွ်င္ျမန္စြာ လွဳပ္ရွားလိုက္ေလသည္။ “ဟင္! ဘာျဖစ္ တာလဲမသိဘူး…။ ဘာမွလည္း ေရးလို႕မရပါလား?” သူ, သူမအား စကားေျပာရန္အတြက္ Chat Box ေပၚလာေစရန္ သူမနာမည္အား Click လုပ္ေသာ္လည္း မည္သည့္ Chat Box မွေပၚလာျခင္းမရွိေပ။ သူ႕အေတြးမ်ား အနည္းငယ္ရွဳပ္ေထြးသြားသည္။ ထုိ႕အတူ သူမအေပၚပူပန္မွဳမ်ားလည္း တစ္ခ်ိန္ထဲတြင္ပင္ ေပၚေပါက္လာသည္။ “ ငါ့စက္ထဲ Virus မ်ား၀င္ေန လား…? သူလည္း ငါ့လိုပဲျဖစ္ေနလို႕ ငါ့ကို စၿပီး ႏွဳတ္ဆက္လို႕မရတာလား…?” စသည့္ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာ သူ႕အေတြးထဲ အဆက္မျပတ္ ရြာခ်ေလသည္။ သူတစ္ေယာက္ထဲ ေတာ္ေတာ္အလုပ္ရွဳပ္သြားသည္။ ခ်မ္းေအး လွေသာ ရာသီဥတုအား ဂရုမျပဳသည့္အလား သူ႕မ်က္ႏွာျပင္ႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး ေဇာေခြ်းေတြ ျပန္လာေလသည္။ သူ, သူမ အားေခၚဆိုႏိုင္ဖို႕အတြက္ နည္းမ်ိဳးစံုၾကိဳးစားသည္။ မည္သို႕မွ် ထူးျခားလာျခင္း မရွိေပ…။ သူၾကိဳးစားသည္…။ မရ…။ ထပ္ၾကိဳးစားသည္…။ သို႕ျဖင့္…။ ထုိသို႕ျဖင့္…။

အခ်ိန္တို႕သည္ နာရီေပၚရွိ လမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ လားရာအတိုင္း လူသားတို႕အား ဆက္လက္လွည့္စားဖို႕ အလို႕ငွာ ခရီးဆက္ ၾကေလသည္…။ တစ္စကၠန္႕…။ တစ္မိနစ္….။ တစ္နာရီ…။ … အခ်ိန္ေတြ မည္မွ်ၾကာသြား သည္ကို သူမသိလိုက္ေပ…။

“သူငယ္ခ်င္း…။” ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက သူ႕ေနာက္ေရာက္ေနမွန္းမသိေသာ သူ႕ရဲ႕အခ်စ္ဆံုး ငယ္သူငယ္ခ်င္း သူရရဲ႕ အသံၾကားမွပင္ သူရ ေရာက္ေနမွန္း သူ သတိထားမိေတာ့သည္။ “ဟာ..ေအး! မင္းေရာက္လာတာနဲ႕ အေတာ္ပဲ။ ငါ့ကြန္ပ်ဴတာ ဘာျဖစ္ေနလဲမသိဘူးကြာ..။ Gtalk က ဘယ္လိုမွ သံုးလို႕မရဘူး..။ ငါ ျဖဴနဲ႕စကား ေျပာမလို႕ကြ…။ သူအြန္လိုင္းေရာက္ေနတာၾကာၿပီ…။ ငါ့ကိုေတာင္ စိတ္တိုေနၿပီလားမသိဘူး…။ င့ါစက္ Virus မ်ား၀င္ေနလားမသိဘူးကြာ..။ နဲနဲၾကည့္ေပးပါအံုး။ ငါသူနဲ႕ အေရးတၾကီး ေျပာစရာေတြရွိတယ္ကြ…။ သူငါ့ကို မေန႕က မေအာက္ခင္ ေျပာသြားတယ္ ဒီေန႕အေရးတၾကီး ေျပာစရာ တစ္ခုရွိတယ္တဲ့…။ ၿပီးေတာ့ေလ…။ ၿပီးေတာ့…ဟဲ..ဟဲ..။ ငါသူ႕ကို လြမ္းလွၿပီကြ..။ လုပ္တတ္ရင္ နဲနဲေလာက္ၾကည့္ေပးစမ္းပါအံုးကြာ..။ ငါလည္း ပညာကုန္ေနၿပီ…။ ဘာမွလည္း လုပ္လို႕မရဘူး…။ ကူညီပါကြာ သူငယ္ခ်င္းရာ…။ ငါ ျဖဴနဲ႕မဂၤလာေဆာင္ရင္ မင္းကုိ Reserve ၀ိုင္းမွာ တစ္ေယာက္ထဲ သီးသန္႕ျပဳစုပါ့မယ္ကြာ..။ ကေလးေတြေမြးလာရင္လည္း မင္းကိုပဲ တစ္သက္လံုး ထိန္းခိုင္းမယ္ မပူနဲ႕..။ ဟဲ..ဟဲ။ အခုေတာ့ ငါ့ကုိကူညီပါကြာ…။ ငါသူနဲ႕ စကားေျပာခ်င္ လွၿပီကြ။ သူလည္း ငါ့လိုပဲ ျဖစ္ေနလို႕ေခၚလို႕မရတာလား မသိဘူး..။ လုပ္….လုပ္ပါကြာ သူငယ္ခ်င္းရာ…ကူညီပါ။”

သူရ ဘာမွျပန္မေျပာေပ။ သူ႕ရဲ႕ခ်စ္လွစြာေသာ သူငယ္ခ်င္း ရဲရင့္ရဲ႕ မ်က္၀န္းမ်ားကိုသာ သတိၾကီးစြာျဖင့္ စူးစိုက္ၾကည့္ေနခဲ့ မိေလသည္။ သူ႕စိတ္ထင္မမွားဘူးဆိုလွ်င္ မၾကာခင္ သူ႕သူငယ္ခ်င္း၏ မ်က္၀န္းတြင္…။ သူ႕သူငယ္ခ်င္း၏ မ်က္၀န္းတြင္….။ ထိုမ်က္၀န္းမ်ားတြင္… သူရေခါင္းကို ေျဖးညွင္းစြာခါရမး္လိုက္သည္။ ရဲရင့္က ေတာ့ သူရ၏အျပဳအမူမ်ားကို မည္သို႕မွ် သတိထားမိပံုမရေပ။ သူ႕ကြန္ပ်ဴတာတစ္လံုးႏွင့္သူ ျဖစ္ခ်င္တိုင္း ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ “ ေၾသာ္..မင္းလို ကြန္ပ်ဴတာအေၾကာင္း ထံုးလိုေၾက ေရလိုေႏွာက္ သိတဲ့သူကေတာင္ မတတ္ႏိုင္ေတာ့တာ ငါက ဘယ္လိုကူညီ ႏိုင္မွာလဲ သူငယ္ခ်င္းရာ..။ ေအးေပါ့ကြာ…။ မင္းက မင္းဘ၀တစ္ေလ်ာက္လံုး ကြန္ပ်ဴတာအေၾကာင္းတစ္ခုထဲကို ပဲသိခဲ့တာကိုး…။” ဟုသာ ရဲရင့္အား ေျပာလိုက္ခ်င္သည္။ သို႕ေသာ္ သူမေျပာရက္ စိတ္ထဲတြင္သာ ေရရြတ္ေနမိေလသည္။ တကယ္တမ္းသူ႕ႏွဳတ္က ထြက္သြားေသာ စကားမွာ…။

သူ ရဲရင့္အား လြန္ခဲ့ေသာ ၃ ႏွစ္ေလာက္ကတည္းကပင္ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ေျပာခဲ့ေသာ အပ္ေၾကာင္း ထပ္ေနေသာ စကားတစ္ခြန္းသာ ျဖစ္ေလသည္။

“ရဲရင့္…။ သူငယ္ခ်င္း….။ ဘယ္လိုလုပ္ မင္းသူ႕ကိုစကားေျပာလို႕ရမလဲကြာ…။ သူကေရာမင္းကို ဘယ္လို လုပ္ၿပီး စကားေျပာလို႕ရမွာလဲ။ မင္းကိုယ့္ကိုယ္ကိုလွည့္စားေနတာကို ရပ္သင့္ၿပီလို႕ ငါထင္တယ္။ မင္း, "ျဖဴ" အြန္လိုင္းမွာ ရွိခဲ့တုန္းက Print Screen ရိုက္ၿပီး တင္ထားတဲ့ ဒီ Deskstop Background ကိုေျပာင္းလိုက္ ပါေတာ့ကြာ…..။

မနက္ျဖန္ဆိုတာရွိေနသမွ်
ငါကေတာ့…
ငါ့အိပ္မက္ကို ဖက္တြယ္ထားမွာပဲ…။ ။
BLACK DREAM

p.s- တိုက္ဆိုင္မွဳရွိပါက ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါရန္။ ။