ကြ်န္ေတာ္တို႕ ဘ၀မွာ လူတစ္ေယာက္ကို အနည္းဆံုး တစ္ၾကိမ္ေတာ့ (တစ္ၾကိမ္ထက္ ပိုေကာင္း လည္းပိုႏိုင္ပါတယ္) နက္နက္ရွိင္းရွိင္း ခ်စ္ခဲ့ၾကဖူးမွာပါ…။ သင္တို႕လည္း ခ်စ္ခဲ့ၾကဖူးမွာပါလိမ့္မယ္…။ ကြ်န္ေတာ္ လည္း ခ်စ္ခဲ့ဖူးပါတယ္…။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း ကိုယ့္ခ်စ္သူအေပၚ အရမ္း တန္ဖိုးထားတတ္တဲ့၊ အရမ္း ခ်စ္တတ္တဲ့သူအျဖစ္ သတ္မွတ္ေလ့ရွိၾကတယ္။ ဒီလိုပါပဲ...။ ဘ၀မွာတစ္ခါမွ မခ်စ္ဖူးခဲ့ရင္ပဲ လူမပီသေတာ့ သလိုလို…။ လူတန္းပဲ မေစ့ေတာ့သလိုလို….။ ဘာလိုလို ညာလိုလိုလဲ ျဖစ္တတ္ ၾကပါတယ္…။ ဒါေတြဟာ ဘာေၾကာင့္လဲ…? ဘာအတြက္လဲ…? အေျဖက ရွင္းပါတယ္..။ ကြြ်န္ေတာ္တို႕ေတြဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အလြန္ပဲ လူပီသေၾကာင္း သက္ေသအျပခ်င္ဆံုး၊ အတၱအၾကီးဆံုးနဲ႕ မိမိကိုယ္ကို လိမ္လည္တတ္ တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ သက္ရွိတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနၾကလို႕ပါပဲ…။
အတၱဆိုတာ တကယ္ေတာ့ (အဓိက ကေတာ့ ေမာဟပါ။ ဒါေပမယ့္ အတၱဟာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ သံုးခုစလုံးမွာ အၾကံဳး၀င္ေနပါတယ္) မိမိကိုယ္ကို မိမိလွည့္စားတဲ့ ၀ါဒတစ္မ်ိဳးပါဘဲ…။ တစ္စံု တစ္ေယာက္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႕ တစ္စံုတစ္ခု ေပးလုိက္ၾကၿပီဆိုပါစို႕…။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ကိုယ္တိုင္နဲ႕ တစ္ျခားသူေတြရဲ႕ အျမင္မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ အေပးသမား…။ ဒါမွမဟုတ္ စြန္႕လႊတ္တဲ့သူ၊ အနစ္နာခံတဲ့သူ၊ ေစတနာထား တတ္တဲ့သူ၊ ေမတၱာ ထားတတ္တဲ့သူ…စသည္ျဖင့္ နာမည္ေကာင္း မ်ားစြာျဖင့္ ဂုဏ္ထူးမွတ္ေတြ တသီၾကီး ရေလ့ရွိပါတယ္…။ ဒါကလည္း သဘာ၀က်ပါတယ္…။ အားလံုးကလည္း ဒီအတိုင္းပဲ အခ်ိန္ကာလတစ္ခု ေတာ္ေတာ္ကို ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ့အထိ (လက္ရွိအခ်ိန္အထိ) လက္ခံထားၾကတဲ့ ဓေလ့ (သို႕မဟုတ္) အက်င့္ တစ္ခု ျဖစ္ေနလို႕ပါ…။ ဒ့ါအျပင္…။ ေနာက္ဆံုးနဲ႕ အေရးအၾကီးဆံုး ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေမ့ထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုကေတာ့ “အဇၨတၱ” ဆိုတဲ့ အတြင္းစိတ္ (မသိစိတ္) ပါပဲ….။
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အထက္ပါလူမ်ိဳးကို သင္တို႕ ျမင္သလို မျမင္ပါဘူး..။ သင္တို႕ေပးသလို နာမည္ေကာင္း ေတြနဲ႕ ဂုဏ္ထူးေတြလည္း မေပးႏုိင္ပါဘူး…။ ကြ်န္ေတာ့္အျမင္အရ ထိုလိုလူမ်ိဳးသည္ မိမိ လိုခ်င္ေသာ အရာကို သာမက လူတစ္ဖက္သား၏ ဂရုဏာနာႏွင့္ ခံစားခ်က္ကိုပါ သြယ္၀ိုက္ေသာ နည္းျဖင့္ရေအာင္ ယူတတ္ေသာ သူ (အလြန္ ဥာဏ္မ်ားေသာသူ) အျဖစ္ပဲ ျမင္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ တစ္ဖက္သတ္ စြတ္စဲြေနတာ မဟုတ္ပါဘူး…။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာတာကို သင္ျမင္ႏိုင္ဖို႕ (သို႕မဟုတ္) လက္ခံႏုိင္ဖို႕ သင့္ၾကည့္ရွဳ၊ ခံစားေနတဲ့ ရွဳေထာင့္တစ္ခုကို အနည္းငယ္ ေျပာင္းလိုက္ဖို႕ပဲ လိုအပ္ ပါတယ္….။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ တစ္ခုေလာက္ ခဏျဖစ္ျဖစ္ ေဖာက္ထြက္ၿပီး စဥ္းစားၾကည့္ ၾကရေအာင္…။ “သင္” ဆို တာကို ဖယ္ထားလိုက္ပါ…။ “ကြ်န္ေတာ္” ဆိုတာကို ဖယ္ထားလိုက္ပါ။ “ငါ” ဆိုတာကိုဖယ္ထား လိုက္ပါ…။ ေက်းဇူးျပဳ၍ တဆိတ္ေလာက္ နာမ္စားေတြမရွိတဲ့ ေလာကတစ္ခုထဲမွာ စကားေျပာၾကရ ေအာင္လားဗ်ာ…။
ကြ်န္ေတာ္ ဥပမာ တစ္ခုေပးပါမယ္…။ ဆိုၾကပါစို႕ ကြ်န္ေတာ္က မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကို အရမ္းခ်စ္လို႕၊ တန္ဖိုးထားလို႕ သူမေပ်ာ္ရႊင္ေစဖို႕…၊ သူမရဲ႕ အနာဂတ္ သာယာေစဖို႕…၊ သူမဘ၀ လံုျခံဳေစဖို႕ စတဲ့ အေၾကာင္း ျပခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ အမ်ိဳးမ်ိဳး အနစ္နာခံ ေပးဆပ္တယ္ပဲ ထားလိုက္ ပါေတာ့။ သူမ ကြ်န္ေတာ့္အေပၚ ဘယ္လိုပဲ တုန္႕ျပန္တုန္႕ျပန္၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေစာ္ကား ေစာ္ကား အရမ္းကို ခြင့္လႊတ္ၿပီး သူမအေပၚေပးဆပ္ တယ္ေပါ့…။ သူမအပါအ၀င္ အားလံုးရဲ႕ အျမင္မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို အခ်စ္သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ အျဖစ္ ျမင္ေကာင္း ျမင္ၾကမွာပါလိမ့္မယ္…။ (စိတ္ဓာတ္ တည္ၿငိမ္ ရင့္ၾကတ္တဲ့သူေတြကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အျဖစ္ကို ၾကည့္ၿပီး “ေတာ္ေတာ္အသိဥာဏ္မဲ့တဲ့ သတၱ၀ါေလးပဲ”လို႕ ထင္ေကာင္းထင္ႏုိင္ပါတယ္…ဒီ့ထက္ပိုၿပီးလည္း “ေ_ာက္ရူး”လို႕လဲ အားေပးေကာင္း အာေပးၾကပါလိမ့္မယ္)။ ထားလိုက္ပါ…။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ စကားဆက္ၾကဆို႕။
တကယ္တမ္း ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ၾကည့္ရင္ တတယ္ရေနတာက ကြ်န္ေတာ္ပါ…။(သူမလဲရပါတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္ အဓိကဆိုလိုျခင္တာက သူမတစ္ေယာက္တည္း ရေနတာမဟုတ္ေၾကာင္းကုိပါ) ကြ်န္ေတာ္ ဘာေတြ ရလဲ…? ရွင္းပါတယ္။ သူမကို ကြ်န္ေတာ္ ေပးဆပ္ေနတာေတြအား ယူေစျခင္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ဆႏၵ(အတၱ) တစ္ခုဟာ သူမက ကြ်န္ေတာ္ေပးတာကုိ လက္ခံလိုက္တဲ့အခါမွာ ကြ်န္ေတာ္ လိုျခင္တာကို ကြ်န္ေတာ္ ရရွိသြားျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ လိုျခင္တာက ကြ်န္ေတာ္ေပးတာကို သူမက ယူလိုက္တယ္ ဆိုတဲ့အရာ ျဖစ္ေနလို႕ပါပဲ…။ ကြ်န္ေတာ္ ေအာင္မွတ္ ရလိုက္ပါၿပီ…။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာပဲ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ေအာင္မွတ္အျပင္ ေနာက္ထပ္ ဂုဏ္ထူးမွတ္ေတြ ထပ္ရပါေတာ့တယ္…။ အဲဒါေတြကေတာ့ “ဟာ..သူက သူ႕ခ်စ္သူကို ေတာ္ေတာ္ခ်စ္တာပဲ..ေကာင္မေလးက ဘယ္လိုတုန္႕ျပန္တုန္႕ျပန္ ေတာ္ေတာ္အနစ္ နာခံတာပဲ၊ တကယ့္ အေပးသမားပဲ..၊ တကယ္ကို ေမတၱာစစ္နဲ႕ ခ်စ္တာပဲ” စသည္ျဖင့္ မဆံုးႏုိင္ေတာ့ေသာ ဂုဏ္ထူးေတြ တသီၾကီး ထပ္ရပါေတာ့တယ္။
အခုေလာက္ဆို ကြ်န္ေတာ္ဘာကို ဆိုလိုခ်င္တယ္ ဆိုတာကို စာဖတ္သူမ်ား သေဘာေပါက္ႏွင့္ၿပီ ထင္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အေပၚမွာ ေျပာခဲ့တဲ့ အရာေတြဟာ အစြန္းေရာက္ေကာင္းေရာက္ ေနပါလိမ့္မယ္…။ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ဖက္သတ္ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္…။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြဟာ တကယ္ျဖစ္ေနတဲ့ အရာေတြပါ…။ ေန႕စဥ္နဲ႕ အမွ်ၾကံဳေတြ႕ ၾကားသိေနရတဲ့ အရာေတြပါ…။ လူေပၚမူတည္ၿပီးေတာ့သာ ကြဲျပားမွဳရွိႏိုင္တာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕က တစ္ကယ္ပဲ သတိမထားမိလို႕၊ မသိလို႕ပါ…။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ သိရုံတင္မကဘူး ကြ်မ္းက်င္အဆင့္ ေရာက္ေနလို႕ တမင္လုပ္ၾကတာပါ…။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ မိမိကိုယ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္လည္ စမ္းစစ္ၾကည့္ဖို႕ လိုအပ္လာပါၿပီ္…။ တကယ္ပဲ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြဟာ သန္႕စင္ခဲ့ၾကရဲ႕လား...? လို႕ေပါ့…။ အဲ…တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္ေနာ္ (“တစ္ေယာက္ တစ္၀က္ေပ့ါ”လုိ႕ေတာ့ မေနာက္ပါနဲ႕)။ အေျဖမွန္ကို သိၿပီဆိုရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ အမွန္အတိုင္း ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ၀န္ခံရဲဖို႕လိုတာေပါ့ဗ်ာ….။ တကယ္ေတာ့ မိမိကိုယ္ကို လိမ္လည္ျခင္း ဆိုတာဟာ ကိုယ့္ဘ၀ကို ကိုယ္တိုင္ ေသဒဏ္ခ်လုိက္ျခင္းပါပဲ...။
အတၱဆိုတာ တကယ္ေတာ့ (အဓိက ကေတာ့ ေမာဟပါ။ ဒါေပမယ့္ အတၱဟာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ သံုးခုစလုံးမွာ အၾကံဳး၀င္ေနပါတယ္) မိမိကိုယ္ကို မိမိလွည့္စားတဲ့ ၀ါဒတစ္မ်ိဳးပါဘဲ…။ တစ္စံု တစ္ေယာက္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႕ တစ္စံုတစ္ခု ေပးလုိက္ၾကၿပီဆိုပါစို႕…။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ကိုယ္တိုင္နဲ႕ တစ္ျခားသူေတြရဲ႕ အျမင္မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ အေပးသမား…။ ဒါမွမဟုတ္ စြန္႕လႊတ္တဲ့သူ၊ အနစ္နာခံတဲ့သူ၊ ေစတနာထား တတ္တဲ့သူ၊ ေမတၱာ ထားတတ္တဲ့သူ…စသည္ျဖင့္ နာမည္ေကာင္း မ်ားစြာျဖင့္ ဂုဏ္ထူးမွတ္ေတြ တသီၾကီး ရေလ့ရွိပါတယ္…။ ဒါကလည္း သဘာ၀က်ပါတယ္…။ အားလံုးကလည္း ဒီအတိုင္းပဲ အခ်ိန္ကာလတစ္ခု ေတာ္ေတာ္ကို ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ့အထိ (လက္ရွိအခ်ိန္အထိ) လက္ခံထားၾကတဲ့ ဓေလ့ (သို႕မဟုတ္) အက်င့္ တစ္ခု ျဖစ္ေနလို႕ပါ…။ ဒ့ါအျပင္…။ ေနာက္ဆံုးနဲ႕ အေရးအၾကီးဆံုး ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေမ့ထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုကေတာ့ “အဇၨတၱ” ဆိုတဲ့ အတြင္းစိတ္ (မသိစိတ္) ပါပဲ….။
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အထက္ပါလူမ်ိဳးကို သင္တို႕ ျမင္သလို မျမင္ပါဘူး..။ သင္တို႕ေပးသလို နာမည္ေကာင္း ေတြနဲ႕ ဂုဏ္ထူးေတြလည္း မေပးႏုိင္ပါဘူး…။ ကြ်န္ေတာ့္အျမင္အရ ထိုလိုလူမ်ိဳးသည္ မိမိ လိုခ်င္ေသာ အရာကို သာမက လူတစ္ဖက္သား၏ ဂရုဏာနာႏွင့္ ခံစားခ်က္ကိုပါ သြယ္၀ိုက္ေသာ နည္းျဖင့္ရေအာင္ ယူတတ္ေသာ သူ (အလြန္ ဥာဏ္မ်ားေသာသူ) အျဖစ္ပဲ ျမင္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ တစ္ဖက္သတ္ စြတ္စဲြေနတာ မဟုတ္ပါဘူး…။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာတာကို သင္ျမင္ႏိုင္ဖို႕ (သို႕မဟုတ္) လက္ခံႏုိင္ဖို႕ သင့္ၾကည့္ရွဳ၊ ခံစားေနတဲ့ ရွဳေထာင့္တစ္ခုကို အနည္းငယ္ ေျပာင္းလိုက္ဖို႕ပဲ လိုအပ္ ပါတယ္….။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ တစ္ခုေလာက္ ခဏျဖစ္ျဖစ္ ေဖာက္ထြက္ၿပီး စဥ္းစားၾကည့္ ၾကရေအာင္…။ “သင္” ဆို တာကို ဖယ္ထားလိုက္ပါ…။ “ကြ်န္ေတာ္” ဆိုတာကို ဖယ္ထားလိုက္ပါ။ “ငါ” ဆိုတာကိုဖယ္ထား လိုက္ပါ…။ ေက်းဇူးျပဳ၍ တဆိတ္ေလာက္ နာမ္စားေတြမရွိတဲ့ ေလာကတစ္ခုထဲမွာ စကားေျပာၾကရ ေအာင္လားဗ်ာ…။
ကြ်န္ေတာ္ ဥပမာ တစ္ခုေပးပါမယ္…။ ဆိုၾကပါစို႕ ကြ်န္ေတာ္က မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကို အရမ္းခ်စ္လို႕၊ တန္ဖိုးထားလို႕ သူမေပ်ာ္ရႊင္ေစဖို႕…၊ သူမရဲ႕ အနာဂတ္ သာယာေစဖို႕…၊ သူမဘ၀ လံုျခံဳေစဖို႕ စတဲ့ အေၾကာင္း ျပခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ အမ်ိဳးမ်ိဳး အနစ္နာခံ ေပးဆပ္တယ္ပဲ ထားလိုက္ ပါေတာ့။ သူမ ကြ်န္ေတာ့္အေပၚ ဘယ္လိုပဲ တုန္႕ျပန္တုန္႕ျပန္၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေစာ္ကား ေစာ္ကား အရမ္းကို ခြင့္လႊတ္ၿပီး သူမအေပၚေပးဆပ္ တယ္ေပါ့…။ သူမအပါအ၀င္ အားလံုးရဲ႕ အျမင္မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို အခ်စ္သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ အျဖစ္ ျမင္ေကာင္း ျမင္ၾကမွာပါလိမ့္မယ္…။ (စိတ္ဓာတ္ တည္ၿငိမ္ ရင့္ၾကတ္တဲ့သူေတြကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အျဖစ္ကို ၾကည့္ၿပီး “ေတာ္ေတာ္အသိဥာဏ္မဲ့တဲ့ သတၱ၀ါေလးပဲ”လို႕ ထင္ေကာင္းထင္ႏုိင္ပါတယ္…ဒီ့ထက္ပိုၿပီးလည္း “ေ_ာက္ရူး”လို႕လဲ အားေပးေကာင္း အာေပးၾကပါလိမ့္မယ္)။ ထားလိုက္ပါ…။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ စကားဆက္ၾကဆို႕။
တကယ္တမ္း ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ၾကည့္ရင္ တတယ္ရေနတာက ကြ်န္ေတာ္ပါ…။(သူမလဲရပါတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္ အဓိကဆိုလိုျခင္တာက သူမတစ္ေယာက္တည္း ရေနတာမဟုတ္ေၾကာင္းကုိပါ) ကြ်န္ေတာ္ ဘာေတြ ရလဲ…? ရွင္းပါတယ္။ သူမကို ကြ်န္ေတာ္ ေပးဆပ္ေနတာေတြအား ယူေစျခင္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ဆႏၵ(အတၱ) တစ္ခုဟာ သူမက ကြ်န္ေတာ္ေပးတာကုိ လက္ခံလိုက္တဲ့အခါမွာ ကြ်န္ေတာ္ လိုျခင္တာကို ကြ်န္ေတာ္ ရရွိသြားျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ လိုျခင္တာက ကြ်န္ေတာ္ေပးတာကို သူမက ယူလိုက္တယ္ ဆိုတဲ့အရာ ျဖစ္ေနလို႕ပါပဲ…။ ကြ်န္ေတာ္ ေအာင္မွတ္ ရလိုက္ပါၿပီ…။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာပဲ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ေအာင္မွတ္အျပင္ ေနာက္ထပ္ ဂုဏ္ထူးမွတ္ေတြ ထပ္ရပါေတာ့တယ္…။ အဲဒါေတြကေတာ့ “ဟာ..သူက သူ႕ခ်စ္သူကို ေတာ္ေတာ္ခ်စ္တာပဲ..ေကာင္မေလးက ဘယ္လိုတုန္႕ျပန္တုန္႕ျပန္ ေတာ္ေတာ္အနစ္ နာခံတာပဲ၊ တကယ့္ အေပးသမားပဲ..၊ တကယ္ကို ေမတၱာစစ္နဲ႕ ခ်စ္တာပဲ” စသည္ျဖင့္ မဆံုးႏုိင္ေတာ့ေသာ ဂုဏ္ထူးေတြ တသီၾကီး ထပ္ရပါေတာ့တယ္။
အခုေလာက္ဆို ကြ်န္ေတာ္ဘာကို ဆိုလိုခ်င္တယ္ ဆိုတာကို စာဖတ္သူမ်ား သေဘာေပါက္ႏွင့္ၿပီ ထင္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အေပၚမွာ ေျပာခဲ့တဲ့ အရာေတြဟာ အစြန္းေရာက္ေကာင္းေရာက္ ေနပါလိမ့္မယ္…။ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ဖက္သတ္ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္…။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြဟာ တကယ္ျဖစ္ေနတဲ့ အရာေတြပါ…။ ေန႕စဥ္နဲ႕ အမွ်ၾကံဳေတြ႕ ၾကားသိေနရတဲ့ အရာေတြပါ…။ လူေပၚမူတည္ၿပီးေတာ့သာ ကြဲျပားမွဳရွိႏိုင္တာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕က တစ္ကယ္ပဲ သတိမထားမိလို႕၊ မသိလို႕ပါ…။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ သိရုံတင္မကဘူး ကြ်မ္းက်င္အဆင့္ ေရာက္ေနလို႕ တမင္လုပ္ၾကတာပါ…။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ မိမိကိုယ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္လည္ စမ္းစစ္ၾကည့္ဖို႕ လိုအပ္လာပါၿပီ္…။ တကယ္ပဲ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြဟာ သန္႕စင္ခဲ့ၾကရဲ႕လား...? လို႕ေပါ့…။ အဲ…တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္ေနာ္ (“တစ္ေယာက္ တစ္၀က္ေပ့ါ”လုိ႕ေတာ့ မေနာက္ပါနဲ႕)။ အေျဖမွန္ကို သိၿပီဆိုရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ အမွန္အတိုင္း ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ၀န္ခံရဲဖို႕လိုတာေပါ့ဗ်ာ….။ တကယ္ေတာ့ မိမိကိုယ္ကို လိမ္လည္ျခင္း ဆိုတာဟာ ကိုယ့္ဘ၀ကို ကိုယ္တိုင္ ေသဒဏ္ခ်လုိက္ျခင္းပါပဲ...။
p.s- မိမိကိုယ္ကို လိမ္လည္ေနျခင္းမ်ားမွ အျမန္ဆံုး လြတ္ေျမာက္ႏုိင္ၾကပါေစ....။
