စေနေန႕ည
၁၉၀၀ အခ်ိန္
ဒိုင္း…ဒိုင္း…ဒိုင္း…၀ုန္း…။
“ဗိုလ္ၾကီး ဟိုေကာင္ေတြ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ဒီည ေခ်ာင္းကို ျဖတ္ကူးမွာသိလို႕ ဟုိဘက္ကမ္း ေတာင္ကုန္းေပၚ ကေန အပိုင္ထိုင္ေစာင့္ၿပီး ေစာ္ေနၾကၿပီ…။ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ…? ေရွ႕ဆံုးက ပိြဳင့္တပ္စိပ္လဲ ေတာ္ေတာ္ အထိနာေနၿပီ…။ ရိကၡာေတြနဲ႕ ခဲယမ္းေတြ သယ္လာတဲ့ လားတစ္ေကာင္လည္း 40 မွန္လို႕ ေသသြားၿပီ…။ ပစၥည္းေတြလည္း ဘယ္လိုမွ လိုက္ဆယ္ဖို႕ အခ်ိန္မရဘူး ဗိုလ္ၾကီး…။ လကသာ ေနေတာ့ ဒီေကာင္ေတြ ပစ္ကြင္း၊ ျမင္ကြင္း တစ္အားေကာင္းေနတယ္…။ ဒီေကာင္ေတြ အင္အားေတာ့ သိပ္မ်ားတဲ့ ပံုမေပၚဘူး ဒါေပမယ့္ ဂ်က္ကာ ေကာင္းေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ အတြက္မလြယ္ဘူး ဗိုလ္ၾကီး။ သတ္ကြင္းထဲ ေရာက္ေနသလို ျဖစ္ကုန္ၿပီ” ရန္သူရဲ႕ အဆက္မျပတ္ ျပစ္ခတ္ေနတဲ့ ေသနတ္သံေတြ နဲ႕အတူ တပ္ၾကပ္ၾကီး ေစာေအဘယ္ရဲ႕ စကားလံုးေတြ ကလည္း ကြ်န္ေတာ့္နားထဲကို အဆက္မျပတ္ ျပစ္ခတ္ေနပါေတာ့တယ္…။ ကြ်န္ေတာ္အေရွ႕ကို လွမ္းၾကည့္ လိုက္ေတာ့ အေျခအေနေတြက ကမာၻပ်က္သည့္အလား ေတာ္ေတာ္ကို ရွဳပ္ေထြးၿပီး ဖရိုဖရဲေတြ ျဖစ္ေနပါၿပီ…။ “ဆရာၾကီး..ကြ်န္ေတာ္ေျပာမယ္… ေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္…။”
“ေမၾကီးေရ ျမန္ျမန္လာေဟ့… ဒီမွာကိုရီးကားလာေနၿပီ။ ေကာ္ဖီခြက္ေတြ ျမန္ျမန္ယူခဲ့ေတာ့…။ မေန႕က ေဖၾကီး၀ယ္လာတဲ့ ကိတ္ေလးေတြပါယူခဲ့ေဟ့… ဇာတ္လမ္းၾကည့္ရင္း စားရေအာင္…။ ျမန္ျမန္လုပ္…။ ဟိုတစ္ပတ္က ညစာစားပြဲရွိလုိ႕ တစ္ပိုင္းလြတ္သြားတယ္…။ ဒီအပတ္ကေတာ့ ဇာတ္သိမ္းခန္းဆိုေတာ့ ၾကည့္မွကို ျဖစ္မယ္…။ ေၾကာျငာလာတဲ့အခ်ိန္ၾကမွ ဟိုတစ္ပတ္က ဘာျဖစ္သြားတယ္ ဆိုတာေျပာျပစမ္းပါ မိန္းမရာ…။ ငါသိသေလာက္ ေကာင္ေလးက အေျခအေန မေကာင္းေတာ့ဘူးဆို…။ ေရာဂါက ျပန္မွေကာင္းပမလား မသိဘူးကြာ…။ ဒီေကာင္ေလးနဲ႕ ေကာင္မေလးၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ လိုက္ဖက္ညီတယ္ မိန္းမရ..။ ငါကေတာ့ သူတို႕ကို ေပါင္း ေစခ်င္တယ္…။ မင္းေရာ ဘယ္လို သေဘာရလဲ…? ဟ..ဒါနဲ႕ေနစမ္းပါအံုး... ဟို… အငယ္မေရာ? မေတြ႕ ပါလား” “ေအာ္… သမီးက မနက္ျဖန္ က်ဴရွင္မွာ စာေမးပြဲရွိလို႕ဆိုၿပီး တစ္ေနကုန္စာထိုင္လုပ္ေနတာ…။ ေစာ ေစာေလးကပဲ အိပ္သြားတယ္။ မနက္က်ရင္လည္း သူကေစာေစာထရအံုးမယ္ေလ” “ေအာ္.. ေအး..ေေအး..။ ဒါဆိုလည္း ၿပီးတာပဲ…။ သူအိပ္သြားေတာ့လည္း ငါတို႕လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနလို႕ ရတာေပါ့ကြာ ဟုတ္ဖူးလား..ဟဲ..ဟဲ” “ဟဲ..ဟဲ မေနနဲ႕ ကြ်န္မစဥ္းစားေနတာ...စိတ္ထဲမွာ... ဒီေန႕ကြ်န္မနဲ႕ရွင္ တစ္ခုခုလုပ္ဖို႕ လိုေနသလိုပဲ…ဘာမ်ားပါလိမ့္” “ကဲကဲ မသိရင္လည္း ေခါင္းရွဳပ္ခံၿပီး စဥ္းစားမေနနဲ႕ေတာ့ ဟိုမွာ ရုပ္ရွင္စေနၿပီ ၾကည့္မွာျဖင့္ ေအးေအး ေဆးေဆး ၾကည့္ေတာ့…။”
“ေမႏွင္း ဒါငါနင့္ကို ေျပာေျပာျပေနတဲ့ ကိုေက်ာ္စြာ ဆိုတာေလ…။ ဒီေန႕ငါ့ေမြးေန႕ကို နင္လာမယ္ဆိုတာ သိက တည္းက ငါ့ကို နားပူနာဆာ အသားကုန္လုပ္ေနလို႕ မဖိတ္ခ်င္ ဖိတ္ခ်င္နဲ႕ ဖိတ္ထားရတာ…ဟဲ ဟဲ…။” “ ကီကီး နင္မဟုတ္တာေတြ ေလွ်ာက္မေျပာနဲ႕…။ မဟုတ္ဘူး ေမႏွင္း သူေျပာတာေတြ မယံုနဲ႕…။ ဟို… ေမႏွင္းနဲ႕ ရင္းႏွီး ခ်င္တယ္၊ ခင္ခ်င္တယ္ ဆိုတာကလႊဲလို႕ေပါ့…။ အဲဒါကေတာ့ တကယ္ေျပာတာ…။ ကြ်န္ေတာ္ ေမႏွင္းကို ဟိုတစ္ခါ ရန္ႏိုင္တို႕ ေမြးေန႕မွာ စေတြ႕ဖူးကတည္းက ခင္ခ်င္ေနခဲ့တာ…။ ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ ေက်ာ္စြာပါ…။ ကြ်န္ေတာ္က ေက်ာင္းၿပီးတာ ၾကာပါၿပီ…။ အခု ေတာ့စီးပြားေရး လုပ္ေနတယ္ဘဲ ေျပာရမွာေပါ့...။ ေမႏွင္း ကေရာ အခုဘယ္မွာ အလုပ္လုပ္ေနလဲ…? အလုပ္ အခက္အခဲရွိရင္ ဒါမွမဟုတ္တစ္ျခား အကူအညီျဖစ္ျဖစ္ လိုရင္ကြ်န္ေတာ့္ကိုေျပာပါ…။ ဘာမွအားနာစရာမလိုဘူးေနာ္…။ ရင္းရင္းႏွီးႏီွးေပါ့…။ “ရပါတယ္… ေမႏွင္း ကလည္း ခင္တတ္ပါတယ္…။ ကီကီး ေျပာေျပာျပဖူးေနလို႕ ကိုေက်ာ္စြာ့ အေၾကာင္းေတြကိုေတာ့ ၾကားဖူးထား ပါတယ္…။ ကိုေက်ာ္စြာက ေအာင္ျမင္စျပဳေနတဲ့ စီးပြားေရး သမားတစ္ေယာက္ပဲ…။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ အခုလို ေအာင္ျမင္ေအာင္ ၾကိဳးစားႏိုင္တဲ့အတြက္ ဂုဏ္လည္းယူပါတယ္…အားလည္းက်ပါတယ္…။ အခုလို ခင္မင္ခြင့္ ရတာကိုလဲ ၀မ္းသာပါတယ္..။” “ဟာ...ေမႏွင္းက အခုလို လွိဳက္လွိဳက္လဲလဲ ျပန္တုန္႕ျပန္တာ ကြ်န္ေတာ္အရမး္ ၀မ္းသာတယ္ဗ်ာ…။ ဟို…ဒါဆိုရင္ေလ….”
“ဆရာၾကီး… အခုကြ်န္ေတာ္တို႕ ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာကဆိုရင္ေတာ့ ေနာက္ပြင့္ပစ္လို႕မရဘူး…။ ေခ်ာင္းစပ္ ေရာက္ေနေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ တပ္တည္ကို ဒီေကာင္ေတြသိသြားႏိုင္တယ္…။ သိသြားလို႕ ၆၀ နဲ႕လွမ္းထုေနမွ ပိုဆိုးကုန္မယ္…။ ဒီေတာ့ အေနာက္က ဆရာထြန္း၀င္း တပ္စိတ္ကို ေျပာလိုက္ သူတို႕ေနရာကေန ၆၀ ႏွစ္လံုး ေလာက္ ဒီေကာင္ေတြဆီကုိ လက္ေဆာင္ ၾကိဳေပးထားလိုက္ပါလို႕။ ၿပီးရင္ အေနာက္မွာ က်န္ေနတဲ့ တပ္စိတ္ေတြကို ေခ်ာင္းစပ္ ဆင္းမလာခိုင္းပဲ ရင္ေဘာင္တန္း တပ္ျဖန္႕ခိုင္းၿပီး ဒီဘက္ကမ္းကေန ကာပစ္ ေထာက္ထားခိုင္း…။ ကြ်န္ေတာ္ အဘကိုလည္း သတင္းပို႕ထားၿပီးၿပီ…။ ဆရာၾကီးက ဆရာေအာင္မိ်ဳးတို႕ တပ္စိတ္ကိုေခၚ...။ ၿပီးေတာ့ ေခ်ာင္းေအာက္ဘက္ကို ကိုက္ ၂၀၀ ေလာက္ စုန္ဆင္းၿပီး အဲဒီ့ဘက္ကေန ေခ်ာင္းကို ျဖတ္ၿပီး ဒီေကာင္ေတြကို ပတ္တိုက္…။ ဆရာထြန္း၀င္း တပ္စိတ္ကေန ရဲေဘာ္ ၅ ေယာက္ေလာက္ ေခၚသြားလိုက္…။ ဆရာၾကီးတို႕ ဟိုဘက္ကူးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီေကာင္ေတြကို ေထာက္ထားခိုင္းလိုက္...။ ၿပီးေတာ့ ဆရာၾကီးတို႕အားလံုး ဟိုဘက္ကမ္း ေရာက္ၿပီဆိုမွ ေရစီးနဲ႕ ေျမာသြားတဲ့ ရိကၡာနဲ႕ ခဲယမ္းေတြကို အဲဒီ့ေနရာ ကေန ရႏုိင္သေလာက္ ျပန္ဆယ္ႏုိင္ေအာင္ ေစာင့္ခိုင္းထားခဲ့…။ ဟိုဘက္ကမ္းကို ေခၚမသြားနဲ႕…။ ကြ်န္ေတာ္ ဒီဘက္ကေန ဖိျပစ္ေပးထားမယ္…။ ခင္ဗ်ားတို႕ ရန္သူ႕အေနာက္ဘက္ကို ေရာက္ၿပီဆိုရင္ မီးက်ည္ ေဖာက္ၿပီး အခ်က္ေပး…။ ကြ်န္ေတာ္ ၆၀ အဖြ႕ဲကို ညာယိမ္းျပစ္ခိုင္းလိုက္မယ္…။ ဒီေကာင္ေတြရဲ႕ ထြက္ေပါက္ကို ပိတ္မတိုက္နဲ႕...။ ညာဘက္ တစ္ေပါက္ဖြင့္ေပးလိုက္…။ ဒီေကာင္ေတြ ဆုတ္ေတာ့မွ အဲဒီ့အေပါက္ကို ကြ်န္ေတာ္ ဒီကေန ၆၀ ေမတၱာလက္ေဆာင္ လွမ္းေပးလိုက္မယ္….။ ဘာမရွင္းတာ ရွိလဲ? “မရွိပါဘူး ဗိုလ္ၾကီး” "ေကာင္းၿပီ မရွိရင္ ဆက္လုပ္… ခမ ၂၀၀၀ အခ်ိန္ ၄၃ လုပ္မယ္”
ကြ်န္ေတာ္တို႕ စီမံခ်က္အတိုင္း တက္ညီလက္ညီေဆာင္ရြက္လိုက္ၾကတာ ခန္႕မွန္းထားသည့္ အတိုင္း ည ၈ နာရီခန္႕တြင္ ရန္သူမ်ား ျပန္လည္ဆုတ္ခြာ သြားၿပီး အားလံုး အေျခအေနကို ျပန္လည္ထိမ္းသိမ္း ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ဘက္မွ ရဲေဘာ္အက်အဆံုးမရွိေပမယ့္ ျပင္းထန္စြာ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရသူ ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္နဲ႕ အနည္းငယ္ ဒဏ္ရာရရွိသူ ၅ ဦးရွိခဲ့ပါတယ္…။ အဓိက ဒဏ္ရာရရွိသူမ်ားမွာ ေခ်ာင္းကို ပထမဆံုး စတင္ျဖတ္ ကူးသည့္ ပိြဳင့္တပ္စိတ္မွ ျဖစ္ပါတယ္…။ ရန္သူ႕ဘက္တြင္ေတာ့ က်ဆံုးသူ တစ္ေယာက္ရွိၿပီး ဒဏ္ရာရရွိသူ ၂ ဦး ရွိေၾကာင္း ေနာက္ပိုင္း Counter စက္မ်ားမွ တစ္ဆင့္ သိရွိခဲ့ရပါတယ္…။ သူတို႕လည္း သူတို႕ယံုၾကည္ခ်က္ တစ္ခုေၾကာင့္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနတာကလြဲရင္ စစ္သားမ်ားဘဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ သူတို႕လူရဲ႕ အေလာင္း ကိုေတာ့မထားခဲ့ပဲ ရေအာင္ ျပန္ဆြဲသြား ခဲ့ၾကပါတယ္…။ “ အားလံုးစစ္ေဆးၿပီး စနစ္တက်ျပန္လည္ ဖြဲ႕စည္း ၿပီးေၾကာင္း သတင္းလာပို႕ပါတယ္ ဗိုလ္ၾကီး” ကြ်န္ေတာ့္ကို အေလးလွမ္းျပဳရင္း ေျပာလိုက္ေသာ တပ္ၾကပ္ၾကီး ေစာေအဘယ္အား ကြ်န္ေတာ္ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ပါတယ္…။ “ဆက္လုပ္ခြင့္ ျပဳပါ…။” “ ဆက္လုပ္” ဟုေျပာရင္း ဆရာၾကီးအား အေလးျပဳဖို႕အတြက္ လက္ေျမွာက္လိုက္မွ စစ္ကနဲျဖစ္သြားေသာ ကြ်န္ေတာ့္ ညာဘက္ လက္ေမာင္းတြင္လည္း က်ည္ဆန္ထိမွန္ထားေၾကာင္း သတိထားမိလိုက္ပါေတာ့တယ္…။ အဲဒီ့ဒဏ္ရာ က ဒီလိုေန႕မ်ိဳးမွာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ကံၾကမၼာကေပးတဲ့ အမွတ္တရ လက္ေဆာင္မ်ားလား….?
“ေကာင္းလိုက္တဲ့ဇာတ္လမ္းကြာ ငါျဖင့္ရင္တမမနဲ႕ ေနာက္ဆံုးအားလံုး အဆင္ေျပသြားမွပဲ စိတ္ေအး ရေတာ ့တယ္...။ ဇာတ္လမ္းက ဘာမွဟာကြက္မရွိဖူးကြာ ဒါရိုက္တာေရာ၊ သရုပ္ေဆာင္ေတြေရာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္း တာပဲ…။ ဘာမ်ားျဖစ္ေတာ့မလဲ ဘာမ်ားျဖစ္ေတာ့မလဲနဲ႕…ဟူး…။ ဒီလိုဇာတ္လမ္းမ်ိဳး မ်ားမ်ားၾကည့္လို႕ကေတာ့ ၾကာရင္ ငါႏွလံုးေရာဂါ ေစာေစာစီးစီးရႏုိင္တယ္…” “ဟယ္…အခုမွသတိရတယ္ သြားပါၿပီေတာ္…ဒုကၡပါပဲ…။ အခု ဘယ္အခ်ိန္ရွိၿပီလဲ..?” “ ဟ…ဘာလည္းဟ မိန္းမရ အလန္႕တၾကားနဲ႕…? ကိုရီးယားကား ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ၈ နာရီထိုးၿပီေပါ့ ဘာျဖစ္တာလဲ” “ ဘာျဖစ္ရမွာလည္း ဒီေန႕ သားေလးေမြးေန႕ေလ…! ၿပီးေတာ့ သူေရွ႕တန္းထြက္ ေနတုန္း ရွင္နဲ႕ ကြ်န္မ အဓိဌာန္၀င္ၿပီး ပုတီးစိပ္ေပးေနတာ ဒီေန႕ေနာက္ဆံုးေန႕ေလ…။ ည ၇ နာရီစိပ္ရမွာ ရွင္ေမ့ေနၿပီလား?...”
“ဟား…..!”
ဖခင္ျဖစ္သူထံမွာ ေနာက္ထပ္စကားလံုးမ်ား ထပ္မံထြက္ရွိလာျခင္း မရွိေတာ့ပါ…။ ႏွစ္ေယာက္ တည္းသာ ရွိေနေသာ တိုက္ေလးသည္လည္း ပိုမိုတိတ္ဆိတ္သြားပါေတာ့တယ္…။ သူတို႕ေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ဘာေတြမ်ား ဆက္ၿပီးေတြးေနၾကေလမလဲ…?
ျမဴးၾကြတဲ့ စည္းခ်က္နဲ႕အတူ ေရာင္စံုမီးသီးေတြေအာက္မွာ လိပ္ျပာေလးေတြ လြတ္လပ္ ေပါ့ပါးစြာ တျဖတ္ျဖတ္ ပ်ံသန္းေနပံုက ေတြ႕ျမင္ရသူအေပါင္းကို ၾကည္ႏူးအားက်ခ်င္စရာေကာင္းလွပါတယ္…။ “ေညာင္းလာၿပီ ကိုေက်ာ္စြာ ဟိုနားမွာ ထိုင္ရင္းနားၾကရေအာင္” “ေကာင္းၿပီေလ..ေမႏွင္းသေဘာပါ…” “ဟာ..ဟ” “ဘာရီတာ လဲ ေမႏွင္း ဘာေတြ တစ္ေယာက္တည္း သေဘာက်ၿပီး ရီေနတာလဲ?” “ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ရွင့္ကို ကီကီးက မိတ္ဆက္ေပးတုန္းက…ရွင့္ရဲ႕ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ ေတာင္းတဲ့ပံုေလးကို ျပန္ေတြးမိရင္း သေဘာၾက လို႕ပါ…။ ရွင္ကလည္း လည္မလိုလိုနဲ႕ တစ္ခါတစ္ေလ ေတာ္ေတာ္ေ၀းမယ့္ ပံုေပၚတယ္…” “ဟာဗ်ာ…ဟဲ..ဟဲ..။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း စေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းဆိုေတာ့ ရွိန္တာေပါ့ဗ်…။ ေတာ္ၾကာ ေမႏွင္းက ခပ္တည္တည္နဲ႕ မခင္ခ်င္ သလိုေနလိုက္မွ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ခံစားေနရမွာကိုလည္း ေၾကာက္ရေသးတယ္ေလဗ်ာ…။ ေၾသာ္ဒါနဲ႕… ေမႏွင္း ေမြးေန႕က ဘယ္ေတာ့လဲဟင္…?နီးၿပီလား…? ေမႏွင္း ေမြးေန႕က်ရင္ တစ္ခုခုလိုက္ေကြ်းရင္း လက္ေဆာင္၀ယ္ ေပးခ်င္လို႕…။” “ဟင္..? ေမြးေန႕….? ဟုတ္လား…? ကိုေက်ာ္စြာ ဒီေန႕ဘာေန႕လဲဟင္ ၾကည့္ေပးစမ္းပါ…။ အေရး ၾကီးလို႕…” “ဒီေန႕ (….)ရက္ေန႕ေလ ေမႏွင္း ဘာျဖစ္လို႕လဲ?”
“ရွင္……?”
“ခြပ္…..!”
ေမႏွင္း လက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ့ ၀ီစကီခြက္ဘယ္လုိ လြတ္က်သြားမွန္း မသိလိုက္ပါ…။ အေတြးေတြ ထဲမွာလည္း အရာရာဟာ ျပင္းထန္တဲ့ အရာတစ္ခုနဲ႕ ေစာင့္မိလိုက္သလို ခ်ာခ်ာရမ္းေနပါေတာ့တယ္…။ ကို႕ယ္ကိုယ္ကို လည္း ဘာျဖစ္သြားမွန္းလည္း မသိေတာ့ပါ…။ "ဒီေန႕...ဟုတ္တယ္...။ ဒီေန႕ ေမာင့္ေမြးေန႕ ပါလား...." ေမႏွင္းရဲ႕ စိတ္ေတြသည္ ဆြဲအားမဲ့ေသာ အာကသထဲသို႕ ေရာက္ရွိသြားသကဲ့သို႕ အထိန္းအကြပ္မရွိ တဟုန္ထိုး ပံ်လြင့္ေနေတာ့သည္...။ ေသေသခ်ာခ်ာမွတ္မိတာ တစ္ခုကေတာ့ သူ႕စိတ္ထဲမွာ အေ၀းတစ္ေနရာမွာ ေရာက္ေနတဲ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို အၾကိမ္ၾကိမ္ အထပ္ထပ္ ေတာင္းပန္ေနခဲ့ျခင္းပါပဲ….။
“ခြင့္လႊတ္ပါေမာင္….”
၁၉၀၀ အခ်ိန္
ဒိုင္း…ဒိုင္း…ဒိုင္း…၀ုန္း…။
“ဗိုလ္ၾကီး ဟိုေကာင္ေတြ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ဒီည ေခ်ာင္းကို ျဖတ္ကူးမွာသိလို႕ ဟုိဘက္ကမ္း ေတာင္ကုန္းေပၚ ကေန အပိုင္ထိုင္ေစာင့္ၿပီး ေစာ္ေနၾကၿပီ…။ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ…? ေရွ႕ဆံုးက ပိြဳင့္တပ္စိပ္လဲ ေတာ္ေတာ္ အထိနာေနၿပီ…။ ရိကၡာေတြနဲ႕ ခဲယမ္းေတြ သယ္လာတဲ့ လားတစ္ေကာင္လည္း 40 မွန္လို႕ ေသသြားၿပီ…။ ပစၥည္းေတြလည္း ဘယ္လိုမွ လိုက္ဆယ္ဖို႕ အခ်ိန္မရဘူး ဗိုလ္ၾကီး…။ လကသာ ေနေတာ့ ဒီေကာင္ေတြ ပစ္ကြင္း၊ ျမင္ကြင္း တစ္အားေကာင္းေနတယ္…။ ဒီေကာင္ေတြ အင္အားေတာ့ သိပ္မ်ားတဲ့ ပံုမေပၚဘူး ဒါေပမယ့္ ဂ်က္ကာ ေကာင္းေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ အတြက္မလြယ္ဘူး ဗိုလ္ၾကီး။ သတ္ကြင္းထဲ ေရာက္ေနသလို ျဖစ္ကုန္ၿပီ” ရန္သူရဲ႕ အဆက္မျပတ္ ျပစ္ခတ္ေနတဲ့ ေသနတ္သံေတြ နဲ႕အတူ တပ္ၾကပ္ၾကီး ေစာေအဘယ္ရဲ႕ စကားလံုးေတြ ကလည္း ကြ်န္ေတာ့္နားထဲကို အဆက္မျပတ္ ျပစ္ခတ္ေနပါေတာ့တယ္…။ ကြ်န္ေတာ္အေရွ႕ကို လွမ္းၾကည့္ လိုက္ေတာ့ အေျခအေနေတြက ကမာၻပ်က္သည့္အလား ေတာ္ေတာ္ကို ရွဳပ္ေထြးၿပီး ဖရိုဖရဲေတြ ျဖစ္ေနပါၿပီ…။ “ဆရာၾကီး..ကြ်န္ေတာ္ေျပာမယ္… ေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္…။”
“ေမၾကီးေရ ျမန္ျမန္လာေဟ့… ဒီမွာကိုရီးကားလာေနၿပီ။ ေကာ္ဖီခြက္ေတြ ျမန္ျမန္ယူခဲ့ေတာ့…။ မေန႕က ေဖၾကီး၀ယ္လာတဲ့ ကိတ္ေလးေတြပါယူခဲ့ေဟ့… ဇာတ္လမ္းၾကည့္ရင္း စားရေအာင္…။ ျမန္ျမန္လုပ္…။ ဟိုတစ္ပတ္က ညစာစားပြဲရွိလုိ႕ တစ္ပိုင္းလြတ္သြားတယ္…။ ဒီအပတ္ကေတာ့ ဇာတ္သိမ္းခန္းဆိုေတာ့ ၾကည့္မွကို ျဖစ္မယ္…။ ေၾကာျငာလာတဲ့အခ်ိန္ၾကမွ ဟိုတစ္ပတ္က ဘာျဖစ္သြားတယ္ ဆိုတာေျပာျပစမ္းပါ မိန္းမရာ…။ ငါသိသေလာက္ ေကာင္ေလးက အေျခအေန မေကာင္းေတာ့ဘူးဆို…။ ေရာဂါက ျပန္မွေကာင္းပမလား မသိဘူးကြာ…။ ဒီေကာင္ေလးနဲ႕ ေကာင္မေလးၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ လိုက္ဖက္ညီတယ္ မိန္းမရ..။ ငါကေတာ့ သူတို႕ကို ေပါင္း ေစခ်င္တယ္…။ မင္းေရာ ဘယ္လို သေဘာရလဲ…? ဟ..ဒါနဲ႕ေနစမ္းပါအံုး... ဟို… အငယ္မေရာ? မေတြ႕ ပါလား” “ေအာ္… သမီးက မနက္ျဖန္ က်ဴရွင္မွာ စာေမးပြဲရွိလို႕ဆိုၿပီး တစ္ေနကုန္စာထိုင္လုပ္ေနတာ…။ ေစာ ေစာေလးကပဲ အိပ္သြားတယ္။ မနက္က်ရင္လည္း သူကေစာေစာထရအံုးမယ္ေလ” “ေအာ္.. ေအး..ေေအး..။ ဒါဆိုလည္း ၿပီးတာပဲ…။ သူအိပ္သြားေတာ့လည္း ငါတို႕လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနလို႕ ရတာေပါ့ကြာ ဟုတ္ဖူးလား..ဟဲ..ဟဲ” “ဟဲ..ဟဲ မေနနဲ႕ ကြ်န္မစဥ္းစားေနတာ...စိတ္ထဲမွာ... ဒီေန႕ကြ်န္မနဲ႕ရွင္ တစ္ခုခုလုပ္ဖို႕ လိုေနသလိုပဲ…ဘာမ်ားပါလိမ့္” “ကဲကဲ မသိရင္လည္း ေခါင္းရွဳပ္ခံၿပီး စဥ္းစားမေနနဲ႕ေတာ့ ဟိုမွာ ရုပ္ရွင္စေနၿပီ ၾကည့္မွာျဖင့္ ေအးေအး ေဆးေဆး ၾကည့္ေတာ့…။”
“ေမႏွင္း ဒါငါနင့္ကို ေျပာေျပာျပေနတဲ့ ကိုေက်ာ္စြာ ဆိုတာေလ…။ ဒီေန႕ငါ့ေမြးေန႕ကို နင္လာမယ္ဆိုတာ သိက တည္းက ငါ့ကို နားပူနာဆာ အသားကုန္လုပ္ေနလို႕ မဖိတ္ခ်င္ ဖိတ္ခ်င္နဲ႕ ဖိတ္ထားရတာ…ဟဲ ဟဲ…။” “ ကီကီး နင္မဟုတ္တာေတြ ေလွ်ာက္မေျပာနဲ႕…။ မဟုတ္ဘူး ေမႏွင္း သူေျပာတာေတြ မယံုနဲ႕…။ ဟို… ေမႏွင္းနဲ႕ ရင္းႏွီး ခ်င္တယ္၊ ခင္ခ်င္တယ္ ဆိုတာကလႊဲလို႕ေပါ့…။ အဲဒါကေတာ့ တကယ္ေျပာတာ…။ ကြ်န္ေတာ္ ေမႏွင္းကို ဟိုတစ္ခါ ရန္ႏိုင္တို႕ ေမြးေန႕မွာ စေတြ႕ဖူးကတည္းက ခင္ခ်င္ေနခဲ့တာ…။ ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ ေက်ာ္စြာပါ…။ ကြ်န္ေတာ္က ေက်ာင္းၿပီးတာ ၾကာပါၿပီ…။ အခု ေတာ့စီးပြားေရး လုပ္ေနတယ္ဘဲ ေျပာရမွာေပါ့...။ ေမႏွင္း ကေရာ အခုဘယ္မွာ အလုပ္လုပ္ေနလဲ…? အလုပ္ အခက္အခဲရွိရင္ ဒါမွမဟုတ္တစ္ျခား အကူအညီျဖစ္ျဖစ္ လိုရင္ကြ်န္ေတာ့္ကိုေျပာပါ…။ ဘာမွအားနာစရာမလိုဘူးေနာ္…။ ရင္းရင္းႏွီးႏီွးေပါ့…။ “ရပါတယ္… ေမႏွင္း ကလည္း ခင္တတ္ပါတယ္…။ ကီကီး ေျပာေျပာျပဖူးေနလို႕ ကိုေက်ာ္စြာ့ အေၾကာင္းေတြကိုေတာ့ ၾကားဖူးထား ပါတယ္…။ ကိုေက်ာ္စြာက ေအာင္ျမင္စျပဳေနတဲ့ စီးပြားေရး သမားတစ္ေယာက္ပဲ…။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ အခုလို ေအာင္ျမင္ေအာင္ ၾကိဳးစားႏိုင္တဲ့အတြက္ ဂုဏ္လည္းယူပါတယ္…အားလည္းက်ပါတယ္…။ အခုလို ခင္မင္ခြင့္ ရတာကိုလဲ ၀မ္းသာပါတယ္..။” “ဟာ...ေမႏွင္းက အခုလို လွိဳက္လွိဳက္လဲလဲ ျပန္တုန္႕ျပန္တာ ကြ်န္ေတာ္အရမး္ ၀မ္းသာတယ္ဗ်ာ…။ ဟို…ဒါဆိုရင္ေလ….”
“ဆရာၾကီး… အခုကြ်န္ေတာ္တို႕ ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာကဆိုရင္ေတာ့ ေနာက္ပြင့္ပစ္လို႕မရဘူး…။ ေခ်ာင္းစပ္ ေရာက္ေနေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ တပ္တည္ကို ဒီေကာင္ေတြသိသြားႏိုင္တယ္…။ သိသြားလို႕ ၆၀ နဲ႕လွမ္းထုေနမွ ပိုဆိုးကုန္မယ္…။ ဒီေတာ့ အေနာက္က ဆရာထြန္း၀င္း တပ္စိတ္ကို ေျပာလိုက္ သူတို႕ေနရာကေန ၆၀ ႏွစ္လံုး ေလာက္ ဒီေကာင္ေတြဆီကုိ လက္ေဆာင္ ၾကိဳေပးထားလိုက္ပါလို႕။ ၿပီးရင္ အေနာက္မွာ က်န္ေနတဲ့ တပ္စိတ္ေတြကို ေခ်ာင္းစပ္ ဆင္းမလာခိုင္းပဲ ရင္ေဘာင္တန္း တပ္ျဖန္႕ခိုင္းၿပီး ဒီဘက္ကမ္းကေန ကာပစ္ ေထာက္ထားခိုင္း…။ ကြ်န္ေတာ္ အဘကိုလည္း သတင္းပို႕ထားၿပီးၿပီ…။ ဆရာၾကီးက ဆရာေအာင္မိ်ဳးတို႕ တပ္စိတ္ကိုေခၚ...။ ၿပီးေတာ့ ေခ်ာင္းေအာက္ဘက္ကို ကိုက္ ၂၀၀ ေလာက္ စုန္ဆင္းၿပီး အဲဒီ့ဘက္ကေန ေခ်ာင္းကို ျဖတ္ၿပီး ဒီေကာင္ေတြကို ပတ္တိုက္…။ ဆရာထြန္း၀င္း တပ္စိတ္ကေန ရဲေဘာ္ ၅ ေယာက္ေလာက္ ေခၚသြားလိုက္…။ ဆရာၾကီးတို႕ ဟိုဘက္ကူးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီေကာင္ေတြကို ေထာက္ထားခိုင္းလိုက္...။ ၿပီးေတာ့ ဆရာၾကီးတို႕အားလံုး ဟိုဘက္ကမ္း ေရာက္ၿပီဆိုမွ ေရစီးနဲ႕ ေျမာသြားတဲ့ ရိကၡာနဲ႕ ခဲယမ္းေတြကို အဲဒီ့ေနရာ ကေန ရႏုိင္သေလာက္ ျပန္ဆယ္ႏုိင္ေအာင္ ေစာင့္ခိုင္းထားခဲ့…။ ဟိုဘက္ကမ္းကို ေခၚမသြားနဲ႕…။ ကြ်န္ေတာ္ ဒီဘက္ကေန ဖိျပစ္ေပးထားမယ္…။ ခင္ဗ်ားတို႕ ရန္သူ႕အေနာက္ဘက္ကို ေရာက္ၿပီဆိုရင္ မီးက်ည္ ေဖာက္ၿပီး အခ်က္ေပး…။ ကြ်န္ေတာ္ ၆၀ အဖြ႕ဲကို ညာယိမ္းျပစ္ခိုင္းလိုက္မယ္…။ ဒီေကာင္ေတြရဲ႕ ထြက္ေပါက္ကို ပိတ္မတိုက္နဲ႕...။ ညာဘက္ တစ္ေပါက္ဖြင့္ေပးလိုက္…။ ဒီေကာင္ေတြ ဆုတ္ေတာ့မွ အဲဒီ့အေပါက္ကို ကြ်န္ေတာ္ ဒီကေန ၆၀ ေမတၱာလက္ေဆာင္ လွမ္းေပးလိုက္မယ္….။ ဘာမရွင္းတာ ရွိလဲ? “မရွိပါဘူး ဗိုလ္ၾကီး” "ေကာင္းၿပီ မရွိရင္ ဆက္လုပ္… ခမ ၂၀၀၀ အခ်ိန္ ၄၃ လုပ္မယ္”
ကြ်န္ေတာ္တို႕ စီမံခ်က္အတိုင္း တက္ညီလက္ညီေဆာင္ရြက္လိုက္ၾကတာ ခန္႕မွန္းထားသည့္ အတိုင္း ည ၈ နာရီခန္႕တြင္ ရန္သူမ်ား ျပန္လည္ဆုတ္ခြာ သြားၿပီး အားလံုး အေျခအေနကို ျပန္လည္ထိမ္းသိမ္း ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ဘက္မွ ရဲေဘာ္အက်အဆံုးမရွိေပမယ့္ ျပင္းထန္စြာ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရသူ ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္နဲ႕ အနည္းငယ္ ဒဏ္ရာရရွိသူ ၅ ဦးရွိခဲ့ပါတယ္…။ အဓိက ဒဏ္ရာရရွိသူမ်ားမွာ ေခ်ာင္းကို ပထမဆံုး စတင္ျဖတ္ ကူးသည့္ ပိြဳင့္တပ္စိတ္မွ ျဖစ္ပါတယ္…။ ရန္သူ႕ဘက္တြင္ေတာ့ က်ဆံုးသူ တစ္ေယာက္ရွိၿပီး ဒဏ္ရာရရွိသူ ၂ ဦး ရွိေၾကာင္း ေနာက္ပိုင္း Counter စက္မ်ားမွ တစ္ဆင့္ သိရွိခဲ့ရပါတယ္…။ သူတို႕လည္း သူတို႕ယံုၾကည္ခ်က္ တစ္ခုေၾကာင့္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနတာကလြဲရင္ စစ္သားမ်ားဘဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ သူတို႕လူရဲ႕ အေလာင္း ကိုေတာ့မထားခဲ့ပဲ ရေအာင္ ျပန္ဆြဲသြား ခဲ့ၾကပါတယ္…။ “ အားလံုးစစ္ေဆးၿပီး စနစ္တက်ျပန္လည္ ဖြဲ႕စည္း ၿပီးေၾကာင္း သတင္းလာပို႕ပါတယ္ ဗိုလ္ၾကီး” ကြ်န္ေတာ့္ကို အေလးလွမ္းျပဳရင္း ေျပာလိုက္ေသာ တပ္ၾကပ္ၾကီး ေစာေအဘယ္အား ကြ်န္ေတာ္ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ပါတယ္…။ “ဆက္လုပ္ခြင့္ ျပဳပါ…။” “ ဆက္လုပ္” ဟုေျပာရင္း ဆရာၾကီးအား အေလးျပဳဖို႕အတြက္ လက္ေျမွာက္လိုက္မွ စစ္ကနဲျဖစ္သြားေသာ ကြ်န္ေတာ့္ ညာဘက္ လက္ေမာင္းတြင္လည္း က်ည္ဆန္ထိမွန္ထားေၾကာင္း သတိထားမိလိုက္ပါေတာ့တယ္…။ အဲဒီ့ဒဏ္ရာ က ဒီလိုေန႕မ်ိဳးမွာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ကံၾကမၼာကေပးတဲ့ အမွတ္တရ လက္ေဆာင္မ်ားလား….?
“ေကာင္းလိုက္တဲ့ဇာတ္လမ္းကြာ ငါျဖင့္ရင္တမမနဲ႕ ေနာက္ဆံုးအားလံုး အဆင္ေျပသြားမွပဲ စိတ္ေအး ရေတာ ့တယ္...။ ဇာတ္လမ္းက ဘာမွဟာကြက္မရွိဖူးကြာ ဒါရိုက္တာေရာ၊ သရုပ္ေဆာင္ေတြေရာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္း တာပဲ…။ ဘာမ်ားျဖစ္ေတာ့မလဲ ဘာမ်ားျဖစ္ေတာ့မလဲနဲ႕…ဟူး…။ ဒီလိုဇာတ္လမ္းမ်ိဳး မ်ားမ်ားၾကည့္လို႕ကေတာ့ ၾကာရင္ ငါႏွလံုးေရာဂါ ေစာေစာစီးစီးရႏုိင္တယ္…” “ဟယ္…အခုမွသတိရတယ္ သြားပါၿပီေတာ္…ဒုကၡပါပဲ…။ အခု ဘယ္အခ်ိန္ရွိၿပီလဲ..?” “ ဟ…ဘာလည္းဟ မိန္းမရ အလန္႕တၾကားနဲ႕…? ကိုရီးယားကား ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ၈ နာရီထိုးၿပီေပါ့ ဘာျဖစ္တာလဲ” “ ဘာျဖစ္ရမွာလည္း ဒီေန႕ သားေလးေမြးေန႕ေလ…! ၿပီးေတာ့ သူေရွ႕တန္းထြက္ ေနတုန္း ရွင္နဲ႕ ကြ်န္မ အဓိဌာန္၀င္ၿပီး ပုတီးစိပ္ေပးေနတာ ဒီေန႕ေနာက္ဆံုးေန႕ေလ…။ ည ၇ နာရီစိပ္ရမွာ ရွင္ေမ့ေနၿပီလား?...”
“ဟား…..!”
ဖခင္ျဖစ္သူထံမွာ ေနာက္ထပ္စကားလံုးမ်ား ထပ္မံထြက္ရွိလာျခင္း မရွိေတာ့ပါ…။ ႏွစ္ေယာက္ တည္းသာ ရွိေနေသာ တိုက္ေလးသည္လည္း ပိုမိုတိတ္ဆိတ္သြားပါေတာ့တယ္…။ သူတို႕ေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ဘာေတြမ်ား ဆက္ၿပီးေတြးေနၾကေလမလဲ…?
ျမဴးၾကြတဲ့ စည္းခ်က္နဲ႕အတူ ေရာင္စံုမီးသီးေတြေအာက္မွာ လိပ္ျပာေလးေတြ လြတ္လပ္ ေပါ့ပါးစြာ တျဖတ္ျဖတ္ ပ်ံသန္းေနပံုက ေတြ႕ျမင္ရသူအေပါင္းကို ၾကည္ႏူးအားက်ခ်င္စရာေကာင္းလွပါတယ္…။ “ေညာင္းလာၿပီ ကိုေက်ာ္စြာ ဟိုနားမွာ ထိုင္ရင္းနားၾကရေအာင္” “ေကာင္းၿပီေလ..ေမႏွင္းသေဘာပါ…” “ဟာ..ဟ” “ဘာရီတာ လဲ ေမႏွင္း ဘာေတြ တစ္ေယာက္တည္း သေဘာက်ၿပီး ရီေနတာလဲ?” “ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ရွင့္ကို ကီကီးက မိတ္ဆက္ေပးတုန္းက…ရွင့္ရဲ႕ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ ေတာင္းတဲ့ပံုေလးကို ျပန္ေတြးမိရင္း သေဘာၾက လို႕ပါ…။ ရွင္ကလည္း လည္မလိုလိုနဲ႕ တစ္ခါတစ္ေလ ေတာ္ေတာ္ေ၀းမယ့္ ပံုေပၚတယ္…” “ဟာဗ်ာ…ဟဲ..ဟဲ..။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း စေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းဆိုေတာ့ ရွိန္တာေပါ့ဗ်…။ ေတာ္ၾကာ ေမႏွင္းက ခပ္တည္တည္နဲ႕ မခင္ခ်င္ သလိုေနလိုက္မွ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ခံစားေနရမွာကိုလည္း ေၾကာက္ရေသးတယ္ေလဗ်ာ…။ ေၾသာ္ဒါနဲ႕… ေမႏွင္း ေမြးေန႕က ဘယ္ေတာ့လဲဟင္…?နီးၿပီလား…? ေမႏွင္း ေမြးေန႕က်ရင္ တစ္ခုခုလိုက္ေကြ်းရင္း လက္ေဆာင္၀ယ္ ေပးခ်င္လို႕…။” “ဟင္..? ေမြးေန႕….? ဟုတ္လား…? ကိုေက်ာ္စြာ ဒီေန႕ဘာေန႕လဲဟင္ ၾကည့္ေပးစမ္းပါ…။ အေရး ၾကီးလို႕…” “ဒီေန႕ (….)ရက္ေန႕ေလ ေမႏွင္း ဘာျဖစ္လို႕လဲ?”
“ရွင္……?”
“ခြပ္…..!”
ေမႏွင္း လက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ့ ၀ီစကီခြက္ဘယ္လုိ လြတ္က်သြားမွန္း မသိလိုက္ပါ…။ အေတြးေတြ ထဲမွာလည္း အရာရာဟာ ျပင္းထန္တဲ့ အရာတစ္ခုနဲ႕ ေစာင့္မိလိုက္သလို ခ်ာခ်ာရမ္းေနပါေတာ့တယ္…။ ကို႕ယ္ကိုယ္ကို လည္း ဘာျဖစ္သြားမွန္းလည္း မသိေတာ့ပါ…။ "ဒီေန႕...ဟုတ္တယ္...။ ဒီေန႕ ေမာင့္ေမြးေန႕ ပါလား...." ေမႏွင္းရဲ႕ စိတ္ေတြသည္ ဆြဲအားမဲ့ေသာ အာကသထဲသို႕ ေရာက္ရွိသြားသကဲ့သို႕ အထိန္းအကြပ္မရွိ တဟုန္ထိုး ပံ်လြင့္ေနေတာ့သည္...။ ေသေသခ်ာခ်ာမွတ္မိတာ တစ္ခုကေတာ့ သူ႕စိတ္ထဲမွာ အေ၀းတစ္ေနရာမွာ ေရာက္ေနတဲ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို အၾကိမ္ၾကိမ္ အထပ္ထပ္ ေတာင္းပန္ေနခဲ့ျခင္းပါပဲ….။
“ခြင့္လႊတ္ပါေမာင္….”
p.s- ျဖစ္ရပ္မွန္အား ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ကူးတစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္ ျဖည့္စြက္ကာ ေရးသားထားျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။
