ဒီေန႕ ကြ်န္ေတာ္ Blog ေရးတာ (၁) ႏွစ္ျပည့္ခဲ့ၿပီျဖစ္ပါတယ္။ ဟိုး..လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္, ဘေလာ့ကို စတင္ေရးသားက တည္းက ငါလည္း တစ္ႏွစ္ျပည့္ရင္ ငါ့ဘေလာ့ေလးအတြက္ အမွတ္တရ တစ္ခုခုေလာက္ေရးမယ္လို႕ စိတ္ကူးေလး ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ အခု ကြ်န္ေတာ္ေစာင့္ဆိုင္းခဲ့ရတဲ့ အဲ့ဒီ့ေန႕ရက္ကို ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ဒီေန႕မွာ ဒီရပ္၀န္းေလးကို ျဖတ္သန္းခဲ့သမွ်ကာလေတြထဲမွ အမွတ္တရနဲ႕ ထူးထူးျခားျခားရွိခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြနဲ႕ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရဖူးတဲ့ ျဖစ္ရပ္၊ အေတြ႕အၾကံဳေလးမ်ားကို အမွတ္တရအေနနဲ႕ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္...။
Blogspot ႏွင့္ စတင္ မိတ္ဆက္ျခင္း
Blogspot ဆိုတဲ့ ရပ္၀န္းေလးတစ္ခုမွာ Black Dream ဆိုတဲ့အညတရတစ္ေယာက္ရဲ႕ ျဖစ္တည္ပံုကို စေျပာရ မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဆရာ ကိုေအာင္ ကိုအရင္ဆံုး ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာလိုပါတယ္။ သူက Gtalk မွာ သူလုပ္ထားတဲ့ Blog Link ေလး တင္ထားလို႕ ဘာမ်ားပါလိမ့္ဆိုၿပီး သြားၾကည့္ခဲ့ရာမွ ကြ်န္ေတာ့္ထံသို႕ Blogging ဆိုတဲ့ ခ်စ္စရာ ေရာဂါပိုးမႊားေလးတစ္ေကာင္ စတင္ကူးစက္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီမွာပဲ...။ ကြ်န္ေတာ္ ပူဆာတာနဲ႕ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ကိုေအာင္က သူ႕မွာရွိတဲ့ Saturn God ေရးသားတဲ့ ဘေလာ့လုပ္နည္း စာအုပ္ေလးကို Online ကေနပို႕ေပးပါတယ္။ အဲ့ဒီ့ေနာက္မွာေတာ့ သူေပးထားတဲ့ စာအုပ္ေလးထဲမွာ ပါတဲ့အတိုင္း ဟိုလုပ္ဒီလုပ္၊ ဟိုစမ္းဒီစမ္းနဲ႕ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ Black Dream ဟာ တေျဖးေျဖးရုပ္လံုးေပၚလာခဲ့ပါ ေတာ့တယ္။ ကိုေအာင္၊ Saturn God ရဲ႕စာအုပ္ၿပီးရင္ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ျမင္ဆရာေတြ စုစည္းခဲ့ရာ ေနရာတစ္ ခုကေတာ့ HelpDesk ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အထက္မွာေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ လူပုဂိၢဳလ္မ်ားအားလံုးႏွင့္ ေနရာ၊ အရာ၀တၳဳမ်ားအားလံုးအား ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ သင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာ မ်ားအျဖစ္ ဒီေနရာေလးကေန ေရွးဦးစြာ ဂုဏ္ျပဳလိုပါတယ္။
စတင္ျခင္း
Blog စလုပ္ၿပီးေတာ့ ဘာစေရးလို႕ေရးရမွန္း ကြ်န္ေတာ္မသိခဲ့ပါဘူး။ အဲ့ဒါနဲ႕ပဲ ကြ်န္ေတာ္ အရင္က ခံစားရတိုင္း (အားယားေနတိုင္း) ေရးထားခဲ့ဖူးတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကဗ်ာစာအုပ္ေလးထဲမွ ကဗ်ာမ်ားကို စတင္ကူးယူၿပီး ေရးသားခဲ့ ပါတယ္။ ျမန္မာလက္ကြက္ကို အရင္ကရိုက္ဖူးေပမယ့္ အသံုးမျပဳတာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ကို ၾကာခဲ့တာေၾကာင့္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ၿပီးဖို႕ကို ေတာ္ေတာ္ကိုအားတင္းၿပီး ေရးသားခဲ့ရပါတယ္။ ေရးသာ ေရးခဲ့တာပါ...။ ဘေလာ့ေလာက အေၾကာင္း နကန္းတစ္လံုးမွ မသိေလေတာ့ သူမ်ားဘေလာ့ေတြ သြားလည္ျခင္း၊ ကိုယ့္ဘေလာ့ကို လာလည္ဖို႕ ဖိတ္ေခၚျခင္း စတာေတြကို ကြ်န္ေတာ္ မလုပ္တတ္ခဲ့ပါဘူး။ အဲ့ဒီ့ေတာ့ အက်ိဳးဆက္က ရွင္းပါတယ္။ ပို႕စ္ ၁၀ ခုေလာက္တင္လို႕မွ ကြန္မန္႕တစ္ခု မရခဲ့ပါဘူး။ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ဟြန္း....။ ဘာမွမေရးပဲ ျပစ္ထားလိုက္ တာေပါ့။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ဘာမွဆက္လုပ္ခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့လို႕ပါ။ အဓိက ကေတာ့ Blogger မ်ားအားလံုး တူညီစြာလက္ခံထားတဲ့ Comment နဲ႕ Cbox ဆိုတဲ့အားေဆးေတြ မရရွိခဲ့လိုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ (ကြ်န္ေတာ့္လို အျဖစ္မ်ိဳးေတာ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ အသစ္အသစ္ ေပၚေပါက္လာတဲ့ Blogger ေတြခံစားရျခင္း မေတြ႕ တဲ့အတြက္ ၀မ္းသာမိပါတယ္)
ျပန္လည္ အသက္သြင္းျခင္း
ဒီလုိနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ျပစ္ထားခဲ့ရာက... အဲ့ဒီ့အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ေဘးမွာ ရွိေနခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း (သူငယ္ခ်င္းဆို သူငယ္ခ်င္းပဲ ဘာမွထပ္မေမးနဲ႕ :P ) တစ္ေယာက္က ဆက္ေရးဖို႕အားေပးပါေတာ့တယ္။ အေၾကာင္းက ၂ ခုပါ...။ (၁) ကြ်န္ေတာ့္ကို အားေပးတဲ့အေနနဲ႕ ေရးခိုင္းပါတယ္ (၂) တစ္ခ်ိန္က သူသိပ္ခ်စ္ခဲ့တဲ့ သူ႕ ခ်စ္ခ်စ္ အစ္ကိုၾကီးက ယခုလက္ရွိ ျမန္မာ ဘေလာ့ဂါေလာကမွာ Pioneer တစ္ဆူ အျဖစ္ရွိေနေသးတဲ့ သူတစ္ေယာက္လိုပဲ ေအာင္ျမင္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵေၾကာင့္ ရယ္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ျပင္သမွ် (ကလိသမွ်) Template ေတြကို တစ္ညလံုး ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္အတူ အိပ္ေရးပ်က္ခံၿပီး ဟိုဟာဖ်က္၊ ဒီဟာမထည့္နဲ႕၊ ဒီဘက္နဲနဲတိုး၊ အေပၚကို နဲနဲတင္ စသည္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေ၀ဖန္အၾကံေပး၍ လည္းေကာင္း၊ ဟိုပို႕စ္မေကာင္းဘူး၊ ဒီပို႕စ္ညံ့တယ္၊ အဲ့ဒီစကားလံုး အားမပါဘူး စသည္ျဖင့္ အားေပးအားေျမွာက္ ဂုဏ္ျပဳ၍လည္းေကာင္း ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ေရာဂါပိုးကို ျပန္လည္ အသက္သြင္းခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး ကြ်န္ေတာ္ အခုခ်ိန္ထိ ကြ်န္ေတာ့္ Blog မွတင္ထားတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ဟာ သူနဲ႕အတူ စဥ္းစားရင္း ရခဲ့တဲ့ ေဆာင္ပုဒ္တစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္...။ သူဟာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ပထမဆံုး နဲ႕ အျမဲတမ္း တည္ရွိေနမဲ့ အမာခံ ပရိတ္သတ္တစ္ေယာက္အျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္ တကယ္ကို ေလးေလးနက္နက္ အသိအမွတ္ျပဳမိပါတယ္။ (နင့္နာမည္ကိုေတာ့ ထည့္ရင္ ၾကိဳက္မွန္းမသိ၊ မၾကိဳက္မွန္းမသိမို႕ မထည့္ေတာ့ဘူး ေဟ့ :P )
အေပါင္းအသင္းမ်ား
သူမရဲ႕ ညႊန္ၾကားခ်က္ (အဲေလမွားလို႕) အၾကံေပးခ်က္အတိုင္း ဘေလာ့ စေရးၿပီဆိုတာနဲ႕ ရန္ကုန္မွာ ကားအသစ္မ်ား ၀ယ္ရင္ ေရႊေညာင္ပင္မွာ ကားဦးတိုက္ရသလိုပဲ မသြားမျဖစ္သြား ဦးတိုက္ (အဲေလ မွားျပန္ၿပီ) သြား လည္ရမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ဘေလာ့ သဘာပတိၾကီး ကိုစိုးထက္ ၾကီးဆီကို စတင္ ေရာက္ရွိခဲ့ပါေတာ့ တယ္။ အခုလည္ၿပီးတယ္ဆိုရင္ပဲ မၾကာလိုက္ခင္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ ဆီဗံုးထဲမွာ Link လိုက္ၿပီဗ်ိဳ႕ ဆိုတဲ့စာသားေလး ေရာက္ရွိလာပါေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီစာသားေလးဟာ ကြ်န္ေတာ့္ ဘေလာ့သက္တမ္းမွာ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ဘေလာ့ဂါ တစ္ေယာက္ဆီက စတင္ရရွိခဲ့တဲ့ အားေဆးတစ္ခြက္ ျဖစ္ေစခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ တေျဖးေျဖးခ်င္း လည္ပတ္လာခဲ့ရာမွ ကြ်န္ေတာ္အသက္သြင္းခဲ့တဲ့ Black Dream ေလးဟာ တစ္ေျဖးေျဖး လမ္းေလွ်ာက္တတ္စ အရြယ္ကိုေရာက္ ရွိလာပါေတာ့တယ္။ အေပါင္းအသင္းနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း (အထူးသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ ယခုအခ်ိန္မွာ ေနရတစ္ခုတည္းမွာ ပညာသင္ၾကားေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအေကာင္းစားၾကီးေတြျဖစ္တဲ့ ၿငိမ္းညိဳ၊ မွ်ားျပာ၊ ျဖိဳးငယ္၊ တင့္ထူးေရႊ၊ နတ္ရွင္ေနာင္ တို႕ ျဖစ္ပါတယ္)။ ကြ်န္ေတာ္ စတင္ေရးတဲ့ အခ်ိန္တုန္းက ရွိခဲ့တဲ့လူေတြကိုေျပာတာပါ။ ျပင္ပသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္စတင္ ရင္းႏွီးခဲ့တာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ပထမဆံုးအၾကိမ္အျဖစ္ ေမြးေန႕ပို႕စ္ စတင္ေရးေပးခဲ့ဖူးတဲ့ မေဗဒါ ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အရွိန္ရလာျခင္း
ကြ်န္ေတာ္ တကယ္ေျပာတာပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ Senior ဆရာၾကီးမ်ား ျဖစ္ၾကတဲ့ ညိမ္းၿငိဳ၊ ျဖိဳးငယ္၊ တင့္ထူးေရႊ၊ မွ်ားျပာတို႕ရဲ႕ ကဗ်ာေတြကို ဖတ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္ မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ေခ်ာက္တီးေခ်ာက္ခ်က္ ကဗ်ာေတြကို ဆက္လက္ေရးသားဖို႕ ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို စိတ္ကုန္ သြားခဲ့ၿပီျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ Essay ေတြကို စတင္ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ေရးသားေရးရတယ္ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ အတူတူေလာက္ ေပၚလာခဲ့တဲ့ ကိုမင္းတေစ ရဲ႕ Essay ေတြက ကြ်န္ေတာ့္အေပၚအမ်ားၾကီး လႊမ္းမိုးမွဳေတြရွိေနၿပီး (အခုခ်ိန္အထိလဲ ကြ်န္ေတာ္ သူ႕အေရးအသားနဲ႕ အေတြးအေခၚေတြကို သေဘာက်လ်က္ရွိပါတယ္) ငါေရးရင္ ျဖစ္ပါ့မလားဆိုတဲ့ အေတြးေတြ တေပြ႕တစ္ပိုက္ၾကီးရွိေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ဟာ..။ ဘယ္သူမွ မဖတ္လဲ ငါ့ဘာသာဖတ္မယ္ဆိုၿပီး စတင္ ေဖာ္ေရွာ (မွားလို႕..ဟီး) ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ အခုဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ေရးခဲ့တဲ့ စာေတြနဲ႕ စာဖတ္သူအေပါင္းကို ဒုကၡေပးခဲ့တာလည္း အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုအရ ၾကာေညာင္းခဲ့ပါၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္ ထင္ရာ ျမင္ရာ လက္ေဆာ့သမွ်ကို အခုခ်ိန္အထိ ခြင့္လႊတ္အားေပးခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ ဘေလာ့ဂါ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားနဲ႕ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္အလြန္ ေလးစားျမတ္ႏိုးမိပါတယ္။
အေတြ႕အၾကံဳေလးမ်ား
ကြ်န္ေတာ္ အက္ေဆးေတြ စေရးၿပီးမၾကာခင္မွာပဲ ကြ်န္ေတာ့္ ဘေလာ့ကို လူသိမ်ားေစမဲ့ ပို႕စ္တစ္ခု ေရးသားျဖစ္ ခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ ဘေလာ့အပါအ၀င္ ကြ်န္ေတာ္သိသေလာက္ ဘေလာ့ ၅ ခုခန္႕မွ ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပ ျခင္းကို ခံခဲ့ရပါတယ္။ အဲ့ဒီ့ပို႕စ္ေၾကာင့္ပဲ ကြ်န္ေတာ္လူသိမ်ားလာခဲ့သလို၊ အဲ့ဒီ့ပို႕စ္ေၾကာင့္ပဲ အတိုက္အခိုက္ေတြ ကြ်န္ေတာ္ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လိုပဲ တိုက္ခိုက္ပါေစ ကြ်န္ေတာ့္လိပ္ျပာ ကြ်န္ေတာ္လံုတဲ့ အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ထူးထူးေထြေထြ ဘာမွမခံစားခဲ့ရပါဘူး။ (ေစတနာနဲ႕ သတိေပးတဲ့သူေတြကို ကြ်န္ေတာ္ဆိုလိုျခင္း မဟုတ္ပါ။) ၎အတိုက္အခိုက္ေတြၾကားမွပင္ ထိုပို႕စ္ႏွင့္ခပ္ဆင္ဆင္တူေသာ ပို႕စ္မ်ားကြ်န္ေတာ္ဆက္လက္ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ၎တို႕ရဲ႕ တန္ဖိုးရွိတဲ့အခ်ိန္ေတြကို အကုန္ခံၿပီးကြ်န္ေတာ့္ ဘေလာ့ကို Visitor တက္ေအာင္ တိုက္ခိုက္ၾကတဲ့သူေတြအတြက္ ၀မ္းနည္းစရာတစ္ခုကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာ သူတို႕ထင္သလို ျပန္လည္တိုက္ ခိုက္ဖို႕ အတြက္ ထုိက္တန္တဲ့အခ်ိန္နဲ႕ ၎တို႕အား နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပႏိုင္မယ့္ စကားလံုးမ်ား မရွိျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕ဆန္စားရဲရပါတယ္....။ ကြ်န္ေတာ္စားေနေသာဆန္သည္ အမိျမန္မာျပည္နဲ႕ ျပည္သူမ်ားမွ ေကြ်းေသာ ဆန္ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ရဲပါသည္။
ညီအစ္ကိုမ်ား
ဒီလိုနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ ဘေလာ့ရပ္၀န္းေလးထဲမွာ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုၾကာ အရွိန္ရလာတဲ့အခါမွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ အလြန္တန္ဖိုးထားတဲ့၊ ခ်စ္ခင္ဖို႕ေကာင္းတဲ့ ညီအစ္ကိုေတြ ရရွိလာခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္သူေတြလဲ သိခ်င္လား? (ေျမွာက္ၿပီေဟ့...)။ သူတို႕ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အစ္ကိုေတြ ျဖစ္တဲ့ ကိုလင္းထက္၊ ကိုစိုးထက္နဲ႕ ကြ်န္ေတာ့္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး (St. Augustine) မွ Senior ၾကီးျဖစ္တဲ့ ကို Zerotrash ၾကီးတို႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ညီေတြကလား? ဘယ္သူေတြရွိမလဲ.... ညမီးအိမ္နဲ႕ ေမာင္မ်ိဳးေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ နင္လား၊ငါလားေပါင္းတဲ့ သူေတြထဲက ဆိုရင္ေတာ့ မင္းတေစ၊ ေႏြမုန္တိုင္း၊ ေပါက္ရ၈၀၊ ႏွလံုးသားျပတိုက္ (ေနာက္ပိုင္း ကၾကီးေဒါင္း လဲပါတယ္ :P) တို႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမာင္ႏွမ သူငယ္ခ်င္းေတြအေနနဲ႕ကေတာ့ ႏွင္းပြင့္၊ အိမ္ေလး၊ ညီမေလး ၀ကၤဘာ၊ မေဗဒါ၊ ပန္းခေရ၊ နႏၵာ၊ Apprenticeship၊ မေရႊျပည္သူ၊ မွဴးဒါရီ တို႕ပဲျဖစ္ပါတယ္။ (က်န္ေနသူေတြ စိတ္မဆိုးနဲ႕ဗ်ိဳ႕။ ခ်က္ခ်င္း စဥ္းစားလို႕ ရသမွ်ထည့္ေရးတာ။ သတိရရင္ ထပ္ျဖည့္ေပးမယ္ :P) သူတို႕အျပင္ ေနာက္ထပ္ ေျပာမနာဆိုမနာ အစ္ကိုေတြ ညီေတြ၊ အစ္မေတြ၊ ညီမေတြနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြမ်ားစြာ ကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္မဟုတ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ ကိုယ္ပြားေတြပါပဲ။
အမာခံပရိတ္သတ္မ်ား
ဒီေနရာမွာ Black Dream ရယ္လို႕ျဖစ္လာဖို႕ အဓိက အားေပးခဲ့ၾကတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ ဘေလာ့ဂါ မဟုတ္ေသာ ပရိတ္သတ္ (ေမာင္ႏွမေတြပါပဲ) ကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္ မခြ်င္းမခ်န္ေဖာ္ျပလုိပါတယ္။ သူတို႕ကေတာ့ Watery၊ မအိ တို႕ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္လဲ ရွိေနႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ မသိႏိုင္တဲ့အတြက္ ခြင့္လႊတ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္ေရးသမွ် ေရာက္တတ္ရာရာမ်ားကို အျမဲတမ္း Comment ေပး၍ ျဖစ္ေစ၊ ဆီဗံုးမွာပဲ ေအာ္၍ျဖစ္ေစ၊ ဘာမွအသိမေပးပဲႏွင့္ ျဖစ္ေစ အားေပးေနၾကေသာ ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ ပရိတ္သတ္အားလံုးအား ကြ်န္ေတာ္ ေက်းဇူးတင္၊ ေလးစားမိပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ လက္တြဲေဖာ္မ်ား
ကြ်န္ေတာ္ပြားခဲ့တာေတြလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားေနပါၿပီ။ အခုေနာက္ဆံုးကြ်န္ေတာ့္ ပို႕စ္ကို အဆံုးမသတ္ခင္မွာ Black Dream ရယ္လို႕ ျဖစ္လာဖို႕ရာမွာ ဘယ္လိုမွ ခ်န္ထားလို႕မရတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ လက္တြဲေဖာ္ ရဲေဘာ္ရဲဘက္မ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ ဂုဏ္ျပဳရပါလိမ့္မယ္။ သူတို႕ေတြသာမရွိခဲ့ရင္ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ Black Dream ဆိုတဲ့ နာမည္တစ္ခုဟာ ဘယ္လုိမွ ျဖစ္တည္လာစရာ အေၾကာင္းမရွိခဲ့ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္ရင္ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ အတူလိုက္ေပ်ာ္ၾကတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ေၾကကြဲရင္ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕အတူ ခံစားေပးၾကတယ္၊ ဘယ္ေတာ့မွ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေကာင္းသည္ဆိုးသည္ မေျပာပဲ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ဆႏၵအားလံုးကို မညီးမျငဴျဖည့္ဆီးေပးခဲ့ၾကတဲ့ သူေတြေပ့ါ။ သူတို႕ကေတာ့
(၁) ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ၆ ႏွစ္ၾကာအသံုးျပဳခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ Compaq Laptop။
(၂) ေကာ္ဖီခြက္ႏွင့္ အျပည့္ ဘလက္ေကာ္ဖီမ်ား
(၃) Zippo မီးျခစ္ႏွင့္ အျဖဴေရာင္ နတ္သမီးမ်ား
(၄) ပို႕စ္တစ္မ်ိဳးနဲ႕တစ္မ်ိဳးမရုိးရေအာင္ ကြ်န္ေတာ့္အား ကုန္ၾကမ္းေတြေပးခဲ့ေသာသူမ်ား :P ႏွင့္
(၅) ကြ်န္ေတာ့္ေဘးမွာ အျမဲတမ္းရပ္တည္ အားေပးခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ခ်စ္သူတို႕ပဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။
p.s- အမွန္က ကြ်န္ေတာ့္ တစ္ႏွစ္ျပည့္က စက္တင္ဘာ ၉ ရက္ေန႕ကပါ။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ အခုမွေရး တင္ျဖစ္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
