{{{{{{{{{{{{{{{ကလင္}}}}}}}}}}}}}}}}}
"ေသဟဲ့ နႏၵိယ... ငါေနာက္က်ေနၿပီ"
ဆိုတဲ့အသိနဲ႕အတူ သူရုတ္တရက္ အိပ္ယာမွ ကမန္းကတန္းကုန္းရုန္းထလိုက္မိပါတယ္။ ထင္တဲ့အတိုင္းပဲေလ..။
"(((((((((((ဒုံး))))))))))))))))"
ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းနဲ႕ ေကာင္းကင္နဲ႕ ေဆာင့္မိတာပါ...။
"အား...လား...လား... ေသပါၿပီ"
"ေသပေစ! နဲေတာင္နဲေသးတယ္...."
ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ စိတ္ထဲမွ ၾကိမ္ဆဲေနမိပါတယ္...။ ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္ကို အေဖခဏခဏေျပာ တာေပါ့ "မင္းေခါင္းကို သိပ္မေမာ့နဲ႕ ေကာင္းကင္ကနိမ့္နိမ့္ေလးကြ..." တဲ့။ အခုေတာ့ အေဖ့စကားကို အေလးမ ထားမိလို႕ ေဆာင့္ၿပီေလ ေခါင္းနဲ႕ ေကာင္းကင္နဲ႕...။ ေဆာင့္ခ်က္ကေတာ့ နဲနဲျပင္းတယ္...။ ဒါေပမယ့္ ေတာ္ေသး တယ္ ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀ ကြဲမသြားဘူး...! ဘုေလးေတာ့ နဲနဲထြက္သြားတယ္။
" အင္း....။ ေနာက္တစ္ခါဆို ဘ၀မွာဒီလို ဘုေတြ မထြက္ရေလေအာင္ သတိထားမွ...။"
ေတြးေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ေတြးေနလိုက္တာ နာရီကိုသတိထားမိေတာ့... အခ်ိန္က ၇ေပ ေလာက္ရွိေနၿပီ။ ေသခ်ာ တယ္...။ ေနာက္က်ေတာ့မယ္...။ အဲ့ဒါနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ျမန္ျမန္ေျပး၀င္ မ်က္ႏွာတိုက္၊ သြားသစ္ လုပ္...။ တစ္ညလံုး အိပ္မက္ေတြေပေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ၾကီးကို သန္႕လိုသန္႕ျငား အျမန္ေရခ်ိဳးေပးရေတာ့တာေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္ ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ အခ်ိန္က ၇ ေပနဲ႕ ၁၅ လက္မ ေလာက္ရွိၿပီ။ ဒါေတာင္ တစ္ညလံုးေပေနတဲ့ အိပ္မက္ ေတြက သိပ္မေျပာင္ခ်င္ေသးဘူး။ ထားလိုက္ပါေလ လူေတြက အိပ္မက္ေတြကို သိပ္ဂရုစိုက္ၾကတာမွ မဟုတ္ တာ။ ျပႆနာမရွိ...။ ေရခ်ိဳးၿပီး အမွတ္တမဲ့ ေမးေစ့ကို စမ္းၾကည့္လိုက္မိတယ္...။ "ဟိုက္!" ဒီေတာ့မွ အလန္႕တ ၾကား သူ သတိရမိလိုက္တယ္။ သူ "အီစီကလီစီ" ေတြမရိတ္ခဲ့ရဘူး...။ ဒါလည္းကိစၥမရွိဘူး...။ ထားလိုက္ပါ...။ ေယာက်္ားဆိုတာ "အီစီကလီစီ" ေလးရွိမွ တင့္တယ္ တယ္မလား??????
ဗီရိုကိုဖြင့္...။ ဒီေန႕၀တ္ဖို႕အတြက္ "ကိုယ္က်င့္တရား" ေတြကိုေရြးေတာ့။ ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေခါင္းစားသြား တယ္..။ ပထမဆံုးထြက္လာတဲ့ ကိုယ္က်င့္တရားက "သူမ်ားမေကာင္းေၾကာင္း၊ ကိုယ့္ေကာင္းေၾကာင္း" ဒီ၀တ္စံု က ေတာ္ေတာ္အေျခအေနဆိုးသည္။ ခ်ဥ္ေစာ္ေတြကိုနံလို႕...။ ဒါၾကီးနဲ႕သူ လူေတာထဲ မသြားခ်င္........။ ထပ္ရွာ ေတာ့...။ ထြက္လာျပန္တယ္ ေနာက္တစ္မ်ိဳး...။ ဘာတဲ့ "ရွဥ့္လဲေလွ်ာက္သာ၊ ပ်ားလဲဆြဲသာ"ဆိုလား။ အဲ့ဒါၾကီး ကလည္း မသံုးတာၾကာေတာ့ မွိဳေတြတက္လို႕။ ေနာက္ဆံုး ဗီရိုေထာင့္ထဲမွာကပ္ေနတဲ့ ကိုယ္က်င့္တရား တစ္ခု ကိုေတြ႕လိုက္မိတယ္...။ "သင္ေကာင္းလွ်င္ ကြ်ႏု္ပ္မဆိုးပါ" ဆိုလား။ သင္မေကာင္းလွ်င္ေတာ့ ဆိုးမိမလားမသိ။ ဒါေပမယ့္လဲ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ။ ဒီေလာက္ေလးေတာ့ ၀တ္မွ။ ဒါေတာင္ အဲ့ဒီ့ကိုယ္က်င့္တရားက ေတာ္ေတာ္ကို ေၾကမြေနေလရဲ႕။ ျခံဳေျပာရရင္ေတာ့ ကိုယ္က်င့္တရားေတြက တစ္ခုမွ ၀တ္ခ်င္စရာမရွိ!
"ဟာ...မထူးပါဘူး။ ဘယ္ကိုယ္က်င့္တရားမွ မ၀တ္ေတာ့ဘူး...။ ရွဳပ္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြဆို ေရြးစရာကိုယ္က်င့္ တရား မေျပာနဲ႕ ၀တ္စရာေတာင္မရွိလို႕ ကိုယ္က်င့္တရားမပါပဲေတာင္ လူေတြၾကားထဲ အာက်ယ္အာက်ယ္နဲ႕ လူတြင္က်ယ္ လုပ္ေနၾကေသးတာပဲ...။"
ဒီလိုေတာ့ ေတြးလိုက္မိပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္လည္း လူေတာထဲသြားမွာ လူရိုေသရွင္ရိုေသျဖစ္ေအာင္ ကိုယ့္က်င့္တရား တစ္ခုခုေတာ့၀တ္သြားမွ လူရာ၀င္မွာေပါ့။ အနဲဆံုးေတာ့ လူရွိန္တယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ ကိုယ္က်င့္တရား မပါ ပဲ လူေတာထဲသြားရမွာ ရွက္တယ္။ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္းၾကီး...........! ကိုယ္က်င့္တရားမပါပဲ (သို႕မဟုတ္) ကိုယ္ က်င့္ တရားမရွိပဲ လူေတြၾကားထဲ အာက်ယ္အာက်ယ္နဲ႕ ဟိုလူဟိုဟာလုပ္၊ ဒီလူဒီဟာလုပ္ဆိုၿပီး ဆရာၾကီး လုပ္ ေနၾကတဲ့သူေတြ မရွက္တတ္ၾကဖူးလား မသိဘူး...။ ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ ရွက္တယ္...။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေစာေစာကေျပာတဲ့ "သင္ဆိုးလွ်င္၊ ကြ်ႏု္ပ္ဆိုးမည္" အဲမွားလို႕ "သင္ေကာင္းလွ်င္၊ ကြ်ႏု္ပ္မဆိုး" ပါ ဆိုတဲ့ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း ကိုယ္က်င့္တရားၾကီးကိုပဲ ျခံဳလိုက္ရတာေပါ့။ အိုေက....။ ဒါဆို ေတာ္ေတာ္လန္းသြားၿပီ...။
"ရႊတ္...။ ရႊတ္...။ ဘာနံ႕လဲဟ...?"
ဘာနံ႕ရမလဲ...။ လံုးေခ်ၿပီး ဒီဗီရိုထဲ အကုန္စုထည့္ထားမွေတာ့...။ ကြ်န္ေတာ္အခု၀တ္ထားတဲ့ ဟာၾကီးမွာလည္း တစ္ျခားဟာေတြဆီကေန အနံ႕ေတြကူးကုန္ၿပီေပါ့။ အနံ႕က ေအာက္သက္သက္နဲ႕...။ "တစ္ကိုယ္ေကာင္း"ေစာ္ နံ႕တယ္...။
"စဥ္းစား...စဥ္းစား...ဘယ္လိုလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲ...။ ဒီအနံ႕ၾကီးနဲ႕ သြားလို႕ကေတာ့ မျဖစ္ဘူး။ ဟား..! အၾကံရ ၿပီ..။"
"ရွဴး...ရွဴး....."
ဘယ္ရမလဲ...။ ကြ်န္ေတာ္ပဲဗ်ာ...။ တစ္ကိုယ္ေကာင္းေစာ္နံေနတဲ႕ ဒီ ကိုယ္က်င့္တရားၾကီးကို ကမာၻေက်ာ္ Giorgio Armani က ထုတ္တဲ့ Acqua Di Gio ေရေမႊးအနံ႕နဲ႕ တစ္ထပ္တည္းတူတဲ့ "ဟန္ေဆာင္မွဳ" ေတြဖ်န္း လိုက္တာေပါ့။ ဒီေလာက္ဆို ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို အဆင္ေျပသြားပါၿပီ...။ မွန္ေရွ႕သြားၿပီး အ၀တ္အစားကို သပ္သပ္ ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္၊ ေခါင္းကို ဆီထည့္ (အမ်ားၾကီးမဟုတ္ပါဘူး တစ္ဂါလံထဲပါ။ ေမွာင္ခိုေစ်းေတြကလည္း ၾကီး ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အျပင္မွာ၀ယ္မထည့္ႏိုင္ပါဘူး)၊ ေခါင္းျဖီး...။ ရၿပီ...။
"ဟင္..."
အားလံုးၿပီးမွ သတိထားမိတယ္ ကြ်န္ေတာ့္ေရွ႕ကဟာၾကီးေပါ့။ ဘာၾကီးရမွာလည္း လူေတြေျပာေျပာေနတာ ၾကား ရသေလာက္ေတာ့ "မွန္" ဆိုလားပဲ။ မွန္လည္း မမွန္ပဲနဲ႕ဗ်ာ...။ အခုလည္းၾကည့္ေလ...။ ကြ်န္ေတာ္က ဘယ္ဘက္ လက္ေျမွာက္ရင္ သူက ညာဘက္ေျမွာက္ျပတယ္...။ ညာဘက္မ်က္လံုးမိွတ္ရင္ ဘယ္ဘက္မ်က္လံုးျပန္မွိတ္ျပေန တယ္။ ဒီဟာၾကီးလည္း မထူးဘူး..။ အရင္တုန္းက ၀ယ္ခဲ့တဲ့ ဟာေတြအတုိင္းပဲ။ တစ္လြဲၾကီးေပၚတယ္...။ ကြ်န္ ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ကို ေဒါသထြက္သြားပါတယ္။ အဲ့ဒီမွန္ဆုိတဲ့ ဟာၾကီးကို စိတ္ရွိလက္ရွိသာ ကန္ျပစ္လိုက္ခ်င္ တယ္။ အင္း...။ ေျပာမယ့္သာေျပာရတာ...။ မွန္ကန္ရင္လည္း ကြဲတာပဲ အဖတ္တင္ဦးမယ္...! မျဖစ္ေသးဘူး....။ စိတ္နဲနဲေလ်ာ့မွ...။ နာရီကို ၾကည့္ေတာ့ အခ်ိန္က ၇ေပ ၄၅လက္မ( ၁၀ ေပနဲ႕ ၉ လက္မလို႕ ဖတ္လည္းရပါတယ္) ေသခ်ာတာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေနာက္က်ေနၿပီ ဆိုတာပါပဲ...။
ကိစၥ၀ိစၥေတြ ၿပီးတယ္ဆိုရင္ပဲ...။ အိမ္ေရွ႕ခန္းကို ျမန္ျမန္လာ...။ ဖိနပ္စင္ကို ၾကည့္ေတာ့...။ ဖိနပ္ေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳး။ "ငါ့ေလွငါထိုး၊ ပဲခူးေရာက္ေရာက္...။ ေရလိုက္၊ ငါးလိုက္......။ ရုန္းကန္ျခင္း...။ မေရရာမွဳ...။" စသည္ျဖင့္ ဖိနပ္ေတြ က အမ်ိဳးကိုစံုလို႕။ အခ်ိန္ကလည္း သိပ္မရေတာ့ လြယ္လြယ္ကူကူ အေပၚနားမွာ တင္ထားတဲ့ ၀တ္ေနၾက "ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္" ကိုပဲ အျမန္ယူ၀တ္လိုက္ပါတယ္...။ အားလံုးအဆင္သင့္ ျဖစ္ၿပီဆုိရင္ပဲ ဖိနပ္စင္ေဘးက ခုံေပၚ မွာ အဆင္သင့္ တင္ထားတဲ့ လြယ္ေနၾက "အတၱ" ကိုလြယ္။ ေဆာင္းေနၾက " ျပန္မေျပာ နားမေထာင္" ဦးထုပ္ကို ေဆာင္းၿပီး တစ္ေန႕တာ ခရီးကို စဖို႕ ဟန္ျပင္လိုက္ပါတယ္....။ ေၾသာ္....! ေတာ္ေသးတယ္...။ ေမ့ေတာ့မလို႕....။
ကြ်န္ေတာ္အျပင္သြားခါနီးတိုင္း ရြတ္ေနၾက ဂုဏ္ေတာ္တစ္ခု ရွိေလရဲ႕...။ အစြမ္းလား...? ဘာထက္သလဲမေျပာနဲ႕ သိခ်င္ရင္ ကိုယ္တိုင္သာ ရြတ္ၾကည့္ၾကေတာ့...။
ေလာဘ ဂုေဏာ အနေႏာၱ၊
ေဒါသ ဂုေဏာ အနေႏာၱ၊
ေမာဟ ဂုေဏာ အနေႏာၱ..............။ ။ (သံုးၾကိမ္ သံုးခါရြတ္ပါ၊ သက္ေစ့ရြတ္ႏိုင္ပါက ပိုအစြမ္းထက္၏)
အားလံုးၿပီးေတာ့ အခန္းထဲကထြက္...။ တိုက္ေပၚကဆင္း...။ လမ္းေပၚကိုေရာက္....။ လူေတြၾကားထဲ သူလိုငါလိုပဲ ၀င္ေရာလိုက္ေတာ့.....။ မၾကာပါဘူး.....။ ကြ်န္ေတာ့္လိုပဲ သင့္ေတာ္ရာ သင့္ေတာ္ရာ ကိုယ္က်င့္တရားေတြ၀တ္၊ အနံ႕တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့ "ဟန္ေဆာင္မွဳ" ေတြ ဆြတ္ထားတဲ့လူေတြၾကားထဲ....။ တစ္စ....တစ္စ......
တိုး......၀င္......မွဳန္၀ါး.....ကြယ္.....ေပ်ာက္.....။
p.s- ထင္ရာျမင္ရာ လက္ေဆာ့ထားျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းပါ...။
