ကြ်န္ေတာ္ ဘာႏွင့္တိုက္ဆိုင္လို႕ တိုက္ဆိုင္မွန္းမသိ…။ ငယ္စဥ္ ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက အျဖစ္အ ပ်က္ေလး တစ္ခုကို သတိရမိပါသည္။ ထိုင္ခံု ေနရာတစ္ခုအတြက္ ျပသနာတတ္ခဲ့ၾကတုန္းက ျဖစ္ပါတယ္…။
"သူငယ္ခ်င္း ဒါ…မင္းခံုေနရာမဟုတ္ဖူးဆို…?"
"အင္း..မဟုတ္ဘူး…။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ..?"
"မင္းေနရာ မဟုတ္ဖူးဆိုလဲ သူ႕ပိုင္ရွင္ထိုင္ပါေစကြာ…။ "
"ဟ..ဘာလို႕ ဖယ္ေပးရမွာလည္း ငါ့အတန္းထဲမွာ ရွိတဲ့ေနရာ ငါၾကိဳက္တဲ့ေနရာ ထိုင္ပိုင္ခြင့္ရွိတာပဲ…။"
"ဒါေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္ကြာ…။ ဒီေနရာက မင္းသာ တကယ္ၾကိဳးစားခ်င္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ဆိုရင္ေတာ့ တကယ္ ကို သင့္ေတာ္ ေကာင္းမြန္တဲ့ ေနရာတစ္ခုပါ…။ အခု မင္းက ကိုယ္တိုင္က်ေတာ့လည္း ေနရာ ေကာင္းမွာထိုင္ၿပီး ဘာမွမလုပ္…။ သူမ်ား ၾကိဳးစားခ်င္တဲ့သူေတြအတြက္က်ေတာ့လည္း ဖယ္မေပးခ်င္နဲ႕…။ မင္းေၾကာင့္ တကယ္ ၾကိဳးစားခ်င္တဲ့သူေတြ…။ တကယ္ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့သူေတြ နစ္နာတယ္ကြာ။ ၿပီးေတာ့မင္းကဒီမွာေနၿပီး သူမ်ားေတြ ဘုရားရွိခိုးေနတဲ့ အခ်ိန္လည္း ဟိုလူ႕လိုက္စ ဒီလူ႕လိုက္စနဲ႕ ဒုကၡလိုက္ေပးၿပီး..ဘာသာေရးလည္း ရိုေသကိုင္းရွိဳင္းရေကာင္းမွန္းမသိ…။ ဆရာ၊ ဆရာမေတြကို လည္း..မေလးမစားနဲ႕ လုပ္ၿပီး ပညာသင္ၾကားေရး ကိုလည္း ဒုကၡေပးေသးတယ္...။"
"ေဟ့ေကာင္…ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ? ဘာလဲ..မင္းက အတန္းေခါင္းေဆာင္ပါ ဆိုၿပီးငါ့ကို ပါ၀ါ လာျပေန တာလား…။ ဒါမွမဟုတ္ ငါ့ကိုစိန္လာေခၚေနတာလား..? မင္းက ဘာေကာင္မို႕လို႕လဲ..? မေလာက္ေလးမ ေလာက္စားနဲ႕…။ မင္းကမ်ား ငါလိုေကာင္ကို လာၿပီးေတာ့ ဆရာလာလုပ္ေနေသးတယ္…။ နာခ်င္ၿပီထင္တယ္။ ဟုတ္လား ေဟ့ေရာင္…? မင္းေတာ့ ေက်ာင္းအျပန္ အရိုက္ခံခ်င္ၿပီထင္တယ္…။ မင္းငါ့အေၾကာင္းသိပါတယ္..။ ဒီအခန္းထဲမွာ ငါ့ကိုဘယ္ေကာင္မွ မယွဥ္ႏိုင္ဘူး။ ေမာ္မၾကည့္ရဲဖူး ဆိုတာ...။"
"ငါအတန္းေခါင္းေဆာင္မို႕လို႕ မင္းကို ပါ၀ါလာျပတာလဲ မဟုတ္ဘူး..။ ငါေက်ာင္းကအျပန္ မင္းတို႕ သတိၱမရွိလို႕ မိန္းမလို မိန္းမရ ၀ါးရင္းတုတ္အားကိုးနဲ႕ ေခ်ာင္းရိုက္မွာလည္း မေၾကာက္ဖူး…။ ခိုးေခ်ာင္ ခိုး၀ွက္ ေနာက္ေက်ာ ကေန ဓားနဲ႕၀င္ထုိးမွာလည္း မေၾကာက္ဖူး…။ ေအး… ေနာက္တစ္ခုက မင္းကို ဘယ္သူမွ မယွဥ္ႏိုင္လုိ႕ မင္းကို ေၾကာက္လို႕ အခန္းထဲက သူေတြကလည္း ၿငိမ္ေနၾကတာမဟုတ္ဖူး..။ မင္းနဲ႕ ယွဥ္ၿပီးမိုက္ရမွာကို မလိုလားလို႕ မတန္လို႕ လ်စ္လ်ဴရွဳထားတာ နားလည္လား…? ဒီအတိုင္းလည္း ၿငိမ္ေနၾကတယ္မထင္နဲ႕ မင္းကို ပညာသား ပါပါနဲ႕ ေနာင္ၾကဥ္သြားေလာက္တဲ့ သင္ခန္းစာေပးမလို႕ အခ်ိန္ေကာင္းကို သီးခံၿပီးေစာင့္ေနတာ…။ အဲဒါမင္း သေဘာေပါက္ထား…။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဟုတ္လွၿပီထင္မေနနဲ႕…။"
"သူငယ္ခ်င္း ဒါ…မင္းခံုေနရာမဟုတ္ဖူးဆို…?"
"အင္း..မဟုတ္ဘူး…။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ..?"
"မင္းေနရာ မဟုတ္ဖူးဆိုလဲ သူ႕ပိုင္ရွင္ထိုင္ပါေစကြာ…။ "
"ဟ..ဘာလို႕ ဖယ္ေပးရမွာလည္း ငါ့အတန္းထဲမွာ ရွိတဲ့ေနရာ ငါၾကိဳက္တဲ့ေနရာ ထိုင္ပိုင္ခြင့္ရွိတာပဲ…။"
"ဒါေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္ကြာ…။ ဒီေနရာက မင္းသာ တကယ္ၾကိဳးစားခ်င္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ဆိုရင္ေတာ့ တကယ္ ကို သင့္ေတာ္ ေကာင္းမြန္တဲ့ ေနရာတစ္ခုပါ…။ အခု မင္းက ကိုယ္တိုင္က်ေတာ့လည္း ေနရာ ေကာင္းမွာထိုင္ၿပီး ဘာမွမလုပ္…။ သူမ်ား ၾကိဳးစားခ်င္တဲ့သူေတြအတြက္က်ေတာ့လည္း ဖယ္မေပးခ်င္နဲ႕…။ မင္းေၾကာင့္ တကယ္ ၾကိဳးစားခ်င္တဲ့သူေတြ…။ တကယ္ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့သူေတြ နစ္နာတယ္ကြာ။ ၿပီးေတာ့မင္းကဒီမွာေနၿပီး သူမ်ားေတြ ဘုရားရွိခိုးေနတဲ့ အခ်ိန္လည္း ဟိုလူ႕လိုက္စ ဒီလူ႕လိုက္စနဲ႕ ဒုကၡလိုက္ေပးၿပီး..ဘာသာေရးလည္း ရိုေသကိုင္းရွိဳင္းရေကာင္းမွန္းမသိ…။ ဆရာ၊ ဆရာမေတြကို လည္း..မေလးမစားနဲ႕ လုပ္ၿပီး ပညာသင္ၾကားေရး ကိုလည္း ဒုကၡေပးေသးတယ္...။"
"ေဟ့ေကာင္…ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ? ဘာလဲ..မင္းက အတန္းေခါင္းေဆာင္ပါ ဆိုၿပီးငါ့ကို ပါ၀ါ လာျပေန တာလား…။ ဒါမွမဟုတ္ ငါ့ကိုစိန္လာေခၚေနတာလား..? မင္းက ဘာေကာင္မို႕လို႕လဲ..? မေလာက္ေလးမ ေလာက္စားနဲ႕…။ မင္းကမ်ား ငါလိုေကာင္ကို လာၿပီးေတာ့ ဆရာလာလုပ္ေနေသးတယ္…။ နာခ်င္ၿပီထင္တယ္။ ဟုတ္လား ေဟ့ေရာင္…? မင္းေတာ့ ေက်ာင္းအျပန္ အရိုက္ခံခ်င္ၿပီထင္တယ္…။ မင္းငါ့အေၾကာင္းသိပါတယ္..။ ဒီအခန္းထဲမွာ ငါ့ကိုဘယ္ေကာင္မွ မယွဥ္ႏိုင္ဘူး။ ေမာ္မၾကည့္ရဲဖူး ဆိုတာ...။"
"ငါအတန္းေခါင္းေဆာင္မို႕လို႕ မင္းကို ပါ၀ါလာျပတာလဲ မဟုတ္ဘူး..။ ငါေက်ာင္းကအျပန္ မင္းတို႕ သတိၱမရွိလို႕ မိန္းမလို မိန္းမရ ၀ါးရင္းတုတ္အားကိုးနဲ႕ ေခ်ာင္းရိုက္မွာလည္း မေၾကာက္ဖူး…။ ခိုးေခ်ာင္ ခိုး၀ွက္ ေနာက္ေက်ာ ကေန ဓားနဲ႕၀င္ထုိးမွာလည္း မေၾကာက္ဖူး…။ ေအး… ေနာက္တစ္ခုက မင္းကို ဘယ္သူမွ မယွဥ္ႏိုင္လုိ႕ မင္းကို ေၾကာက္လို႕ အခန္းထဲက သူေတြကလည္း ၿငိမ္ေနၾကတာမဟုတ္ဖူး..။ မင္းနဲ႕ ယွဥ္ၿပီးမိုက္ရမွာကို မလိုလားလို႕ မတန္လို႕ လ်စ္လ်ဴရွဳထားတာ နားလည္လား…? ဒီအတိုင္းလည္း ၿငိမ္ေနၾကတယ္မထင္နဲ႕ မင္းကို ပညာသား ပါပါနဲ႕ ေနာင္ၾကဥ္သြားေလာက္တဲ့ သင္ခန္းစာေပးမလို႕ အခ်ိန္ေကာင္းကို သီးခံၿပီးေစာင့္ေနတာ…။ အဲဒါမင္း သေဘာေပါက္ထား…။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဟုတ္လွၿပီထင္မေနနဲ႕…။"
ေျပာရင္း ေျပာရင္းျဖင့္သူနဲ႕ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ စကားေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး အေျခအေန တင္းမာလာခဲ့ပါတယ္။
"ေဟ့ေကာင္…မင္းက ငါ့ကို ဒီေနရာမွာ ထုိင္ခ်င္လို႕ ထိုင္ေနတယ္မ်ား ထင္လို႕လား…။ ငါဒီမွာ ထုိင္တယ္ဆိုတာ က ငါ့အတန္းကို ငါကာကြယ္ထားတာကြ…။ အဲဒါမင္းနားလည္လား…? တစ္ျခားအခန္းက ေကာင္ေတြ ငါဒီမွာ ထိုင္တာကို ေတြ႕တာနဲ႕ ငါ့အခန္းသားေတြကို မိုက္ေၾကးမခြဲရဲေအာင္.. ျပသနာမရွာရဲေအာင္ ကိုယ့္အသိစိတ္ ဓာတ္နဲ႕ကိုယ္ သမိုင္းေပးတာ၀န္အရ ထိုင္ေပးထားတာကြ…။ ဟား..ဟား..ဟား…။ ေနာက္ၿပီးငါ့မွာက တစ္ျခားအခန္းက အားကိုးရေလာက္တဲ့ ေကာင္ေတြကလည္း ငါ့ဘက္က ရပ္တည္ေနတယ္ေလ…။ ငါတို႕အခန္း ကိုထိရင္ သူတို႕ကလည္း ငါတို႕အခန္းဘက္ကေန ကာကြယ္ေပးမယ့္လို႕ ငါ့ကိုေျပာထားၿပီးသားကြ။ ငါတို႕ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ေၾကာက္စရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့..။ မဟုတ္ဖူးလား...ဟား..ဟား"
"ေဟ့ေကာင္…။ အရူး..။ မင္းထင္ရာ ျမင္ရာ သမိုင္းေပးတာ၀န္ေတြဘာေတြနဲ႕ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ အဓိပၸါယ္မရွိ တဲ့ ေပါက္ကရေတြ ေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႕…။ ငါတို႕အခန္းကလည္း ဘယ္သူကမွ…။ ေအး…မင္းကလြဲလို႕ေပါ့ကြာ ဘယ္သူကိုမွ ျပသနာသြားမရွာဘူး…။ ငါတို႕အခန္းထဲက သူေတြက သူမ်ားကို ဘယ္တုန္းကမွ ျပသနာသြားရွာ တာ၊ ရန္သြားစတာ မရွိတဲ့အတြက္ ဘယ္သူကမွလည္း ငါတို႕အခန္းကို အလကားေန ျပသနာလာမရွာဘူး…။ ေအး…..မင္းအခုလို အတန္းေရွ႕မွာ ထိုင္ေနေတာ့မွ သူမ်ားအခန္းေတြက ငါ့တို႕အခန္းကို အထင္ေသး၊ အျမင္ ကတ္ၿပီး ျပသနာလာရွာခ်င္ရွာမွာ…။ ေနာက္တစ္ခု ငါေျပာခ်င္တာက မင္းေျပာတဲ့ တစ္ျခားအခန္းက ေကာင္ေတြ ဆိုတာလည္း မင္းကိုကပ္ေပါင္း၊ Cover လုပ္ၿပီး ငါတို႕အခန္းထဲက တန္ဖိုးရွိတဲ့ မိန္းကေလးေတြကို ထိကပါး ရိကပါးလုပ္ၿပီးေတာ့ သူတို႕ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ အျမတ္ထုတ္ဖို႕ လုပ္ေနတာ။ အဲဒါေရာ မင္းသိရဲ႕လား? အကယ္၍ သူမ်ားေတြက ငါတို႕ အခန္းကို အလကားေန ျပသနာလာရွာ… လာေစာ္ကားတယ္ပဲ ထားအံုး…။ ေဟ့ေရာင္…ဒီမွာ..။ ငါတို႕အခန္းက အျမဲစည္းလံုးၿပီးသားကြ..။ အဲဒါမင္းနားလည္လား…? ကိုယ့္အခန္း ထဲကသူကို သူမ်ားကလာေစာ္ကားရင္ ေခါင္းငံုခံေနမယ့္အထဲမွာ ငါတို႕ အခန္းနဲ႕ အခန္းထဲကသူေတြ မပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး မင္းသိေအာင္ထပ္ေျပာအံုးမယ္..။ ငါတို႕အခန္းက ဘယ္အခန္းက ေကာင္ေတြကိုမွလည္း အားမကိုးဘူး…။ ကိုယ့္အခန္းတြင္း စည္းလံုးညီညြတ္မွဳအားကိုပဲ အားကိုးတယ္…။ ေအး...ေနာက္ဆံုးတစ္ခုက သူမ်ားေတြလာေစာ္ကားမွ မဟုတ္ဘူး…။ ကိုယ့္အတန္းသူ အတန္းသား အခ်င္းခ်င္းထဲမွာ အသားထဲက ေလာက္ထြက္ေနတဲ့ ေကာင္မ်ိဳးရွိေနရင္လည္း ေျခမ မေကာင္း ေျခမ… လက္မ မေကာင္းလက္မ ဘယ္ေတာ့မွ လက္ပိုက္ၾကည့္ၿပီး…ဒီအတိုင္း လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ခြင့္ေပးထားမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာပဲ…။
ထိုကဲ့သုိ႕ သူနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ အေျခအတင္ စကားမ်ားေနၾကခ်ိန္မွာ ဘယ္အခ်ိန္က ဘယ္လို ကြ်န္ေတာ့္ ေနာက္ကို ေရာက္ေနၾကမွန္းမသိေသာ အတန္းထဲမွ ေက်ာင္းသားမ်ား အားလုံးနီးပါး ေတာ္ေတာ္ေလး မ်ားေနၿပီဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္ သတိထားမိလိုက္ပါတယ္…။ ဟုတ္ေလာက္ပါတယ္ေလ…။ ဒီေကာင္ အတန္းကို ဗိုလ္က်ျခင္တိုင္းဗိုလ္က်…။ ဒုကၡေပးခ်င္တိုင္းေပးေနတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ၾကာေနခဲ့ပါၿပီ..။ သူ႕ေၾကာင့္ အတန္းသူ အတန္းသားေတြေရာ..အတန္းေရာ..။ ေနာက္ဆံုး အတန္းပိုင္ဆရာမပါမက်န္..။ သူမ်ားအတန္း ေတြေရွ႕မွာ မ်က္ႏွာပ်က္ရေပါင္း၊ အရွက္ကြဲရေပါင္းေတာ္ ေတာ္မ်ားေနခဲ့ပါၿပီ..။ အားလံုးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက လည္း အဲဒီ့သေကာင့္သားကို ေကာင္းေကာင္း ပညာေပးပို႕ ပြက္ပြက္ဆူေနတဲ့ သူတို႕ရဲ႕ ေဒါသေတြကို ေကာင္း ေကာင္းၾကီးကို ဘာသာျပန္ ေနၾကပါၿပီ…။ ဒါကို ဟိုေကာင္လည္း သတိထားမိသြားဟန္တူပါတယ္…။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ထိတ္လန္႕ေနတာကို မနဲ ဟန္ကိုေဖာ့လုပ္ေနေပမယ့္…ေတာ္ေတာ္ေလးကို ရုပ္ပ်က္ ေနပါၿပီ…။ ဒီေလာက္ဆို အကယ္၍သူသာ ဒီတစ္ခါ ထက္ျငင္းလိုက္ပါက ဘာေတြျဖစ္သြားႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ သူ႕ေရွ႕ေရးကို သူေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္ေနၿပီဆိုတာ ေသခ်ာေနပါၿပီ…။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေမးဖို႕ အေကာင္းဆံုးနဲ႕ ေနာက္ဆံုးပြဲသိမ္း ေမးခြန္းတစ္ခုကို အတန္းသားေတြဘက္ လွည့္ၾကည့္ေနရာမွ သူ႕ဘက္သို႕ ခပ္ေျဖးေျဖးပဲ လွည့္ကာ ျပံဳးၿပီးသူ႕ကို ေမးလိုက္ပါေတာ့တယ္။
"ကဲ…ဘယ္လိုလဲ…? မင္းဒီေနရာက ဖယ္ေပးမယ္မလား…?"
p.s- အမွန္က အဲ့ဒီ့ေနရာမွာ ဘယ္သူထိုင္တယ္ မထိုင္ဖူးဆိုတာ အေရးမၾကီးပါဘူး။ ဘယ္သူပဲ ထိုင္ထိုင္ တကယ္အေရးၾကီးတာက ကြ်န္ေတာ္တို႕ အတန္းၾကီး ဂုဏ္ရွိဖို႕၊ ေအာင္ျမင္ဖို႕၊ တိုးတက္ ေကာင္းစားဖို႕ပါ...။ အကယ္၍ သူသာ အဲဒီ့ေနရာ မွာ ဆက္ေနၿပီး အခန္းအတြက္ တကယ္ၾကိဳးစားေပးမည္ ဆိုပါကလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႕ အတန္းသူ၊ အတန္း သားေတြ အားလံုးဟာ သူအရင္လုပ္ခဲ့တဲ့ မုိက္ျပစ္ေတြကုိ ခြင့္လႊတ္ၿပီး ၀မ္း ပန္းတသာ ၾကိဳဆိုေနမိမွာ ေသခ်ာပါတယ္...။
"ေဟ့ေကာင္…မင္းက ငါ့ကို ဒီေနရာမွာ ထုိင္ခ်င္လို႕ ထိုင္ေနတယ္မ်ား ထင္လို႕လား…။ ငါဒီမွာ ထုိင္တယ္ဆိုတာ က ငါ့အတန္းကို ငါကာကြယ္ထားတာကြ…။ အဲဒါမင္းနားလည္လား…? တစ္ျခားအခန္းက ေကာင္ေတြ ငါဒီမွာ ထိုင္တာကို ေတြ႕တာနဲ႕ ငါ့အခန္းသားေတြကို မိုက္ေၾကးမခြဲရဲေအာင္.. ျပသနာမရွာရဲေအာင္ ကိုယ့္အသိစိတ္ ဓာတ္နဲ႕ကိုယ္ သမိုင္းေပးတာ၀န္အရ ထိုင္ေပးထားတာကြ…။ ဟား..ဟား..ဟား…။ ေနာက္ၿပီးငါ့မွာက တစ္ျခားအခန္းက အားကိုးရေလာက္တဲ့ ေကာင္ေတြကလည္း ငါ့ဘက္က ရပ္တည္ေနတယ္ေလ…။ ငါတို႕အခန္း ကိုထိရင္ သူတို႕ကလည္း ငါတို႕အခန္းဘက္ကေန ကာကြယ္ေပးမယ့္လို႕ ငါ့ကိုေျပာထားၿပီးသားကြ။ ငါတို႕ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ေၾကာက္စရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့..။ မဟုတ္ဖူးလား...ဟား..ဟား"
"ေဟ့ေကာင္…။ အရူး..။ မင္းထင္ရာ ျမင္ရာ သမိုင္းေပးတာ၀န္ေတြဘာေတြနဲ႕ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ အဓိပၸါယ္မရွိ တဲ့ ေပါက္ကရေတြ ေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႕…။ ငါတို႕အခန္းကလည္း ဘယ္သူကမွ…။ ေအး…မင္းကလြဲလို႕ေပါ့ကြာ ဘယ္သူကိုမွ ျပသနာသြားမရွာဘူး…။ ငါတို႕အခန္းထဲက သူေတြက သူမ်ားကို ဘယ္တုန္းကမွ ျပသနာသြားရွာ တာ၊ ရန္သြားစတာ မရွိတဲ့အတြက္ ဘယ္သူကမွလည္း ငါတို႕အခန္းကို အလကားေန ျပသနာလာမရွာဘူး…။ ေအး…..မင္းအခုလို အတန္းေရွ႕မွာ ထိုင္ေနေတာ့မွ သူမ်ားအခန္းေတြက ငါ့တို႕အခန္းကို အထင္ေသး၊ အျမင္ ကတ္ၿပီး ျပသနာလာရွာခ်င္ရွာမွာ…။ ေနာက္တစ္ခု ငါေျပာခ်င္တာက မင္းေျပာတဲ့ တစ္ျခားအခန္းက ေကာင္ေတြ ဆိုတာလည္း မင္းကိုကပ္ေပါင္း၊ Cover လုပ္ၿပီး ငါတို႕အခန္းထဲက တန္ဖိုးရွိတဲ့ မိန္းကေလးေတြကို ထိကပါး ရိကပါးလုပ္ၿပီးေတာ့ သူတို႕ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ အျမတ္ထုတ္ဖို႕ လုပ္ေနတာ။ အဲဒါေရာ မင္းသိရဲ႕လား? အကယ္၍ သူမ်ားေတြက ငါတို႕ အခန္းကို အလကားေန ျပသနာလာရွာ… လာေစာ္ကားတယ္ပဲ ထားအံုး…။ ေဟ့ေရာင္…ဒီမွာ..။ ငါတို႕အခန္းက အျမဲစည္းလံုးၿပီးသားကြ..။ အဲဒါမင္းနားလည္လား…? ကိုယ့္အခန္း ထဲကသူကို သူမ်ားကလာေစာ္ကားရင္ ေခါင္းငံုခံေနမယ့္အထဲမွာ ငါတို႕ အခန္းနဲ႕ အခန္းထဲကသူေတြ မပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး မင္းသိေအာင္ထပ္ေျပာအံုးမယ္..။ ငါတို႕အခန္းက ဘယ္အခန္းက ေကာင္ေတြကိုမွလည္း အားမကိုးဘူး…။ ကိုယ့္အခန္းတြင္း စည္းလံုးညီညြတ္မွဳအားကိုပဲ အားကိုးတယ္…။ ေအး...ေနာက္ဆံုးတစ္ခုက သူမ်ားေတြလာေစာ္ကားမွ မဟုတ္ဘူး…။ ကိုယ့္အတန္းသူ အတန္းသား အခ်င္းခ်င္းထဲမွာ အသားထဲက ေလာက္ထြက္ေနတဲ့ ေကာင္မ်ိဳးရွိေနရင္လည္း ေျခမ မေကာင္း ေျခမ… လက္မ မေကာင္းလက္မ ဘယ္ေတာ့မွ လက္ပိုက္ၾကည့္ၿပီး…ဒီအတိုင္း လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ခြင့္ေပးထားမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာပဲ…။
ထိုကဲ့သုိ႕ သူနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ အေျခအတင္ စကားမ်ားေနၾကခ်ိန္မွာ ဘယ္အခ်ိန္က ဘယ္လို ကြ်န္ေတာ့္ ေနာက္ကို ေရာက္ေနၾကမွန္းမသိေသာ အတန္းထဲမွ ေက်ာင္းသားမ်ား အားလုံးနီးပါး ေတာ္ေတာ္ေလး မ်ားေနၿပီဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္ သတိထားမိလိုက္ပါတယ္…။ ဟုတ္ေလာက္ပါတယ္ေလ…။ ဒီေကာင္ အတန္းကို ဗိုလ္က်ျခင္တိုင္းဗိုလ္က်…။ ဒုကၡေပးခ်င္တိုင္းေပးေနတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ၾကာေနခဲ့ပါၿပီ..။ သူ႕ေၾကာင့္ အတန္းသူ အတန္းသားေတြေရာ..အတန္းေရာ..။ ေနာက္ဆံုး အတန္းပိုင္ဆရာမပါမက်န္..။ သူမ်ားအတန္း ေတြေရွ႕မွာ မ်က္ႏွာပ်က္ရေပါင္း၊ အရွက္ကြဲရေပါင္းေတာ္ ေတာ္မ်ားေနခဲ့ပါၿပီ..။ အားလံုးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက လည္း အဲဒီ့သေကာင့္သားကို ေကာင္းေကာင္း ပညာေပးပို႕ ပြက္ပြက္ဆူေနတဲ့ သူတို႕ရဲ႕ ေဒါသေတြကို ေကာင္း ေကာင္းၾကီးကို ဘာသာျပန္ ေနၾကပါၿပီ…။ ဒါကို ဟိုေကာင္လည္း သတိထားမိသြားဟန္တူပါတယ္…။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ထိတ္လန္႕ေနတာကို မနဲ ဟန္ကိုေဖာ့လုပ္ေနေပမယ့္…ေတာ္ေတာ္ေလးကို ရုပ္ပ်က္ ေနပါၿပီ…။ ဒီေလာက္ဆို အကယ္၍သူသာ ဒီတစ္ခါ ထက္ျငင္းလိုက္ပါက ဘာေတြျဖစ္သြားႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ သူ႕ေရွ႕ေရးကို သူေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္ေနၿပီဆိုတာ ေသခ်ာေနပါၿပီ…။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေမးဖို႕ အေကာင္းဆံုးနဲ႕ ေနာက္ဆံုးပြဲသိမ္း ေမးခြန္းတစ္ခုကို အတန္းသားေတြဘက္ လွည့္ၾကည့္ေနရာမွ သူ႕ဘက္သို႕ ခပ္ေျဖးေျဖးပဲ လွည့္ကာ ျပံဳးၿပီးသူ႕ကို ေမးလိုက္ပါေတာ့တယ္။
"ကဲ…ဘယ္လိုလဲ…? မင္းဒီေနရာက ဖယ္ေပးမယ္မလား…?"
p.s- အမွန္က အဲ့ဒီ့ေနရာမွာ ဘယ္သူထိုင္တယ္ မထိုင္ဖူးဆိုတာ အေရးမၾကီးပါဘူး။ ဘယ္သူပဲ ထိုင္ထိုင္ တကယ္အေရးၾကီးတာက ကြ်န္ေတာ္တို႕ အတန္းၾကီး ဂုဏ္ရွိဖို႕၊ ေအာင္ျမင္ဖို႕၊ တိုးတက္ ေကာင္းစားဖို႕ပါ...။ အကယ္၍ သူသာ အဲဒီ့ေနရာ မွာ ဆက္ေနၿပီး အခန္းအတြက္ တကယ္ၾကိဳးစားေပးမည္ ဆိုပါကလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႕ အတန္းသူ၊ အတန္း သားေတြ အားလံုးဟာ သူအရင္လုပ္ခဲ့တဲ့ မုိက္ျပစ္ေတြကုိ ခြင့္လႊတ္ၿပီး ၀မ္း ပန္းတသာ ၾကိဳဆိုေနမိမွာ ေသခ်ာပါတယ္...။
