အခန္း(၁)
ဟူး.... ေမာလိုက္တာဗ်ာ....။ ဘယ္လုိျဖစ္လဲ မသိဘူး ဒီေန႕ မွ ေနက အေတာ္ပိုပူေနသလိုပဲဗ်...။
အမွတ္မထင္ ၾကားလိုက္ရေသာ တစ္ဘက္မွ စကားသံၾကားမွ သူ႕လိုပဲ ဒီသစ္ပင္အရိပ္ေအာက္မွာ အရိပ္ခိုရင္း ခရီးတစ္ေထာက္နားေနတဲ့ ေနာက္ထပ္ ခရီးသြားတစ္ဦးရွိမွန္း သူသတိထား မိလိုက္ပါ တယ္...။
အင္း...။ ခင္ဗ်ားေျပာတာ ဟုတ္တယ္ဗ်...။ ဒီေန႕ မွပဲ ေနက ပိုမ်ား ပူေနသလားမသိပါဘူးဗ်ာ...။
သူ႕ စကားသံေၾကာင့္ တစ္ဘက္မွ ခရီးသည္လည္း ျပံဳးရင္း သူ႕ ေဘးနားကို လာထုိင္ပါေတာ့တယ္..။
ေအးဗ်ာ...။ ဒါနဲ႕ ခင္ဗ်ားက ဘယ္ကိုခရီးဆက္မွာလဲဗ်...?
တစ္ဘက္လူရဲ႕ ေမးခြန္းေၾကာင့္ သူဆတ္ခနဲ ျဖစ္သြားပါတယ္..။ သက္ျပင္းကို ေျဖးညွင္းစြာ ခ်ၿပီး ေတာ့မွ...။
က်ဳပ္ခရီးက ဘယ္ေလာက္အထိရွည္ဦးမလဲ မသိေသးဘူးဗ်...။ က်ဳပ္ တစ္စံုတစ္ခုကို လိုက္ရွာ ေနတာ...။ အခုထိမရေသးဘူး...။
ဒါမ်ားဗ်ာ...။ က်ဳပ္ကိုေျပာ...။ က်ဳပ္က ေနရာေတာ္ေတာ္စံုေအာင္ ေရာက္ခဲ့ၿပီးၿပီဗ်...။ ခင္ဗ်ားလို ပဲ အဆံုးမသိတဲ့ ခရီးတစ္ခုကို ေလွ်ာက္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပဲေပါ့...။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားလို တစ္စံုတစ္ခုကို လိုက္ရွာေနတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးဗ်...။ က်ဳပ္က တစ္စံုတစ္ခုကိုလိုက္၀ယ္ေန တာဗ်...။
ပထမလူရဲ႕ စကား အဆံုးမွာ ဒုတိယခရီးသည္ဟာ ဘာအတြက္ေၾကာင့္မွန္း အမည္တပ္လို႕ မရတဲ့ ေနာက္ထပ္ သက္ျပင္းေမာတစ္ခုကို ထပ္မံ ဖန္တီးလိုက္ၿပီး...။ သူ႕ ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြဟာ သူဆက္ ေလွ်ာက္ရမယ့္ က်ဲက်ဲေတာက္ပူေနတဲ့ လမ္းေၾကာင္း တစ္ေလွ်ာက္ကိုသာ အဓိပၸါယ္မဲ့ ေငးေမာ ေနပါေတာ့တယ္...။
ေဟ့လူ...။ က်ဳပ္ေမးေနတယ္ေလဗ်ာ...။ ခင္ဗ်ား ဘာလိုက္ရွာေနတာလဲလို႕... က်ဳပ္ေနရာ သိရင္ ခင္ဗ်ားကို ကူညီၿပီး ဘယ္ေနရာမွာ ၀ယ္လို႕ ရႏုိင္ တယ္ဆိုတာကို ေျပာျပမလို႕ ဗ်...။
ဟင္း...။ ခင္ဗ်ားလည္း က်ဳပ္လိုက္ရွာေနတဲ့ ပစၥည္းကို ဘယ္မွာရွာလို႕ ရႏိုင္မယ္ဆိုတာ သိမွာ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ...။ က်ဴပ္လည္း ခင္ဗ်ားလိုပါပဲ ေနရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားစံုေအာင္ကို ေရာက္ခဲ့ ၿပီးပါၿပီ...။ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ....။ ထားလိုက္ပါ...။ ဒါနဲ႕ ခင္ဗ်ားကေရာ္ ဘာလိုက္၀ယ္ေနတာလဲ? ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အေရးၾကီးလို႕ ဒီေလာက္အထိ သဲၾကီးမဲၾကီး လိုက္၀ယ္ေနရတာလဲ...။
ဒုတိယခရီးသည္ရဲ႕ ေမးခြန္းအဆံုးမွာ ပထမခရီးသည္လည္း ယခင္ ဒုတိယခရီးသည္ ျဖစ္ခဲ့သည့္ အတုိင္းပင္ ေတာ္ေတာ္ေတြ ေ၀သြားပါ ေတာ့တယ္...။
ခင္ဗ်ားလဲ က်ဳပ္လိုပဲ ေျပာရခက္ေနမယ္ထင္တယ္...။ ထားလိုက္ဗ်ာ...။ က်ဳပ္တို႕စကားသာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းေနတာ အခုထိ မိတ္မဆက္ရေသးပဲ က်ဳပ္အရင္ စၿပီးမိတ္ဆက္ပါ့မယ္...။ က်ဳပ္နာမည္ အတၱဗ်..။
တစ္ဘက္လူမွလည္း မဆိုင္းမတြပင္ ျပံဳး၍ ျပန္မိတ္ဆက္ေလသည္...။ က်ဳပ္နာမည္....
မာန...!
ဒီလိုႏွင့္....ဒီလိုႏွင့္.... အတၱႏွင့္ မာနတို႕ အျပန္အလွန္ လက္ဆြဲႏွဳတ္ဆက္ၾကေလေတာ့သည္....။
အခန္း (၂)
သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ အတူလက္တြဲၿပီး ခရီးဆက္ခဲ့သည္မွာ ေတာ္ေတာ္ပင္ ခရီးေရာက္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ေျမလွ်ိဳး၍ရွာၾကသည္...။ မိုးပ်ံ၍ရွာၾကသည္။ သံသရာ ေကာာက္ရိုးပံုထဲ ရွာၾကသည္။ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း ေခြးတိုးေပါက္ထဲရွာၾကသည္။ ယံုၾကည္မွဳ အိမ္သာတြင္းထဲရွာၾကသည္။ ေကာလဟာလ ေလာက္ေကာင္ေတြထဲ ရွာၾကသည္။ အေပါစား ေက်းဇူတင္စကားေတြထဲရွာၾကည္သည္။ ပုပ္ေစာ္နံေနေသာ ဟန္ေဆာင္အျပံဳးေတြထဲရွာၾကသည္။ ေနရာေတာ္ေတာ္စံုခဲ့ၿပီျဖစ္သည္...။ သို႕ေသာ္ ၎တို႕ အလုိရွိေသာအရာကား မွဳန္၀ါးဆဲပင္...။
လမ္းတြင္လူအခ်ိဳ႕ႏွင့္လည္း ၎တို႕ဆံုခဲ့ၾကသည္။ ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္ဆိုေသာလူက ျဖတ္လမ္းနည္းကို လိုက္ဖို႕ေျပာသည္။ တက္လမ္းဆိုေသာလူ က ေလွခါးပါေသာ ေက်ာကုန္းမ်ားကို ရွာဖို႕ေျပာသည္။ ေၾကာင္သူေတာ္ ၾကြက္သူခိုးမ်ားမွ စိတ္ပုတီးထဲတြင္ ရွာဖို႕ေျပာသည္။ ပြဲလန္႕တုန္းဖ်ာခင္းသူ မ်ားက သတင္းစာထဲတြင္ ရွာဖို႕ေျပာၾကသည္။ သုဘရာဇာတစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း အေခါင္းမ်ားထဲတြင္ ရွာဖို႕ အၾကံေပးၾကသည္..။ ေနာက္ဆံုး နတ္ကေတာ္တစ္ေယာက္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းထဲတြင္ရွာရန္ပင္ ေျပာသြားေသးသည္...။ သို႕ေသာ္....သို႕ေသာ္...၎တို႕ႏွစ္ေယာက္၏ ခရီးမွာ အဆံုး သတ္ဖို႕ ေ၀းလွေပေသးသည္။
၎တုိ႕ႏွစ္ေယာက္ေလွ်ာက္လွမ္းရာ လမ္းခရီးသည္ ထင္သေလာက္ေတာ့ မလြယ္ကူခဲ့တာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ မၾကာခဏဆိုသလို ေနာင္တမ်ားႏွင့္ ခလုတ္တိုက္ေလ့ရွိၿပီး၊ ေတြေ၀ျခင္း ပင္လယ္မ်ားထဲတြင္လည္း မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ရြက္လႊင့္ခဲ့ၾကရပါတယ္။
အခန္း (၃)
ကဲ... မိတ္ေဆြ ကိုအတၱ။ က်ဳပ္တို႕ေနရာေတြလည္း ေတာ္ေတာ္စံုခဲ့ၿပီ...။ ဒီ့ထက္ထပ္ၿပီး ရွာစရာေနရာလဲမက်န္ေတာ့္ဘူး...။ က်ဳပ္ေတာ့လက္ေလ်ာ့ ခ်င္ၿပီ...။ ခင္ဗ်ားသေဘာကေရာ....?
ေအးဗ်ာ...အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ က်ဳပ္လည္းေတာ္ေတာ္စိတ္ကုန္သြားၿပီ...။ က်ဳပ္လိုခ်င္တဲ့ဟာနဲ႕ အေပၚယံအားျဖင့္တူတဲ့အရာေတြေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႕ခဲ့ပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ အေပၚယံ အခြံေတြပဲတူတယ္ဗ်...။ အႏွစ္သာရေတြက တစ္ျခားစီျဖစ္ေနတယ္...။ တူေနတဲ့အေပၚယံ ေတြထဲမွာေတာင္ အရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အစစ္အမွန္ေတြမဟုတ္ပဲ လုပ္ယူထားတဲ့ဟာေတြဗ်...။ က်ဳပ္ေတာ္ေတာ္ ရြံရွာမိတယ္ဗ်ာ...။
ဟင္း...။ က်ဳပ္လဲ ခင္ဗ်ားလိုပဲ ကိုအတၱ ဟုတ္ေလမလား၊ ဟုတ္ေလမလားလို႕ ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ေလာက္တဲ့အရာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေတာ့ ေတြ႕ခဲ့ေလရဲ႕ ...။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားလိုပါပဲဗ်ာ...။ ခင္ဗ်ားရွာေနတဲ့ဟာကမွ အထဲမွာ အႏွစ္ေလးဘာေလးပါၿပီး မတူတာလာက္ပဲရွိတာ..။ က်ဳပ္ ေတြ႕ခဲ့တဲ့ဟာေတြက အေပၚယံအခြံေတြပဲ ရွိၿပီး အထဲမွာအႏွစ္ေတာင္မပါဘူး...။ က်ဳပ္လဲ စိတ္ကုန္ၿပီဗ်ာ...။
ကဲ... ကိုမာန။ က်ဳပ္တို႕အေကာင္းဆံုး ၾကိဳးစားခဲ့ၾကၿပီးၿပီပဲ...။ ဒီ့ထက္လည္း ပိုမတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး..။ က်ဳပ္တို႕မွာ တျခားလုပ္စရာေတြလည္း အမ်ာ ၾကီးရွိေသးတယ္...။ တစ္ခ်ိန္ က်ဳပ္တို႕နဲ႕ထိုက္တန္ရင္ လိုက္ရွာစရာ။ လိုက္၀ယ္စရာမလိုပဲနဲ႕ကို က်ဳပ္တို႕ဆီ ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ ေရာက္လာလိ့မ္ မယ္လို႕ က်ဳပ္ေတာ့ယံုၾကည္တယ္...။ အဲ့ဒီ့လိုေရာက္လာတဲ့အခါၾကရင္သာ က်ဳပ္တို႕အေနနဲ႕ ထပ္ၿပီးမဆံုးရွံဳးရ၊ မပ်က္စီးရေလေအာင္ ေကာင္းေကာင္း ထိမ္းသိမ္းတတ္ဖို႕ပဲလိုတယ္...။
ဟုတ္တယ္...ကိုအတၱ က်ဳပ္တို႕အေရွ႕မွာ လမ္းခြဲလည္းေရာက္ေနၿပီ လမ္းခြဲၾကတာေပါ့ဗ်ာ...။
ဒါနဲ႕ကို အတၱ...။ က်ဳပ္တို႕ ခရီးတစ္ခုကိုသာ အခ်ိန္ကာလေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ လက္တြဲခဲ့ၾကတာ ခင္ဗ်ားရွာေနတာက ဘာလဲဗ်...။ က်ဳပ္ကိုေျပာျပ သြားပါဦး...။
ဟား...ဟား..ဟား...။ က်ဳပ္နာမည္က အတၱပါဆိုေတာ့မွဗ်ာ...။ က်ဳပ္ေပ်ာက္သြားလို႕ လိုက္ရွာေနတာ "နာမည္" ေပါ့ဗ်...။ နာမည္..။ ဟား..ဟား။
ခင္ဗ်ားကေရာဗ်...။ ဘာေတြလိုက္၀ယ္ခဲ့တာလဲ....။
မာန က သူတို႕ ရပ္ေနေသာ လမ္းခြဲရွိ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ဆိုင္းဘုတ္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း ျပံဳး၍....
က်ဳပ္လိုက္၀ယ္ေနတာ "ဂုဏ္သိကၡာ" ဗ်...။
ဇာတ္သိမ္း
၎တို႕ လမ္းခြဲၾကရာ လမ္းစံုတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ဆိုင္းဘုတ္သည္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေလအေ၀ွ႕တစ္ခ်က္ေၾကာင့္ ဆိုင္းဘုတ္တြင္ ကပ္ေနေသာ ဖုန္အခ်ိဳ႕လြင့္စင္သြားကာ စာလံုးမ်ားထင္ရွားစြာ ေပၚလာခဲ့ေလသည္...။
"ေသျခင္းတရား......."
P.S- ခံစားခ်င္တာခံစား၍ ေရးခ်င္တာေရးပါသည္။
