နိဒါန္း
အခ်ိန္ကာလတစ္ခုၾကာ ျပင္းထန္စြာဆူညံခဲ့ေသာ ပစ္ခတ္သံမ်ားႏွင့္ ေပါက္ကြဲသံမ်ားသည္ ယခုအခါတြင္ေတာ့ အားလံုးဆံုးခန္းတိုင္ခဲ့ၿပီျဖစ္ပါတယ္။ ျပင္းထန္ေသာ လက္နက္သံမ်ားအစား ယခုအခါ သူ႕နားႏွင့္အၾကားအာရံု တြင္သာမက ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုးပါး တုန္ခါသြားေအာင္ ၾကားေနရတဲ့ အသံေတြကေတာ့ ေအာင္ျမင္မွဳအတြက္ ဂုဏ္ယူဟစ္ေၾကြးေနၾကတဲ့ သူ႕ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ ရန္သူ႕စခန္းအားတက္ေရာက္သိမ္း ပိုက္ေနသည့္" က်ား" ထိုးေသာအသံမ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေအာင္ျမင္မွဳတစ္ခုအတြက္ မိမိရဲေဘာ္မ်ားေပ်ာ္ေနၾကသည္ကို ၾကည့္ရင္း သူျပံဳးေနမိပါသည္။ သူေရာ....? သူလည္းမၾကာခင္ ရင္ဆိုင္ရေတာ့မယ့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားအတြက္ စိတ္ကူးယဥ္ ရင္း ေပ်ာ္ေနမိေၾကာင္းကို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၀န္ခံေနမိပါေတာ့တယ္။
အရာရာၿငိမ္သက္သြားေသာအခါက်ေတာ့လည္း ေစာေစာက ေျဗာင္းဆန္ေအာင္ ၀ုန္းဒိုင္းက်ဲခဲ့ေသာ ပတ္၀န္းက်င္သည္ သူမဟုတ္သည့္အလား ပကတိၿငိမ္သက္လ်က္ ရွိပါေတာ့သည္။ သက္ရွိျဖစ္ေစ၊ သက္မဲ့ျဖစ္ေစ သဘာ၀တရားကေပးထားေသာ အခြင့္အေရးမ်ားနဲ႕ တန္ျပန္သက္ေရာက္မွဳမ်ားကေတာ့ အားလံုးအတူတူပင္ ျဖစ္ပါသည္။ လူတို႕သည္လည္း ေသာက အပူအပင္မ်ားနဲ႕ ၾကံဳေတြ႕ေနရစဥ္အခိုက္တြင္မူ မည္မွ်ပင္တုန္လွဳပ္ ေခ်ာက္ျခား၍ စိတ္အစဥ္သည္ ျပင္းထန္စြာလွဳပ္ရွားခဲ့ေစကာမူ အရာရာၿပီးဆံုးသြားေသာ အခ်ိန္တြင္ေတာ့ ပံုမွန္အတိုင္း ျပန္လည္ၿငိမ္သက္သြားၾကစျမဲပင္...။
အခန္း (၁)
" အစ္ကိုၾကီး... ဘာေတြျပံဳးၿပီး သေဘာက်ေနတာလဲဗ်...။ ဟား..ဟား။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ သိေနတယ္ေနာ္...။ အခုေနာက္တန္း မျပန္ခင္ေလး စစ္ပြဲတစ္ပြဲကလည္း ေအာင္ျမင္လိုက္ျပန္ၿပီဆိုေတာ့။ ေနာက္တန္းျပန္ေရာက္ရင္ ရင္ဆိုင္ရေတာ့မယ့္ အခ်စ္စစ္မ်က္ႏွာျပင္အတြက္ ၾကိဳတင္ရင္ခုန္ေနတာမလား...။ ဟား...ဟား"
"အစ္ကိုၾကီး" ဆိုေသာ ေခၚသံႏွင့္အတူ အဆက္မျပတ္ေျပာေနေသာ တပ္စု(၁) တပ္စုမွဴး ဗိုလ္ရာဇာႏွင့္ သူ႕အား ျပံဳးစိစိျဖင့္ ၾကည့္ေနေသာ တပ္စု (၂) တပ္စုမွဴး ဗိုလ္ေမာင္မ်ိဳး တို႕၏ ေခၚသံမ်ားေၾကာင့္ သူ႕အေတြးမ်ား ရပ္တန္႕သြားပါေတာ့တယ္။
" ဟာ..ဟ။ မင္းတို႕က သိပ္သိေနၾကပါလား။ ေအးေပါ့ကြာ မင္းတို႕က ေဗဒင္ဆရာထက္ေတာင္ ပိုမွန္ေနေတာ့ လည္း ငါက ဘာမွျပန္ေျပာလို႕မရေတာ့ဘူးေပါ့။"
" ဘာမွလာၿပီး ရွက္ရမ္းေတြရမ္းမေနနဲ႕ အစ္ကိုၾကီး။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ကေတာ့ ေျပာၿပီးသားေနာ္။ ေနာက္တန္းျပန္ ေရာက္လို႕ အစ္ကို, အစ္မနဲ႕ မဂၤလာေဆာင္တဲ့အခါက်ရင္သာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို သတို႕သားအရံ လုပ္ခိုင္းဖို႕မေမ့နဲ႕...။ ေမ့လို႕ကေတာ့ အစ္ကို႕ညီေတြ အေၾကာင္းသိတယ္မလား....။ အဲ့ဒီညေတာ့...ေတာ္ပါၿပီ မေျပာေတာ့ပါဘူး" ေမာင္မ်ိဳးသည္ ကြ်န္ေတာ့္အားေျပာရင္း ရာဇာအားအေဖာ္ညိွသည့္ မ်က္ႏွာျဖင့္လွမ္း ၾကည့္ ရင္း ႏွစ္ေယာက္သား တ ဟား..ဟား ႏွင့္သာ အေတာမသတ္ ရယ္ေနၾကပါေတာ့တယ္...။
" ဟ... မင္းတို႕ဟာက ပိုင္လွခ်ည္လား? ၾကည့္ရတာ ကာယကံရွင္ ငါ့ထက္ပဲ မင္းတို႕က ပိုရင္ခုန္ေနသလိုပဲ။ ေအး မင္းတို႕လုပ္ခ်င္တယ္ဆုိလည္း လုပ္ၾကေပါ့ကြာ...။ သတို႕သမီးေလာင္းေတာ့ကိုယ့္ဘာသာ ရွာၾက။ ငါမရွာေပးဘူး။ မင္းတို႕ အစြမ္းအစရွိမယ္ဆိုရင္ေပါ့ေလကြာ....ငါ့ညီမကိုေတာ့ မ်က္စျပစ္မယ္မၾကံနဲ႕ေနာ္ ၉မမ အေၾကာင္းသိ တယ္မလား...? ဟား...ဟား။"
သူတို႕၏ လူပ်ိဳရည္အား မထိတထိေလွာင္လိုက္သည့္ တပ္ခြဲမွဴး ဗိုလ္ၾကီး ေအာင္ျပည့္၏ စကားႏွင့္အတူ သံုးေယာက္သား တဟား...ဟား ျဖင့္သာ အူျမဴးလ်က္ရွိေနပါေတာ့သည္။
" ကဲကြာငါတုိ႕ ညီအစ္ကိုေတြ မနက္ျဖန္ ေနာက္တန္းျပန္မဆင္းခင္ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕ မွတ္တမ္းတင္ ဓာတ္ပံု အတူရိုက္ရေအာင္" ဗိုလ္ၾကီးေအာင္ျပည့္သည္ ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ သူ၏ ပစၥည္းအိတ္အတြင္းမွ သူ၏ ပါေလရာ ကင္မရာေလးအား ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္အားေပးကာ မွတ္တမ္းတင္ခိုင္းပါေတာ့သည္။
"ဗိုလ္ၾကီး... ေနာက္တန္းက ဗိုလ္ၾကီးအတြက္ စာေပးလိုက္ပါတယ္" ဆိုေသာအသံႏွင့္အတူ သူတို႕တပ္ခြဲအား ဗ်ဴဟာမွ စစ္ကူေပးလိုက္ေသာ တပ္ခြဲႏွင့္အတူပါလာသည့္ ဆက္သား( စာပို႕သမား) ရဲေဘာ္သည္ စာတစ္ေစာင္အား ဗိုလ္ၾကီးေအာင္ျပည့္အားေပး၍ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားေလေတာ့သည္။
"ဟာ...ဟ။ စာသာေျပာတာ စာအိပ္က အၾကီးသားပါလား? မဟုတ္မွလြဲေရာ ေနာက္တန္းမွာ အစ္မက အစ္ကိုၾကီး ျပန္လာရင္ မဂၤလာတန္းေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ ဖိတ္စာပါတစ္ခါတည္း ရိုက္ၿပီးသား ျဖစ္ေနၿပီထင္တယ္။ အစ္မကေတာ့ ပိုင္သကြာ...ဟာ...ဟ" ရာဇာမွ စ ေဖာက္ေလသည္။
"မင္းကလဲ အဲ့ေလာက္ဘယ္က မလဲ အစ္ကိုၾကီးေနာက္တန္းျပန္ေရာက္တာနဲ႕ တပ္ရင္းမွဴးၾကီး အဘလင္းထက္ ကိုေတာင္ ခြင့္မေတာင္းႏိုင္ပဲ အခန္းအနား၀တ္စံု ၀တ္ၿပီးတစ္ခါတည္း မဂၤလာခန္းမတန္းေျပးရမွာ ျမင္ေယာင္ ေသးသေဟ့...။ ဟား...ဟား။" သေကာင့္သား ေမာင္မ်ိဳးမွလည္း အားက်မခံ ခြင္ထဲ၀င္တုန္း တပ္ခြဲမွဴးအား သမေေလေတာ့သည္။
" ေအးပါကြာ မင္းတို႕ေျပာတဲ့ အတိုင္းျဖစ္ပါေစလို႕ ငါဆုေတာင္းပါတယ္..။ ဟဲ..ဟဲ။ ကဲ ကဲ မင္းတို႕လည္း ရဲေဘာ္ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာစစ္ေဆးၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္မွဳကိစၥနဲနဲ စစ္ေဆးလိုက္အံုး။ အေၾကာင္းထူး ရွိရင္သတင္းပို႕"
" သြားပါ အစ္ကိုၾကီးရာ သြားပါ။ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္သာ ေအးေအးေဆးေဆး စာသြားဖတ္ပါ။ အခုမွ ကြ်န္ေတာ္တို႕ကို အတင္းႏွင္လႊတ္မေနပါနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕က အကင္းပါးပါတယ္....။ ဟား...ဟား" အခုမွ ဒင္းတို႕ ႏွစ္ေကာင္ ေတာ္ေတာ္အတိုက္အေဖာက္ ညီေနၾကေလဟုသာ ဗိုလ္ၾကီးေအာင္ျပည့္တစ္ေယာက္ ေတြးေနမိပါ ေတာ့သည္။
" ဟာ...မင္းတို႕ကေျပာေလ ဆိုးေလပဲ လစ္ေတာ့ကြာ ေဟ့ေကာင္ေတြ ျမန္ျမန္။" ဟုေျပာရင္း ဗိုလ္ၾကီးေအာင္ျပည့္တစ္ေယာက္ သူ႕အတြက္ ျပင္ဆင္ေပးထားသည့္ တဲငယ္ေလး အတြင္းသို႕ ၀င္ခဲ့ေလသည္။
" ေဟ့ေကာင္...ရာဇာ ...။ တို႕အစ္ကိုၾကီးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနပံုပဲေဟ့"
" သူေပ်ာ္ေတာ့ ငါတို႕လည္း ၾကည္ႏူးရတာေပါ့ကြာ။ စစ္ေျမျမင္မွာ အျမဲတမ္း ရြပ္ရြပ္ခြ်န္ခြ်န္နဲ႕ ေအာင္ပြဲဆင္ႏိုင္ခဲ့ တဲ့ တို႕အစ္ကိုၾကီး ဒီတစ္ပြဲမွာလည္း ေအာင္ျမင္မယ္ဆိုတာ ငါယံုၾကည္ပါတယ္ ေမာင္မ်ိဳးရာ"
အခန္း (၂)
" ဒိုင္း...."
တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးသည္ ျပင္းထန္ေသာ ေကာ္ဒိုက္ယမ္းအား ေပါက္ကြဲသံေၾကာင့္ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္သြားပါေတာ့သည္။ ၿငိမ္သက္ေနေသာ အေျခအေနသည္ ျပန္လည္ရွဳပ္ေထြးသြားေလေတာ့ သည္။ အခ်ိဳ႕ ရဲေဘာ္မ်ားလည္း ဆိုင္ရာေနရာမ်ားတြင္ အျမန္ဆံုးေနရာ ယူထားၿပီး ျဖစ္ေလသည္။ သို႕ေသာ္ ေသနတ္သံသည္ တစ္ခ်က္သာၾကားၿပီး အရာအားလံုးသည္ ပံုမွန္အတိုင္း ျပန္လည္ ၿငိမ္သက္သြားပါေတာ့သည္။ အားလံုးမွင္တက္သြားရာမွ မၾကာလိုက္ေသာ အခ်ိန္စကၠန္႕၏ ေသးငယ္လြန္းေသာ အစိတ္အပိုင္းအတြင္း အားလုံး ျပန္လည္ အသက္၀င္သြားခဲ့ပါတယ္။
" ဆရာၾကီး ေစာအယ္ဒို....။ " ေမာင္မ်ိဳး အသံကုန္ဟစ္ေခၚေလသည္။
တပ္ခြဲအရာခံဗိုလ္ ဆရာၾကီး ေစာအယ္ဒိုလည္း ေမာင္မ်ိဳးႏွင့္ ရာဇာ ရွိရာသို႕ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေရာက္ရွိလာရာ...
"ေသနတ္သံက စခန္းတြင္းကဗ်...။ က်ည္ရွင္းရင္း က်ည္ဆံထြက္သြားတာပဲ...။ ဘယ္ရဲေဘာ္လည္း ကြ်န္ေတာ့္ဆီ အခုေခၚခဲ့..."
တပ္ခြဲအရာခံဗိုလ္ၾကီးမွာ အလြန္တုန္လွဳပ္ေသာေလသံျဖင့္
" ဗိုလ္ၾကီး ရဲေဘာ္ေတြ က်ည္ရွင္းရင္း က်ည္ထြက္တာမဟုတ္ပါဘူး...။ ကြ်န္ေတာ့္အထင္ ေသနတ္သံထြက္လာတဲ့ ေနရာက..." ဟု ဆိုရင္း သူ႕မ်က္လံုးမ်ားသည္ စခန္းအတြင္းရွိေနရာ တစ္ခုသို႕ေရာက္ရွိသြားရာတြင္ ေမာင္မ်ိဳးႏွင့္ ရာဇာတို႕လိုက္ၾကည့္ရာ...။ ၎တို႕၏ ရင္ထဲတြင္ "ဒိန္း" ဆိုေသာေစာင့္တက္လာသည့္ ရင္ခုန္သံတစ္ခ်က္ႏွင့္ အတူ တပ္ခြဲအရာခံဗိုလ္ၾကီး၏ အၾကည့္တို႕ ရပ္တန္႕ရာေနရာသို႕ မည္သို႕ေရာက္ရွိမွန္း မသိေရာက္ရွိၿပီး ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။
"ဟာ............!!!!!!!!!!!!!!!!!"
အခန္း (၃)
မဂၤလာေန႕ရက္ကား ေရာက္ရွိၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ၾကီးမားထည္၀ါေသာ ဟိုတယ္တစ္ခု၏ေရွ႕တြင္ လူမ်ား၊ ကားမ်ား ျဖင့္ ျပည့္ႏွက္လွ်က္ရွိပါေတာ့သည္။ ယခုကဲ့သို႕ မဂၤလာရွိေသာ အခ်ိန္တြင္ ကာယကံရွင္မ်ား မေျပာႏွင့္ ၾကြေရာက္ ခ်ီးျမွင့္ၾကေသာ ပိရိတ္သတ္အေပါင္းႏွင့္ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ျမင္မိသူတိုင္းပင္ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳမ်ားကူးဆက္ ႏိုင္ေသာ အေနအထားျဖစ္ပါသည္။ ခန္းမအတြင္းတြင္လည္း သတို႕သားႏွင့္ သတို႕သမီးတို႕သည္ ေပ်ာ္ရႊင္ျပံဳးခ်ိဳ ေသာ မ်က္ႏွာမ်ားျဖင့္ တက္ေရာက္လာၾကည္သည့္ ဧည့္သည္ အေပါင္းအားလိုက္လံ ဧည့္ခံလ်က္ရွိပါေတာ့ တယ္။ အဆက္မျပတ္ ေပၚလာလိုက္၊ တစ္ခါတစ္ရံ ေပၚလာလိုက္ျဖစ္ေနသာ တစ္ဖ်က္ဖ်က္ထေနသည့္ ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ ကင္မရာတို႕မွ အလင္းေရာင္မ်ားသည္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနေသာ သတို႕သားႏွင့္ သတို႕သမီးတို႕ အား ဂုဏ္ျပဳသည့္အေနျဖင့္ ေကာင္းကင္မွ ၾကယ္မ်ားတျဖဳတ္ျဖဳတ္ ေၾကြက်ေပးေနသည့္အလားပင္ ရွိပါေတာ့ တယ္။
အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုတိုင္ေသာအခါတြင္ ထိုတစ္ခမ္းတစ္နားရွိခဲ့ေသာ ဧည့္ခံပြဲခန္းမၾကီးသည္လည္း သဘာ၀တ ရား တို႕၏ထံုးစံအတိုင္း ျပန္လည္ၿငိမ္သက္ကာ ေျခာက္ေသြ႕သြားခဲ့ ျပန္ေလၿပီ...။ ဧည့္သည္မ်ား တေျဖးေျဖးႏွင့္ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားခဲ့ရာ အားလံုးျပန္သြားခ်ိန္တြင္ သတို႕သားႏွင့္ သတို႕သမီးတို႕၏ လိုက္လံ ဧည့္ခံေပးရျခင္း အစီအစဥ္သည္လည္း ဆံုးခန္းတိုင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
အစီအစဥ္မ်ားအားလံုး ၿပီးဆံုး၍ သတို႕သား၊သတို႕သမီးတို႕သည္ ႏွစ္ဖက္မိဘမ်ား ျခံရံကာ ၎တို႕အား မဂၤလာခရီးဦး ၾကိဳဆိုကာပို႕ေဆာင္ေပးမည့္ ေမာ္ေတာ္ကား ရပ္နားရာသို႕ ေလွ်ာက္လွမ္းလာခဲ့ၾကစဥ္...
"ခဏေလာက္ ခြင့္ျပဳပါခင္ဗ်ာ" ယဥ္ေက်းစြာ ေျပာဆိုလိုက္ေသာ လူငယ္ႏွင့္ ၎၏ေဘးမွ ပါလာေသာ လူငယ္ တစ္ေယာက္အားၾကည့္ရင္း အားလံုး အမွတ္မထင္ ရပ္တန္႕လိုက္ၾကပါတယ္။
" ကြ်န္ေတာ္တို႕ အစ္မတို႕ရဲ႕ မဂၤလာေဆာင္အတြက္ လက္ဖြဲ႕ပစၥည္းလာေပးတာပါ။ ဒီလက္ေဆာင္ဟာ အစ္မတို႕ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ရမယ့္ ဘ၀ခရီးအတြက္ အထူးကို အမွတ္တရျဖစ္ေစမယ့္ လက္ဖြဲ႕ ပစၥည္းေလးပါ။ အင္း....။ တိတိက်က်ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အစ္မနဲ႕အစ္ကိုတို႕...အင္းေလ အထူးသျဖင့္ အစ္မ အတြက္ အရမ္းေမွ်ာ္လင့္ခဲ့၊ လိုခ်င္ခဲ့တဲ့ လက္ဖြဲ႕ပစၥည္းေလးလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေရာ့ပါအစ္မ...။ လက္ေဆာင္ေလးက ေသးေသးေလးပါ။ ေက်းဇူးျပဳ၍ ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ အခုဖြင့္ၾကည့္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။"
"ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္...။ ကြ်န္မဖြင့္ၾကည့္လိုက္ပါမယ္...။ ဒါေပမယ့္ ဒီလက္ေဆာင္က ေမာင္ေလးတို႕ ေပးတာလား။ ေမာင္ေလးတို႕ ေပးတာဆိုရင္ေတာ့ စိတ္မရွိပါနဲ႕ အစ္မ ေမာင္ေလးတို႕ကို မသိတဲ့အတြက္ ခြင့္လႊတ္ပါ။"
"ရပါတယ္ အစ္မ။ ဒီလက္ဖြဲ႕ေလးဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေပးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္သူေပးတယ္ဆိုတာကို အစ္မဖြင့္ၾကည့္ၿပီးတဲ့အခါ သိပါလိမ့္မယ္။ သြားလိုက္ပါအံုးမယ္ ခင္ဗ်ာ...။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ကို ခြင့္ျပဳပါအံုး။"
ဇာတ္သိမ္း
"ေမ" လည္း လူငယ္ႏွစ္ေယာက္ေပးသြားေသာ လက္ဖြဲ႕ဘူးေလးအား သူတို႕ေက်ာခိုင္းသြားသည္ႏွင့္ ေျဖးညွင္း စြာ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္မိပါတယ္။ တစ္ကယ္ပင္ သူမတို႕ သတို႕သား၊ သတို႕သမီးႏွစ္ေယာက္အတြက္ အမွတ္တရ ျဖစ္ေစေလာက္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ သူမ၏သစၥာမရွိမွဳကို တစ္သက္စာ ဂုဏ္ျပဳထားျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။
"ခင္ဗ်ားလက္ထဲကို ဒီလက္ေဆာင္ေလးေရာက္ရွိခဲ့ၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္
အခုခ်ိန္မွာ တမလြန္ကိုေရာက္ရွိေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ အစ္ကိုၾကီး
ဗိုလ္ၾကီးေအာင္ျပည့္ တစ္ေယာက္ ေက်နပ္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႕
ကြ်န္ေတာ္တို႕ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ အစ္ကိုၾကီးအတြက္
ေနာင္ဘ၀မ်ား ရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္လည္း ယခုဘ၀လို ခ်စ္သူတစ္ေယာက္၏ သစၥာမဲ့စြာ
စြန္႕ျပစ္ျခင္းခံရေသာ အျဖစ္မ်ိဳးမၾကံဳေတြ႕ႏိုင္ပါေစနဲ႕လို႕ ဆုေတာင္းရင္း...။
ဗိုလ္ရာဇာ၊ ဗိုလ္ေမာင္မ်ိဳး"
ဟူေသာစာသားအား သူမ လြန္ခဲ့ေသာ ၆ လခန္႕က ေရွ႕တန္းတြင္ေရာက္ရွိေနသည့္ သူမ၏ခ်စ္သူ ဗိုလ္ၾကီးေအာင္ျပည့္အား ေပးပို႕ခဲ့သည့္ ယခုက်င္းပသည့္ သူမ၏မဂၤလာေဆာင္ဖိတ္စာေပၚတြင္ေရးထားေသာ မွတ္ခ်က္ႏွင့္အတူ.......
၉မမ (9 millimeter) ယူဂိုစလားဗီးယားႏိုင္ငံထုတ္ Para အမ်ိဳးအစား ပစၥတိုေသနတ္၏ က်ည္ခြံတစ္ခုသာ......။
p.s- စိတ္ကူးယဥ္မွဳ တစ္ခုသာျဖစ္ပါေၾကာင္း....။
