ေပါက္ကြဲျခင္း...

မေက်နပ္ရင္
ရုိက္သတ္လိုက္
မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ေတာ့
ငါ့ကို အဆိပ္လာလာ မခတ္နဲ႕...။

လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ၿပီးမွ
ဒီေလာက္ေလးေတာင္ နားမလည္ေပးႏုိင္ဘူးလား
ဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႕
ငါ့နားေတြကို မုဒိန္း လာလာမက်င့္နဲ႕....။

ငါ့အတၱကို ငါကိုယ္တိုင္ ခံုရုံးတင္
ေသဒဏ္ခ် ၾကိဳးမိန္႕ ေပးၿပီတာေတာင္ မေက်နပ္ေသးရင္
လာ...
ငါ့၀ိဥာဥ္ကိုပါ တစ္သက္လံုး ခ်ဳပ္ထားလိုက္...။

ဒါမွ မေက်နပ္ေသးရင္လဲ
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္သာ
ေလာင္တိုက္ထဲ ၀င္ၿပီး
အဆံုးသာ စီရင္လိုက္ေတာ့....။ ၾကားလား..?

မွတ္ခ်က္။ ။ စကားလံုးမ်ား ၾကမ္းတမ္းသည္ဟု ထင္ပါက သည္းခံေပးၾကပါရန္။

အစမရွိေသာေၾကာင့္ အဆံုးမရွိပါ...

"ပလံု..."
သြား....ျပန္ၿပီ
ငါ့အိပ္မက္တစ္ခု။

ေနအထြက္မွာ
ေရႊခြက္နဲ႕ခံဖို႕ မေျပာနဲ႕
တစ္ရက္စာ ဘ၀တစ္ခုကို သစ္ဖို႕
ေရခြက္ေတာင္ မနည္းရွာေနရတယ္။

ခဏခဏ တိုက္စားတာခံရလို႕
ငါ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကမ္းေျခက
ေက်ာတစ္ခင္းစာေတာင္
မက်န္ေတာ့ပါလား။

အိပ္မက္ေတြ ပိုးစိုးပက္စက္
အရည္ေပ်ာ္ေနတာမ်ား
ငါ့ကိုငါ မွန္ထဲေတာင္ မၾကည့္ရဲေတာ့ဘူး။

တိုက္ပြဲတစ္ခု စမယ္မွ
မၾကံေသးဘူး
ငါ့ဘ၀ေတြက အံဖက္စို႕ေနၿပီ
ကဲ...ငါဘာဆက္လုပ္ရမလဲ။

ေနာက္ဆံုးစုပ္ကိုင္ခဲ့တဲ့
ေကာက္ရိုးတစ္မွ်င္က
ငါ့ကိုျပံဳးၿပီးေျပာတယ္...

" မင္းစြဲလိုက္တဲ့ ငါကေကာက္ရိုးတစ္မွ်င္
မဟုတ္ဖူး...ဘ၀တစ္ခုလံုးကို ဖ်က္ဆီးမယ့္
ဗံုးတစ္လံုးရဲ႕ စနက္ၾကိဳး.." တဲ့

ဘာေျပာျခင္က်ေသးလဲ..?
ကဗ်ာက ဆံုးေနၿပီ....။ ။