ေပးစာ....

သို႕........

..............အတိတ္

ငါသတိရျခင္းမ်ားစြာနဲ႕ စာေရးလိုက္တယ္ကြာ...။ မင္း အရာရာအဆင္ေျပမယ္လို႕ ငါထင္ပါတယ္...။ ငါလား? ငါက ေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း ေျပာရရင္ေတာ့ "ဒီလိုပါပဲ".... ေပါ့ကြာ ! ဘာလိုလိုနဲ႕ မင္းနဲ႕ငါေတာင္ မေတြ႕တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ခဲ့ၿပီပဲ...။ အတိအက်ဆုိရင္ ငါတို႕ ဗဟိုအမ်ိဳးသမီးေဆးရံုမွာ စၿပီးလမ္းခြဲခဲ့ကတည္းကေပါ့...။ အင္း ၂၄ ႏွစ္ေလာက္ ေတာ့ ရွိၿပီထင္တာပဲ...။ အမွန္က ငါမင္းကို သတိရေနတာၾကာပါၿပီ...။ စာလည္းေရးခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီ...။ ဒါေပမယ့္ ကြာ...။ အဲ...။ ဒါေပမယ့္ဆိုလို႕...။ အရာရာတိုင္းမွာ ဒါေပမယ့္ဆိုတာ ရွိတယ္ဆိုတဲ့ ငါေျပာခဲ့ ဖူးတဲ့စကား ကိုၾကားၿပီး သက္သက္ ဆင္ေျခေပးေနတာပါဆိုတဲ့ အျပံဳးမ်ိဳးနဲ႕ေတာ့ မျပံဳးလုိက္နဲ႕ဦး...။ တကယ္ကို မအားဘူးကြာ...။ လက္ရွိအခ်ိန္မွာ ငါ, ကေနရတဲ့ ဘ၀ရဲ႕ဇာတ္ကြက္ေတြက တစ္ကြက္ထက္ တစ္ကြက္ပိုပိုၿပီး ရွဳပ္ ေထြး ဆန္းက်ယ္လာေနေတာ့ ခက္သားလားကြာ...။ ဒါေတြကို မင္းလည္း သိသင့္သေလာက္ေတာ့ သိမယ္လို႕ ငါထင္ပါတယ္...။

ခုန္ခ်လိုက္ေတာ့
သတိရျခင္း ေခ်ာက္ကမ္းပါးက
ႏွလံုးသားထိေအာင္ နက္ေလရဲ႕...။
BLACK DREAM

ဒါေတြထားလိုက္ပါကြာ...။ ငါအဓိက ေျပာခ်င္တာက အဲ့ဒီ့အေၾကာင္းေတြ မဟုတ္ဘူး...။ တကယ္ပါကြာ...။ မင္းနဲ႕ ငါ အတူတူရွိခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ငါအရမ္းသတိရတယ္...။ မင္းဟာ ငါ့အတြက္ေတာ့ ဘ၀မွာ ဘယ္လိုမွ ေဖ်ာက္ ဖ်က္ျပစ္လို႕မရႏိုင္တဲ့ အမွတ္တရမ်ားစြာကို ေပးခဲ့တဲ့ေကာင္ပါ။ မင္းနဲ႕အတူရွိခဲ့တဲ့ အခိ်န္အခ်ိဳ႕မွာ ငါမ်က္ရည္ ေတြက်တဲ့အထိ ငိုခဲ့ဖူးတယ္...။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း မ်က္ရည္ေတြ ထြက္တဲ့အထိ အားရပါးရ ရယ္ေမာခဲ့ ၾကဖူးတယ္...။ ငါေမ့ပါဘူးကြာ...။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း ငါျပန္စဥ္းစားမိတယ္...။ မ်က္ရည္ေတြက်ခဲ့တာျခင္း အတူတူ လူေတြဘာေၾကာင့္မ်ား နာၾကည္းခ်က္ေတြနဲ႕ ၀မ္းနည္းစရာေတြကိုပဲ ပိုပို သတိရမိေနၾကလဲမသိပါဘူး? အင္းေလ...။ ဒါကလည္း လူေတြရဲ႕ ပင္ကိုယ္ ေမြးရာပါ အဆိုးျမင္တတ္တဲ့ စိတ္တစ္ခုေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္မွာပါ...။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ငါတို႕တစ္ေတြ အတူတကြ ခံစားခ်က္အစစ္ေတြကို ထုလုပ္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာကေတာ့ ဘယ္သူမွ ျငင္းလို႕ မရပါဘူး...။

တကယ္ေတာ့
သတိဆိုတာ...
ဘ၀နဲ႕ရင္းၿပီး အာမခံထားရတဲ့
မ်က္မွန္ တစ္လက္ေပါ့...။
BLACK DREAM

အရင္တစ္ေန႕ကေတာင္ မင္းရဲ႕ ညီအငယ္ဆံုးေကာင္ေတြ ျဖစ္တဲ့ "မေန႕က" နဲ႕ "ဟိုတစ္ေန႕က" ကို ငါ အမွတ္ တမဲ့ေတြ႕လိုက္ေသးတယ္...။ ဒီေကာင္ေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ေျပာင္းလဲ သြားၾကၿပီေနာ္...။ ငါတုိ႕ေတြ စေတြ႕ တုန္းက ဒီေကာင္ေတြ ေမြးေတာင္ မေမြးေသးဘူး...။ အခုေတာ့လည္း ေတာ္ေတာ္ေတာင္ အရြယ္ေရာက္ေနၾက ၿပီ..။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါတယ္ကြာ...။ စကၠန္႕နဲ႕အမွ် ေျပာင္းလဲေနတဲ့ ဒီေလာကၾကီးထဲမွာ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းလဲတာ ဆိုလို႕ ေျပာင္းလဲျခင္းတစ္ခုပဲ ရွိတယ္မလား...။ ထံုးစံအတိုင္း တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ "ဒါေပမယ့္" ေပါ့ကြာ...။ အဲ့ဒီ့ ေျပာင္းလဲျခင္းကိုယ္တုိင္ကေရာ တစ္ေန႕ေန႕မွာ မေျပာင္းလဲႏိုင္ဘူးလို႕ မင္းအာမခံႏိုင္ပါ့မလား? ငါကေတာ့ ဒီေကာင့္ကို သတိလက္လႊတ္နဲ႕ လႊတ္မထားပဲ နဲနဲေတာ့ေစာင့္ၾကည့္ဖုိ႕ လိုမယ္လို႕ထင္တယ္...။

တစ္ကယ္ေတာ့ (လြမ္းဆြတ္) သတိရျခင္းဆိုတာ
အတိတ္နဲ႕ ပစၥဳပၸန္
တစ္ထပ္တည္းက်သြားတဲ့
ခပ္ပါးပါး အခ်ိန္ကာလေလး တစ္ခုေပါ့...။
BLACK DREAM

ေျပာင္းလဲျခင္းအေၾကာင္း ေျပာေတာ့ ငါတစ္ခုသတိရမိတယ္..။ မင္းမွတ္မိဦးမလားေတာ့ မသိဘူး...။ မင္းနဲ႕ ငါနဲ႕ အၾကီးအက်ယ္ ျငင္းခံုခဲ့ၾကရတဲ့ဟာတစ္ခုေလ...။ မွတ္မိမွာပါ...။ အနိစၥ သေဘာတရားနဲ႕ ပတ္သတ္ၿပီးေတာ့ေလ။ အဲ့ဒီ့တုန္းက ငါကေျပာတယ္...။ "ေလာကမွာ ရွိတဲ့အရာေတြဟာ ဘယ္အရာမွ မျမဲဘူး..။ အားလံုးဟာ ျဖစ္ၿပီးရင္၊ ပ်က္တယ္...။ ပ်က္ၿပီးရင္... လႊင့္ျပစ္တယ္...( အဲမွားလို႕) ပ်က္ၿပီးရင္.....ျပန္ျဖစ္တယ္။ ဒီလိုေတြ အျဖစ္နဲ႕အပ်က္ ဆိုၿပီး အျမဲတမ္း လည္ပတ္ေနလို႕ အနိစၥသေဘာ တရားဆိုတာ တည္ရွိေနတာ" ........ လုိ႕ေျပာေတာ့ မင္းက "ဟုတ္တယ္ေလ" လို႕ ျပန္ေျပာတယ္။ ဒါနဲ႕ ငါက ဆက္ေျပာတယ္..။ "ဟုတ္ၿပီ ဒါဆို...။ ေလာကမွာ အဲ့ဒီ့အရာေတြ အျမဲတမ္း ျဖစ္၊ ပ်က္ေနသေရြ႕ ဒီအနိစၥ သေဘာတရားၾကီးက အျမဲတမ္းတည္ရွိေနမွာေပါ့...။ သူမ်ားေတြၾကေတာ့ ျဖစ္လိုက္၊ ပ်က္လိုက္နဲ႕ သူၾကေတာ့ သူမ်ားေတြ ျဖစ္၊ ပ်က္ေနသမွ် ဘယ္ေတာ့မွ မပ်က္စီးေတာ့ဘူးေပါ့ ? ဒါဆို သူကိုယ္တိုင္က နာမည္ယူၿပီး ေခါင္းခံထားတဲ့ ဒီသေဘာတရား(သဘာ၀ၾကီး) ကို သူကိုယ္တုိင္ၾက လုိက္မလုပ္ပဲ ေဖာက္ဖ်က္ရာ ေရာက္မေနဘူးလား?"

"မင္းလည္း ငယ္ငယ္တုန္းက သိပၸံဘာသာတြဲမွာ အမွား၊ အမွန္ ေရြးရတဲ့ ဓမၼဓိဌာန္ ေမးခြန္းေတြ ေျဖခဲ့ဖူးမွာေပါ့...။ ဆိုလိုတာက သိပၸံသေဘာတရားနဲ႕ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ၉၉ ခုေသာအရာ ေတြ အတြက္မွန္ေနပါေစ။ က်န္တဲ့ တစ္ခု အတြက္မွားေနတယ္ ဆိုတာနဲ႕ ငါတုိ႕ အမွားလို႕ သတ္မွတ္ၿပီး အေျဖေနရာမွာ အမွားကို ထည့္ရတယ္မလား...? ဒါဆိုရင္ တစ္ေလာကလံုးအတြက္ မွန္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ဒီအနိစၥ သေဘာ တရားၾကီးက သူကိုယ္တိုင္အတြက္ က် ေတာ့ မွားမေနဘူးလား? ဒီလိုဆို ဒီသေဘာတရားၾကီးက အျပည့္အ၀မွန္တယ္လို႕ ငါတို႕ ေျပာႏိုင္ၾကပါအံုးမလား? ဒါဆို ငါတို႕ ထည့္ရမယ့္ အေျဖက.....?" မွတ္မိပါေသးတယ္ အဲ့ဒီ့တုန္းက မင္းျပန္ေျပာတဲ့စကား "ဒိဌိ! ေျမျမိဳမဲ့ ေကာင္တဲ့" ...။ ငါျပန္ေျပာတာေရာ မွတ္မိလား? "ဟေကာင္မွားေနတယ္...။ ဒိဌိ ဆိုတာ ျမန္မာလို အျမင္လို႕ပဲ အဓိပၸါယ္ရတယ္...။ မိစာၦဒိဌိ ဆိုမွ မင္းေျပာခ်င္တဲ့ ဆိုလိုရင္းကို ေရာက္မွာကြ...!" ဆိုၿပီးေတာ့ေလ။

မင္းနဲနဲ ေခါင္းရွဳပ္သြားၿပီထင္တယ္...။ ထားလိုက္ပါကြာ...။ အဲ့ဒီ့အနိစၥသေဘာတရားၾကီးက ဒီဘက္ေခတ္ၾကီးထဲ မွာ ကုန္ေစ်းႏွဳန္းေလာက္ အေရးပါေတာ့တာမွ မဟုတ္တာ...။ ငါက သတိရလို႕ အမွတ္တရ ျပန္ေျပာျပတာပါ...။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လဲ ဒီလိုပဲေပါ့ အေဟာင္းေတြ ျပန္ေျပာရင္...။ အစုတ္ေတြ ျဖစ္သြားတာေပါ့...။ အံမယ္...။ ေဟ့ေကာင္ မင္းမရယ္နဲ႕..! ငါ အေကာင္းေျပာတာ...။ အေဟာင္းေတြကို ျပန္ေျပာ၊ ျပန္သံုးမွေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ အသစ္ျဖစ္လာႏိုင္စရာ အေၾကာင္းရွိေတာ့လို႕လဲ...။ ျဖစ္ျခင္းျဖစ္ ေဟာင္းရာကေန စုတ္သြားဖို႕ပဲ ရွိေတာ့တယ္ မလား..? အဲ့ဒါ ခက္တာ တစ္ခါတစ္ေလ ငါတို႕ ေခါင္းေတြနဲ႕ စဥ္းစားမဲ့အစား ေျခေထာက္ေတြနဲ႕ ေျပာင္းၿပီးေတြး သင့္တယ္...။ အဲ့ဒီ့လို ေျခေထာက္ေတြနဲ႕ ငါတို႕ရဲ႕ အေတြးအေခၚေတြက ေအာက္ေျခကစၿပီးေတြးတတ္လာမယ္ ဆိုရင္ အခုလက္ရွိ ထက္ပိုၿပီး အေျခခိုင္မာ၊ တန္ဖိုးရွိတဲ့ အေတြးအေခၚေတြ ထြက္မလာႏိုင္ဘူး လို႕ မင္းေျပာႏိုင္ မလား? မယံုမရွိနဲ႕ ဒီေခတ္ၾကီးမွာ ေျခေထာက္နဲ႕ေတြးတဲ့ေကာင္ေတြက ေခါင္းနဲ႕ေတြးတဲ့ ေကာင္ေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္ ေနၿပီကြ! မင္းဘာသိလို႕လဲ...? အဲ့ဒီ့လူေတြက ေတာ္ရံုပညာရွင္ေတြ မဟုတ္ဘူး...။ ေတာ္ေတာ္ေလးစား ဖို႕ ေကာင္းတဲ့သူေတြကြ...။ ဟြန္း!

တကယ္ေတာ့ ဘ၀ဆိုတာ
"ကြက္လပ္ျဖည့္ပါ" ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္က
အေပါက္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ ေမးခြန္းတစ္ခုေပါ့...။
BLACK DREAM

ငါလည္း စာေရးခ်င္လြန္းလို႕သာ ေရးေနရတာဆိုေတာ့ စိတ္ေတြက ေတာင္ေရာက္လိုက္၊ ေျမာက္ေရာက္လိုက္ နဲ႕ စာေတြက အဆီအေလွ်ာ္တည့္ခ်င္မွလည္း တည့္မယ္...။ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္သာ ျဖည့္ေတြးလိုက္ကြာ...။ ေလာကမွာ ျဖည့္ေတြးေပးႏိုင္တဲ့ ပညာရပ္ (သို႕မဟုတ္) အသိတရား (သို႕မဟုတ္) အသိဥာဏ္ (သို႕မဟုတ္) အရည္အခ်င္း တစ္ရပ္ဆိုတာလည္း မျဖစ္မေန ရွိကိုရွိေနသင့္တဲ့ အရာတစ္ခုပဲ မဟုတ္လား...။ နားရွဳပ္သြားသ လား? မင္းနားလည္ေအာင္ အလြယ္ဆံုးနဲ႕ အရွင္းဆံုး ဥပမာတစ္ခုေပးမယ္ကြာ...။ ဥပမာ...။ ျဖည့္ေတြးေပးတတ္ တဲ့ စိတ္သာမရွိဘူးဆိုရင္ ဟိုႏိုင္ငံကြာ..။ ဘယ္ႏိုင္ငံလဲမသိဘူး..။ ငါ့ႏွယ္ ပါးစပ္ဖ်ားေလးတင္...။ ေအးကြာ..။ ထားလိုက္...။ အဲ့ဒီ့ႏိုင္ငံရဲ႕ ရုပ္ရွင္ေလာက ဆိုတာ တိမ္ျမဳပ္သြားတာ ၾကာေရာေပါ့...! ဒီေလာက္ဆို မင္းသေဘာ ေပါက္ပါၿပီ...။

ငါတို႕လည္း ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး ျဖည့္လိုက္ရတဲ့ အေပါက္ေတြကြာ...။ ငါတို႕က အေပါက္ေတြ လိုက္ျဖည့္လိုက္။ အေပါက္ေတြက ငါတုိ႕ကို လိုက္ျဖည့္လိုက္...။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ငါတို႕နဲ႕ ဘ၀ေတြနဲ႕...။ ဘ၀ေတြနဲ႕ အေပါက္ေတြနဲ႕....။ အေပါက္ေတြနဲ႕ ငါတို႕နဲ႕....။ ဘယ္သူက ဘယ္သူ႕ကို ျဖည့္ေနမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး ကြာ...။ တစ္ခါတစ္ ေလေတာ့လည္း ငါတို႕ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႕ ျဖည့္ၾကတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ အသိတရားေတြနဲ႕ ျဖည့္ၾကတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ထင္ရာျမင္ရာ နံၾကားေထာက္ၿပီး ျဖည့္တာလည္း ရွိတာေပါ့...။ တတ္ႏိုင္ဖူးေလ...။ အေရး ၾကီးတာက အေပါက္ေတြ ျပည့္သြားဖို႕ပဲ မဟုတ္လား...? ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ့ မနက္ျဖန္တိုင္းမွာ ငါတို႕ ျဖည့္ရမယ့္ အသစ္အသစ္ေသာ အေပါက္ေတြ ရွိေနအံုး မယ္ဆိုတာပဲ....။

ေၾသာ္...။ ဒါနဲ႕ အခုမွ သတိရတယ္...။ မနက္ျဖန္ဆိုလို႕....! ငါမင္းကို "မနက္ျဖန္" အေၾကာင္းေျပာျပရအံုးမယ္..။ ဒီေကာင္ၾကီးလဲ မင္းနဲ႕ငါ့လုိပါပဲ...။ ငါတို႕စၿပီးလမ္းခြဲခဲ့ၾကတဲ့ ေန႕ကတည္းက မေတြ႕တာ...။ ဒီေကာင္ၾကီးနဲ႕ဆို ပို ေတာင္ ဆိုးဦးမယ္...။ ငါတို႕လမ္းမခြဲခင္ ထက္တစ္ရက္ေတာင္ ပိုေစာၿပီး ဒီေကာင္ၾကီးနဲ႕ ခြဲခဲ့ရတာေလ...။ ဒီေကာင္ၾကီးအေၾကာင္းေတာ့ ေျပာမေနပါနဲ႕ကြာ...။ အခုဆို ဒီေကာင္က ေလာကၾကီးထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ကို အေရးပါ အရာေရာက္တဲ့ ဆရာၾကီး ျဖစ္ေနၿပီကြ...။ လူေတြရဲ႕ ႏွဳတ္ဖ်ားတိုင္း၊ အိပ္မက္တိုင္းမွာ ဒီေကာင္ၾကီးက တကယ့္ ဆရာၾကီးပဲ...။ ဘာေၾကာင့္မွန္းေတာ့ မသိပါဘူးကြာ အားလံုးက သူ႕ကိုဆို ေတာ္ေတာ္ရွိန္ၾကတယ္ကြ။ အလကားပါ...။ အဲ့ဒီ့ ရွိန္တယ္ဆိုတဲ့ စကားက ဒီေကာင္သူ႕ဘာသာ မာန္တက္ လို႕ေျပာတာ...။ အမွန္က လူေတြ က ဒီေကာင့္ကို ရႊ႕ံေၾကာက္ၾကီး ျဖစ္ေနတာကြ...။

တစ္ကယ္ေတာ့ ကံၾကမၼာဆိုတာ
လူေတြ ကိုယ့္အျပစ္ကိုယ္ ၀န္မခံခ်င္လို႕
စြန္႕ျပစ္လိုက္တဲ့ အျပစ္ေတြ စြန္႕ျပစ္ရာ
အမွိဳက္က်င္းၾကီး တစ္ခုေပါ့...။
BLACK DREAM

သိတယ္မလား...။ ဒီေကာင့္မွာက လူေတြေသမတတ္ေၾကာက္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ကံၾကမၼာဆိုတဲ့ အရာၾကီးကို ခ်ဳပ္ကိုင္ ႏိုင္ခြင့္ရွိေနတယ္ေလ...။ ဒီေတာ့လည္း လူေတြက ဒီေကာင့္ကို ေၾကာက္ၿပီေပါ့ကြာ...။ လူေတြက နဂိုကတည္းက အားငယ္တတ္ရတဲ့ၾကား...။ သူေရာက္လာေတာ့မယ္ဆိုတာနဲ႕...။ ဘာေတြမ်ား ျဖစ္လာမေလလဲဟဲ့ ဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ႕တင္ သူ႕ကို ေတာ္ေတာ္ ေၾကာက္ေနၾကၿပီ...။ ဒီေကာင္ကလည္း သိတဲ့အတိုင္းပဲ...။ ငယ္ငယ္က အက်င့္ေပ်ာက္တာမဟုတ္ဖူး...။ ေၾကာက္ပါတယ္ဆိုေလ...။ ျဖဲေခ်ာက္ေလပဲေလ...။ ဘယ္သူသင္ေပးလိုက္မွန္းမ သိတဲ့ မ်က္လွည့္ပညာ ဒီေကာင္တတ္ေနတာကိုက လူေတြ ငါးပါးေပါက္ဖို႕ ျဖစ္ကုန္တာေပါ့...။ လူေတြချမာ သနား စရာကြာ...။ ဒီေကာင္လုပ္သမွ် မ်က္လံုးေလး ကလယ္...ကလယ္နဲ႕...။ ငါျဖင့္ တစ္ခါတစ္ေလၾကည့္ၿပီး သနားေတာင္ သနားတယ္...။ အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း အဲ့ဒီ့ လူေတြကိုၾကည့္ၿပီး ရယ္ ခ်င္တယ္ကြာ...။

အမွန္က လူေတြ ဒီေကာင့္ကို ေၾကာက္တယ္ဆိုတာ သူတို႕ကိုယ္ သူတို႕ မယံုၾကည္ၾကလို႕ကြ..။ တစ္ကယ္တမ္း သာ လူေတြကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္ၾကမယ္ဆိုရင္ ဒီေကာင့္ကို ေၾကာက္စရာမလိုဘူး..။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္ တဲ့သူေတြကေတာ့ သူ႕လိုေကာင္ကို ဘယ္ေၾကာက္ၾကလိမ့္မတုန္းကြာ...။ ဒီေကာင့္အတင္းသာ အုပ္ေနရတာ...။ ေျပာရင္း ဒီေကာင္ၾကီးကိုေတာ့ ေတြ႕ခ်င္သားကြာ...။ ငါဒီေကာင္ၾကီးရွိတဲ့ ေနရာကို ေန႕တိုင္းေရာက္ ေအာင္သြား ၿပီး ေတြ႕ဖို႕ၾကိဳးစားတယ္...။ ဒါေပမယ့္ ဒီေကာင့္ကို အခုခ်ိန္ထိ ငါမေတြ႕ခဲ့ရေသးဘူးကြာ...။ ဒီေကာင္က ေန႕တိုင္း လိုလို ငါ့ထက္ ေျခတစ္လွမ္းသာေနခဲ့တယ္ကြ...။

ထားလိုက္ပါကြာ...။ ငါ့စာလည္းေတာ္ေတာ္ရွည္ေနၿပီ...။ မင္းနဲ႕ငါလည္း မေတြ႕ျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီ...။ ေနာက္လည္း ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မဆံုႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတာ ငါသိပါတယ္...။ သတိရတယ္ အတိတ္ရာ...။ ငါတို႕ ငယ္ ငယ္က ေျပာခဲ့သလိုေပါ့...။ အျဖစ္အပ်က္ေတြအားလံုးဟာ မေန႕ကျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ငါတုိ႕အတြက္ေတာ့ ေနာက္က်လြန္းပါတယ္...။

မွတ္ခ်က္။ ။ ငါတို႕ သံုးေယာက္ (မင္းရယ္၊ ငါရယ္၊ မနက္ျဖန္ရယ္ေပါ့ကြာ) ေန႕ရက္တစ္ခုမွာေတာ့ အေသအခ်ာ ျပန္ဆံုမွာပဲ...။ အဲ့ဒီ့ေန႕ကို မင္းသိပါတယ္...။ ငါတို႕အဲ့ဒီ့ေန႕ၾကမွ မေတြ႕ခဲ့ၾကရတဲ့ ကာလေတြမွာ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရတာ ေတြကို အတိုးခ်ၿပီး စားျမံဳ႕ျပန္ၾကတာေပါ့ကြာ...။

သတိရျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
မင္းရဲ႕အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း
ဒီေန႕

p.s- ကြ်န္ေတာ္ ခံစားမိေသာေၾကာင့္ ခံစားမိေသာအရာကို ခံစားရသလို ေရးထားပါသည္။ စာဖတ္သူမ်ားလည္း ဖတ္ခ်င္လွ်င္ဖတ္ၿပီး ေတြးခ်င္ရာေတြး၍ ထင္ခ်င္ရာ ထင္ႏိုင္ၾကပါေၾကာင္း....။