Sep 20, 2008

ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္


အခန္း(၁)

တကယ္ေတာ့ ဘ၀ဆိုတာ
ဖမ္းခ်ဳပ္ဆုပ္ကိုင္လုိ႕ မရတဲ့
အရိပ္တစ္ခုပါပဲ.....။
(Black Dream)

လူတိုင္းမွာ သူတို႕အတြက္ အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္ဆိုတာ ရွိတတ္ၾကစျမဲပါ...။ လူထဲက လူတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ (မိမိ ကိုယ္ကို သတ္မွတ္ထားျခင္းမွ်သာျဖစ္သည္) ကြ်န္ေတာ့္မွာလည္း အေပ်ာ္ဆံုး အခ်ိန္ဆိုတာရွိပါတယ္။ တစ္ျခား သူေတြနဲ႕ နဲနဲကြာျခားမယ္ထင္တာ တစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ သူမ်ားေတြက ျဖစ္ခဲ့ၿပီးတဲ့ အတိတ္၏ ျဖစ္ရပ္မ်ားထဲ မွသာ အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္ဆိုတာကို သတ္မွတ္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အေပ်ာ္ဆံုး အခ်ိန္က ေတာ့ အနာဂတ္မွာပါ။ မေရာက္ေသးပါဘူး..။ ကြ်န္ေတာ္ေစာင့္ရအံုးမွာပါ...။ ဘယ္ေန႕လဲ..? ဘယ္ေလာက္ ေစာင့္ရမလဲ...? ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ေသေသခ်ာခ်ာမသိေသးပါဘူး။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ေနပါေစ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ့ အဲ့ဒီ့ေန႕ဟာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အေပ်ာ္ဆံုးေန႕ တစ္ခု ျဖစ္လာမယ္ဆိုတာပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အယူအဆအရ အဲ့ဒီ့ေန႕ရက္ကို ကြ်န္ေတာ္ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ေန႕ရက္ေတြထဲမွာ အျမင့္ ျမတ္ဆံုးလို႕ သတ္မွတ္ပါတယ္။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အေပ်ာ္ဆံုးေန႕အျဖစ္သတ္မွတ္ထားတဲ့ အဲ့ဒီ့ ေန႕မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ ၀မ္းနည္းျခင္း၊ ေအာင္ျမင္ျခင္း၊ က်ဆံုးျခင္း စတဲ့ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္မွာ လူသားတိုင္း မလြဲမေသြ ၾကံဳေတြ႕ၾကရမယ့္ အစြန္းတရားေတြကေန လြတ္ေျမာက္စြာ ရုန္းထြက္သြားႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ပါပဲ။ စကားလံုးလွလွေလးနဲ႕ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ "ေသျခင္းတရားဆိုတဲ့ တံခါးတစ္ခ်က္ကို ဖြင့္ခြင့္ရမယ့္ေန႕" ေပါ့။

အခန္း (၂)

ရွင္သန္ျခင္းဆိုတာ
တကယ္ေတာ့
ေသျခင္းတရားရဲ႕ အဓိက တရားခံပါပဲ....။
(Black Dream)

ကြ်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အေပ်ာ္ဆံုးေန႕ေလးကို ဘယ္လိုပံု ဘယ္လိုနည္းနဲ႕ ဆင္ႏြဲ မယ္ဆိုတာကို စဥ္းစားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္အဲ့ဒီ့ေန႕ေလးမွာ ဘာမွေထြေထြထူးထူး မေတာင္းဆိုခ်င္ပါဘူး။ လိုလည္းမလိုခ်င္ပါဘူး...။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ (လူသားတို႕ရဲ႕သဘာ၀အရ) နဲနဲေတာင္းဆိုခ်င္ပါ တယ္။

ကြ်န္ေတာ့္၏ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း အခမ္းအနားသို႕....

၁။ မ်က္ရည္က်တတ္သူမ်ား မတက္ေရာက္ရ၊
၂။ ဟန္ေဆာင္ ပူေလာင္ျပသူမ်ား မတက္ေရာက္ရ၊
၃။ လူမွဳေရး အျမတ္ထုတ္လိုသူမ်ား မတက္ေရာက္ရ၊
၄။ သူမ်ားမေကာင္းေၾကာင္း ကိုယ့္ေကာင္းေၾကာင္း ေျပာသူမ်ား မတက္ေရာက္ရ၊
၅။ "အနိစၥ" စကားလံုးအား စာလံုးမေပါင္းတတ္သူမ်ား မတက္ေရာက္ရ။

အခမ္းအနားအတြက္...

၁။
သတင္းစာအတြင္း ထည့္သြင္းေၾကာ္ျငာျခင္းမျပဳရ၊
၂။
ယပ္ေတာင္မ်ား၊ ေရသန္႕ဘူး ေ၀ျခင္းမ်ားမျပဳရ၊
၃။ ေနၾကာေစ့၊ ကြာေစ့၊ ဖရံုေစ့ အစရွိေသာ မည္သည့္ အေစ့မွ စားေသာက္ျခင္းမျပဳရ၊
၄။ ဖဲ၀ိုင္းမေထာင္ရ၊
၅။ မုန္႕ဟင္းခါးမေၾကြးရ။

ကြ်န္ေတာ္ေတာင္းဆိုခ်င္တာ ဒီေလာက္ပါပဲ...။ က်န္တာေတာ့ေထြေထြထူးထူးမရွိပါဘူး။

အခန္း (၃)

လူ႕ဘ၀ဆိုတာ
တကယ္ေတာ့...
အကုသိုလ္ အေၾကြး၀ယ္တဲ့ေနရာတစ္ခုေပါ့...။
(သစၥာနီ)

ကြ်န္ေတာ့္ရင္ခုန္ခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အေပ်ာ္ဆံုးေန႕ရက္အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ျပင္ဆင္မွဳ တစ္ခိ်ဳ႕ကို ငယ္စဥ္က စိတ္ကူးထားခဲ့တဲ့အတိုင္း ေဆာင္ရြက္ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ပထမဆံုး ျပင္ဆင္မွဳအေနနဲ႕ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အသက္ (၁၈) ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႕မွာ ရန္ကုန္မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာေခါင္း ေဆးရံုၾကီးမွာ ကြ်န္ေတာ္မ်က္ၾကည္လႊာလွဴဒါန္းခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္မွ အသံုးမ၀င္ေတာ့တာဗ်ာ...။ ဒါၾကီးဘာသြားလုပ္မွာလဲ...။ တကယ္ေတာ့ အာရံုငါးပါးဆိုတာ (အဆိုးျမင္နဲ႕ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္) သတၱ၀ါေတြရဲ႕ သံသရာကိုမရွည္ရွည္ေအာင္ဆြဲဆန္႕ေပးေနတဲ့၊ အကုသိုလ္ေတြ ကို အလံုးလိုက္ အရင္းလုိက္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ဘ၀အတြင္း၀င္ခြင့္ေပးေနတဲ့ အရာေတြပါပဲ။

ကြ်န္ေတာ့္အသက္ (၂၀) ျပည့္ႏွစ္ ေမြးေန႕မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ သက္ဆိုင္ရာ ဆရာ၀န္ၾကီးမ်ားနဲ႕ စမ္းသပ္အစစ္ ေဆးခံျခင္းမ်ား၊ သေဘာတူညီခ်က္မ်ားရယူ၍ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ (ရွိေနေသာလည္း ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရတဲ့ အၾကီးစား အရိပ္ၾကီး ျဖစ္တဲ့) ဒီခႏၶာကိုယ္ၾကီးကို ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ နာမ္က ေနာက္ထပ္ဘ၀တစ္ခုသို႕ အကုသိုလ္မ်ားအေၾကြး ယူဖို႕ သြားတဲ့အခါ ေဆးပညာကိုေလ့လာေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားနဲ႕ ပညာရွင္မ်ား အသုံးျပဳဖို႕ အတြက္ Dead Body အျဖစ္ လွဴဒါန္းခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္စဥ္းစားခဲ့ဖူးတယ္ေလ ဒီဘာမွသံုးစားမရေတာ့တဲ့ ခႏၶာၾကီးကို ေျမျမွဳပ္ဖို႕ေနရာေပးမယ့္အစား ေလာကကို သာယာလွပေစမယ့္ သစ္ပင္၊ ပန္းမန္ေတြစိုက္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္ လူသားနဲ႕ သတၱ၀ါေတြ အတြက္ခြန္အားျဖစ္ေစမယ့္ ဟင္းသီး၊ ဟင္းရြက္၊ သစ္သီးေတြ စိုက္ရင္ ပိုမ်ား အက်ိဳးရွိမလားလို႕...။ အဲ...။ မီးရွိဳ႕လိုက္ေတာ့ေရာ....။ အင္း....။ မီးရွိဳ႕လိုက္ေတာ့ လူေတြနဲ႕ သဘာ၀ပတ္၀န္း က်င္ကို ဒုကၡေပးမယ့္ မီးခိုးေငြ႕ေတြနဲ႕ Carbon Dioxide ေတြပဲ ထြက္လာမယ္ေလ...။ ဟုတ္တယ္မလား...?

ကဲ....။ ဒီလိုဆို ကိစၥအားလံုးေတာ္ေတာ္ေလးကို ရွင္းသြားၿပီ မဟုတ္လားဗ်ာ...?

ဇာတ္သိမ္း

ေသျခင္းတရားဆိုတာ
အလွပဆံုး
ေန၀င္ခ်ိန္ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ပါပဲ....။
(Black Dream)


ဒါေတြကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ ျပင္ဆင္မွဳတစ္ခ်ိဳ႕တစ္၀က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲ ေျပာေျပာကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ဆႏၵေတြ ကို သေဘာထားၾကီးစြာ နားလည္ လက္ခံေပးခဲ့ၾကတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ မိဘႏွစ္ပါးကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္အလြန္တရာ ေက်းဇူးတင္ ဦးညြတ္ပါတယ္။ တစ္ခုေတာ့ရွိတာေပါ့ဗ်ာ....။

ကြ်န္ေတာ္ (တို႕) က သူမ်ားေတြ ေျပာေျပာေနၾက သလိုေပါ့ဗ်ာ...။ " လူမဟုတ္တဲ့ လူေတြ" ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာ့ (မပိုင္တာျခင္းအတူတူ) သူမ်ားေတြလို မပိုင္ဘူးေပါ့...။ ဘယ္ေနရာမွာေသမယ္...။ ဘယ္အခ်ိန္မွာေသမယ္....။ ဘယ္လိုနည္းနဲ႕ ေသမယ္....။ မေရရာ လွပါဘူး...။ ေရွ႕တန္းတစ္ေနရာမွာပဲ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး အေသသတ္တမ္းကစားရင္း အသက္ထြက္ခ်င္ ထြက္သြားမယ္ ၊ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး ရစရာမရွိေအာင္စုတ္ျပတ္ၿပီး ေသမယ္ဆိုရင္လည္း မတတ္ႏိုင္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ေဆးရံုေပၚက မ်က္စိအလင္းမရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ (သို႕မဟုတ္) ႏွစ္ေယာက္နဲ႕၊ ေဆးေက်ာင္းနဲ႕ ေဆးရံုက ပညာရွင္နဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ "Sorry ပါ" ေပါ့...။

အကယ္၍မ်ား ကံၾကမၼာဆိုတဲ့ (ေျမနိမ့္ရာ လွံအျမဲစိုက္ေစတတ္တဲ့၊ ေရနစ္သူကို ၀ါးအျမဲကူထုိးတတ္တဲ့) အူေၾကာင္ၾကားေကာင္ကမ်ား သက္ညွာစြာ စဥ္းစားေပးလို႕ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အခန္းအနားေလးကို ကြ်န္ေတာ္ စိတ္ကူး၊ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့လို ပံုစံမ်ိဳးနဲ႕ က်င္းပခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့.....။ အတိုင္းထက္အလြန္ေပ့ါဗ်ာ...။

p.s- ေမာင္မ်ိဳး Tag ထားတဲ့ " ၁၀ ရက္သာက်န္ေတာ့မယ္ဆိုရင္" ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္ေလးကို ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အျမင္၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္အခ်ိဳ႕နဲ႕ ျဖည့္စြက္ထားေၾကာင္းပါ...။ ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့ရာ အျမင္မ်ားသည္ ကြ်န္ေတာ့္၏ သီးသန္႕ အျမင္မ်ားသာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အျပည့္အ၀မွန္ကန္သည္ဟု မဆိုလိုေၾကာင္းပါ......။ ။

18 comments:

Soe Mya Nandar Thet Lwin (Borros Roxo) said...

Oh My God.., Are You Serious??

အေတြးေတြကေတာ႔ Brilliant ပဲ။ ေလးစားပါတယ္ မဲၾကီးေရ။

လာမေျခာက္နဲ႔ေနာ္။ ေၾကာက္တတ္တယ္။
ၾကိဳေျပာထားတာ။

ျပဳသမ်ွ ကုသုိလ္ ေရာက္ရာ ဘဝက ယူပါ မဲၾကီးေရ.. အမ်ွ အမ်ွ အမ်ွ....., ဟိ ဟိ :P

SMNTL

Anonymous said...

အေပ်ာ္ဆံုးေန ့ေလးအတြက္ ၾကိဳတင္ၿပင္ဆင္ထားတဲ့ အေတြးေလးေတြကို သေဘာက်တယ္ ေမာင္ေလးေရ...ေလးလဲ ေလးစားတယ္။ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ ့ တိတ္တိတ္ေလး ဖတ္သြားတယ္.......။ ( မအိ...!)

ညမီးအိမ္ said...

ကြ်န္ေတာ္လဲအစ္ကို႔ေျပာခဲ့သလိုေလးျဖစ္ခ်င္တယ္ဗ်ာ။ ကိုယ္ေသသြားခဲ့ရင္ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္မွာ အသံုးလိုမယ့္အစိတ္အပိုင္းေတြကိုလွဴဒါန္းခဲ့ခ်င္တယ္။

လင်းထက် said...

အင္း ကိုယ္လဲ ဆယ္ရက္သာ က်န္ေတာ့မယ္ ဆိုရင္ ဘာလုပ္မွာလဲ? ညီ့လို မေတြးထားဘူး မျပင္ဆင္ထားဘူး ကိုယ့္ အတြက္လဲ အေပ်ာ္ဆံုးေန႕တစ္ေန႕ ျဖစ္လာမယ္လို႕ ကိုယ္မထင္ဘူး ေၾကာက္စရာပဲ ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္ :P ကိုယ္လဲ အခုေတာ့ ဘာေတြ ျဖစ္ခ်င္လဲ ဆိုတာ နဲနဲ ေတြးၾကည့္ေတာ့မယ္ ဟိ ဟိ...။

မြန္ said...

ေပးဆပ္ရတာ ပိုျပီးေပ်ာ္စရာေကာင္းသတဲ႔
ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ေလာကႀကီးအတြက္ အဆံုးစြန္ေပးဆပ္ျပီးတဲ႔အခါ
အေပ်ာ္ဆံုးေန႔ကို နင္က်င္းပနိုင္မယ္ဆိုတာ
အၾကြင္းမဲ႔ယံုၾကည္မႈေတြနဲ႔
အဲဒီအခ်ိန္ဆို ငါလဲမငိုတတ္ေအာင္ ေလ႔က်င္႔ျပီးေလာက္ေရာေပါ႔
ဒါမွမဟုတ္ မငိုတတ္ေတာ႔တဲ႔ အေပ်ာ္ဆံုးသူတစ္ေယာက္လဲ ျဖစ္နွင္႔ေနနိုင္တယ္ေလ

Anonymous said...

THANK YOU FOR THIS POST, Mr!

AFTER READING IT, I GOT LONGE "PAUSE"...

STARING AT THE COMPUTER AND ASK MYSELF " HAVE I PREPARED? "

WE ARE TOO COUGHT UP WITH EVERYDAY STUFF AND WHO WOULD HAVE THOUGHT- SOMETHING LIKE THIS?
IT IS TIME FOR ME TO GIVE MYSELF TIME OFF...

U R MUCH LOVED :)

Anonymous said...

နင့္ပိုစ့္ေလးက ေကာင္းပါတယ္...
ဒါေပမဲ့ ေမးခြန္းေလး၁ခုေတာ့ရွိတယ္...
နင့္ပို္စ့္ထဲမွာ မတက္ေရာက္ရသူေတြနဲ႔ မျပဳရဆိုတဲ့ အခ်က္ေလးေတြရွိတယ္... မတက္ေရာက္ရလူစာရင္းကို ငါမေျပာလိုဘူး..
မျပဳရဆိုတာေလးကို ဘာေၾကာင့္ နင္က မျပဳလုပ္ေစခ်င္တာလဲ ဆိုတာေလးကို ငါသိခ်င္တယ္..

ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အရင္ကေရွးလူၾကီးေတြလုပ္ခဲ့တိုင္း အမွန္မဟုတ္ဘူးဆိုေပမဲ့... အေၾကာင္းမရွိပဲနဲ႔ေတာ့ အရင္လူေတြလုပ္မွာမဟုတ္ဘူးေလ..
ငါနားလည္သေလာက္ေတာ့ နင္နဲ႔ ရပ္ေဝးရပ္နီးက မိတ္ေဆြပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဆြမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ကို အသိေပးတာျဖစ္နုိင္တယ္.. တခါတေလက်ေတာ့ ေသဆံုးသူနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ ဥပမာ.. အေမြတို႔ဘာတို႔လိုေပါ့ဟာ.. အဲဒါမ်ိဳးေတြအတြက္ ထည့္ေပးရတယ္.. အဲဒါ ေသဆံုးသြားသူအတြက္ အဓိပၸါယ္ရွိခ်င္မွရွိပင္မဲ့ က်န္ရစ္သူေတြအတြက္ အဓိပၸါယ္ရွိတယ္ေလ..

ေရသန္႔ဗူး ယပ္ေတာင္ေဝတာလဲ လူၾကီးေတြေျပာလို supernatural သေဘာမ်ိဳး သြားေလသူေအးခ်မ္းေအာင္ေတြဘာေတြမေတြးပဲ.. လက္ေတြ႔က်က်.. လိုက္ပို႔ေပးသူေတြ ေရငပ္ေျပေအာင္.. ေနပူဒဏ္ကာကြယ္ေအာင္ လိုအပ္လို႔ေပးတာေလ... နင့္ နာေရးကို အမ်ိဳးနဲနဲေလာက္နဲ႔ပဲ ဆိုရင္ေတာ့ မေပးခ်င္မေပးနဲ႔ေပါ့ဟာ... ဒါလဲ က်န္ရစ္သူေတြအတြက္ပဲ..ထင္တာပဲ...

ေနၾကာေစ့.. ကြာေစ့ ေကြ်းတာက်ေတာ့ အိမ္လာျပီး အသုဘေမးသူေတြ ဒီတိုင္း ငုတ္တုတ္ၾကီးျဖစ္ေနမဲ့အစား.. ေစ်းလဲသက္သာ.. ဗိုက္လဲမျပည့္.. ဒီတိုင္းဝါးေနလို႔ရတဲ့ မုန္႔မ်ိဳးကို ေကြ်းျပီး ဧည့္ခံတာေနမယ္ထင္တာပဲ..

ဖဲဝိုင္းကလဲ.. လူၾကီးေတြေျပာတာၾကားဖူးတာေတာ့.. အသုဘအိမ္က ရက္လည္မျပီးမခ်င္းအိမ္တံခါးမပိတ္ရလို႔.. အိမ္ေစာင့္ေတြမ်က္စိက်ယ္ေအာင္ ဖဲရုိက္ၾကတာလို႔ေျပာတာပဲ.. ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ စီးပြားေရးလိုျဖစ္လာေရာ.. ဒါကေတာ့ နင္ အယံုအၾကည္မရွိရင္ မလုပ္လဲရပါတယ္...

မုန္႔ဟင္းခါးကေတာ့ ငါလဲမၾကိဳက္ဘူး.. ငယ္ငယ္ထဲက အသုဘဆို ဘာလို႔မုန္႔ဟင္းခါးပဲေကြ်းသလဲဆိုတာ စဥ္းစားလို႔မရဘူး.. တခါတေလ အုန္းနုိ႔ေခါက္ဆြဲေလး.. ရွမ္းေခါက္ဆဲြေလးေျပာင္းေကြ်းက်တာဟုတ္ဘူး... ဟီး..

ငါထင္သေလာက္ေတာ့ ဒါမ်ိဳးေတြလုပ္တာ ရည္ရြယ္ခ်က္က သြားေလသူအတြက္မဟုတ္ဘူးဟ.. က်န္ရစ္သူေတြ လူ႔ေလာကမွာ လူဆက္လုပ္ဖို႔ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းမွာ ပံုမွန္လည္ပတ္လို႔ရေအာင္လုပ္တာျဖစ္နုိင္တယ္.. သြားေလသူက ကြ်တ္လြတ္သြားျပီဆိုျပီး က်န္ခဲ့တဲ့သူေတြအတြက္မစဥ္းစားေပးလို႔မရဘူးေလ..
ေလာကမွာ ငါတို႔မသိေသးတာေတြအမ်ားၾကီးရွိေသးတယ္ဟ..

နင့္ကိုယ္အဂၤါေတြကို လွဴမယ္ဆိုတာေတာ့ ငါသေဘာက်တယ္.. ငါလဲ အဲလိုလွဴမယ္စိတ္ကူးထားတယ္.. နင္ကအေပၚမွာေတာ့ မ်က္ၾကည္လႊာလွဴမယ္ေျပာျပီး... "အာရံုငါးပါးဆိုတာ (အဆိုးျမင္နဲ႕ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္) သတၱ၀ါေတြရဲ႕ သံသရာကိုမရွည္ရွည္ေအာင္ဆြဲဆန္႕ေပးေနတဲ့၊ အကုသိုလ္ေတြ ကို အလံုးလိုက္ အရင္းလုိက္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ဘ၀အတြင္း၀င္ခြင့္ေပးေနတဲ့ အရာေတြပါပဲ။" ဆိုေတာ့ နင္က အကုသိုလ္ေတြသူမ်ားေပးခဲ့သလို အဓိပၸါယ္ေပါက္ေနတယ္.. နင္ဆိုလိုတာအဲလုိမဟုတ္မွန္းငါသိပါတယ္.. ဒါေပမဲ့ ငါဖတ္ျပီးေတာ့ ေတြးမိတာကိုေျပာတာပါ...

ကဲ.. ေဝဖန္ေပးပါဆိုလို႔.. အားမနာတမ္းေဝဖန္လိုက္တာ ပိုစ့္တစ္ပုဒ္ျဖစ္ေတာ့မယ္.. ငါ့ကို ေမတၲာပို႔မေနနဲ႔ေနာ္... ဟီး.... ငါလဲ ငါထင္တာေျပာတာ.. I am not perfect also

မင္းက်န္စစ္။ said...

ေၾကာက္ခမန္းလိလိပါလားေဟ့။
ဖဲဝိုင္းမေထာင္ရေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔ကြာ ဟတ္ဟတ္
အေပ်ာ္ပါကြာ ပို႔စ္ေတြက ဂြတ္ျမဲပဲ

Anonymous said...

အျပင္းစားၾကီးေတြပဲ ေၾကာက္ေတာင္ေၾကာက္လာျပီးး ေရးေပးတာ ေက်းဇူး အစ္ကို :)

Unknown said...

Blackေရ.... မ်က္ႀကည္လြာကေတာ့ ငါလဲလွဴထားတယ္ကြာ။ ၿပႆနာက ငါက ေ၀းေၿမရပ္ၿခားေရာက္ေနတယ္ကြ။ ခႏၶာကိုယ္ေတာ့ လွဴခ်င္ပါရဲ႕ မိဘက သေဘာမတူလို႔ လုပ္ၿဖစ္မယ္ မထင္ဘူးကြာ။ သူတို႔ စိတ္မဆင္းရဲေစခ်င္ဘူး။ အဲဒါအစား အခုေသြးပံုမွန္လွဴဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္ကြာ...... မင္းအေတြး၊အေရး၊ လက္ေတြ႔လုပ္တာေလးေတြကို သေဘာက်တယ္ကြာ.....

လြမ္းဇာနည္ said...

ဒီ post ေလးကုိ အရမ္းၾကိဳက္ပါတယ္
ကၽြန္ေတာ္ ရင္ခုန္သံ ခံစားခ်က္ေလးန့ဲ တူေနလုိ႔ပါ
ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက {ကုိရင္ဘ၀}
အဲဒီလုိ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ဗ်

ႏွင္းပြင့္ျဖဴ said...

အိမ္မက္မဲကေတာ့ လုပ္လုိက္ရင္ လန္းေနတာပဲ
ေကာင္းတယ္တယ္ရင္းေရ... အသက္ရွင္ေနကာလမွာ လုပ္ႏုိင္သေလာက္လုပ္ေပးတာ အမြန္ျမတ္ဆံုးပဲ။ အဲ့အတြက္ တန္ျပန္တဲ့ အက်ိဳးတူေတြလည္း ခံစားရတယ္ေလ။ အားလံုး အဆင္ေျပပါေစ တယ္ရင္းေရ

Apprenticeship said...

မေသခင္လဲ ဘ၀မွာ အေပ်ာ္ဆံုး အခ်ိန္ေတြ မ်ားမ်ားရွိနိုင္ပါေစကြာ...

Moe Cho Thinn said...

လူမဟုတ္တဲ႔ လူေတြထဲက လူပီသခ်င္တဲ႔လူ၊ လူစိတ္ ရွိတဲ႔လူ လို႔ ျမင္ပါတယ္ ကို blackdream ေရ။
ခုမွ ပထမဆုံး ေရာက္ဖူးတာပါ။

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

ေမာင္ေလး Blackdream ေရ ဒီအေၾကာင္းအရာကို ေရးဟန္တမ်ိဳးနဲ႔ ေရးသြားတာ သိပ္ကိုေကာင္းပါတယ္။ မ်က္ၾကည္လႊာနဲ႔ ခႏၶာကိုယ္လွဴထားတယ္ဆိုလို႔ အားလည္းက်မိပါတယ္။ အသက္ရွည္က်န္းမာၿပီး စာေတြ အမ်ားႀကီးဆက္ေရးႏိုင္ပါေစ...

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ဟုတ္ပါ၏...ဟုတ္ပါ၏.......
ဟဲဟဲ....
အၿပင္အဆင္ေတြလန္းသဗ်....

Anonymous said...

ရွင္သန္ျခင္းဆိုတာ
တကယ္ေတာ့
ေသျခင္းတရားရဲ႕ အဓိက တရားခံပါပဲ....။

မိုက္တယ္ဗ်ာ။

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

ရွင္သန္ျခင္းဆိုတာ
တကယ္ေတာ့
ေသျခင္းတရားရဲ႕ အဓိက တရားခံပါပဲ....။

ရွင္သန္ျခင္းကိုသာ ခံု႐ံုးတင္ရမယ္ ဆိုရင္..
အင္းးး.....
ေတြးစရာေတြ ထပ္ျဖစ္ကုန္ဘီေနာ္..

ကိုဘလက္(ခ္)ဒရင္း(မ္)
အေတြးအေရး အရမ္းေကာင္းတယ္ဆိုတာ..
ဟိုးး အရင္ကတည္းက သိေနခဲ့တာပါ။

ခင္မင္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္..