Jul 7, 2008

ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ သူမ (၂)


ႏွဳတ္ဆက္တာျခင္း တူေပမယ့္
အနည္းဆံုးေတာ့
ဆံုဆည္းျခင္းအတြက္လား
ခြဲခြာမွဳအတြက္လား ဆိုတာကိုေတာ့
ငါတို႕ သိခြင့္ရွိသင့္တာေပါ့…..။ ။
BLACK DREAM


သူ ကြန္ပ်ဴတာဖန္သားျပင္ကိုသာ စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့သည္မွာ အခ်ိန္အားျဖင့္ အေတာ္ပင္ၾကာ ျမင့္ခဲ့ၿပီျဖစ္ ပါတယ္။ သူသည္ ကြန္ပ်ဴတာမ်က္ႏွာျပင္အား အေၾကာင္းမဲ့ စူးစိုက္ၾကည့္ေနျခင္းေတာ့ မဟုတ္ေပ…။ အျဖစ္ အပ်က္ တစ္စံုတစ္ခုအား ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ၾကီးစြာျဖင့္ ေစာင့္စားေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အတိအက်ေျပာရလွ်င္ေတာ့ ရုတ္တရက္ေပၚေပါက္လာမည့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ထံမွ တုန္႕ျပန္မွဳတစ္ခု အားေစာင့္ဆိုင္းေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ သူ႕ကြန္ပ်ဴတာ၏ Desktop တစ္ခုလံုးသည္ အျခားသူမ်ား၏ Desktop မ်ားႏွင့္မတူ ထူးျခားစြာရွင္းလင္း ေအး စက္ ေနေလသည္။ ထုိရွင္းလင္းမွဳသည္လွ်င္ သူ႕စိတ္ထဲတြင္ ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕ေနေသာ မိမိကိုယ္ကိုလွည့္စားျခင္း အတြက္ သေကၤတတစ္ခုျဖစ္ေနႏိုင္ေပသည္။ သူ႕ရဲ႕ရွင္းလင္း ေနေသာ ကြန္ပ်ဴတာဖန္သားျပင္ေပၚတြင္ တစ္ခုတည္းေသာ Program အား Run ထားသည္ကို ထင္ရွားစြာေတြ႕ျမင္ႏိုင္ေပသည္။ Gtalk ဟုေခၚေသာ ဆက္သြယ္ေရး Software အမ်ိဳးအစားေလးတစ္ခု သို႕မဟုတ္ သူႏွင့္သူမတို႕ေန႕စဥ္ ဆံုေတြ႕ၾကရာ ကိုယ္ပိုင္ေလာကငယ္ေလးတစ္ခုပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ထုိႏွစ္ေယာက္ထဲ တည္ေဆာက္ထားေသာ ကမာၻေလး သည္ အခ်ိန္ကာလ၊ ေနရာေဒသ အစရွိေသာ ပညတ္ခ်က္အားလံုးတို႕မွ ေ၀းကြာလွေသာ ေနရာတြင္ တည္ရွိ ေနေပသည္။

သူေခါင္းထဲတြင္ တစ္စကၠန္႕ သို႕မဟုတ္ စကၠန္႕တစ္ခုထက္ေသးငယ္လွေသာ အခ်ိန္ကာလတစ္ခု အတြင္း ျဖတ္သန္း စီးဆင္းသြားေသာ အေတြးမ်ားမွာ လြန္စြာမွမ်ားျပားလွေပသည္။ “ ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ?” ဆိုေသာ အေတြးမ်ားသည္ ထိုျဖတ္သန္းသြားေသာအေတြးမ်ား၏ ရာခိုင္ႏွဳန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သိမ္းပိုက္ထား ေလသည္။ “ဘာေၾကာင့္မ်ား သူမ, သူ႕ကိုႏွဳတ္မဆက္သနည္း?” တစ္ခုတည္းသာ Run ထားေသာ ထုိ Gtalk ေလးထဲတြင္လည္း သူမမွတျခား မည္သူမွမရွိေပ။ သူ႕တစ္သက္တာ ရွဳသြင္းခဲ့ရေသာ အေရအတြက္မ်ားႏွင့္ ညီမွ်သည့္ ၀င္သက္ထြက္သက္မ်ားေလာက္ တန္ဖိုးထားရေသာ သူအလြန္တရာမွ ျမတ္ႏိုးလွသည့္ သူမ၏နာမည္ေလးသည္ အစိမ္းေရာင္ ပန္းပြင့္ေလးတစ္ခုအား ပန္ဆင္ကာ သူႏွင့္သူမတို႕ ေတြ႕ဆံုေနၾက ေနရာေလးသို႕ ေရာက္ရွိေနၿပီ ျဖစ္ပါလွ်က္ အဘယ္ေၾကာင့္ သူ႕အား စတင္မႏွဳတ္ဆက္သနည္း?

သူႏွင့္သူမၾကားတြင္ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ဖန္တီးထားေသာ ကစားပြဲေလးတစ္ခုရွိသည္။ ထိုဆံုေတြ႕ရာ ေနရာေလးတြင္ ႏွစ္ဦးဆံုေတြ႕မိၿပီဆိုပါက မည္သူက အရင္ဦးေအာင္ႏွဳတ္ဆက္ႏိုင္သလဲ ဆိုတာပါဘဲ။ အစပိုင္းတြင္ေတာ့ စာရိုက္တာလွ်င္ျမန္ေသာ သူကပင္ အျမဲဦးေအာင္ႏွဳတ္ဆက္ အႏိုင္ယူႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိုအခါမ်ားတြင္ သူမသည္ ကေလးတစ္ေယာက္ကဲ့သို႕ မၿပီးႏုိင္မစီးႏုိင္ႏွင့္ မေက်မနပ္ျဖစ္ကာ ေျပာမဆံုးေပါင္ ေတာသံုးေတာင္ ျဖစ္ေနေလ့ရွိပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ပင္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူသည္ သူမအားစေတြ႕သည့္တိုင္ မည္သည့္အခါမွ စတင္ႏွဳတ္မဆက္ပဲ သူမဘက္က စတင္ႏွဳတ္ဆက္တာကို တမင္ေစာင့္ဆိုင္းကာပင္ မသိမသာ သူမအားအႏိုင္ေပးခဲ့ရာမွ သူႏွင့္သူမတုိ႕ၾကားတြင္ သူမဘက္က သာစတင္ႏွဳတ္ဆက္ေသာ အေလ့အက်င့္ေလး တစ္ခု မသိမသာ ျဖစ္တည္လာခဲ့ေလသည္။ သူမသည္ စတင္ႏွဳတ္ဆက္ခြင့္ရျခင္းဟူေသာ အရာအား အေတာ္ပင္ျမတ္ႏိုးခဲ့ပံုရေပသည္။

မိမိကိုယ္ကို
အေကာင္းဆံုးလွည့္စားႏုိင္ေသာ လူတစ္ေယာက္သည္
ကမာၻေပၚတြင္ အထူးခြ်န္ဆံုး
မ်က္လွည့္ဆရာ တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ။
BLACK DREAM


သူအတိတ္ကာလက အေတြးေတြကို လက္စျဖတ္လိုက္သည္။ “အာ…သူဘာျဖစ္ေနလဲမသိဘူး? သူႏွဳတ္မဆက္ လည္း ငါပဲလွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့မယ္” ဟူေသာ အေတြးႏွင့္အတူ သူ႕လက္ေခ်ာင္းမ်ားသည္ သူမအားစတင္ စကားေျပာဆိုရန္အတြက္ လွ်င္ျမန္စြာ လွဳပ္ရွားလိုက္ေလသည္။ “ဟင္! ဘာျဖစ္ တာလဲမသိဘူး…။ ဘာမွလည္း ေရးလို႕မရပါလား?” သူ, သူမအား စကားေျပာရန္အတြက္ Chat Box ေပၚလာေစရန္ သူမနာမည္အား Click လုပ္ေသာ္လည္း မည္သည့္ Chat Box မွေပၚလာျခင္းမရွိေပ။ သူ႕အေတြးမ်ား အနည္းငယ္ရွဳပ္ေထြးသြားသည္။ ထုိ႕အတူ သူမအေပၚပူပန္မွဳမ်ားလည္း တစ္ခ်ိန္ထဲတြင္ပင္ ေပၚေပါက္လာသည္။ “ ငါ့စက္ထဲ Virus မ်ား၀င္ေန လား…? သူလည္း ငါ့လိုပဲျဖစ္ေနလို႕ ငါ့ကို စၿပီး ႏွဳတ္ဆက္လို႕မရတာလား…?” စသည့္ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာ သူ႕အေတြးထဲ အဆက္မျပတ္ ရြာခ်ေလသည္။ သူတစ္ေယာက္ထဲ ေတာ္ေတာ္အလုပ္ရွဳပ္သြားသည္။ ခ်မ္းေအး လွေသာ ရာသီဥတုအား ဂရုမျပဳသည့္အလား သူ႕မ်က္ႏွာျပင္ႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး ေဇာေခြ်းေတြ ျပန္လာေလသည္။ သူ, သူမ အားေခၚဆိုႏိုင္ဖို႕အတြက္ နည္းမ်ိဳးစံုၾကိဳးစားသည္။ မည္သို႕မွ် ထူးျခားလာျခင္း မရွိေပ…။ သူၾကိဳးစားသည္…။ မရ…။ ထပ္ၾကိဳးစားသည္…။ သို႕ျဖင့္…။ ထုိသို႕ျဖင့္…။

အခ်ိန္တို႕သည္ နာရီေပၚရွိ လမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ လားရာအတိုင္း လူသားတို႕အား ဆက္လက္လွည့္စားဖို႕ အလို႕ငွာ ခရီးဆက္ ၾကေလသည္…။ တစ္စကၠန္႕…။ တစ္မိနစ္….။ တစ္နာရီ…။ … အခ်ိန္ေတြ မည္မွ်ၾကာသြား သည္ကို သူမသိလိုက္ေပ…။

“သူငယ္ခ်င္း…။” ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက သူ႕ေနာက္ေရာက္ေနမွန္းမသိေသာ သူ႕ရဲ႕အခ်စ္ဆံုး ငယ္သူငယ္ခ်င္း သူရရဲ႕ အသံၾကားမွပင္ သူရ ေရာက္ေနမွန္း သူ သတိထားမိေတာ့သည္။ “ဟာ..ေအး! မင္းေရာက္လာတာနဲ႕ အေတာ္ပဲ။ ငါ့ကြန္ပ်ဴတာ ဘာျဖစ္ေနလဲမသိဘူးကြာ..။ Gtalk က ဘယ္လိုမွ သံုးလို႕မရဘူး..။ ငါ ျဖဴနဲ႕စကား ေျပာမလို႕ကြ…။ သူအြန္လိုင္းေရာက္ေနတာၾကာၿပီ…။ ငါ့ကိုေတာင္ စိတ္တိုေနၿပီလားမသိဘူး…။ င့ါစက္ Virus မ်ား၀င္ေနလားမသိဘူးကြာ..။ နဲနဲၾကည့္ေပးပါအံုး။ ငါသူနဲ႕ အေရးတၾကီး ေျပာစရာေတြရွိတယ္ကြ…။ သူငါ့ကို မေန႕က မေအာက္ခင္ ေျပာသြားတယ္ ဒီေန႕အေရးတၾကီး ေျပာစရာ တစ္ခုရွိတယ္တဲ့…။ ၿပီးေတာ့ေလ…။ ၿပီးေတာ့…ဟဲ..ဟဲ..။ ငါသူ႕ကို လြမ္းလွၿပီကြ..။ လုပ္တတ္ရင္ နဲနဲေလာက္ၾကည့္ေပးစမ္းပါအံုးကြာ..။ ငါလည္း ပညာကုန္ေနၿပီ…။ ဘာမွလည္း လုပ္လို႕မရဘူး…။ ကူညီပါကြာ သူငယ္ခ်င္းရာ…။ ငါ ျဖဴနဲ႕မဂၤလာေဆာင္ရင္ မင္းကုိ Reserve ၀ိုင္းမွာ တစ္ေယာက္ထဲ သီးသန္႕ျပဳစုပါ့မယ္ကြာ..။ ကေလးေတြေမြးလာရင္လည္း မင္းကိုပဲ တစ္သက္လံုး ထိန္းခိုင္းမယ္ မပူနဲ႕..။ ဟဲ..ဟဲ။ အခုေတာ့ ငါ့ကုိကူညီပါကြာ…။ ငါသူနဲ႕ စကားေျပာခ်င္ လွၿပီကြ။ သူလည္း ငါ့လိုပဲ ျဖစ္ေနလို႕ေခၚလို႕မရတာလား မသိဘူး..။ လုပ္….လုပ္ပါကြာ သူငယ္ခ်င္းရာ…ကူညီပါ။”

သူရ ဘာမွျပန္မေျပာေပ။ သူ႕ရဲ႕ခ်စ္လွစြာေသာ သူငယ္ခ်င္း ရဲရင့္ရဲ႕ မ်က္၀န္းမ်ားကိုသာ သတိၾကီးစြာျဖင့္ စူးစိုက္ၾကည့္ေနခဲ့ မိေလသည္။ သူ႕စိတ္ထင္မမွားဘူးဆိုလွ်င္ မၾကာခင္ သူ႕သူငယ္ခ်င္း၏ မ်က္၀န္းတြင္…။ သူ႕သူငယ္ခ်င္း၏ မ်က္၀န္းတြင္….။ ထိုမ်က္၀န္းမ်ားတြင္… သူရေခါင္းကို ေျဖးညွင္းစြာခါရမး္လိုက္သည္။ ရဲရင့္က ေတာ့ သူရ၏အျပဳအမူမ်ားကို မည္သို႕မွ် သတိထားမိပံုမရေပ။ သူ႕ကြန္ပ်ဴတာတစ္လံုးႏွင့္သူ ျဖစ္ခ်င္တိုင္း ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ “ ေၾသာ္..မင္းလို ကြန္ပ်ဴတာအေၾကာင္း ထံုးလိုေၾက ေရလိုေႏွာက္ သိတဲ့သူကေတာင္ မတတ္ႏိုင္ေတာ့တာ ငါက ဘယ္လိုကူညီ ႏိုင္မွာလဲ သူငယ္ခ်င္းရာ..။ ေအးေပါ့ကြာ…။ မင္းက မင္းဘ၀တစ္ေလ်ာက္လံုး ကြန္ပ်ဴတာအေၾကာင္းတစ္ခုထဲကို ပဲသိခဲ့တာကိုး…။” ဟုသာ ရဲရင့္အား ေျပာလိုက္ခ်င္သည္။ သို႕ေသာ္ သူမေျပာရက္ စိတ္ထဲတြင္သာ ေရရြတ္ေနမိေလသည္။ တကယ္တမ္းသူ႕ႏွဳတ္က ထြက္သြားေသာ စကားမွာ…။

သူ ရဲရင့္အား လြန္ခဲ့ေသာ ၃ ႏွစ္ေလာက္ကတည္းကပင္ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ေျပာခဲ့ေသာ အပ္ေၾကာင္း ထပ္ေနေသာ စကားတစ္ခြန္းသာ ျဖစ္ေလသည္။

“ရဲရင့္…။ သူငယ္ခ်င္း….။ ဘယ္လိုလုပ္ မင္းသူ႕ကိုစကားေျပာလို႕ရမလဲကြာ…။ သူကေရာမင္းကို ဘယ္လို လုပ္ၿပီး စကားေျပာလို႕ရမွာလဲ။ မင္းကိုယ့္ကိုယ္ကိုလွည့္စားေနတာကို ရပ္သင့္ၿပီလို႕ ငါထင္တယ္။ မင္း, "ျဖဴ" အြန္လိုင္းမွာ ရွိခဲ့တုန္းက Print Screen ရိုက္ၿပီး တင္ထားတဲ့ ဒီ Deskstop Background ကိုေျပာင္းလိုက္ ပါေတာ့ကြာ…..။

မနက္ျဖန္ဆိုတာရွိေနသမွ်
ငါကေတာ့…
ငါ့အိပ္မက္ကို ဖက္တြယ္ထားမွာပဲ…။ ။
BLACK DREAM


p.s- တိုက္ဆိုင္မွဳရွိပါက ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါရန္။ ။

40 comments:

Anonymous said...

OHH..... POOR THING. IT IS VERY SAD :(
WHERE DOES SHE GONE?
MAY B SHE'S ALSO MISSING HIM SO MUCH.....

BTW I LIKE YOUR POEM. U SWEET ME :)

တားျမစ္ ထားေသာ... said...

သေဘာက်တယ္။ ဖတ္လို႔လည္းေကာင္းတယ္။ တိုက္ဆိုင္မႈအတြက္ ခြင့္မလႊတ္ခ်င္ဘူး။ PrintScreen လုပ္မထားမိတာကိုပဲ စိတ္မွာ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနမိတယ္။

p.s - ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ာ။

Anonymous said...

တိုက္ဆိုင္တာ မဟုတ္ေပမယ့္လည္း ရင္ထဲမွာေတာ့ တခုခု က်န္ခဲ့သလိုဘဲ ေမာင္ေလးေရ.... ( မအိ...)

Anonymous said...

အရမ္းထိတယ္ အစ္ကိုေရ။ ဒါပဲေျပာတတ္ေတာ့တယ္။ ဖတ္ၿပီးေတာ့ စိတ္ထဲမွာဟာဟာႀကီး ျဖစ္သြားတယ္။

Anonymous said...

ထပ္တူခံစားသြားတယ္ အစ္ကို အဖြဲ ့ႏြဲ ့ေလးေတြ အရမ္းလွတယ္ အဲ့စကားေလးေတြနဲ့ တင္ ေကာင္မေလးကို တစ္ဖန္ျပန္ေၾကြသြားေစနိုင္တယ္ :)

Dream said...

ကိုမဲႀကီးက ေတာ့လုပ္ခ်လိုက္ၿပီ.. ဟင္း....
Dream ကသူေရးတဲ့စာေတြကိုheart ထဲထည့္ၿပီးဖတ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုခံစားသြားရတယ္...စာဖတ္သူေတြကို
အဲလိုမ်က္ရည္က်ေအာင္မေရးပါနဲ႔...အေရးအသား
ေတြကအရမ္းကိုထက္မ်က္တယ္.။ရင္ထဲမွာဟာတာတာ
ႀကီးနဲ႔မ်က္ရည္ေတာင္က်တယ္..

Dream said...

ႏွဳတ္ဆက္တာျခင္း တူေပမယ့္
အနည္းဆံုးေတာ့
ဆံုဆည္းျခင္းအတြက္လား
ခြဲခြာမွဳအတြက္လား ဆိုတာကိုေတာ့
ငါတို႕ သိခြင့္ရွိသင့္တာေပါ့…..။ ။
ၾကိဳက္တယ္..

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

တစ္ပုဒ္လံုး SOLID ပါပဲ ေမာင္ေလးေရ။ ဖတ္ၿပီးသြားေတာ့ လည္ေခ်ာင္းထဲမွာ နင္ၿပီးက်န္ခဲ့တယ္။ ရဲရင့္က ေတာ္ပါတယ္။ အနည္းဆံုး သူ႔မွာ Print screen ရိုက္ထားတာေလးေတာ့ က်န္ခဲ့ေသးတယ္။
“ႏွဳတ္ဆက္တာျခင္း တူေပမယ့္
အနည္းဆံုးေတာ့
ဆံုဆည္းျခင္းအတြက္လား
ခြဲခြာမွဳအတြက္လား ဆိုတာကိုေတာ့
ငါတို႕ သိခြင့္ရွိသင့္တာေပါ့...”
အဲဒီစာသားေလးကိုေတာ့ အႀကိဳက္ဆံုးပါပဲ။

Mhu Darye said...

လာဖတ္သြားတယ္။

Unknown said...

Ohh,,poor girl n boy
where does she gone?Is she still alive?or??
nice post...

Anonymous said...

very good.
I like this story.

ညမီးအိမ္ said...

အစ္ကိုေရ အစ္ကိုပိုစ္ေတြကေတာ့မေကာင္းတဲ့ပိုစ္မရွိဘူးဗ်ာ။

ႏွဳတ္ဆက္တာျခင္း တူေပမယ့္
အနည္းဆံုးေတာ့
ဆံုဆည္းျခင္းအတြက္လား
ခြဲခြာမွဳအတြက္လား ဆိုတာကိုေတာ့
ငါတို႕ သိခြင့္ရွိသင့္တာေပါ့…..။ ။
BLACK DREAM

အစ၀င္ကတည္းကကို ရင္ထဲကိုထိတယ္ဗ်ာ။

မြန္ said...

မြန္မဖတ္ရန္ထဲမွာ ဒီဟာထိပ္ဆံုးကပဲ
ဖတ္မိသြားေတာ႔လဲ စိတ္ထဲကထုတ္လို႔မရေတာ႔ျပန္ဘူး
အငိုလြယ္တဲ႔သူလံုးဝမဖတ္သင္႔ဘူးလို႔ ေခါင္းစဥ္ကထဲက သိေပမယ္႔
အမွတ္မရွိတဲ႔ငါကလဲ ဖတ္မိသြားျပန္ျပီ

PP said...

ဟုိက္ရွားပါး။ ဒီလုိ လူေတြလဲ ရွိေသးသကုိး။ ေလးစားပါတယ္။ ;)

စိုးထက္ - Soe Htet ! said...

:)

Anonymous said...

So nice ! ;-) (Ogre)

Unknown said...

မနက္ျဖန္ဆိုတာရွိေနသမွ်
ငါကေတာ့…
ငါ့အိပ္မက္ကို ဖက္တြယ္ထားမွာပဲ…။ ။

Mintasay said...

ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဂ်ီေတာ့ ပန္းခင္းႀကီးထဲမွာလည္း အလြမ္းမိုးေတြရြာေနခဲ့တာကိုး

Mintasay said...

ႀကိဳက္တယ္ဆိုတာကလြဲၿပီး ဘာမွမေၿပာနိုင္ေအာင္ပါပဲ

လင်းထက် said...

အဲဒီမနက္ျဖန္ဆိုတာၾကီး ရွိေနသေရြ႕ေတာ့ ေကာင္ေလး ကေတာ့ သနားစရာပဲ

Anonymous said...

အရမ္းပဲ စိတ္ထဲမွာခံစားရတယ္။ တကယ္ပါ ေကာင္းမေလးသာ ဖတ္မိရင္ ၿပန္စိတ္လည္လာေလာက္တယ္....

Apprenticeship said...

တကယ္ေတာ့ နုတ္ဆက္ျခင္းေတြထက္ လူနွစ္ဦးရဲ႕ မသိစိတ္ေတြရဲ႕ ဆက္သြယ္မႈေတြက ပိုပီးေလးနက္ေနတတ္ေလရဲ႕..။ သူမရဲ႕ နုတ္ကမေျပာတဲ့ ဆက္သြယ္မႈေတြကိုနားလည္နိုင္ပါေစ Black Gyi..။ အစင္ေျပပါေစကြားးးးးးးးးးးးး

Anonymous said...

အရမ္းမိုက္တယ္။ အရမ္းလည္းၾကိဳက္တယ္။ ဒီ့ထက္အမ်ားၾကီးေအာင္ျမင္ပါေစ။ :)

Soe Mya Nandar Thet Lwin (Borros Roxo) said...

Wow..... :))

ကိုမဲႀကီးရဲ႕အဖြဲြ ့အႏြဲ ့ေလးေတြက Message တခုခု က်န္ခဲ့တယ္္....ဖတ္ၿပီးေတာ့ ရင္ထဲမွာ ဟာတာတာ
ႀကီးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ခံစားသြားရတယ္...........

အေရးအသားေတြက အရမ္း အရမ္း မိုက္တယ္... Heart ကိုထိတယ္.. ေကာင္းတယ္ကြာ.... ၾကိဳက္တယ္။

''ႏွဳတ္ဆက္တာျခင္း တူေပမယ့္
အနည္းဆံုးေတာ့
ဆံုဆည္းျခင္း အတြက္လား
ခြဲခြာမွဳ အတြက္လား ဆိုတာကိုေတာ့
ငါတို႕ သိခြင့္ရွိသင့္တာေပါ့...”

''မနက္ျဖန္ဆိုတာ ရွိေနသမွ်
ငါကေတာ့…
ငါ့အိပ္မက္ကို ဖက္တြယ္ ထားမွာပဲ…''
BlackDream

Those phrases are marvelous!! You nail to readers' heart. No doubts..... :))

Keep Rolling. Good Luck!!
စုိးျမနႏၵာသက္လြင္

Anonymous said...

ဖတ္ျပီးေတာ့ရင္ထဲတစ္မိ်ဳးၾကီးျဖစ္သြားတယ္အစ္ကုိေရ..
စာေရးေကာင္းလုိက္တာ.....
ေကာင္မေလးကေသသြားတာလား
မဆက္သြယ္ေတာ့တာလားဟင္.
Print Screen ဖမ္းထားတဲ့ Idea ေလးသေဘာက်တယ္။
ဒါေပမယ့္အဲဒါကလည္းကိုယ့္ကုိယ္ကုိလွည္႕စားနည္းတစ္မ်ိဳး
ပါပဲေနာ္......:)

အိုင္လြယ္ပန္ said...

အားလားလား......
ရင္ထဲကိုထားခဲ႔ၿပန္ၿပီလားတစ္ခုခု.....
ေနာက္တခါမေကာင္းေအာင္ေရးဗ်ာ....

Taungoo said...

အင္း........
ခံရတဲ့သူေတြမနည္းပါလား
ကၽြတ္..ကၽြတ္..ကၽြတ္


ေမတၱာျဖင့္

diLo said...

hm..real or fiction..!stil so sad..
someone get hurts..someone get heart broken..

GreenGirl said...

ဟုတ္တယ္... Print Screen မလုပ္မိတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲ အပစ္တင္မိတယ္။ အခုေတာ့ ေမွ်ာ္ရပါေၾကာင္း...ေနြမိုးေဆာင္းလဲ သူ႔နစ္ခ္ကေတာ့ Offline ပါပဲ ေမာင္ေလးရယ္ :(

Pinkgold said...

ေဟ့ အပ်င္းထူလို႔ ၀သြားၿပီလား
ေကာင္းလိုက္တဲ့ ပိုစ့္ေလး..
တိုက္ဆိုင္မႈေတာ့ မရွိေသးေပါင္ရွင္

zayar oo said...

သိပ္ကုိလွပတဲ့ အေၾကာင္းအရာတခုပါ။ ပထမတခါ skimming လုပ္လုိက္ပါတယ္..သိပ္နားမလည္လုိ႔ scanning လုပ္လုိက္မွပဲ...ခင္ဗ်ားဟာ professional တေယာက္လားေတာင္ထင္ရတယ္..ကြန္ပ်ဴတာသံုးသူေတြၾကံဳေတြ႔ဖူးတဲ့ အၿခင္းအရာကုိ ခင္ဗ်ား Idea က အရမ္းကုိသိမ္ေမြ႔သြားေစပါတယ္...လူတုိင္းဟာတမ်ိဳးမဟုတ္တမ်ိဳးရူးေနတယ္ ဆုိတာကုိေပါ့...ဒီလုိပဲခံစားရတယ္ဗ်ာ...ကြ်န္ေတာ္လည္း chatting ေတြနဲ႔ရူးသြပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္...

ပန္းခေရ said...

အေစာကတည္းကမေရာက္ျဖစ္တာ..
ဖတ္လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ
တစ္ကယ္ကိုထိတယ္ကြာ..
နင့္စကားလံုးတစ္လံုးကို
ငါငွားသံုးလိုက္မယ္..
အေရးမပါတာအရာမေပးနဲ႕လို႕
ဇာတ္လမ္းထဲက
ဇာတ္လိုက္ေလးကိုေျပာေပးစမ္းပါ..
း)
အဆင္ေျပပါေစ

Tea said...

မအားလို႕ မေရာက္ျဖစ္တာ.. အခုမွ ေရာက္ျဖစ္တယ္။
:)
ေနာက္လာရွာဦးမယ္.

khin oo may said...

အေၿပာေကာင္းလွခ်ည္လား။ မလြမ္းတတ္တဲ.သူ ကုိေတာင္စိတ္မေကာင္း ၿဖစ္ေစတယ္။ စိတ္မေကာင္းပါဘူးကြယ္. ငိုေတာင္ငုိခ်င္တယ္။

Anonymous said...

ko black gyi

i feel sth after reading it...How can i pass these times...?

snowflake said...

အရမ္းႀကိဳက္တယ္.
အရမ္းေကာင္းပါတယ္.........
ၾကိဳးစားပါအံုး.......
ခဏခဏလာလည္မယ္ေနာ္........

yingyu said...

I beg such kind of luv can only b found on ur blog :D

Anonymous said...

ko black gyi..,

ထပ္တူနီးပါး အရမ္းကို ခံစားရပါတယ္။
အားေပးလွ်က္ပါ။

ညီအကိုမ်ား said...

အရမ္းမိုက္တယ္ဗ်ာ....အရမ္းေကာင္းတယ္ဗ်ိဳ ႔.... မိုက္တယ္ဗ်ာ...

Suburban Area said...

အေရးအသားေတြက အရမ္းေကာင္းတယ္ဗ်ိဳ႕..ရွားပါးတဲ့လက္ပဲဗ်ာ၊ ဟာသဆန္ဆန္ ေလးေလးနက္နက္စာေတြေရးပါလားဗ်ာ...
ကြၽန္ေတာ္အားေပးေနမယ္ အၿမဲ..:D