ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ အခန္း

ကြ်န္ေတာ္ ဘာႏွင့္တိုက္ဆိုင္လို႕ တိုက္ဆိုင္မွန္းမသိ…။ ငယ္စဥ္ ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက အျဖစ္အ ပ်က္ေလး တစ္ခုကို သတိရမိပါသည္။ ထိုင္ခံု ေနရာတစ္ခုအတြက္ ျပသနာတတ္ခဲ့ၾကတုန္းက ျဖစ္ပါတယ္…။

"သူငယ္ခ်င္း ဒါ…မင္းခံုေနရာမဟုတ္ဖူးဆို…?"

"အင္း..မဟုတ္ဘူး…။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ..?"

"မင္းေနရာ မဟုတ္ဖူးဆိုလဲ သူ႕ပိုင္ရွင္ထိုင္ပါေစကြာ…။ "

"ဟ..ဘာလို႕ ဖယ္ေပးရမွာလည္း ငါ့အတန္းထဲမွာ ရွိတဲ့ေနရာ ငါၾကိဳက္တဲ့ေနရာ ထိုင္ပိုင္ခြင့္ရွိတာပဲ…။"

"ဒါေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္ကြာ…။ ဒီေနရာက မင္းသာ တကယ္ၾကိဳးစားခ်င္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ဆိုရင္ေတာ့ တကယ္ ကို သင့္ေတာ္ ေကာင္းမြန္တဲ့ ေနရာတစ္ခုပါ…။ အခု မင္းက ကိုယ္တိုင္က်ေတာ့လည္း ေနရာ ေကာင္းမွာထိုင္ၿပီး ဘာမွမလုပ္…။ သူမ်ား ၾကိဳးစားခ်င္တဲ့သူေတြအတြက္က်ေတာ့လည္း ဖယ္မေပးခ်င္နဲ႕…။ မင္းေၾကာင့္ တကယ္ ၾကိဳးစားခ်င္တဲ့သူေတြ…။ တကယ္ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့သူေတြ နစ္နာတယ္ကြာ။ ၿပီးေတာ့မင္းကဒီမွာေနၿပီး သူမ်ားေတြ ဘုရားရွိခိုးေနတဲ့ အခ်ိန္လည္း ဟိုလူ႕လိုက္စ ဒီလူ႕လိုက္စနဲ႕ ဒုကၡလိုက္ေပးၿပီး..ဘာသာေရးလည္း ရိုေသကိုင္းရွိဳင္းရေကာင္းမွန္းမသိ…။ ဆရာ၊ ဆရာမေတြကို လည္း..မေလးမစားနဲ႕ လုပ္ၿပီး ပညာသင္ၾကားေရး ကိုလည္း ဒုကၡေပးေသးတယ္...။"

"ေဟ့ေကာင္…ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ? ဘာလဲ..မင္းက အတန္းေခါင္းေဆာင္ပါ ဆိုၿပီးငါ့ကို ပါ၀ါ လာျပေန တာလား…။ ဒါမွမဟုတ္ ငါ့ကိုစိန္လာေခၚေနတာလား..? မင္းက ဘာေကာင္မို႕လို႕လဲ..? မေလာက္ေလးမ ေလာက္စားနဲ႕…။ မင္းကမ်ား ငါလိုေကာင္ကို လာၿပီးေတာ့ ဆရာလာလုပ္ေနေသးတယ္…။ နာခ်င္ၿပီထင္တယ္။ ဟုတ္လား ေဟ့ေရာင္…? မင္းေတာ့ ေက်ာင္းအျပန္ အရိုက္ခံခ်င္ၿပီထင္တယ္…။ မင္းငါ့အေၾကာင္းသိပါတယ္..။ ဒီအခန္းထဲမွာ ငါ့ကိုဘယ္ေကာင္မွ မယွဥ္ႏိုင္ဘူး။ ေမာ္မၾကည့္ရဲဖူး ဆိုတာ...။"

"ငါအတန္းေခါင္းေဆာင္မို႕လို႕ မင္းကို ပါ၀ါလာျပတာလဲ မဟုတ္ဘူး..။ ငါေက်ာင္းကအျပန္ မင္းတို႕ သတိၱမရွိလို႕ မိန္းမလို မိန္းမရ ၀ါးရင္းတုတ္အားကိုးနဲ႕ ေခ်ာင္းရိုက္မွာလည္း မေၾကာက္ဖူး…။ ခိုးေခ်ာင္ ခိုး၀ွက္ ေနာက္ေက်ာ ကေန ဓားနဲ႕၀င္ထုိးမွာလည္း မေၾကာက္ဖူး…။ ေအး… ေနာက္တစ္ခုက မင္းကို ဘယ္သူမွ မယွဥ္ႏိုင္လုိ႕ မင္းကို ေၾကာက္လို႕ အခန္းထဲက သူေတြကလည္း ၿငိမ္ေနၾကတာမဟုတ္ဖူး..။ မင္းနဲ႕ ယွဥ္ၿပီးမိုက္ရမွာကို မလိုလားလို႕ မတန္လို႕ လ်စ္လ်ဴရွဳထားတာ နားလည္လား…? ဒီအတိုင္းလည္း ၿငိမ္ေနၾကတယ္မထင္နဲ႕ မင္းကို ပညာသား ပါပါနဲ႕ ေနာင္ၾကဥ္သြားေလာက္တဲ့ သင္ခန္းစာေပးမလို႕ အခ်ိန္ေကာင္းကို သီးခံၿပီးေစာင့္ေနတာ…။ အဲဒါမင္း သေဘာေပါက္ထား…။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဟုတ္လွၿပီထင္မေနနဲ႕…။"

ေျပာရင္း ေျပာရင္းျဖင့္သူနဲ႕ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ စကားေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး အေျခအေန တင္းမာလာခဲ့ပါတယ္။

"ေဟ့ေကာင္…မင္းက ငါ့ကို ဒီေနရာမွာ ထုိင္ခ်င္လို႕ ထိုင္ေနတယ္မ်ား ထင္လို႕လား…။ ငါဒီမွာ ထုိင္တယ္ဆိုတာ က ငါ့အတန္းကို ငါကာကြယ္ထားတာကြ…။ အဲဒါမင္းနားလည္လား…? တစ္ျခားအခန္းက ေကာင္ေတြ ငါဒီမွာ ထိုင္တာကို ေတြ႕တာနဲ႕ ငါ့အခန္းသားေတြကို မိုက္ေၾကးမခြဲရဲေအာင္.. ျပသနာမရွာရဲေအာင္ ကိုယ့္အသိစိတ္ ဓာတ္နဲ႕ကိုယ္ သမိုင္းေပးတာ၀န္အရ ထိုင္ေပးထားတာကြ…။ ဟား..ဟား..ဟား…။ ေနာက္ၿပီးငါ့မွာက တစ္ျခားအခန္းက အားကိုးရေလာက္တဲ့ ေကာင္ေတြကလည္း ငါ့ဘက္က ရပ္တည္ေနတယ္ေလ…။ ငါတို႕အခန္း ကိုထိရင္ သူတို႕ကလည္း ငါတို႕အခန္းဘက္ကေန ကာကြယ္ေပးမယ့္လို႕ ငါ့ကိုေျပာထားၿပီးသားကြ။ ငါတို႕ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ေၾကာက္စရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့..။ မဟုတ္ဖူးလား...ဟား..ဟား"

"ေဟ့ေကာင္…။ အရူး..။ မင္းထင္ရာ ျမင္ရာ သမိုင္းေပးတာ၀န္ေတြဘာေတြနဲ႕ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ အဓိပၸါယ္မရွိ တဲ့ ေပါက္ကရေတြ ေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႕…။ ငါတို႕အခန္းကလည္း ဘယ္သူကမွ…။ ေအး…မင္းကလြဲလို႕ေပါ့ကြာ ဘယ္သူကိုမွ ျပသနာသြားမရွာဘူး…။ ငါတို႕အခန္းထဲက သူေတြက သူမ်ားကို ဘယ္တုန္းကမွ ျပသနာသြားရွာ တာ၊ ရန္သြားစတာ မရွိတဲ့အတြက္ ဘယ္သူကမွလည္း ငါတို႕အခန္းကို အလကားေန ျပသနာလာမရွာဘူး…။ ေအး…..မင္းအခုလို အတန္းေရွ႕မွာ ထိုင္ေနေတာ့မွ သူမ်ားအခန္းေတြက ငါ့တို႕အခန္းကို အထင္ေသး၊ အျမင္ ကတ္ၿပီး ျပသနာလာရွာခ်င္ရွာမွာ…။ ေနာက္တစ္ခု ငါေျပာခ်င္တာက မင္းေျပာတဲ့ တစ္ျခားအခန္းက ေကာင္ေတြ ဆိုတာလည္း မင္းကိုကပ္ေပါင္း၊ Cover လုပ္ၿပီး ငါတို႕အခန္းထဲက တန္ဖိုးရွိတဲ့ မိန္းကေလးေတြကို ထိကပါး ရိကပါးလုပ္ၿပီးေတာ့ သူတို႕ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ အျမတ္ထုတ္ဖို႕ လုပ္ေနတာ။ အဲဒါေရာ မင္းသိရဲ႕လား? အကယ္၍ သူမ်ားေတြက ငါတို႕ အခန္းကို အလကားေန ျပသနာလာရွာ… လာေစာ္ကားတယ္ပဲ ထားအံုး…။ ေဟ့ေရာင္…ဒီမွာ..။ ငါတို႕အခန္းက အျမဲစည္းလံုးၿပီးသားကြ..။ အဲဒါမင္းနားလည္လား…? ကိုယ့္အခန္း ထဲကသူကို သူမ်ားကလာေစာ္ကားရင္ ေခါင္းငံုခံေနမယ့္အထဲမွာ ငါတို႕ အခန္းနဲ႕ အခန္းထဲကသူေတြ မပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး မင္းသိေအာင္ထပ္ေျပာအံုးမယ္..။ ငါတို႕အခန္းက ဘယ္အခန္းက ေကာင္ေတြကိုမွလည္း အားမကိုးဘူး…။ ကိုယ့္အခန္းတြင္း စည္းလံုးညီညြတ္မွဳအားကိုပဲ အားကိုးတယ္…။ ေအး...ေနာက္ဆံုးတစ္ခုက သူမ်ားေတြလာေစာ္ကားမွ မဟုတ္ဘူး…။ ကိုယ့္အတန္းသူ အတန္းသား အခ်င္းခ်င္းထဲမွာ အသားထဲက ေလာက္ထြက္ေနတဲ့ ေကာင္မ်ိဳးရွိေနရင္လည္း ေျခမ မေကာင္း ေျခမ… လက္မ မေကာင္းလက္မ ဘယ္ေတာ့မွ လက္ပိုက္ၾကည့္ၿပီး…ဒီအတိုင္း လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ခြင့္ေပးထားမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာပဲ…။

ထိုကဲ့သုိ႕ သူနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ အေျခအတင္ စကားမ်ားေနၾကခ်ိန္မွာ ဘယ္အခ်ိန္က ဘယ္လို ကြ်န္ေတာ့္ ေနာက္ကို ေရာက္ေနၾကမွန္းမသိေသာ အတန္းထဲမွ ေက်ာင္းသားမ်ား အားလုံးနီးပါး ေတာ္ေတာ္ေလး မ်ားေနၿပီဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္ သတိထားမိလိုက္ပါတယ္…။ ဟုတ္ေလာက္ပါတယ္ေလ…။ ဒီေကာင္ အတန္းကို ဗိုလ္က်ျခင္တိုင္းဗိုလ္က်…။ ဒုကၡေပးခ်င္တိုင္းေပးေနတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ၾကာေနခဲ့ပါၿပီ..။ သူ႕ေၾကာင့္ အတန္းသူ အတန္းသားေတြေရာ..အတန္းေရာ..။ ေနာက္ဆံုး အတန္းပိုင္ဆရာမပါမက်န္..။ သူမ်ားအတန္း ေတြေရွ႕မွာ မ်က္ႏွာပ်က္ရေပါင္း၊ အရွက္ကြဲရေပါင္းေတာ္ ေတာ္မ်ားေနခဲ့ပါၿပီ..။ အားလံုးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက လည္း အဲဒီ့သေကာင့္သားကို ေကာင္းေကာင္း ပညာေပးပို႕ ပြက္ပြက္ဆူေနတဲ့ သူတို႕ရဲ႕ ေဒါသေတြကို ေကာင္း ေကာင္းၾကီးကို ဘာသာျပန္ ေနၾကပါၿပီ…။ ဒါကို ဟိုေကာင္လည္း သတိထားမိသြားဟန္တူပါတယ္…။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ထိတ္လန္႕ေနတာကို မနဲ ဟန္ကိုေဖာ့လုပ္ေနေပမယ့္…ေတာ္ေတာ္ေလးကို ရုပ္ပ်က္ ေနပါၿပီ…။ ဒီေလာက္ဆို အကယ္၍သူသာ ဒီတစ္ခါ ထက္ျငင္းလိုက္ပါက ဘာေတြျဖစ္သြားႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ သူ႕ေရွ႕ေရးကို သူေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္ေနၿပီဆိုတာ ေသခ်ာေနပါၿပီ…။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေမးဖို႕ အေကာင္းဆံုးနဲ႕ ေနာက္ဆံုးပြဲသိမ္း ေမးခြန္းတစ္ခုကို အတန္းသားေတြဘက္ လွည့္ၾကည့္ေနရာမွ သူ႕ဘက္သို႕ ခပ္ေျဖးေျဖးပဲ လွည့္ကာ ျပံဳးၿပီးသူ႕ကို ေမးလိုက္ပါေတာ့တယ္။

"ကဲ…ဘယ္လိုလဲ…? မင္းဒီေနရာက ဖယ္ေပးမယ္မလား…?"

p.s- အမွန္က အဲ့ဒီ့ေနရာမွာ ဘယ္သူထိုင္တယ္ မထိုင္ဖူးဆိုတာ အေရးမၾကီးပါဘူး။ ဘယ္သူပဲ ထိုင္ထိုင္ တကယ္အေရးၾကီးတာက ကြ်န္ေတာ္တို႕ အတန္းၾကီး ဂုဏ္ရွိဖို႕၊ ေအာင္ျမင္ဖို႕၊ တိုးတက္ ေကာင္းစားဖို႕ပါ...။ အကယ္၍ သူသာ အဲဒီ့ေနရာ မွာ ဆက္ေနၿပီး အခန္းအတြက္ တကယ္ၾကိဳးစားေပးမည္ ဆိုပါကလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႕ အတန္းသူ၊ အတန္း သားေတြ အားလံုးဟာ သူအရင္လုပ္ခဲ့တဲ့ မုိက္ျပစ္ေတြကုိ ခြင့္လႊတ္ၿပီး ၀မ္း ပန္းတသာ ၾကိဳဆိုေနမိမွာ ေသခ်ာပါတယ္...။

Happy Birthday ပါ ေမေမ...!!!

Free Comments & Graphics

M- Magnanimous
O- Optimistic
T- Treasurable
H- Honourable
E- Enlightened
R- Reliable

p.s- ဒီေန႕မွာ က်ေရာက္တဲ့ ေမေမ့ရဲ႕ ေမြးေန႕မွသည္ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတိုင္ေအာင္ ေမေမခ်စ္တဲ့ မိသားစု ႏွင့္ အတူ ေပ်ာ္ရႊင္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေနႏိုင္ပါေစလို႕ သားဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္....။

ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ထြက္ေပါက္...

ငါတစ္ေယာက္ထဲ ဒီအခန္းက်ဥ္းထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာေနရအံုးမွာလဲ…။ ဘယ္ေနရာကို ၾကည့္ၾကည့္ ထြက္ေပါက္မဲ့ေနတဲ့ ငါ့အခန္းထဲမွာ အလင္းတစ္စက္ေလာက္ကိုေတာ့ ငါေမွ်ာ္လင့္ေကာင္းပါရဲ႕..။ ငါ့ရဲ႕ေဘး ပတ္ပတ္လည္မွာ မြန္းၾကပ္မွဳနံရံေတြနဲ႕ ၀န္းရံခံခဲ့ရတာ အခုဆို ငါ့ဘ၀တစ္ဆစ္က်ိဳးေတာ့မယ္။ ဘယ္မွာလည္း ငါ့ရဲ႕ နားခိုရာ…။ ဘယ္မွာလည္း ငါ့ရဲ႕ ေျဖသိမ့္ရာ…။ ဘယ္မွာလည္း ငါ့အတြက္ ၾကည္ႏူးစရာ…။ ဘယ္တုန္းက ဘယ္သူထည့္လုိ႕ ေရာက္ခဲ့မွန္းမသိတဲ့ ဒီအခန္းထဲမွာ ငါဘယ္ေလာက္ ထိ ၾကာၾကာေနရအံုးမွာလဲ…။ ငါ့လိုပဲ ဒီလိုအခန္းမ်ိဳးထဲ ေရာက္ေနတဲ့သူေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားရွိၾက အံုးမလဲ…။

မ်က္ႏွာက်က္ေပၚနားက ကိုယ္ပိုင္ဘ၀တစ္ခုကို သူ႕ဘာသာ တည္ေဆာက္ခြင့္ရေနတဲ့ ပင့္ကူတစ္ေကာင္…။ မၾကာခဏ ငါနဲ႕ လာကစားေလ့ရွိတဲ့ ခပ္တုန္းတုန္း ေျမၾကြက္တစ္ေကာင္…။ ငါမသိပဲ ငါ့အိပ္မက္ေတြ ခဏခဏ လာခိုးစားတဲ့ ဘယ္ကေပၚလာမွန္း မသိတဲ့ ပိုးဟပ္တစ္ေကာင္…။ ငါတယုတယ ေမြးထားတဲ့ ပုပ္သိုးေနတဲ့ အတိတ္ေတြထဲက “ေလာက္” ေကာင္ေတြနဲ႕…။ ငါ့၀ိဥာဥ္ကိုေဖာက္ စိတ္ကူးနဲ႕ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ခပ္ေဂါက္ ေဂါက္ လိပ္ျပာတစ္ေကာင္ေလာက္ေတာင္ ငါ့ဘ၀က မျမင့္ျမတ္ပါလား…။ ထားလိုက္ပါေလ…။ ဒီအခန္းထဲ အေဖာ္ဆိုလို႕ သူတို႕ပဲရွိတာမလား…။ ေၾသာ္ေမ့လို႕…။ ၁၀ ႏွစ္သားေလာက္ သက္တမ္းရွိတဲ့ “အထီးက်န္ျခင္း” တစ္ေကာင္လည္း ငါ့ေဘးမွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနေလရဲ႕…။

ငါ့နားထဲမွာ ၾကားေနရတဲ့ ညည္းျငဴသံေတြ ငါ့ကိုေျခာက္လွန္႕ခဲ့တာေန႕စဥ္ရက္စက္ ငါ့ညေတြ ေျခာက္ကပ္ ေနလိုက္ပံုမ်ား…။ ပက္ၾကားေတြေတာင္အပ္လို႕…။ ပတ္၀န္းက်င္ကို ငါေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ခဲ့ဖူးတယ္…။ တစ္စံု တစ္ေယာက္မ်ား ရွိေနမလားလို႕…။ မရွိဘူး..။ ဘယ္သူမွမရွိဘူး…။ ငါနဲ႕တူတာဆိုလို႕ ငါ့အရိပ္ေတာင္မရွိဘူး…။ အခန္းေထာင့္မွာ ခပ္ပါးပါးပ်ံသန္းေနတာ ငါ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ မ်ားလား…။ မဟုတ္ဘူး…။ ေခါင္းကိုငံု ငါ့ကိုယ္ငါ သံုးသပ္ဖို႕ ငါ့အသက္ရွဴသံေတြ ငါလိုက္ဖမ္းေတာ့ ပိုဆိုးသြားတယ္..။ ငါ့အသက္ရွဴခြင့္ကိုေတာင္ ငါမပိုင္ ဆိုင္ပါလား…။

ငါ့အခန္းထဲမွာ ေန႕မရွိဘူး…။ ငါ့အခန္းထဲမွာ ည မရွိဘူး…။ ငါ့အခန္းထဲမွာ မာနမရွိဘူး…။ ငါ့အခန္းထဲမွာ အတၱ မရွိဘူး…။ မရွိဘူး…။ ဘာဆိုဘာမွ မရွိဘူး…။ ငါကိုယ္တိုင္ေရာ ရွိေနတာေသခ်ာရဲ႕လား…? ခပ္၀ါး၀ါး ပါပဲ…။ ေပၚလာလိုက္ ေပ်ာက္သြားလိုက္နဲ႕ မျမဲျခင္းေတြ ေျခရာျခင္းထပ္ေနပံုမ်ား…။ ကာလသံုးပါးကိုေတာင္ လူရာမသြင္းဘူး…။ အၾကိမ္ၾကိမ္တည္ေဆာက္လိုက္ ျပိဳက်သြားလိုက္နဲ႕ ငါ့ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ ဘ၀ထဲမွာ ေတာင္လိုပံု…။ တစ္ခုမွလည္း သံုးစားလို႕မရ။ ျဖစ္ခ်င္တာနဲ႕ ျဖစ္သင့္တာ အၾကိမ္ၾကိမ္စစ္ခင္းေတာ့…။ ၾကားထဲ က ငါ့ခံစားခ်က္ စစ္ေျမျပင္ပဲ စုတ္ျပတ္ၿပီးက်န္ခဲ့တယ္..။

ေ၀ဒနာေတြ တနင့္တပိုး ေသေသခ်ာခ်ာထုပ္ပိုးၿပီးမ်ား ကံၾကမၼာက င့ါကို လက္ေဆာင္ေပးခဲ့ေလသလား..။ လိုျခင္တာနဲ႕ လိုအပ္တာေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွိပ္စက္…။ ငါ့ဘ၀လည္း အပိုင္းပိုင္းျပတ္ေနၿပီ…။ ေအာင္ျမင္မွဳ၊ ဂုဏ္ျဒပ္၊ အနာဂတ္ ငါဘာမွမလိုျခင္ဖူး…။ လာမေပးနဲ႕ အေပါစား ရင္ခုန္သံေတြလည္း ငါမယံုဘူး..။ ငါလိုခ်င္တာ ငါ့လက္ ထဲက လက္တစ္ဆုပ္စာ ေန႕စြဲေတြနဲ႕ ငါ့ကိုယ္ငါ ပိုင္ဆိုင္မွဳ…။ ဒီလိုအခန္းထဲမွာေနမွ ငါ့ဘ၀ေကာင္းစားမယ္ဆို။ အဆံုး အစမရွိတဲ့ စၾကာ၀ဌာထဲကိုသြား ငါ့ဘ၀ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ငါ…။ “ခါး” ျပစ္လိုက္ခ်င္တယ္…။

တစ္စံုတစ္ခုမ်ား ရေလမလားလို႕ ငါ့မ်က္လံုးကိုမွိတ္ အိပ္မက္ေတြထဲ ေဖာက္ထြက္ျပစ္လိုက္ေတာ့ င့ါေသြးေၾကာ ေတြထဲ ေလဟာနယ္ေတြ အကန္႕အသတ္မရွိ ျဖတ္သန္းသြားတယ္…။ အခုဆို ငါ့အိပ္မက္ေတြ တေျဖးေျဖး အေရာင္ပါး ခံစားခ်က္လည္း သုညေအာက္မွာ ျပားျပားေမွာက္ေနၿပီ…။ ဘယ္သူ ျမင္လဲ င့ါမ်က္၀န္းထဲ နာၾကည္းခ်က္ေတြ ေသြးစက္လက္နဲ႕ ငါ့ကိုယ္ငါသတ္ေနတာ…။ ခြဲထြက္ျပစ္လိုက္ ခပ္ေဟာင္းေဟာင္း လမ္း ေၾကာင္းေတြကေန…။ တေစာင္းၾကည့္မွ တည့္တည့္ျမင္ရတဲ့ ဒီေလာကမွာ ကြာဟခ်က္ေတြ ဘာမွဒီေလာက္မ်ား စရာမလိုဘူး…။ ဒီအေတြးေတြထဲ ငါအၾကိမ္ၾကိမ္လမ္းေလွ်ာက္ ငါ့ဦးေႏွာက္မွာ လမ္းေပ်ာက္ျခင္း ေျခရာေတြ ထပ္ေနၿပီ…။

အမွတ္မထင္ ငါေတြ႕လိုက္တဲ့ အေတြးတစ္ခုကို…။ ငါ…။ အမိအရလိုက္ဖမ္းတယ္…။ ဟုတ္တယ္…။ ထြက္ေပါက္ မဲ့ေနတဲ့ ဘ၀တစ္ခုကေန လြတ္ေျမာက္ဖို႕ တစ္ခုတည္းေသာေသာ့ဟာ “စိတ္” ျဖစ္တယ္..။ ဘယ္လိုနည္းနဲ႕မွ လြတ္ေျမာက္ဖို႕ လမ္းမျမင္တဲ႕ ငါ့ ခႏၶာကိုယ္ကို ကယ္ထုတ္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနမဲ့အစား..။ ငါ့၀ိဥာဥ္ကုိပဲ လြတ္လပ္ခြင့္ ေပးလိုက္ေတာ့မယ္…။ ငါးမရလို႕ ေရခ်ိဳးျပန္တာ ငါ့အျပစ္လား…။ ရွင္သန္ ျခင္းဟာ စတည္္ျခင္း…။ ေနထိုင္ျခင္း ဟာ ျဖစ္တည္ျခင္း…။ ေသခ်ာတယ္…။ ဒါဆို တစ္ခုခုေတာ့လိုေနၿပီ..။ စဥ္းစား စဥ္းစား။ ငါ…။ ထြက္ေပါက္ေတြ နဲ႕ နီးလာၿပီ။ ငါကိုယ္တိုင္ေဖာက္ ငါေလ်ာက္တဲ့လမ္းမွာ အေႏွာင့္အယွက္ဆိုလို႕ ငါ့အိပ္မက္ေတာင္မရွိေစရ...။

ဒီအလင္းတန္းကိုရဖို႕ ငါေစာင့္စားခဲ့ရတာ အလင္းႏွစ္ေတြ သန္းနဲ႕ခ်ီခဲ့ေပါ့…။ ငါ့ေဘးမွာ ကာရံထားတဲ့ မြန္းၾကပ္မွဳနံရံေတြကို ငါသနားတယ္..။ ဘယ္သူမွ ငါ့ထြက္ေပါက္ကို ပိတ္ပင္ႏုိင္စြမ္းမရွိေတာ့ဘူး…။ အၾကိမ္ၾကိမ္ ပံုေဖာ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေလာကသစ္တစ္ခု ငါ့အာရုံေတြထဲမွာ တေျဖးေျဖးနဲ႕ေပၚလာၿပီ…။ အဲဒီ့ေန႕မွာ ဘယ္အခ်ိန္ထဲက ငါ့ေဘး ျပန္ေရာက္ေနမွန္းမသိတဲ့ ငါ့အရိပ္ကို ငါေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕ ေတြ႕ခဲ့တယ္။ အခန္းထဲက ငါ့အေဖာ္ေတြကို ငါႏွဳတ္ဆက္လိုက္တယ္…။ တစ္ခ်ိန္လံုး အခန္းေထာင့္မွာ ကုတ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းနဲ႕ အိပ္ငိုက္ေနတဲ့ ငါ့၀ိဥာဥ္နဲ႕ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ လိပ္ျပာ ရုတ္တရက္ထျပန္သြားတယ္…။ ငါ့စိတ္ေတြလည္း အဲဒီ့လိပ္ျပာနဲ႕အတူ ေလာကသစ္ဆီသို႕….။ တကယ္ေတာ့ ေသျခင္းတရားဆိုတာ လြတ္ေျမာက္ရာ လမ္းတစ္ခုပဲ မဟုတ္လားဗ်ာ…။

p.s- ထြက္ေပါက္မဲ့ေနေသာ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာအား ကိုယ္စားျပဳသည္။

သိၾကားႏွင့္ Blogger

သိၾကာင္းမင္းသည္ ႏွစ္စဥ္ထမ္းေဆာင္ေနၾက တာ၀န္အား ထမ္းေဆာင္ရန္အလို႕ငွာ ထံုးစံအတိုင္း လူ႕ျပည္သို႕ ဆင္းသက္ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါတယ္…။ ယခင္ႏွစ္မ်ားနဲ႕ မတူပဲ ဒီႏွစ္ရဲ႕ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ ကုန္ေစ်းႏွဳန္းနဲ႕ ေလာင္စာဆီမ်ား အဆမတန္ ေစ်းႏွဳန္းျမင့္တက္မွဳေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ ျမန္မာ့ယဥ္ ေက်းမွဳကို ေဖာ္ျပ လိုသည္ကတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ယခုႏွစ္မွာေတာ့ အရင္လို စက္တပ္ယဥ္မ်ားကို အသံုးမျပဳေတာ့ပဲ လွည္းယဥ္ ကိုစီးကာ ညာဘက္လက္တြင္ သၾကၤန္အတြင္း မေကာင္းမွဳ က်ဴးလြန္သူ မ်ားအား မွတ္တမ္းတင္ရန္ HTC (TYTN II) model အမ်ိဳးအစား PDA ကို ကိုင္ေဆာင္ၿပီး လည္း ေကာင္း၊ ဘယ္ဘက္လက္တြင္ သၾကၤန္အတြင္း ထင္တိုင္းက်ဲေနၾကေသာ ျမန္မာ(ဟု မိမိကိုယ္ကိုယ္ နာမည္တပ္ထားေသာ) လွပိ်ဳျဖဴေလးမ်ားရဲ႕ ေရစိုေနေသာ အလွအား မွတ္တမ္းတင္၍ နတ္ျပည္တြင္ ျပန္လည္ျဖန္႕ျဖဴးရန္ အတြက္လည္းေကာင္း Sony- Handy Cam တစ္လံုးကို ကိုင္ေဆာင္၍ ဆင္းသက္လာခဲ့ေလသတည္း..။

Appendix (1) - သိၾကားမင္းသည္ ၎၏ Video Camera ျဖင့္ လူ႕ျပည္ရွိ ရာဇ၀တ္မွဳ က်ဴးလြန္သူမ်ား အား မွတ္တမ္းတင္ရန္ဟု အေၾကာင္းျပကာ ၎၏ ခ်စ္ဇနီးေခ်ာေလးမ်ားအား မလိမ့္တပတ္ျပဳလုပ္ခဲ့ ေၾကာင္း ခိုင္လံု ေသာ သတင္းရပ္ကြက္မွ သတင္းရရွိ။

သိၾကားမင္းသည္ ခရီးေရာက္မဆိုက္ပင္ ၎မေရာက္ခင္ကတည္းက အလိုအေလွ်ာက္ အခမ္းအနား ဖြင့္လွစ္ၿပီး ျဖစ္ေနေသာ သၾကၤန္ပြဲေတာ္ရဲ႕ ျဖစ္စဥ္မ်ားကို အေမာတေကာပင္ အင္တာနက္ကြန္ယက္ အကူအညီမ်ားယူ႐ လိုက္လံမွတ္တမ္းတင္ရပါေတာ့တယ္..။ ကြန္နက္ရွင္မွာလည္း သၾကၤန္အတြင္း မေကာင္းတစ္ခ်က္၊ ပ်က္တစ္ ခ်က္ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ အသံုးျပဳလိုေသာ Website ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ Access Denied ႏွင့္ တိုးေနေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း တာ၀တိသာမွာရွိတဲ့ ၎ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ISP နဲ႕ ဆက္သြယ္ခ်ိတ္ဆက္ခဲ့ရပါ ေတာ့တယ္..။ ထိုကဲ့သို႕ တာ၀တိသာႏွင့္ခ်ိတ္ဆက္ရာတြင္လည္း သာမန္နည္းျဖင့္ ခ်ိတ္ဆက္လို႕ မရတာ ေၾကာင့္ Proxy မ်ားကို ေက်ာ္ခြ အသံုးျပဳခဲ့ ရပါတယ္..။

ယခုႏွစ္တြင္ သိၾကားမင္း၏ အဓိကတာ၀န္ကေတာ့ နတ္သဘင္အစည္းအေ၀းရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အရ ျမန္မာျပည္တြင္ အလြန္ေခတ္စားေနေသာ Blogger မ်ားရဲ႕သတင္း၊ လွဳပ္ရွားမွဳမ်ားကို အထူးဦးစားေပး မွတ္ တမ္းတင္ရန္ႏွင့္ နတ္ျပည္မွာ မၾကာခင္ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္ေတာ့မယ့္ Blogger Society အတြက္ နည္းပညာ မ်ားရယူရန္တို႕ ပါ၀င္လာခဲ့ပါတယ္။ ထိုကဲ့သို႕ေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားအျပင္ အထူးလွိ်ဳ႕ ၀ွက္တာ၀န္အျဖစ္ လူ႕ျပည္ Blogger အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ သၾကၤန္တြင္း ဥပုဒ္သီလေဆာက္တည္ေနေသာ သူေတာ္ေကာင္း Blogger မ်ားအား အရက္သမား၊ ဖဲသမား ျဖစ္ေအာင္အမ်ိဳးမ်ိဳး အပုတ္ခ်၊ လီဆယ္ ဖန္တီးေနသည့္ Blogger ရာဇ၀တ္ သားမ်ားရဲ႕ မွတ္တမ္းမ်ားကို၎၏ PDA တြင္ ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္တမ္းတင္ၿပီး နတ္ျပည္၀င္ခြင့္ Visa ပိတ္ျခင္း ျဖင့္ အေရးယူသြားရန္ အစီအစဥ္မ်ားပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္…။

ပထမဆံုးအေနနဲ႕ သိၾကားမင္းသည္ နတ္ျပည္တြင္ မၾကာမွီ တည္ေထာင္မည့္ Blogger Society အတြက္ လူ႕ျပည္မွ နာမည္ၾကီး Blogger မ်ားကို လူေယာင္ဖန္ဆင္းၿပီး ေတြ႕ဆံုပါေတာ့တယ္..။ ၎ အေနျဖင့္ ထိုသို႕ ေတြ႕ဆံုမည္ဟု ရည္ရြယ္ထားကတည္းက မျဖစ္မေနႏွင့္ ထိပ္ဆံုးမွ ေလ့လာရမည့္သူ ကို ၾကိဳတင္ေရြးခ်ယ္ ထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္..။ ထိုသူႏွင့္မွ မေတြ႕ဆံုပါက Blogger ရပ္၀န္းတြင္ အလြန္တရာမွေခတ္ေနာက္က်သြားၿပီး.. လိုအပ္ေသာ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ရန္လိပ္စာ မ်ားကို အဆက္အသြယ္ပ်က္သြား ႏုိင္ေၾကာင္းကိုလည္း သိရွိၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ထိုနာမည္ၾကီး Blogger နာယကၾကီးကေတာ့ ကိုစိုးထက္ ျဖစ္ပါတယ္။

ထို႕ေနာက္ သိၾကားမင္းဟာ ကန္႕ကြက္မဲမရွိပဲ အတည္ျပဳထားတဲ့ အထူးလိွ်ဳ႕ွ၀ွက္ စီမံကိန္းအား အေကာင္ အထည္ေဖာ္ရန္ အစြမ္းကုန္ၾကိဳးစားပါေတာ့တယ္..။ သိၾကားမင္းသည္ နတ္တို႕၏ အစြမ္းျဖင့္ အလြယ္တကူ ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ႏုိင္မည္ဟု ယူဆထားေသာလည္း Blogger အမ်ားစုသည္ Proxy မ်ားကိုေက်ာ္ခြၿပီး အသံုးျပဳ ေနျခင္းေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ပင္အခက္အခဲ ႏွင့္ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္..။ IP Address အရ အျခားႏိုင္ငံတစ္ခုမွာဟု ယူဆကာ ထိုႏုိင္ငံသို႕ အေမာတေကာလိုက္သြားၿပီးေတာ့မွ တကယ္တမ္း အသံုးျပဳေနသည္မွာ ၎စတင္ဆင္း သက္ရာႏိုင္ငံမွ ျဖစ္ေနျခင္း အစရွိေသာ အေျခအေနအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ အလွည့္စားခံေနရေသာေၾကာင့္ သိၾကားမင္းချမာ ယုန္ေတာင္ေျပး ေခြးေျမာက္လိုက္ အျဖစ္မိ်ဳးနဲ႕ ၾကံဳရပါေတာ့တယ္..။

သို႕ေသာ္လည္း နတ္တို႕ရဲ႕ အစြမ္းနဲ႕ မၾကာခင္မွာပဲ Blogger လူဆိုးၾကီးမ်ား သတင္းကို ၎တို႕၏ လုပ္ရပ္မ်ား ႏွင့္အတူ စနစ္တက် မွတ္တမ္းတင္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္…။

သၾကၤန္အတြင္း သူေတာ္ေကာင္း Blogger မ်ားဘာ၀နာတရားပြားမ်ား အားထုတ္ေနခ်ိန္တြင္ Chevas ပုလင္းကို ဖက္ကာ ေရႊေရာင္ပင္လယ္ထဲကူးခတ္ေနေသာ ကိုလင္းထက္၊ Blog တကာလွည့္ကာ Blog ၾကီးတစ္ခုလံုး ေရထဲစံုးစံုးျမဳပ္တဲ့အထိ မီးသတ္ပိုက္ႏွင့္လိုက္ထိုးျခင္း၊ အိုးမဲသုတ္ျခင္း (သူတို႕က မဲၿပီးသားသူေတာင္မခ်န္ဘူး) အစရွိေသာ အမွဳမ်ားကို ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ ႏွလံုးသားျပတိုက္ ႏွင့္ ေမာင္မ်ိဳး၊ ေတြ႕သမွ် Blog အကုန္၀င္၍ သူမရဲ႕ အသံျဖင့္ လိုက္လံႏိွပ္စက္ခဲ့ေသာ စိုးျမနႏၵာသက္လြင္၊ သူ႕ကိုယ္သူ အသည္းကြဲသမားလိုလို ဘာလိုလို ေလသံျပစ္ၿပီး သၾကၤန္ၿပီးတာနဲ႕ အိုရေတာ့မယ့္ ေႏြမုန္တိုင္း ႏွင့္ အစ္ကို Blogger မ်ားအား အြန္လိုင္းမွာေတြ႕တဲ့ အခ်ိန္မွာ အမ်ိဳးမ်ိဳးစိတ္ေကာက္ၿပီး သၾကၤန္တြင္း ေကာင္မေလးမ်ားႏွင့္ ၾကိတ္ပုန္းခုတ္ေနေသာ ညမီးအိမ္ တို႕အား လွည့္စားမွဳ၊ ႏွစ္ ေယာက္ေပါင္းၿပီး Blogger အေပါင္းအား နည္းမ်ိဳးစံုလိုက္ၾကပ္ေနေသာ အိမ္ေလး ႏွင့္ ပန္းခေရ၊ မႏွစ္ကသၾကၤန္မွာ အသည္းကြဲခဲ့ပါတယ္ဆိုၿပီး ဒီႏွစ္သၾကၤန္တြင္း တစ္တြင္းလံုး Blogger ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွစ္မမ်ားအား ျပစ္ကာ ရွာပံုေတာ္ဖြင့္ေနသည့္ ေပါက္ကရ ၈၀ အား အခြင့္အေရး လက္တစ္လံုး ျခားလုပ္မွဳ တို႕ျဖင့္ ၎၏ PDA အတြင္း အတိအက် မွတ္တမ္းတင္ၿပီး နတ္ျပည္၀င္ခြင့္ Visa အား သံသရာ သက္ပန္ ပိတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္..။

p.s - သိၾကားမင္းသည္ လူေယာင္ဖန္ဆင္း၍ ကိုစိုးထက္ ၾကီးႏွင့္ေတြ႕ဆံုရာတြင္ Black Dream ဆိုေသာ အမည္အားအသံုးျပဳခဲ့ေၾကာင္း….။

သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ အမွတ္တရသၾကၤန္...

မေန႕က (၁၃.၄.၀၈) သၾကၤန္အက်ေန႕မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ဒီမွာအတူတူရွိေနၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္း (Blogger)ေတြ ပထဆံုးအၾကိမ္ စံုစံုလင္လင္ ဆံုဆည္းခဲ့ၾကပါတယ္..။ သၾကၤန္တြင္းမွာ သူမ်ားေတြ ကိုယ္စီကိုယ္စီ ကိုယ့္နည္း ကိုယ့္ဟန္နဲ႕ ေပ်ာ္ပါးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႕လည္း အမွတ္တရေလး ျဖစ္သြားေအာင္ အခုလုိဆံုၾကဖို႕ စီစဥ္လိုက္ၾကတာျဖစ္ပါတယ္…။

အဲဒီေန႕က ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ေတြ႕ဆံုမွဳေလးဟာ အေပ်ာ္သေဘာ အမွတ္တရ သေဘာမ်ိဳး တစ္ခုတည္း အတြက္ သီးသန္႕မဟုတ္ပဲ မၾကာခင္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြစုေပါင္းၿပီး တည္ေထာင္ ၾကမယ့္ Website ေလးတစ္ခုအေၾကာင္းကို ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ၾကဖို႕လည္းပါ၀င္ပါတယ္…။ အဲဒီ့ Website ေလးမွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ တတ္သမွ်၊ သိသမွ် နည္းပညာအေၾကာင္းအရာမ်ား၊ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ဖန္တီးထားတဲ့ အႏုပညာ မ်ားနဲ႕အတူ အျခားေသာ အက်ိဳးရွိႏုိင္တဲ့ အခန္းကဏၰမ်ားကို ထည့္သြင္းသြားဖို႕ ရည္ရြယ္ထားပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႕ဆံုဆည္းမွဳရဲ႕ ပထမခရီးစဥ္အေနျဖင့္ Парк Культуры (Park Of Cultre) လို႕ ေခၚတဲ့ ပန္းျခံကို ပထမဆံုးစတင္ခ်ီတက္ၾကပါတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ၀မ္းတြင္းသာယာစိုေျပေရးကိုလည္း အဲဒီ့ေနရာမွာပဲ ေျဖရွင္းၿပီး အမွတ္တရ ဓာတ္ပံုေတြနဲ႕ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾကပါတယ္..။ အဲဒီ့ေနာက္မွာေတာ့ ကမာၻေပၚမွာ နာမည္ၾကီးေနရာတစ္ခုျဖစ္တဲ့ Красная Плошадь (Red Square) ကို ဆက္လက္ထြက္ခြာခဲ့ၿပီး… မွတ္တမ္း ဓာတ္ပံုမ်ားျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾကပါတယ္…။

ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ အမွတ္တရ ဆံုဆည္းမွဳေလးမွာ ထူးဆန္းမွဳေလာ တိုက္ဆိုင္မွဳေလာမသိတဲ့ အျဖစ္ အပ်က္ေလးတစ္ခုကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္..။ ဘာလဲဆိုေတာ့ မိုးရြာျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ လက္ရွိေနထိုင္တဲ့ ေနရာမွာ ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမိုးရြာေလ့ ရြာထမရွိပါဘူး။ ဘာလို႕ ကြ်န္ေတာ္က မိုးရြာတာကို အထူးအဆန္းတစ္ခုအေနနဲ႕ ေျပာရေၾကာင္းကို သိခ်င္ရင္ေတာ့ အခုကြ်န္ေတာ္တို႕ အစီအစဥ္မွာ ပါတဲ့သူမ်ားကိုျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ႏွင့္အတူ တစ္ႏွစ္တည္း ေက်ာင္းအတူတူ တက္ခဲ့ၾကတဲ့ တစ္ျခား သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုပဲ ေမးၾကည့္လိုက္ၾကပါေတာ့ :) ။

ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ဆံုဆည္းမွဳ အမွတ္တရေန႕ရက္ေလးကို ကြ်န္ေတာ္တို႕ ခ်စ္တဲ့ စာဖတ္သူမ်ား၊ Blogger ညီအစ္ကိုမ်ား၊ ေမာင္ႏွစ္မ်ားအားလံုးကို ေ၀မွ်ရင္းနဲ႕ “မဂၤလာႏွစ္သစ္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ခ်စ္တဲ့ ျမန္မာ ျပည္သူ၊ျပည္သားမ်ားအားလံုး စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း၊ ကိုယ္၏ က်န္းမာျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံုၾကပါေစရန္ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္…။ ထို႕အတူ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ အမိျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ၾကီးသည္လည္း ယခု ထက္ပို ပိုမို၍စည္ပင္ သာယာ၀ေျပာၿပီး ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းအပ္ပါသည္။”

Moscow River နဲ႕ အမွတ္တရ...




(Park Of Cultre) ထဲမွာပါ...



ဒါကေတာ့ ပန္းျခံအ၀င္ ဂိတ္၀မွာပါ...



Moscow River ကို တံတားေပၚကေန မွတ္တမ္းတင္ထားတာပါ...



Red Square နားမွာရွိတဲ့ ကမာၻ႕ေျမပံုေပၚက အမိျမန္မာျပည္ ေျမပံုေရွ႕မွာပါ...





ေရမလာတဲ့ ေရပန္းၾကီးေဘးမွာပါ... :P << ေရလာရင္ေတာ္ေတာ္လွပါတယ္ :) >>




ဒါကေတာ့....ဒီလိုေပါ့... :)




ေလွခါးထစ္ေလးမ်ား....

p.s- ပါ၀င္သူမ်ား မွ်ားျပာ၊ ညိမ္းညိဳ၊ ေမာင္ေကာင္းေအာင္၊ မင္းက်န္စစ္၊ တင့္ထူးေရႊ၊ နတ္ရွင္ေနာင္၊ ကိုရင္ညိန္း၊ BLACK DREAM

Everybody It's သၾကၤန္ Time!!!!!!! Let's Rock & Roll!!

p.s- This song was really mean to me and i used to listen this song every years when this time is come. So turn your speakers as loud as possible and let's rock & roll for our New Year!! Wish you all the best in this very HAPPY NEW YEAR!!!!

ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ သူမ

နိဒါန္း

ဘုရားသခင္သည္ လူသားတို႕ အက်ိဳးငွာ ေလာကအား “အခ်စ္” ဆိုေသာအရာျဖင့္ ၾကိမ္စာတိုက္ခဲ့ ေလသည္။

အခန္း (၁)

“အေကာင္းဆံုး မ်က္လွည့္ျပပြဲတစ္ခုကို
သင္ၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုရင္
ေလာကထဲကို ေျခစံုပစ္ ၀င္လိုက္ပါ”
BLACK DREAM

ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္သူမ တစ္ဆိုင္၀င္တစ္ဆိုင္ထြက္ျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ စိတ္ၾကိဳက္ဒီဇိုင္း မရေသးေသာေၾကာင့္ အသည္း အသန္လိုက္ရွာေနၾကပါတယ္..။
“ ဒီဆိုင္လည္း အလာကားပဲ နာမည္သာၾကီးတာ… ဖိတ္စာပံုစံေတြက သိပ္ရိုးတာပဲ” ဟုသူမကညည္းျငဴရင္း ေျပာပါတယ္..။
“အာ… "ငယ္" ကလည္းကြာ ဘာျဖစ္လဲ ဆိုင္ေတြအမ်ားၾကီးရွိပါေသးတယ္…ဘာလဲစိတ္ဓာတ္က်ေန ၿပီလား? ဒီအခ်ိန္က စိတ္ဓာတ္က်ရမဲ့ အခ်ိန္မဟုတ္ဘူးေလ..ေပ်ာ္ေနရမယ့္အခ်ိန္ၾကီးကို...” ဟု ကြ်န္ေတာ္က ျပံဳးၿပီး ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္…။
“ေအးပါ အတူးရယ္ စိတ္ဓာတ္ၾကလို႕မဟုတ္ပါဘူး စိတ္ပူေနတာ လိုခ်င္တဲ့ပံုစံမ်ိဳးမရမွာစိုးလို႕ပါ..” ဟု သူမက ျပန္ေျပာပါတယ္..။
“ဟား..ဟား..ဒီေလာက္ေတာင္ပဲလား ရင္ေတြခုန္ေနတယ္ေပါ့” လို႕ကြ်န္ေတာ္ေနာက္လိုက္ေတာ့ သူမက ရွက္ၿပီးကြန္ေတာ့္ကို လိုက္ရိုက္ပါေတာ့တယ္…။
“ဟ..ဟ မလုပ္နဲ႕...အာ... ဒီအခ်ိန္ျမိဳ႕ထဲမွာ ကားဒီေလာက္ရွဳပ္တာ တိုက္ကုန္လို႕ မဂၤလာမေဆာင္လိုက္ရပဲေန အံုးမယ္…ဟား..ဟား”
“ဟင္..အတူး နင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ…ေျပာေလဆိုးေလပါလား..ကဲဟယ္..ကဲဟယ္”
သူမကရွက္ရမ္းရမ္းေနေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ရင္ခုန္ေပ်ာ္ရႊင္ေနေၾကာင္းကို သူမရဲ႕ မ်က္ႏွာနဲ႕ အျပံဳးေတြ ကို အေကာင္းဆံုး အဓိပၸါယ္ ေဖာ္တတ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းသိေနခဲ့ပါတယ္…။
“ငါလည္းေပ်ာ္ပါတယ္ဟာ….” လို႕ ကြ်န္ေတာ္သူမကိုၾကည့္ရင္း စိတ္ထဲကပဲ ေျပာေနမိပါတယ္…။

အခန္း (၂)

“မေန႕ညက ငါ.. ငါ့အိပ္မက္ေတြကို
အဆိပ္ခပ္ သတ္လိုက္တယ္….
ေနာက္ေန႕မနက္မွာေတာ့ ငါလည္း ေသဆံုးသြားခဲ့တယ္…”
BLACK DREAM

ကြ်န္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္သည္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္သိပ္ကိုခ်စ္ၾကပါတယ္…...။ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ ေယာက္ အေကာင္းဆံုး နားလည္ေပးႏိုင္သူမ်ား လည္းျဖစ္ပါတယ္....။ ကြ်န္ေတာ္သူမရဲ႕ အျပံဳးေတြနဲ႕ မ်က္၀န္း ေတြကို အေကာင္းဆံုး ဘာသာျပန္ႏုိင္ခဲ့သလို….။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အလံုးစံုေသာ ခံစားခ်က္မ်ားနဲ႕ ဖံုးကြယ္မွဳမ်ားရဲ႕ တစ္ေနရာတည္းေသာ ေျဖာင့္ခ်က္ေပးရာ ေနရာဟာလည္း သူမရဲ႕ ေရွ႕ေမွာက္၌သာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္ တစ္ျခားသူကိုသာ ဖံုးကြယ္လို႕ရရင္ရမယ္ သူမကိုေတာ့ ဘယ္လိုမွကို ဖံုးကြယ္လို႕မရခဲ့တာ သူမနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ စတင္ဆံုေတြ႕ ကတည္းကပါပဲ.....။ သူမနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ အတူျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတဲ့ နံနက္ခင္းေတြမွာ ပန္းေပါင္းစံုရဲ႕ သင္းပ်ံ႕တဲ့ရနံ႕ေတြဟာ တစ္ေလာကလံုးကို သင္းၾကိဳင္ေစပါတယ္။ သူမနဲ႕အတူရွိခဲ့တဲ့ ညေနခင္းေတြဟာလည္း ႏူးညံ့ေအးျမတဲ့ ေလေျပေလညွင္းေတြနဲ႕အတူ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြေတြကိုေအးျမေစခဲ့ပါတယ္.......။ ယူကလစ္ပင္ေတြ တန္းစီၿပီးေပါက္ေနတဲ့ အဲဒ့ီလမ္းေလးမွာ သူမနဲ႕အတူ လမ္းေလ်ာက္ရတဲ့အခါ ကြ်န္ေတာ့္ ေျခလွမ္းေတြ အရမ္းကို ဘ၀င္ျမင့္ေလ့ရွိပါတယ္...။ ကြ်န္ေတာ္ဂစ္တာတီးတဲ့အခါ သူမရဲ႕ႏွဳတ္ခမ္းေတြမွာ သံစဥ္ ေတြ ပြင့္ဖူးပါတယ္…..။ ကြ်န္ေတာ္ေရးတဲ့ ကဗ်ာေတြတိုင္းမွာလည္း သူမဟာ စကားလံုးေတြ အျဖစ္ပါ၀င္ေလ့ရွိ ပါတယ္.......။ သူမရဲ႕ အၾကည့္တိုင္းမွာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အနာဂတ္ေတြ အားသစ္ေလာင္းပါတယ္..။ ဟုတ္တယ္…။ သူမရဲ႕ သင္းပ်ံ႕တဲ့ ကိုယ္သင္းနံ႕ေလးေတြ မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ေန႕မွာ ကြ်န္ေတာ္ေသဆံုးသြားႏုိင္ပါတယ္.............။ ကြ်န္ေတာ္ ၀န္ခံပါတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္သူမကို အရမ္းျမတ္ႏုိးပါတယ္။

အခန္း (၃)

“ေသခ်ာတာ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္
အဲဒါ...
အရာရာတိုင္းမွာ “ဒါေပမယ့္” ဆိုတာရွိတယ္”
BLACK DREAM

“ငယ္… မဂၤလာေဆာင္အတြက္ အစီအစဥ္ေတြကေတာ့ အားလံုးၿပီးၿပီ ဘာမွစိတ္မပူနဲ႕ေတာ့..။ မဂၤလာေဆာင္ ကလည္း ေနာက္တစ္ပတ္မွဆိုေတာ့ အားလံုးအခ်ိန္မွီတယ္..ကြက္တိပဲ” ဟု ကြ်န္ေတာ္ သူကို ျပံဳးၿပီးေျပာျပလိုက္ ပါတယ္…။
“ေအးဟယ္..အတူးရယ္…။ နင္လည္းေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းသြားမွာပဲေနာ္…။” ဟုသူမက ဂရုဏာသက္စြာ ျဖင့္ေျပာ ပါတယ္…။
“အာ..ငယ္ကလည္း..မဟုတ္တာ..ဒါေမာစရာ ပင္ပန္းစရာလား….ဒီအခ်ိန္ထက္ေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းတာ ဘယ္အခ်ိန္ ရွိအံုးမွာလည္း…။ ေနာက္ၿပီး အတူးတစ္ေယာက္ထဲလုပ္ေနတာမွ မဟုတ္တာ..ငယ္လည္း ပါတာပဲကို…။ မဟုတ္ ဖူးလား…?”
“ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္တာေပါ့ အတူးရယ္…ဒါေပမယ့္”
“ကဲ..ဘာမွေျပာမေနနဲ႕ေတာ့ အတူးလည္းျပန္ေတာ့မယ္..။ မနက္ျဖန္ဆို ကိုျမင့္္ျပန္ေရာက္မွာမလား? ေစာေစာ အိပ္ေတာ့ သူ႕ကို သြားၾကိဳရအံုးမွာ…။ ကိုျမင့္ၾကီးကေတာ့ ငါ့ကိုေတာ္ေတာ္ေက်းဇူးတင္ေနမွာ ေသခ်ာတယ္..။ ေနာက္မွ ဒီလူၾကီးကို ေကာင္းေကာင္းႏွိပ္စက္ရမယ္…။ ဟဲ..ဟဲ။ ကဲျပန္ၿပီ.. မနက္ျဖန္မွေတြ႕မယ္…။ ေလယာဥ္ ကြင္းသြားဖို႕ ငါလာၾကိဳမယ္”
ကြ်န္ေတာ္လည္း ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႕ ျပန္ဖို႕အတြက္ ျပင္လိုက္ပါတယ္…။
“အတူး….”
“ဟင္..? ဘာလဲ..? ေျပာေလ…”

အခန္း (၄)

“ဒီလမ္းကို ငါ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခု
အခြင့္အေရးတစ္ခုအတြက္ ေလွ်ာက္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး…
ဒီလမ္းကို ေလွ်ာက္ေနရရင္ ငါကိုယ္တိုင္ကိုက ေပ်ာ္ေနခဲ့တာေလ….။”
BLACK DREAM

ငါသိတယ္…။ မေျပာနဲ႕…။ ငါေမွ်ာ္လင့္သမွ် နင့္ရင္ဘတ္က ေျပာမဲ့ ကာရံေတြပဲ ၾကားခ်င္တယ္။ မေျပာနဲ႕ ငါ့ကို ႏွဳတ္ခမ္းဖ်ားနဲ႕ မေျပာနဲ႕…။ ေသခ်ာတယ္ဆိုရင္ ငါ့မ်က္လံုးကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ င့ါဘ၀ကို ထိေအာင္ တစ္ ခါ တည္းေျပာ..။ ဟန္ေဆာင္မွဳေတြကို ငါမုန္းတယ္.....။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို မုန္းတယ္..။ မေခၚပဲလာ မႏွင္ပဲ ျပန္တတ္တဲ့ ဒီေလာကရဲ႕ နိယာမေတြကို ငါမုန္းတယ္..။ ေနာက္ဆံုး..။ စကားလံုးေတြကို ငါမုန္းတယ္…။ "ေန" ဆိုတာ ထြက္ၿပီးရင္ ျပန္၀င္မွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ "ေန" ထြက္လာတာဟာ ျပန္၀င္ဖို႕တစ္ခုတည္းအတြက္ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာေတာ့ငါသိတယ္..။ ငါ့ေနာက္ေက်ာကိုပဲၾကည့္...…။ ငါ့မ်က္၀န္းေတြကို နင္မျမင္ခ်င္နဲ႕..။ ငါ့မ်က္၀န္းထဲမွာ ငါ့အိပ္မက္ေတြ ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕ေနတယ္…......။ မၾကာခင္ ဆုံးရွံဳးမွဳေတြအျဖစ္ ငါ့တစ္ဘ၀လံုး မစဲေအာင္ရြာသြန္းၾက ေတာ့မယ္...။ ေက်ာခိုင္းလိုက္တိုင္း စြန္႕ခြာသြားတယ္လို႕မထင္ပါနဲ႕…။ ငါေပ်ာ္ရင္ နင္ေပ်ာ္တယ္ဆို.............? အခုငါ.......။ နင္ေရာ…....? ထားလိုက္ပါေလ လူေတြ ေျပာေနၾကသလိုေပါ့…။ အိပ္မက္ဆိုတာ အိပ္ရာကႏိုးရင္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားတတ္တယ္လို႕ပဲ ထားလိုက္ပါေတာ့..။ တကယ္ဆို ငါကိုကမိုက္တာပါ…....။ ငါ့အိပ္မက္ေတြနဲ႕ ကဗ်ာေတြရက္ခဲ့တာကိုး….။

အခန္း (၅)

“ငါ့မဂၤလာေဆာင္ၾကရင္ေတာ့ နင္လာျဖစ္ေအာင္ လာပါေနာ္…”

"ေအးပါ ဂ်ဴးငယ္ရယ္...ငါလာျဖစ္ေအာင္လာပါ့မယ္....။"

နိဂုံး

ဘုရားသခင္သည္ လူသားတို႕ အက်ိဳးငွာ ေလာကအား “အခ်စ္” ဆိုေသာအရာျဖင့္ ၾကိမ္စာတိုက္ခဲ့ ေလသည္။

ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ လမ္းမ်ား

ကြ်န္ေတာ္တို႕လမ္းေပါင္းမ်ားစြာ ေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးပါတယ္…။ အခုလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႕လမ္းတစ္ခုကို ကိုယ္စီ ေလွ်ာက္္ လွမ္းေနၾကပါတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေနာက္ထပ္လည္း လမ္းေပါင္းမ်ားစြာကို ဆက္လက္ေလ်ာက္ လွမ္းရဦး မွာျဖစ္ပါတယ္…။ ထိုေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ရေသာလမ္းမ်ားသည္ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားတြင္ အလြန္ ပင္ပန္းခက္ခဲ စြာေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ရပါတယ္..။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာေနရာမ်ားတြင္ေတာ့ သာမန္အားစိုက္ ထုတ္မွဳမ်ိဳးေလာက္နဲ႕ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္..။ တစ္ခါတစ္ေလမွာေတာ့ အလြန္သာယာဖို႕ေကာင္းတဲ့ လမ္းေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႕ျမင္ေတြ႕ခဲ့ဖူးပါတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေတာင္ေပါင္းမ်ားစြာလည္းတတ္ခဲ့ဖူးၾက ပါတယ္။ ကုန္းဆင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုလည္း အသာတၾကည္ပဲ လွိမ့္ဆင္းခဲ့ၾကဖူးမွာပါ..။ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ လမ္းမ်ားကို နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႕ ျဖတ္သန္းေလွ်ာက္လွမ္း ခဲ့ၾက ျခင္းပါပဲ...။

ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ေသာလမ္းမ်ားတြင္ ဦးတည္ခ်က္အတိအက်ရွိေသာ လမ္းမ်ားလည္းရွိပါတယ္။ မိမိကိုယ္တိုင္ ဘယ္ကိုသြားလို႕သြားေနမွန္းမသိတဲ့ လမ္းမ်ိဳးေတြကိုလည္း ၾကံဳခဲ့ဖူးပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ မွာေတာ့လည္း ၀မ္းနည္းဖြယ္ရာပင္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း လမ္းေပ်ာက္သြားတတ္ခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။ ဦးတည္ခ်က္ အတိအက်ရွိေသာ လမ္းေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေလွ်ာက္လွမ္းစဥ္တုန္းမွာအင္အားေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႕ တက္ၾကြေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ဘယ္ကိုေရာက္လို႕ ေရာက္မယ္မွန္းမသိတဲ့ လမ္းမ်ိဳးကို ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေလ်ာက္လွမ္းၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ စိတ္ကူးေတြဟာ ၀ိုးတ၀ါးနဲ႕ ခပ္ေရးေရးသာ ရွင္သန္ခဲ့ၾက ပါတယ္..။ မထင္မွတ္ပဲ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္တစ္ခု၊ ဒါမွမဟုတ္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့တဲ့ လမ္းတစ္ခုရဲ႕ ဦးတည္ရာလြဲေခ်ာ္ခဲ့စဥ္တုန္းကလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႕ ၀မ္းနည္း ေၾကကြဲခဲ့ၾကဖူးပါတယ္..။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေလွ်ာက္ေနၾကပါတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ဆက္ေလွ်ာက္ ၾကရအံုးမွာလဲ ျဖစ္ပါတယ္…။

တစ္ခါတစ္ေလၾကရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ ကိုယ္ေလွ်ာက္ရမယ့္လမ္းကို ကိုယ္တိုင္ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ လမ္းေတြက ကြ်န္ေတာ္တို႕ကိုေရြးခ်ယ္တတ္ၾကပါတယ္..။ ဒီေလာကရဲ႕ လမ္းမ်ားတြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ တစ္ခါတစ္ရံ “ကံ” မ်ားျဖစ္ၿပီး တစ္ခါတစ္ေလၾကရင္ “ကတၱား” ျဖစ္ သြားေလ့ရွိပါတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ သတိထားမိလိုက္တာေတြလည္း ရွိခဲ့သလို..။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ သတိမထားမိလိုက္တာေတြလည္း မ်ားစြာရွိႏုိင္ပါတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ အခ်ိန္မွီ ျပင္ဆင္ႏုိင္ခြင့္ရွိသည္မ်ား ရွိခဲ့သလို..။ ျပင္ဆင္ပိုင္ခြင့္ ေနာက္က် ခဲ့ရျခင္း..။ ဆံုးရွဳံးျခင္းမ်ားကိုလည္း ၾကံဳေတြ႕ၾကရဖူးပါတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္တို႕သည္ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ထုိလမ္းမ်ားကို မိမိဆႏၵအရ ေလွ်ာက္ျခင္လို႕ ေလွ်ာက္ၾကပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ မေလွ်ာက္ျခင္ပဲ ေလွ်ာက္ လွမ္းရပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွေတာ့ တာ၀န္နဲ႕ ၀တၱရားအရ ေလွ်ာက္လွမ္းရပါတယ္..။ တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ့ တြန္းအားအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကရပါတယ္..။

ကြ်န္ေတာ္တို႕ ထုိကဲ့သို႕လမ္းေတြကို ေလွ်ာက္ၾကရင္း ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့အရာေတြကလည္း မ်ားျပားလွပါတယ္..။ တစ္ခါတစ္ေလအလြန္သာယာလွပတဲ့ ေလာကရဲ႕ေကာင္းျခင္းတစ္ရားေတြကို ေတြ႕ရွိရတာ မ်ိဳးရွိသလို။ တစ္ခါတစ္ေလမွာေတာ့ ေလာကရဲ႕ အနိဌာရံုေတြကို ၀မ္းနည္းဖြဲရာေတြ႕ၾကံဳရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ကံေကာင္းခဲ့ရင္ေတာ့ ျမတ္ႏုိးတြယ္တာဖို႕ေကာင္းတဲ့ ေႏြးေထြးေသာ လက္တစ္စံုကို ရရွိၾကပါတယ္..။ တစ္ခ်ိဳ႕ ေသာအရာမ်ားသည္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ခရီးရဲ႕အစပိုင္းေလာက္ ကတည္းက ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ေဘးမွာ ထပ္ၾကပ္ မကြာ ပါလာခဲ့သလို..။ တစ္ခ်ိဳ႕ၾကေတာ့လည္း လမ္းရဲ႕ မထင္မွတ္တဲ့ ေနရာေတြကေနေပၚလာၿပီး ကြ်န္ေတာ္တို႕ နဲ႕ အတူလိုက္ပါလာေလ့ရွိပါတယ္…။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေလွ်ာက္လွမ္းတဲ့ ဒီလမ္းခရီးရဲ႕ အဆံုးအထိ ေအးအတူပူ အမွ်၊ တစ္ေယာက္လဲက်ခ်ိန္မွာ တစ္ေယာက္က ထူမရင္း အတူပါလာခဲ့သူမ်ားရွိသလို။ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အေျခ အေနအရပ္ရပ္ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ခရီးေတြ အဆံုးမသတ္ခင္မွာ ခြဲခြာခဲ့ရတဲ့သူေတြလည္း အမ်ားအျပား ရွိခဲ့ပါတယ္…။

ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ ဒီခရီးကို စတင္ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကစဥ္ကပင္ တစ္ေယာက္တည္းေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္…။ ဒီခရီးတစ္ခုရဲ႕ ဇာတ္သိမ္းကိုလည္းကြ်န္ေတာ္တို႕ တစ္ေယာက္တည္းပင္ အဆံုးသတ္ရမွာျဖစ္ ပါတယ္..။ ဘယ္သူေတြ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေဘးမွာ ဘယ္လိုပဲ ရပ္တည္ေပးခဲ့ပါေစ…။ ဘယ္သူေတြ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ကို ဘယ္လိုပဲ ဆန္႕က်င္ခဲ့ပါေစ..။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ခရီးအဆုံးထိ ေတာ့သူတို႕ ဘယ္လိုမွပါလာႏုိင္မွာ မဟုတ္ ပါဘူး…။ သူတို႕နဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ပတ္သတ္မွဳဟာ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိပဲ ရွိခဲ့ၾကပါတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္ တို႕ မေတာင္းဆိုဘဲ ဒီလမ္းမွာ လက္ေတြ တဲြခဲ့ရသလို…။ တစ္ေန႕မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ မခြဲျခင္လည္း ဒီလက္တြဲေတြ ခြဲၾကရအံုးမွာပါ..။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေတြ တိုက္ဆိုင္မွဳေတြရွိလို႕ ဆံုဆည္းခဲ့စဥ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ ၾကသလို..။ မတူညီမွဳေတြရွိလို႕ လမ္းခြဲၾကရမယ့္ အခ်ိန္အတြက္လည္း ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားသင့္ပါတယ္…။ ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေလွ်ာက္ခဲ့ရတဲ့လမ္းေတြမွာ ၀မ္းနည္းပူေဆြးမွဳေတြဟာ အတိုင္းအတာတစ္ခု အထိေတာ့ ေလ်ာ့နည္းသြားႏိုင္ပါေၾကာင္း….။

p.s- လမ္းခရီးတစ္ခုရဲ႕ အဆံုးတြင္ အျခားေသာခရီးတစ္ခု၏အစသည္ အျမဲတည္ရွိေနတတ္ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ အျဖဴေရာင္နတ္သမီး...

မၾကာပါဘူး ေၾကြလြင့္သြားတယ္…အိပ္မက္ေတြ…. တစ္စစီ….။ အဲဒီ့ညေပါ့ ေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္ေတြ အိပ္တန္း တက္…။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ လက္တစ္ဖက္နဲ႕ ဟိုဘက္ကမ္းကို ကူးခဲ့ရတာ…။ အနာဂတ္ေတြ ျဖစ္ညွစ္ စုစည္း….အဲဒီ့ မီးကိုလည္း ငါေမႊးခဲ့ဖူးပါရဲ႕။ ထင္ရာေတြစိုင္း ျဖစ္ခ်င္တိုင္း ျဖစ္ေနတဲ့ ဒီေလာကရိုင္းၾကီးထဲ…ေနာက္ဆံုး လဲက်ေတာ့။ ငါ….။ အိပ္မက္ေတြထမ္း ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ဆက္ ေလွ်ာက္ရံုေပါ့။ မလာပါနဲ႕…။ တားလို႕ လဲမရ…..။ ခဏခဏတိုက္စားေတာ့ င့ါဘ၀လည္း ခံစားခ်က္ေတြ တစ္ျခမ္းေစာင္းကုန္ၿပီ…။ စကားလံုးေတြက စုတ္စုတ္ ျပတ္ျပတ္ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ တစ္၀က္တစ္ပ်က္နဲ႕ ငါ့မနက္ေတြလည္း ျခစားခံရေပါင္း မနည္း ေတာ့ဘူး …။

အိပ္မရလို႕ လိွမ့္ခ်လိုက္ေတာ့…..။ က်သြားတာက ဘ၀ခါးေတြထဲ။ ခပ္ေရးေရး ထြက္ေျပးေနတဲ့ မီးခိုးေငြ႕ေတြကို ငါလိုက္ဖမ္းေတာ့…။ ငါ့ႏွလံုးေသြးေၾကာေတြ ခပ္ပါးပါးက်ဥ္းက်ဥ္းသြားတယ္…။ ရွိဳက္သြင္းလိုက္ ငါ့အဆုတ္ထဲ….။ နာၾကည္းခ်က္ နီကိုဒင္းေတြ….။ အား…..။ ေျဖးေျဖးခ်င္း အဆံုးစီရင္ ငါ့အာရံုေတြ လွလာၿပီ…။ မ်က္စိတ္ကိုမွိတ္.. အတိတ္ကိုေတာ့ မၾကည့္နဲ႕…။ ငါ့အရိပ္ေတြ ေလးလွၿပီ။ မီးခိုးေငြ႕ေတြထဲလိုက္ရွာၾကည့္…။ တစ္ခုခုရွိတယ္…။ ေတြ႕တယ္မလား...? “မျမဲျခင္းတရား”ေတြ..။ ငါ့ေသြးေၾကာထဲ…အျဖဴေရာင္ နတ္သမီးေတြစီးဆင္း။ လြင့္ေျမာ ျခင္းတို႕ ခရီးစၿပီ…။ အနိဌာရံုေတြကို ေရခဲရိုက္…။ ေခါင္းခါလိုက္ ေခါင္းညိတ္လိုက္နဲ႕….။ ဒီအခ်ိန္ဆို ငါ့အတိတ္ ေတြ အရမ္းဂေလရိုက္ၿပီ။

တရိပ္ရိပ္ တက္လာတဲ့ အျဖဴေရာင္ဒီေရေတြမွာ…။ ငါကိုယ္တိုင္စိုက္ပ်ိဳး ငါ့အိပ္မက္ေတြ ႏိုးေတာ့မယ္…။ နတ္သမီးေတြ ငါ့ကိုယ္ထဲမွာ ေပ်ာ္ပါး…။ ၾကားရဲ႕လား နိမိတ္ပံုေတြ…။ ရီေ၀ေ၀ တိတ္တဆိတ္…။ ေက်းဇူးျပဳ၍..။ ဆင္ျခင္ဥာဏ္ေတြ ညအိပ္ခ်ိန္…။ ငါ့မ်က္၀န္းထဲမွာ ၾကယ္စဥ္ေတြ ရြာသြန္း…။ နာနာၾကင္ၾကင္ ငါျပံဳးလိုက္တာ…။ ခံႏုိင္ရည္ေတြ ဆိတ္သုန္းသြားမလားပဲ..။ သံစဥ္တစ္ခု ငါ့နားထဲ ရိုက္ခတ္ “ေခၚသံလိုလို နားထဲၾကားေနတယ္…ေသြးေၾကာထဲက သိလိုက္တယ္….” ။ ငါလြင့္ထြက္သြားတယ္…။ အဆံုးမရွိေပါ့…။ ငါ့ကိုယ္ငါ မထိတထိျပန္ၾကည့္ ငါ့အာရံုေတြၿငိေနၿပီ..။ ငါ့ေလွငါထိုး ငရဲအိုးထဲ ေရာက္ေရာက္။ ေၾကာက္တတ္ရင္ ေနာက္ကို ေျခတစ္လွမ္းဆုတ္။ ငါ့အိပ္မက္ေတာ့ လာမထိနဲ႕။ ေနရာမွားရင္ထိုးရင္ Shock ရွိတယ္…။ အျဖဴေရာင္ နတ္သမီးေတြ ငါ့ေသြးေၾကာ ထဲလွည့္ပတ္.....။ အခုဆိုငါ့အိပ္မက္ေတြေတာင္ ေတာ္ေတာ္နက္လာၿပီ..။

ရုန္းေလနစ္ေလ ဒီစိတ္ႏြံ႕ေတြထဲ ငါကိုယ္တိုင္ခုန္ဆင္း….။ ငါ့ဘ၀ကို ငါဖန္ဆင္းတယ္….။ သံေယာဇဥ္ေတြ တစ္ေခ်ာင္းျခင္းက်စ္ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္နစ္လည္း…။ ငါ့ဘ၀ကို ငါသစ္ရမယ္္…။ ငါ့ကိုယ္ငါဖန္ဆင္း ငါ့ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ…။ ငါကိုယ္တုိင္ အသက္သြင္းမယ္။ လာမေျပာနဲ႕…။ ကိုယ့္အိပ္မက္ ကိုယ္မ်ိဳခ်….။ ငါ့ဘ၀… ေနာင္တဆိုတာ မရွိေစရဘူး…။ ငါ့ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ ငါထုပ္ပိုး။ အတိတ္ဆိုး ဆိုတာမရွိေစရ…။ ငါ့ေသြးေၾကာ ငါေဖာက္ထုတ္…။ ဘာမွၾကားထဲက ေခါင္းရွဳပ္မခံနဲ႕။ ငါမုိက္လို႕ငါခံ ဘာမမွန္တာရွိလို႕လဲ…။ ကိုယ့္အညြန္႕ကို ကိုယ္ခူးစား…။ ဘယ္သူမွ ေမတၱာလာမထားနဲ႕။ အဆင္ေျပေစေၾကာင္း ဆုေတြေတာင္းေနမဲ့ အစား...။ လာ….။ ကိုယ့္အေခါင္း ကိုယ္ထမ္းၿပီး ငါနဲ႕လိုက္ခဲ့…။ ဟိုဘက္ကမ္းမွာ သူတို႕ေတြရွိတယ္….။ ငါတို႕ ေနာက္က်ေနၿပီ….။

p.s- ကြ်န္ေတာ္ရင္ခုန္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဘ၀ေလးတစ္ခုအေၾကာင္း အမွတ္တရပါ....။